ailemi bu tavrından nasıl vazgeçirebilirim ?

Ben neredeyse 28 yaşıma geldim ailemin esiri oldum . Diceksiniz senin kişiliğin var karşı koy olmuyor işte olmuyor olmuyor ...

Hep başkaları ne der ? Kafayı yemek üzereyim ...

Kendi kararlarımın önemi yok örnekler vereyim :

- Çok açık bir insan değilim .Geçen gün bir nişana gittim aile kapalı yok kolsuz giymicekmiyişim topluma uycakmışım. Ya onlar bize gelince açılsın o zaman aynı şey değil mi ?

-Düğünlerde abiye almak bir kabus benim için artık başkaları ne der ne der
- Ben yadırgamam giderim küçük bir mağaza çalışırım .. Yok okudun orada mı çalışıcakmışım.
-İş buluyorum küçümsüyorlar vazgeçiyorm . Acıyorlar çalıştığım yere ezikliyorlar .Kalakaldım artık ..

hep baskı baskı baskı .. isyanlardayım ... Artık kendi kararlarımı vereceğim ne derseniz diyorum . Babam bir kızı babası bıcaklamış onu örnek veriyor.

Toplumda iki gülümseyim muhabet edeyim .. o kadar konuşma muhhabet etme


Ben artık insanlardan bıktım ... Hayatım zaten belirsiz ... Kimse yok herkes evli akrabalarda .. hadi yok mu ..bir tek sen kaldın

Atanamıyorum ... okudun da noldu ..Bizimkiler okumadı işleri de var evleri eşleri çocukları da var diyen yaşlı teyzeler

İnsanlarda bıktım . Kalemlerimi kırıyorum.Üstümü başımı parçalıyorum artık .
Çıkış yolu bulamıyorum .

Atansam kurtulcam ...

Yaşın geldi evlen diyolar .. Napayım yok .. Birilerini bulmaya çalışıyorlar ..Beni resimden değerlendiren biriyle evlenenem duygusuz geliyor . Tanımak vakit geçirmek istiyorum olmuyor . Kimse de beni beğenmiyor .

Çıkış yolu bulamıyorum . Kapılar kapalı..

Bu dünya da hanımlık .klasik yolda olmak yaramıyor. Sıra dışı olucan topluma aykırı olcan o zaman bir şeyler oluyor artık

Çok yoruldum artık inancım da kalmadı sanki çok üzülüyorum . İşin içinden çıkamıyorum .

Ölmek istiyorum artık

Platonik birini sevdim öle bir aradaydık ilgili sandım çok dua ettim Allaha olmadı .. yıllardır ders çalışıyorum bir işim olsun diye hep bir engel engel ...

Yaşıtlarım yürüdü gitti ben toplum içine çıkmaya utanıyorum artık sıkılıyorum çok

Gercekten cok zor ne diyecegimi sasirdim ..anlayissiz bir aileniz var.. siz de uymak zorundasiniz..normal konusun dicem anladigim kadariyla denemissiniz zaten.. atanirsiniz insallah..

Kadınlar Kulübü Mobil uygulaması kullanılarak gönderilmiştir.

Ya da evlilik..ilginizi ceken yada sizinle ilgilenen biri yok mu..varsa tanimaya calisin.sans verin.

Kadınlar Kulübü Mobil uygulaması kullanılarak gönderilmiştir.

Onlar küçümse de o mütevazi işe gir çalış,o konuda takma..Bazı konularda he he de geç.Kıyafet konusunda şimdilik onlara uymaya çalış..Hani kötü birşey de demiyorlardır bence.,çok açık giyme d,yorlardır..Arada arkadaşlarınla dışarı çık hava al..Uzak bir yerde akraban varsa git değişiklik olsun,maddiyatına göre birşeyler yapabilirsin..Çok bunalmışsın çünkü..Ama bazen iş ortamı da bunalatır,iş ortamıo da az değildir,yada benim meslek daha zor bu konuda...Hem aile hem iş ortamı daha beter olacaktır herhalde..Ben de ailemin yanına taşındım,bakalım ben neler yaşacağım..Çok bunalırsam ayrı eve çıkarım belki..(kamuda çalışıyorum)..Ben de ablamla pek anlaşamam normalde..Ben de endişeliyim..Hem iş hem ev sıkıntısı,hem daralmak..
Bnece ailen konusnda beterin beteri var diye düşünüyorum..Sen çalışsan ve seni maddi anlamda sömürseler o daha sıkıntılı sanki.Paranla rezil olmak gibi bir şey..

