Aileme yalan söylemek istemiyorum ama..

Bahsettiğiniz cinayet, tecavüz, taciz v.b insanlık suçları, farkındaysanız geri kalmış ülkelerde yoğunluktadır.
Dün gece yaşadığım bir olaydan bahsedeyim size örnek olsun.
Eşimle bir organizasyona davetliydik ve bebeği ailesine bıraktık.
Gece 1de almaya gittiğimizde ben arabada oturdum, eşim çıktı tek olarak.
O sırada arabanın yanında duran bir adam farkettim, hemen kapıları kilitleyip camı kapayıp, elime telefonu aldım.
Kıyafetim dekolte ve üzerimde mücevherler vardı, oldukça korktum ya hırsız ya sapık bu diye.
Adam telefonun flaşını yakıp içeri baktı yüzüme tuttu uzun uzun ve hemen bağırmaya başladım polisi arıyorum diye.
Yazık o da benden korktu, karşıdaki kreşin çalışanıymış, alarm çalınca bakmaya gelmiş ve arabadan müzik sesi gelip sürücü göremeyince hırsız zannetmiş beni.
Ben yalan olabileceğini düşündüğümden, eşim şuan aşağıya iniyor ve polisi arıyorum gece gece bir kadını taciz ediyorsunuz beni korkutuyorsunuz dava açacağım size diye bağırmaya devam ettim.
Adam ardına bakmadan okul servisine binip kaçtı.

Şimdi ben, özgür biri olarak yetiştirilmeseydim büyük ihtimal susup gizlenmeye çalışacak, mahallede bağırmaya çalışacak veyahut adama çıkışıp, hakaretler edip daha da sinirlerini zıplatacaktım.
Ve karşımdaki insan her türlü şeye açık olabilirdi.
Ama nasıl davranmam gerektiğini bildiğimden, çok şükür olaysız atlattık geceyi.
İşte mesele bu tür durumları engellemek için, kızları eve kapamak değil, başına her zaman bir şey gelme ihtimaline karşılık nasıl davranması gerektiğini ve haklarını öğretmek olmalı.
 
Bazn banada izin vermedklerinde ağladrdım. Ama bi süre sonra anladm ki iyiki yapmışlar ben olsam bende yaparım. Zaman kötü insan kendini bile zor koruyor bide evlat olunca başka. Yani tabi ebeveynlerin sennle tutumuda çok önemli. Ters tepme diye bişey var. Yüzde yüz ebeveyn haklı olmuyor neticesinde. Ama anlamaya çalış derim. Bide sen onlarn güvenini kaZandkça daha da özgür bırakcaklardı. Yani benm babamda 17de izin vermezdi. Ama 22 lerimde çok da karşmazdı. Yani sendeki olgunlaşmayı gördükçe değişeblrler
 
Soylemeden gecemeyecegim adama verdiginiz tepkinin özgür yetistirilmekle alakasi yok. Tehlike aninda akillica davranmassiniz. Polisi ariyorum esim geliyor demekte kimsenin aklina gelmeyecek bir sey gibi yazmışsınız. Düşüncenizi yanlis örnekle desteklemeye calistinizi soyliyim dedim.
 
Offff ne cok hak veren olmus ailene...
O zaman hicbirimiz okumayalim, calismayalim, evden cikmayalim arkadaslar, gezmeye gidip gelirken basimiza gelenlerin cok daha fazlasi her gun ise, okula gidip gelirken hatta evde otururken de basimiza gelebilir degil mi?
Okutmayin o zaman kizlarinizi, doktor olur nobete kalir, isi uzar gece yarisi hastaneden çıkar maazallah...
 
aileniz erkek çocuğa da böyle mi yoksa sadece kızlara mi böyle
öyleyse korumak istedikleri dusundukleri ve onemsedikleri sizin caniniz değil başka bir şey oluyor çünkü
 
Şuan evliyim bende bakarken aileme cok yalan söylemişimdir sevgilimle bulusmak icin (suan eşim)ya da gezmek için iste yanls birsey yapmysun öyle diyosun ama yapmycagnn garantisi yok olan sana oluyor mesela ben sevgiliyken esimle biseyler yaşadım çünkü salaktm cahildim it gibi pismanm evlendiğim gece hiç bi heycan yoktu ikimizde de suan ki aklm olsa opmezdim bile onu elini bile tutmazdm yemin ederim ve ailemin izni olmadan asla bulusmazdm beni cok istiyorsa bnde seviyorsam gel iste derdim ailemin gozetiminde görüşürdüm öyle gezerdim annelerimiz bizi gozlernden saknyor zarari sonra bize bildikleri için bu kadar skyorlar sende hayatndan tat almaya bak gündüz gez arkadaslarnla ailenle arkadslarnn ailelerni tanstr aksam ailenle dsari çık evinde ailenle mutlu olmayi öğren baska pencereden bak hayata otur dersini cals o çocukta seni cok seviyorsa bir kaç seneye evlenin ohhhh kimse ne dedi dcek görcek yalan atmadan gez toz gece de sevdiğin adamn koynunda uyu herkes bilsin bunun rahatlgi cok baska cok güzel
 
