Ailemin bu şekilde tepki vermesi normal mi, ben mi abartıyorum?

26 gayet normal bir yas, ben PhDye 25te baslayip 27de biraktim gayet de super bir is buldum. PhD egitime sayilmiyor zaten, o da kariyer yillarina sayiliyor. Valla panpa ailenin akademik islerden pek haberi yok, ama senin var o yuzden elalem ne derle degil kendi kafana gore yonlendir hayatini derim.

Kendimi o kadar çok sıkmışım ki sizin yazdıklarınızı okuyunca ister istemez ağlamaya başladım. Benim yaşadığım süreci yaşayan birini bulduğum için sanırım çünkü en çok güvendiğim ailem bile beni anlamıyor, yapayalnız hissediyorum kendimi.
Mutlu değilim, PhD denedim ama devam etmek istemiyorum. Bunu anlamak neden bu kadar zor bilmiyorum inanın. O kadar çok sorguladılar ki beni neden neden neden neden diye... Boğuluyorum, bu beni daha çok yordu her şeyden.
 
Çok haklısınız.
Durum tam olarak bu.
O kadar sorunsuz bir çocuktum ki ilk defa istemedikleri bir şey yaptığım için şu an inanılmaz bir tepki veriyorlar.
Sorun dedikleri de doktora bırakma kararım. Yani ne diyeyim...

Ben de ailemin ilk isteklerini reddettiğimde beş yıllık sancılı bi döneme girdik biz,küstüğümüz dahi oldu,o bile bitti geçti şuan iyiyiz,bazen bedel ödemek gerekiyor bir takım istekler için.
 
Kendimi o kadar çok sıkmışım ki sizin yazdıklarınızı okuyunca ister istemez ağlamaya başladım. Benim yaşadığım süreci yaşayan birini bulduğum için sanırım çünkü en çok güvendiğim ailem bile beni anlamıyor, yapayalnız hissediyorum kendimi.
Mutlu değilim, PhD denedim ama devam etmek istemiyorum. Bunu anlamak neden bu kadar zor bilmiyorum inanın. O kadar çok sorguladılar ki beni neden neden neden neden diye... Boğuluyorum, bu beni daha çok yordu her şeyden.

Ablacım genel olarak iş güç kariyer bunlar ağlanmaya değer şeyler değil bence, ağlama sen de lütfen :)

- Bir iş seni mutsuz ediyorsa yenisini ara oraya git. Hiçbi işyeri senin sağlığından mutluluğundan önemli değil inan.
- PhD zorunlu değil olmasa da olur yani ağlamalık hiç değil. Dediğim gibi sen başarılı olacaksan zaten olursun PhDsiz de, PhD derinlemesine bilgi ama bir noktada da kullanılmayacak bilgi olabiliyor olmasa da ziyanı yok yani.
- Akademik kariyer herkese göre değil zaten, istemiyorsan da istemiyorsundur vazgeçmisdindir eeee fikirler değişebiliyor. Benimki değişti mesela parayı tercih ettim :) Yaptığım iş de gayet bilimsel hem para hem bilim var akademiyi hiç düşünmedim bile son 4 yılda :deli:
- Kendi sağlığım yerinde ailemin sağlığı yerinde param var işim var. Yiyorum içiyorum geziyorum hayatımı yaşıyorum aynısını tavsiye ederim. Hayat kısa, sağlıktan ve ailemden gerisini üzülmeye değer bulmuyorum bile. Kal sağlıcakla yani şu kadar taktığına değmez. CV hazırla iş aramaya başla haydi hayırlısı olsun.
 
Son düzenleme:
Bence bir insanın alanında ve işinde başarılı olabilmesinin en önemli şartı işini severek yapmasidir.o yuzden ben size hak verdim.bu hayatı siz yasayacaksiniz her gun kalkip siz gideceksiniz ise. Bence mutsuz olacağınız bir adım atmayın tabi ailenizle de zıtlaşmayin onlar olgunluk gösterememis ama siz olgun davranıp kırmadan guzel bir üslupla hissettiklerinizi anlatin
 
İkisi de üniversite mezunu ama lisansüstü eğitimi yapmamışlar.
En büyük tepkileri hali hazırda doktora eğitimime başladığım için bırakmaya karar vermiş olmam.
Denemezsem daha büyük pişman olurdum en azından denedim ve istemediğime emin oldum.
26 yaşındayım henüz kariyerimi şu an şekillendirmeyeceksem ne zaman yapacağım?
Üni okurken farketmediğim pek çok şeyi daha sonrasında farkettim ben de . Sizi anlayamamaları normal olabilir. Anlatmaya çalışın. Ama eminseniz kararınızın arkasında durun kesinlikle.
 