Zor bi durum.hep bu elalem ne derler yuzunden zaten insan koreliyor..demeleride hic bitmiyor yaa..okudun calis,bekarsin evlen,evlendin dogurr bitmez onlarin laflari hep diyecek sozleri olur.takmamaya calis...

Kadınlar Kulübü Mobil uygulaması kullanılarak gönderilmiştir.

herseyhayal15 .!.:

Ben neredeyse 28 yaşıma geldim ailemin esiri oldum . Diceksiniz senin kişiliğin var karşı koy olmuyor işte olmuyor olmuyor ...

Hep başkaları ne der ? Kafayı yemek üzereyim ...

Kendi kararlarımın önemi yok örnekler vereyim :

- Çok açık bir insan değilim .Geçen gün bir nişana gittim aile kapalı yok kolsuz giymicekmiyişim topluma uycakmışım. Ya onlar bize gelince açılsın o zaman aynı şey değil mi ?

-Düğünlerde abiye almak bir kabus benim için artık başkaları ne der ne der
- Ben yadırgamam giderim küçük bir mağaza çalışırım .. Yok okudun orada mı çalışıcakmışım.
-İş buluyorum küçümsüyorlar vazgeçiyorm . Acıyorlar çalıştığım yere ezikliyorlar .Kalakaldım artık ..

hep baskı baskı baskı .. isyanlardayım ... Artık kendi kararlarımı vereceğim ne derseniz diyorum . Babam bir kızı babası bıcaklamış onu örnek veriyor.

Toplumda iki gülümseyim muhabet edeyim .. o kadar konuşma muhhabet etme


Ben artık insanlardan bıktım ... Hayatım zaten belirsiz ... Kimse yok herkes evli akrabalarda .. hadi yok mu ..bir tek sen kaldın

Atanamıyorum ... okudun da noldu ..Bizimkiler okumadı işleri de var evleri eşleri çocukları da var diyen yaşlı teyzeler

İnsanlarda bıktım . Kalemlerimi kırıyorum.Üstümü başımı parçalıyorum artık .
Çıkış yolu bulamıyorum .

Atansam kurtulcam ...

Yaşın geldi evlen diyolar .. Napayım yok .. Birilerini bulmaya çalışıyorlar ..Beni resimden değerlendiren biriyle evlenenem duygusuz geliyor . Tanımak vakit geçirmek istiyorum olmuyor . Kimse de beni beğenmiyor .

Çıkış yolu bulamıyorum . Kapılar kapalı..

Bu dünya da hanımlık .klasik yolda olmak yaramıyor. Sıra dışı olucan topluma aykırı olcan o zaman bir şeyler oluyor artık

Çok yoruldum artık inancım da kalmadı sanki çok üzülüyorum . İşin içinden çıkamıyorum .

Ölmek istiyorum artık

Platonik birini sevdim öle bir aradaydık ilgili sandım çok dua ettim Allaha olmadı .. yıllardır ders çalışıyorum bir işim olsun diye hep bir engel engel ...

Yaşıtlarım yürüdü gitti ben toplum içine çıkmaya utanıyorum artık sıkılıyorum çok

Genişletmek için tıkla...

gerçekten zor bir durum aslına bakarsan çoğumuzun ailesi senin ailenden farksız bende üniversiteden yeni mezun olmuştum hemen baskılar başladı çektim uzaklara gittim çalışma bahanesiyle ama peşimi bırakmadılar oraya da geldiler üstüne birde artık işe de başladın diyerek daha çok evlilik baskısı yapmaya başladılar anlayacağın işe başlasan da bu baskılar azalmayacak aksine artacak ama sana tek tavsiyen baskılar yüzünden asla aceleye gelen kararlar alma mesela kurtulmak için evlenmek gibi kararlar asla alma çünkü evlenince sorumluluklar daha çok artıyor. kendine gerçekten uygun olduğunu düşündüğün bir evlilik planla. iş konusuna gelince herkesin bir nasibi vardır sen elinden geleni yap gerisi Rabbimin takdiridir o kuluna sıkıntı verir ama boğmaz mutlaka feraha ereceksin sadece biraz sabır ve çaba. Allah yardımcın olsun

Valla sana atanamadin evlenemedin vs diyenlere verilecek en guzel cevap "sanane" dir de onu da soyleyebilmek mesele

Benimde babannem öyle..
Birine gideriz kapalıdırlar..
Açık giyinmeyin onlar kapalı..
Banane onlardan ya..
Benim tek açıklığım sıfır kol giymem..