Öff ne boş işler ya. Yıl olmuş 2017, korumacı olmalarını anlıyorum ama bunu çok yanlış bir şekilde yapıyorlar. İyi o zaman kimse evinden dışarı çıkmasın. Kadınız ya, kırıp dizimizi evde oturalım. İnsan elbette çocuğunu korur ama bu şekilde değil. Bu şekilde kız daha fazla yalan söyler, daha çabuk sıkılır.

Ben üniversite için aile evimden ayrıldığımda hiç tek başıma iş yapmamış bir genç olarak, 19 yaşındaydım. Yurtta kaldım 4 sene, nispeten güvenliydi ama okuduğum yer ufaktı, muhafazakardı ve akşam saat 8'den sonra in cin top oynardı. Ama ben hep ne yapacağımı bildim, kimlere yaklaşmalı, kimlerden uzak durmalıydım bunları hep bildim. Alkol de alırdık, eğlenmeye de giderdik, okula da giderdik, başıma hiçbir şey gelmedi. Başımda ana yok baba yok, ben oralarda ne yapacağım derdim, 1 sene içinde bütün şehrin kurdu oldum. Üstelik ailem hiç beni sıkmadı, nerdesin, napıyosun demedi, ben de asla hesap vermedim. Hiç kötü alışkanlığım ver arkadaşlığım olmadı. Ama baskıcı ailelerden gelen kızlar özgürlük adı altında farklı bir rüzgara kapıldılar, tanımadıkları adamların evine gittiler, ihanetlere uğradılar, kötü alışkanlıklara başladılar, yanlış arkadaşlıklar nedeniyle üzüldüler. Çok baskı gören kız yeni bir ortama girince sudan çıkmış balığa dönüyor ve yanlış yapma ihtimali daha çok artıyor. 4 sene yüzlerce kızın içinde yaşamış biri olarak söylüyorum bunları.
 
Sıkmayan aile çocuğunu tecavüzcülerin kucağına atan ailemi oluyor illa? Bu tarz konularda hep söylerim yine söyleceğim. Eve sabahta geldim, gecede geldim, arkadaşımda da kaldım, şehirdışınada çıktım, kamplara, gezilerede gittim ve konakladım. Aileme hiç yalan söylemedim, başıma hiçbirşeycikler gelmedi, kötü yollara düşmedim, madde bağımlısı olmadım, suç işlemedim. Ohh ailem iyiki kısıtlamış diyenler var. :)

İyiki ailem kısıtlamamış ve kısıtlamadıkları içinde kesinlikle kontrolsuz, umursamaz amman naparsa yapsın banane diyen bir aile olmadılar sadece yetiştirdikleri çocuklarına güvendiler. Çevremi, arkadaşlarımı tanıdılar. Geç geliyorsam , uzağa gıdıyorsam neyle seyahat edecegım kımler olacak dikkat ederlerdi, sureklı iletişimde olurduk.

Koruma yöntemi olarak eve tıkmak işin kolayına kaçmak oluyor. Birde ailen haklı diyip üniversiteye gıdınce gezersın, işin olunca gezersin diyolar? Üniversite öğrencisi olunca, mesleğin olunca başına birşey gelmeyeceğinin garantisi mi oluyor?
Eşim yokken dışarı çıktığımda erken gel bana emanetsin dese babam buna sevinmezdim üzülürdüm ayrıca.
 
Kısıtlanan ailelerin kızlarının üniversiteye gelince NASIL gezdiklerini öyle bir gördüm ki... Her zaman o kızlara acıdım. O kısıtlanmışlık birden bire özgürlük ile buluşunca çok daha fazla yanlış yapıyorlar. çünkü birşey sanıyorlar, neyin iyi neyin kötü olduğunu bilmedikleri için her şeye atlıyorlar emin olun.
 
