- 21 Kasım 2012
- 9.068
- 9.560
- 398
- Konu Sahibi greengirll
- #1
Kızlar günaydın, 1,5 sene kadar önce eşimle boşanma aşamasına kadar geldiğimiz bir süreç vardı, ailesi yüzünden aramız bozulmuştu. Ben aileme anlatmamıştım zira huylarını biliyordum annem panik atak ve takıntı hastası (başka rahatsızlıkları da var), babam kanser. Sağolsun kv annemlere anlatmak için telefona sarılmış annemler müsait değilmiş zaten evin içinde hasta var sıkıntılı dönem, annem de sonra kv ye dönmeyince kv ne kadar tanıdığı akrabamız varsa teyzelerim yengelerim vs vs olayı anlatıyor annemler de duymuş oluyor böylelikle. Annem kv ile konuşmak istiyor kv kabul etmiyor sonra annem ısrarla konuşmak isteyince telefonda kavga ediyor annemle ve o günden sonra konuşmuyorlar. Ailem daha sonra eşimle muhatap oldu, eşim sorunlarımızı çözdüğümüzü sıkıntı olmadığını vs söyledi anneme. Şu anda eşimle normal bir hayatımız var, kv kp konuşmuyorlar, ben de hiç bir şey söylemiyorum. Annemler sürekli boşanacağım, aynı şeyleri yaşayacağım, yaş geldi 31, hayatını karartacak bu aile, bize söylemiyorsun tavrında. Kardeşimi bile doldurmuşlar, çocuk yurtdışında, arıyor beni "abla bak geç değil ayrıl yeni birini bulursun" diyor e benim eşimle sorunum yok ki diyorum, hiçbiri ikna olmuyor.
Babaannemle yakınımdır, 90 yaşında kadın, annemler sürekli ona soruyormuş, inanmıyorlarmış, gece annem tavana gözlerini dikip uyumuyormuş çok takıyormuş. Bana gün içinde ulaşamazlarsa ya da sesim yorgunsa , her haftasonu göremezlerse hemen bana söylemiyorsun aranız kötü demeye başlıyor. İnanın çok bunaldım, ailemden de gitgide uzaklaşmaya başladım. Takıldılar kaldılar o günlere. Yarının ne olacağı bilinmez olur da boşanırsam sanırım kaldıramayacaklar.
Babaannem çok bunalmış bana sürekli annenden bıktım laf anlamıyor diyor, halam bana kızıyor (beraber yaşıyorlar) annemin huzurunu bozuyorlar müdahale et diyor, annem ben kimseye bir şey söylemiyorum yalan söylüyorlar diyor, ben ortada kalıyorum ve geriliyorum.
Zaten çok yoğunum, eşim de öyle, akşam evimizde huzurluyuz şükür, ben planlar yapıyorum geleceğe yönelik ama bizimkiler yüzünden moralim aşırı bozuluyor artık.
Aslında yapılacak bir şey yok gibi ama gene de yazmak istedim rahatlamak için.
Okuyan herkese şimdiden teşekkürler...
Babaannemle yakınımdır, 90 yaşında kadın, annemler sürekli ona soruyormuş, inanmıyorlarmış, gece annem tavana gözlerini dikip uyumuyormuş çok takıyormuş. Bana gün içinde ulaşamazlarsa ya da sesim yorgunsa , her haftasonu göremezlerse hemen bana söylemiyorsun aranız kötü demeye başlıyor. İnanın çok bunaldım, ailemden de gitgide uzaklaşmaya başladım. Takıldılar kaldılar o günlere. Yarının ne olacağı bilinmez olur da boşanırsam sanırım kaldıramayacaklar.
Babaannem çok bunalmış bana sürekli annenden bıktım laf anlamıyor diyor, halam bana kızıyor (beraber yaşıyorlar) annemin huzurunu bozuyorlar müdahale et diyor, annem ben kimseye bir şey söylemiyorum yalan söylüyorlar diyor, ben ortada kalıyorum ve geriliyorum.
Zaten çok yoğunum, eşim de öyle, akşam evimizde huzurluyuz şükür, ben planlar yapıyorum geleceğe yönelik ama bizimkiler yüzünden moralim aşırı bozuluyor artık.
Aslında yapılacak bir şey yok gibi ama gene de yazmak istedim rahatlamak için.
Okuyan herkese şimdiden teşekkürler...
Ya annem takıntı hastası bir de, ben saklarken kv nin tüm şehre ilan etmesine o kadar sinirleniyorum ki. Zaten sonrasında eşime söylemiştim, annen herkese yaymış diye eşim gitti kızdı susturdu ama çok geçti herkes öğrenmiş bir kere. Komşusuna dahi anlatmış...