Birine gideriz bacak bacak üstüne atma.
Atmam..
Ama o gittiğimiz yerdeki kişilerin gelinleri bacak bacak üstüne atar minicik giyinir çok laubaliği konuşur..

Kuzenim özel üniversitede okuyor. batıda
ben devlet ünversitesinde binbir zorlukla karadenizde okuyorum..
Kuzenime
-oku oku diyolar
sonrada kuzenim için bana
-bak babası ne kadar zengin ama hala okuyorlar aferin onlara diyolar

ama asıl bomba;
Bi konu esnasında zorlukları anlatınca
-Okuma ya boşver x halan okududa (lise mezunu) noldu eşi çalıştırmıyor bak okuma bırak gel buraya..

Farka bakın..


Sadece dua edin inşALLAH kurtulursunuz..

herseyhayal15 .!.:

Ben neredeyse 28 yaşıma geldim ailemin esiri oldum . Diceksiniz senin kişiliğin var karşı koy olmuyor işte olmuyor olmuyor ...

Hep başkaları ne der ? Kafayı yemek üzereyim ...

Kendi kararlarımın önemi yok örnekler vereyim :

- Çok açık bir insan değilim .Geçen gün bir nişana gittim aile kapalı yok kolsuz giymicekmiyişim topluma uycakmışım. Ya onlar bize gelince açılsın o zaman aynı şey değil mi ?

-Düğünlerde abiye almak bir kabus benim için artık başkaları ne der ne der
- Ben yadırgamam giderim küçük bir mağaza çalışırım .. Yok okudun orada mı çalışıcakmışım.
-İş buluyorum küçümsüyorlar vazgeçiyorm . Acıyorlar çalıştığım yere ezikliyorlar .Kalakaldım artık ..

hep baskı baskı baskı .. isyanlardayım ... Artık kendi kararlarımı vereceğim ne derseniz diyorum . Babam bir kızı babası bıcaklamış onu örnek veriyor.

Toplumda iki gülümseyim muhabet edeyim .. o kadar konuşma muhhabet etme


Ben artık insanlardan bıktım ... Hayatım zaten belirsiz ... Kimse yok herkes evli akrabalarda .. hadi yok mu ..bir tek sen kaldın

Atanamıyorum ... okudun da noldu ..Bizimkiler okumadı işleri de var evleri eşleri çocukları da var diyen yaşlı teyzeler

İnsanlarda bıktım . Kalemlerimi kırıyorum.Üstümü başımı parçalıyorum artık .
Çıkış yolu bulamıyorum .

Atansam kurtulcam ...

Yaşın geldi evlen diyolar .. Napayım yok .. Birilerini bulmaya çalışıyorlar ..Beni resimden değerlendiren biriyle evlenenem duygusuz geliyor . Tanımak vakit geçirmek istiyorum olmuyor . Kimse de beni beğenmiyor .

Çıkış yolu bulamıyorum . Kapılar kapalı..

Bu dünya da hanımlık .klasik yolda olmak yaramıyor. Sıra dışı olucan topluma aykırı olcan o zaman bir şeyler oluyor artık

Çok yoruldum artık inancım da kalmadı sanki çok üzülüyorum . İşin içinden çıkamıyorum .

Ölmek istiyorum artık

Platonik birini sevdim öle bir aradaydık ilgili sandım çok dua ettim Allaha olmadı .. yıllardır ders çalışıyorum bir işim olsun diye hep bir engel engel ...

Yaşıtlarım yürüdü gitti ben toplum içine çıkmaya utanıyorum artık sıkılıyorum çok

Genişletmek için tıkla...

sevgili herseyhayal15,
uzun olacak belki ama sabırla okursan eğer en azından umutsuz vaka olmadığını anlatabilirim sana.

seninkine çok benzer bir ailede yaşadım, büyüdüm. insanlar bana ne hanım hanımcık kız diye hayran olurken ailem sürekli şöyle yapma böyle yapma o olmaz bu olmaz müdahale eder dururdu. içime attığımdan acillerde sabahladığım onlarca gecem olmuştu. Sürekli depresif ve asosyaldim. okulum bittiğinde evde oturdum, çünkü iş beğendiremedim onlara. evde kaldın diyenler, bunca sene bu yüzden mi okudun diyenler... aynı yollrdan geçtim.. ve ben sustukça "hanımefendi"liği korudukça daha çok konuşuldu. bir süre sonra farkettim ki ben hayatımı onları memnun etmeye çalışmakla daha doğrusu çabalamakla geçirmeye başlamıştım. Ben ne isterim diye değil onlar nasıl mutlu olur diye sordukça hem ben daha mutsuz hem onlar daha şükürsüz olmaya başlamışlardı. Arada ne olduğunu anlatmadan evvel sana şu anki hayatımı anlatayım.