Ben annemlere bağlıyken, ne akşam sekizi, okuldan servisle gelirdim de beş dakika oyalanamazdım. Arkadaşla buluşmak için dışarı çıkmadan önce tam olarak kimin çocuğuyla, nerede ne için buluşacağıma dair neredeyse power point sunumu gerekirdi. Ki bu gece çıkmak falan değil normal gündüz... Çok nadir olurdu izin alabildiğim. (ortaokulda sıfır, lisede bir kaç kere diyeyim o kadar) Çünkü okulda/dershanede zaten görüşüyorsunuz, ne gerek var, ne varmış bu kadar bu kızda da görüşeceksin vs. vs. olurdu. Sinemaya falan asla izin vermezlerdi zaten çünkü oralar kötü şeylerin yapıldığı yerlerdi. Aşırı baskıcı bir özel okula gönderdiler lisede fen lisesini kazandığım halde. Beni kontrol etsinler diye. Her adımım kontrol altındaydı.
Ortaokuldan itibaren her zaman sevgilim oldu. Kötü(!) şeyler de yaptım iyi şeyler de yaptım. Ne kadar baskı olursa olsun, isterlerse gözlerime kameralı lens taksınlar kandıracaksam kandırırım. Çünkü hayat benim. Ben hep gurur kaynağı olabilecek bir çocuktum. Üniversite sınavında derece yaptım. Ama onlar tişörtümün koluyla, eteğimin boyuyla uğraşıp durdular.
Üniversiteye gidince okulun yurduna girdim, yoksa babam başka baskıcı yerler ayarlayacaktı, neyse ki onu razı ettim bir şekilde. Okulumun kampüsünün şehre uzak olması ve yurdun hemen yanında olması büyük etkendi. Üniversitede evet o kadar baskıdan çıkınca çok çok abarttığım oldu. Eşimle lisede tanışmıştık (Evet o erkek arkadaşım olmasın diye gönderildiğim okulda). Üniversitede o heyecanlarımla onu üzecek şeyler yaptım, pişman olduğum tek şeyler onlar onun dışında aileme karşı bir gram sorumluluk hissetmiyorum.
Seninkiler bak sadece çok geç kalınca öyle tepki göstermişler. Erkek arkadaşın yasak olması evet aşırı bence de. Onun için hiç erkek arkadaşın olmayacak halin yok. Onu yalan söylersin, tamam. Ama saat konusunda falan biraz kurallara uymaya çalışabilirsin. Üniversite okumuyorsan zor, çünkü evlenene kadar böylesin, evlenince de kim bilir nasıl biri olacak.. Ama üniversite için bir yerlere gideceksen çok takma derim. Uzaklaşınca bir şey yapamıyorlar sonuçta.
Baskı değil de seni iyiliğini istiyor olma ihtimallerini aklında tut. Ama senin iyiliğinin ne olduğu her zaman onların kafasındaki "iyi" tanımına bağlı olacak.
 
ben anlamıyorum gercekten demekki senin aile yapın külyürün böyle ailenin.
yani illa baban kızım istediğin kadar gez sevgili yap diyenlerdenmi olmalı
sosyal medyaya bakıp anormal karsılıyorsun sanırım
 
Eşim nadiren iş seyahatine gittiğinde, yan apartmandaki annemlerde kalıyorum. Evde bağırsam sesimi duyarlar neredeyse o kadar yakın. Ve babam, vakitli gel bana emanetsin diyor. Bilmem anlatabildim mi..
Çok çirkin buldum babanızın tabirini. Eşinizin malı mısınız da ona emanet ediyor? Eskide kaldı bu söylemler artık.
Ben eşim şehir dışına gitti diye annemlerde kalmam. Hatta gidip gelmem bile o arada çünkü sonra annem kal bizde diye tutturuyor. Sanki evim yok.
 