Ailem de olsa hiçbir kararıma bu kadar müdahale ettirmedim ben bu hayatta,sindirmeleri zaman alabilir ama onlar için herhangi bir geri adım atmazdım. Akademisyenliği 657 gibi sağlam bi gelecek gibi mi görüyorlar acaba? Gerçi yurtdışı diyorsunuz orada 33/a gibi bir durum yoktur heralde ama?

Artık 33a kadrosu yok zaten. Öğretim elemanı olana kadarki akademik kadrolar sozlesmeli artık.
 
Babam her şeye geç kaldığımı düşünüyor. Bitirmeyeceksen neden doktoraya başladın diyor. 26 yaşındayım ve denemek istedim, sonradan içimde kalan bir şey olmasın istedim.
26 yaş kariyerini yönlendirmek için çok geç bir yaş mı? Ben artık kendimi suçlamaya başladım o kadar çok tepki veriyorlar ki. Sanki başka bir şansım kalmamış gibi...

Amaaan boşverin. Siz yanlış bir şey yapmadınız. Beyninize, vücudunuza stres yaşatmayın, sonra bir hastalık çıkmasın, Allah korusun. Elalem ne der diye düşünüyorlarsa düşünsünler, bu onların tercihi.
 
Ablacım genel olarak iş güç kariyer bunlar ağlanmaya değer şeyler değil bence, ağlama sen de lütfen :)

- Bir iş seni mutsuz ediyorsa yenisini ara oraya git. Hiçbi işyeri senin sağlığından mutluluğundan önemli değil inan.
- PhD zorunlu değil olmasa da olur yani ağlamalık hiç değil. Dediğim gibi sen başarılı olacaksan zaten olursun PhDsiz de, PhD derinlemesine bilgi ama bir noktada da kullanılmayacak bilgi olabiliyor olmasa da ziyanı yok yani.
- Akademik kariyer herkese göre değil zaten, istemiyorsan da istemiyorsundur vazgeçmisdindir eeee fikirler değişebiliyor. Benimki değişti mesela parayı tercih ettim :) Yaptığım iş de gayet bilimsel hem para hem bilim var akademiyi hiç düşünmedim bile son 4 yılda :deli:
- Kendi sağlığım yerinde ailemin sağlığı yerinde param var işim var. Yiyorum içiyorum geziyorum hayatımı yaşıyorum aynısını tavsiye ederim. Hayat kısa, sağlıktan ve ailemden gerisini üzülmeye değer bulmuyorum bile. Kal sağlıcakla yani şu kadar taktığına değmez. CV hazırla iş aramaya başla haydi hayırlısı olsun.

Dün size cevap yazamadım ama yazdıklarınız beni kendime getirdi gerçekten.
Kendimi o kadar suçlu hissediyordum ki dedim ki ben ne yapıyorum.
Bugün ailemle konuşmamda çok etkili oldu yazdıklarınız.
Çok teşekkür ederim.
 
Bence bir insanın alanında ve işinde başarılı olabilmesinin en önemli şartı işini severek yapmasidir.o yuzden ben size hak verdim.bu hayatı siz yasayacaksiniz her gun kalkip siz gideceksiniz ise. Bence mutsuz olacağınız bir adım atmayın tabi ailenizle de zıtlaşmayin onlar olgunluk gösterememis ama siz olgun davranıp kırmadan guzel bir üslupla hissettiklerinizi anlatin

Üni okurken farketmediğim pek çok şeyi daha sonrasında farkettim ben de . Sizi anlayamamaları normal olabilir. Anlatmaya çalışın. Ama eminseniz kararınızın arkasında durun kesinlikle.

bence mutlaka istediğin şeyin peşinden git canım

Amaaan boşverin. Siz yanlış bir şey yapmadınız. Beyninize, vücudunuza stres yaşatmayın, sonra bir hastalık çıkmasın, Allah korusun. Elalem ne der diye düşünüyorlarsa düşünsünler, bu onların tercihi.

Bugün ailemle uzun uzun ve açık açık konuştum.
Artık 26 yaşında onlardan ayrı bir birey olduğumu, kariyerim hakkında kimsenin söz hakkı olmadığını anlamalarını rica ettiğimi söyledim.
Mutsuzum ve mutlu olduğum işi yapmak istiyorum. Bir doktora bırakmayı bu kadar büyüten başka bir aile var mıdır bilmiyorum. Biraz da benim hatam hep başarılı olduğum için ilk defa başarısızlık gördüğünüzde neye uğradığınızı şaşırdınız dedim :) Ama üzgünüm ben kararımı verdim sizi yalnızca süreçten haberdar edeceğim bu konuyu daha fazla tartışmak istemiyorum dedim.

Annem anladı. Tamam sen nasıl mutlu olacaksan dedi.
Babam muhtemelen hala çok hayalkırıklığı yaşıyor ve anlayamıyor ama zamanla anlayacağını düşünüyorum.
Çok teşekkür ederim herkese yorumları için.
 
Back
X