ailemden başka bir şehirde yalnız yaşıyorum. araştırma görevlisiyim. canım istiyor yurtdışına gidiyorum canım istiyor evimde oturuyorum. evime istediğim saatte geliyor istediğim inasanlarla görüşüyorum. istediğim kıyafetlerimi giyiyorum ve bunları yaparken ailem de o kadar mutlu ve destek ki :)

anahtarı isyan etmek, istediğimi yapacağım demek değil kesinlikle. Ben yalnız kalınca anladım onların neden böyle davrandığını... senden yaşça küçüğüm. 25 yaşındayım ama gerekli hayat tecrübesini yalnız yaşadıığım şu 3 senede kazandım. onları hiç suçlamadım, sadece anladım... bak sana ne yaptığımı anlatayım.

hayalimdi akademisyen olmak ama ben kimdim ki? ailemin istemediği şeyleri nasıl yaparım yahu?! babama göre eczane açmalıydım o da kasada oturmalıydı. İlaç firmaları milyarlar teklif etti. Öyle ya iki dil bilen, tecrübeli ve eğtimli bir elemanı kim istemezdi? ama özle sektör tü kakaydı aileme göre. salakmıydım ne gerek vardı. altın değerinde diplomam vardı vs vs. bulduğum her işe kulplar takıldı. benden habersiz eczane yerleri bakıldı... Ailem istanbulda benim. Bir gün bir fırsat geçti elime istediğimi yapabilmek için. Ama türkiye'nin öbür ucunda. Akademisyen olabilecektim. Söylemeden haber vermeden tercih yaptım ama içim içimi yedi. Sonuçların açıklanmasına üç gn kala söyledim. Ben tercih yaptım orası çıkabilir diye. Babam tabağından gözünü bile ayırmadan nasılsa gidemeyeceksin ne gerek vardı ki deyip lafı ağzıma tıktı. Üç gün sonra sabahın köründe heyecanla açtım bilgisayarı ve atanmıştım. Dualar ettim inşallah atanamam diye ama atanmıştım. Atanamzam acısı hafif olacaktı zaten olmadı diyecektim ama oldu. Günlerce ağladım. Ön kayıta 3 gün kalmıştı. Gitmezsem hakkım sonsuza kadar bitecekti. Çok dua ettim rabbim yardım etsin diye. Ama biz insnoğlu böyleyiz sadece dua edip bekliyoruz. Ama anladım ki Allah'ın birşeylri nasip etme yolu beklemekten değil birşeyler yapmaktan geçiyor. Salona gittim. Babamı odama çağırdım. İlk kez babamla yalnız kalıp el ele dizdize konuştum. Ne mümkndü o taştan adama ulaşmak.. Babacım dedim, ben bugüne kadar sana ve ailemize uygun bir evlat olmak için elimden geleni yaptım. Hatalarım cahilliklerim çok oldu. Üzdümkırdım hakkınızı helal edin. Ama hep hayatımın merkezinde siz ve istekleriniz benden razı olmanızo ldu sözünüzden hiç çıkmadım dedim. Şaşırdı kaldı. Bugün hayatımda ilk kez sadece kendim için birşey yapmak istiyorum ne olur bana destek olun dedim. Durumu anlttım. Asla olmaz diye taş dikti. Çıkmaya kalktı odadan. Tuttum diz çöktüm önünde dedim ki, bugün senin istediğini yaparsam ben hergün evimden o dükkana giderken sana beni büyüten yetiştiren adama lanetler okuyacağım. ömrümün son günne kadar acaba gitseydim nasıl olurdu diye düşüneceğim. her mutsuzluğumda seni suçlayacağım. ama eğer izin verirsen ve şansımı denersem, mutlu olduğum her gün sana bir dua edeceğim, iyi ki diyeceğim. mutsuz olursam geri dönüp ne istersen onu yapacağım ve bana bu kadar güel bir hayat tecrübesi kazandırdığın içni seni hep ölümüne seveceğim. ne olursun izin ver babacım dedim.