Evet ailem iyi ki kısıtlamış diyenler için ben de örnek vereyim. Az önceki postta ailemin ne kadar kısıtlayıcı olduğunu yazmıştım. Bana bir şey olmadı çünkü hep düzenli bir ilişkim vardı şu anki eşimle. O da bana yardımcı oldu.
Ama kız kardeşim...
Ailemin o baskısına aşırı boyun eğmişti o. Ben yalan söyler bir şeyler yapardım lisede o bir şey yapmazdı. Kimlerle arkadaş olabileceğini ailem belirledi hep. Kendi kafalarında olan kişilerin çocukları. Üniversiteye gidince birden kendisine öğretilenden bambaşka bir hayat olduğunu öğrendi. Birden ayçiçeği gibi açıldı. Kardeşimi hiç birimiz tanıyamadık. Ailem uzaktan da baskı yapmaya çalıştı ama çok ters tepki aldılar. Kardeşimin gittiği psikologlarla babam kavga etti, çünkü hep onu çağırıp kızmışlar. Onlardan sonra ailem aşırı anlayışlı oldu. Yurtta kalamam bunalıyorum dedi diye ayrı ev açtılar başka şehirde. Okulunu okuyamadı, ailemi ilk başta kendisi çağırmıştı okulunun bulunduğu şehre ben sizsiz yapamam diye açılmasından önce. Sonra bu okulda yapamıyorum dedi başka şehre gitti.
İki üç kez intihar denemesi, arada uyuşturucu kullanımı var. Alkolizm için tedavisi uzun süredir devam ediyor. Ama doktor bile kendisine kısıtlayıcı bir şey söyleyince bana baskı yapıyor diye cinnet geçiriyor. Tek derdi bu. Ev arkadaşını kendi seçti. Sonra bana baskı yapıyor diye tutturdu. Ağzındaki tek laf baskı. Gece evde duramıyormuşşşş. Duvarlar baskı yapıyormuş. O yüzden geceleri hep dışarı çıkar. En son bir tecavüz davasında davasından vazgeçti, vazgeçme karşılığı karşı taraftan para aldı onunla geçiniyor. Ben o kadar ısrar ettim. Yaptığının karşılığını bulsun. Para için vaz mi geçilir? Hem cezasıı çeksin hem de tazminat zaten verir dava sonunda diye. Çocuğu ailesinin verdiği para tazminat miktarından daha çok olacak ve kendisine acil lazım diye vazgeçti, dinlemedi.
Baskı uysal insana dozunda yapılırsa belki iyi sonuç veriyor. Ama işte bu kadar ters de tepebilir.
 

Hiç unutmam daha lisedeydik. Sınıfımıza yeni bir kız gelmişti, ailesiyle küçük bir şehirden gelmişler ve pek birşey görmemiş ve bilmiyor. Sene başından, sene sonuna kadar geçen sürede inanılmaz değişti kız. Ailesi okuldan alıp evlendirdi sonunda. Onun adına çok üzülmüştüm kimbilir şimdi ne yapıyordur.

Kardeşin adına üzüldüm. Benim aile ilişkilerimde çok harika değildi annem ve babam arasındaki sıkıntılardan dolayı. Çok zorluklar yaşadım aile bakımından ve ergenliğimde çok daha asiydim. Benide baskılamaya çalıştılar 15-16 yaşındayken ama çok ters tepti ve iyiki çok hızlı bir şekilde tatik değiştirip karşımda değil yanımda oldular. Böylesi ailem ve benim için çok daha iyi oldu. Şuan durumum dahada farklı olabilirdi. Dediğiniz gibi yapacak olan hertürlü baskı altında yapıyor zaten istediğini.
 
bu ülkede en çok taciz aile içinde yani evde(!) gerçekleşiyor sokakta değil.
o yüzden çocuklarınızı eve kapatarak kötülüklerden koruyamazsınız hanımlar...
doğru eş seçimi, doğacak çocuklara doğru bir cinsel eğitim ve dikkatle koruyabilirsiniz.
kızınıza sevgilisiyle öpüşmesi değil, cinselliğin ne olduğunu bilmemesi, sürekli erkeklerden sakınılması, tek başına dışarı çıkamayacak kadar özgüvensiz yetiştirilmesi zarar verir.
 
Bu olayın tek bir doğrusu yada yanlışı yok. Kimisi kısıtlanırsa yanlış yapar kimisi kısıtlanmadığında. Kimin başına nerede, ne geleceği belli olmaz. Kişinin aileden aldığı eğitimin dışında kendini de görüş olarak geliştirmesi gerek yanlışlardan korunmak için. Onun dışında akşam geç kalmasını istememek, uzağa yollamamak bende de hala olan bir durum. Babama hak versem de bazen arkadaşlarımla aramı bozabiliyor bu durum. İşte herkes kendi yaşam tarzına uyanı kabul ettiğinden karşıdakini anlamıyor. Tek taraflı düşünüyor.
 

"Tecavüzün kucağına bırakırsınız" lafı çok çirkin. Tecavüze uğrayan insanı rahat davrandığı için başına bu gelmiş imanız var.

Bu ülkede öğretmenler el kadar bebelere tecavüz ediyor. Toplu taşıma araçlarında kadınlar tecavüze uğruyor. Hastanede yatan kadınlar tecavüze uğruyor. Okul cikisinda kacirilip tecavuze ugruyorlar. Bunlardan eve akşam 8 de dönerek korunamazsiniz malesef.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…