çıktı gitti hiçbirşey demeden. Çöktüm. bitti dedim hayat bitti.... o gece bir daha yüzüme bakmadı, sonradan öğrendiğim annemden ki sabaha kadar da uyumamış. ertesi gün elinde iki uçak biletiyle geldi eve beni elleriyle götürdü ön kayıda.. Odamda ikinci yalnız kalışımızda beni uğurladığı için ağlıyordu o koca tştan kalp. Şimdi, bana hep der babam iyi ki böyle yaptın, iyi ki değiştirdin. ben onların rızasını gözettim ve hediyemi aldım. umutsuz olmadım.

senin durumunda olsaydım sadece konuşurdum. sade saf yalın... sadece konuşurdum. sizden nefret etmek istemiyorum elimden tutun derdm. üç sene önce yaptım, yine yapardım. ne olmuş atanamamışsam derdim, sen annem olmaktan vaz mı geçeceksin küçük bir mağazada çalışınca derdim, sırf giydiğim elbisemin kolu bir karış daha kısa diye benden utanacak mısın baba derdim? ama sadece konuşurdum. kırmadan, üzmeden açıkça. 28 yaşında bir yetişkin olduğumu ama aynı zamanda onların korunmaya muhtaç küçük kızları olarak kaldığımı hatırlatırdım. kendi kararlarımı alırken yanımda durmalarını söylerdim.

ben bu şansa erken sahip oldum yaptım. senin sıran şimdi. sen bir tanesin herseyhayal15. Seninle aynı başka kimse yok. Senin de başka ailen yok. Ve en önemlisi ömür geçiyor. Bir daha 28 yaşında olamyacaksın, tıpkı o çok isteyip dönemediğin 21 yaşın gibi. Aranızdaki sevgiyi birbirinize hatırltın yeter. Ve emin ol herşey çok güzel olacak. Buna inan.

Seni benden iyi anlayan kimse olamaz emin ol. Ben o cehennemden bu aydınlığa çıkabildim, sen de yaparsın. Yeterki doğru olanı yap.

İstediğin zaman bana yazabilirsin. Sevgiler.

Herkesin bir beklentisi vardır bu hayatta mutlaka

Ama her olağan olması gereken şey için çok kıvranıyorum

Gördüğüm hayatı su gibi akan insanlara o kadar imreniyorum ki ....

Ünv 3. girişimde kazandım .Sınav sistemi değişti puanlar yükselince öyle seneler sürükledi beni

Erkek arkadaş konusunda da hep olmuyacak insanlar karşıma çıktı .. Elimden bir erkek tutmadı daha ya .. şart değil belki ama bir genç kız işte sevilmek istiyor olsun bir duygusal yaşantı

Ünv bitirdim hiç iş denk gelmedi koşulların tutuğu yere bile ben itilip torpilliler alındı ..

iş için uğraşıyorum didiniyorum... çok çalışıyorum olan yok elde

güzelim 20 yaşlarım sağlıksız biçimde geldi geçti ona üzülüyorum

Evde isyan etmeye başladım .. Ben evlat olarak olağanış hiç birsey yapmadım olay olucak gayet sıradan sessiz geçti hayatım kısıtlanarak .. isyan edince babam biz evlat yetiştiremedik diyince en çok acıtan bu oluyor işte .. içimden göstercem sana evladı diyorum ama kendime etmek istemiyorum bu kez

Çevre baskısı zaten olur ama aile burda bunun için var yani evlatlarını desteklemek toplumda kendine güvenen bireyler olmamızı sağlamak için ben çok iyi bir üni mezunuyum fakat iş aramıyorum şuanda çünkü hamileyim millet kariyer yap deyip duruyor ben göze alamıyorum çocuk ve işi yürütmek kolay değil ki eşim çok anlayışlıdır buna rağmen benim kararım bu, sen de kararlarını kendin ver tabiki toplum kurallarını yok sayamayız ama üni okudun diye bulabildiğin işi de geri çevirme başla daha iyisini bulursan çıkarsın hem çevren değişir sürekli aile ortamından bunalmışsın gübi geldi bana, ben görüşmem pek akrabalarla her kafadan bi ses herkes eleştirir durur kimse alınır mı diye düşünmez samimiyîz ya güya çoğu da şerefsiz laf sokmak için hazır bekliyorlar mükemmel de olsan bık bık eleştirirler en güzeli uzaklaşabilmek, iş mi olur kurs mu olur bilemem ama daha az muhattap olursun. Kıyafet konusunda ortamına göre giyinmek benim tercihimdir çünkü karşı tarafın ayıplaması tip tip bakmasıyla cartı curtuyla uğraşamam ama diğer konularda sana hak verdim çok sinir bozucu bir durum sana yaptıkları.

herseyhayal15 .!.:

Herkesin bir beklentisi vardır bu hayatta mutlaka

Ama her olağan olması gereken şey için çok kıvranıyorum

Gördüğüm hayatı su gibi akan insanlara o kadar imreniyorum ki ....

Ünv 3. girişimde kazandım .Sınav sistemi değişti puanlar yükselince öyle seneler sürükledi beni

Erkek arkadaş konusunda da hep olmuyacak insanlar karşıma çıktı .. Elimden bir erkek tutmadı daha ya .. şart değil belki ama bir genç kız işte sevilmek istiyor olsun bir duygusal yaşantı

Ünv bitirdim hiç iş denk gelmedi koşulların tutuğu yere bile ben itilip torpilliler alındı ..

iş için uğraşıyorum didiniyorum... çok çalışıyorum olan yok elde

güzelim 20 yaşlarım sağlıksız biçimde geldi geçti ona üzülüyorum

Evde isyan etmeye başladım .. Ben evlat olarak olağanış hiç birsey yapmadım olay olucak gayet sıradan sessiz geçti hayatım kısıtlanarak .. isyan edince babam biz evlat yetiştiremedik diyince en çok acıtan bu oluyor işte .. içimden göstercem sana evladı diyorum ama kendime etmek istemiyorum bu kez

Genişletmek için tıkla...

olması gerek olağan nedir? kim karar veriyor olması gerekene? sen mi onlar mı? yaşadığın hayatın kurallarını sen belirlersin. babannem belirleseydi 17 yaşında evlenmiş ve şu an muhtemelen 3. çocuğuna hamile bie anneydim. ona göre olması gereken oydu çünkü. ama bana göre değildi. Olması gereken senin yapmak istediğin şey. bu zehirli fikri at kafandan. istediğin zaman evlenirsin insanlar sana evlenmeni söylediğinde değil.

hayat su gibi akar seninki de onlardan. toplum çizgisi bellidir. oku mezun ol iş bul evlen çocuk yap ev al araba al zengin öl çocukların miras kavgasına tutuşsun ve onlar da aynı döngüye girsin. gerçekten hayatınız bundan mı ibaret? benim hayatımın şekline ben karar veririm. İstersem çok çalışır sınavları bir kerede geçerim istersem 10 kere girer istediğim puanı alamam kime ne???? istersem severim sevilirim istersem yalnzı kalırım evlenmem kime ne????

sırf birileri sussun diye sevmediğim ya da beni sevmeyen bir adamın kucağına mı atlamalıyım? yoo... ben mutsuz olduğumda bana ilk yaftayı yapıştıracak olanlar bunları yapmamı isteyenler değil mi. "zaten hep böyleydi, zaten başarısızdı, zaten. zaten, zaten..." onlar hep konuşacak be! bırak tıka kulaklarını...

iş hayatı böyledir. birilerini dayısı senin bilginden hep üstün gelecek. IQ testlerinde yaptığın skorlar, aldığın ödüller, cv'ndeki eğitim sertifikaları, başarılar, kimsede olmayanlar, iyi bir iş adamının ortalama IQ'lu süslü bir yeğeninin karşısında ezilecek. Eee? oturup depresyona mı gireceksin? Hayatın SU GİBİ AKIP GEÇİYOR!!!! yıkılmak olmayacak sözlüğünde, güçlü bir kadın, iyi bir aile kızı ve başarılı biri olmaya devam edeceksin.

İnsanlar kötü olanı kolay görür ama geri dönüp bakınca sadece iyi anıların kalacak. 20 sene sonra, aslında hayatımda şu da varmış ama ben ötekilere o kadar üzülmüşüm ki mutluluğumu yaşayamamışım demek istemiyorsan at şu ölü toprağını üzerinden. Kimse sen değil, sen de kimse gibi olmak zorunda değilsin. o 24 yaşında iyi bir işi bulup iyi bir evlilik yapmış olabilir? bunda senin suçun ne ki sahip olmadığın şeye bakıp hayıflanıyorsun?

sahip olduklarına bak. ve olmak istediklerin için ne kadar çabalayacağına. Herşey çok güzel olacak!

Bugun bir arkadasimla konustuk universiteden. ise giremiyorum her yere torpille adam sokuyorlar biktim dedi bugun biz de cok dertlestik biz de evlenmedik cevre baski yapiyor umrumuzda degil alemin ne dedigi ama bazen oyle bir noktaya geliyorki insan .