• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Ailemin durumu yüzünden yaşadığım özgüven eksikliği

Bir aileniz olduğu için şükretmeyi deneseniz herşey sizin için çok daha olumlu olur saçma düşüncelerden kurtulursunuz
 
Hepinize teşekkür ediyorum Ama konuyu çok farklı yöne çekmeye çaışanlar oldu. Ben de kendimi en baştan doğru ifade edememiş olabilirm. Farklı kültürde olduğum bir çevrem olduğunu belirtmeye çalıştım.Bunun yeni ortamlara girerken sorun yarattığını düşündüğümü belirttim. Konuyu anneme, onlardan utandığıma getirdiniz. Herkesin yaşanmış olaylar sonucu kızgınlıkları, pişmanlıkları olabilir. Bunlardan sıyrılıp tarafsız yorum yapmanızı, yanlış düşündüğümü, kimsenin kötü niyetli olmadığı belirten örnekler vermenizi beklerdim. Ama olay Türk Filmi kıvamına gelmeye başladı. Konuyu annem üzerinden dramatize edip beni daha fazla yargılamanıza izin vermeyeceğim. Zira kimse bazı şeyleri yaşamadan nasıl tepkiler vereceğini bilemez. Ben alabildiğim kadar önerilerimi aldım. Kendimi düzeltmek için başka yollar deneyeceğim. Tekrar teşekkürler.. İyi geceler
Annem şöyle böyle çok kardeşiz bilmem ne diyen sizsiniz.
Yazdıklarınızı tekrar okumalısınız. Çevrenizin farklı olması, ailenizden utanmanıza, aşağılık kompleksine girmek için iyi bahane değil.
 
Konuyu biz getirmedik görünen köy klavuz istemiyor aileni başka ailelerle kıyaslayıp kendi ailenden utanan anlatamayan sensin... Başka bir açıklaması mı var?
Yazdığını iyice oku neye çıkıyor sen karar ver kimse taraflı konuşmuyor herkes objektif değerlendirdi işine gelmediği için taraflı oldu diyelim biz buna hiç bir öneri beğenmeyen sensin ayyyy çok merak ettim bu hayatta aileni beğenmiyorsun kimsenin fikrini önerisini beğenmiyorsun ne beğeniyorsun acabaaaaa.
Burada doğruyu söyleyene sınır çizmeye çalışmak yerine aileni anlatıp en ufak bişey söyleyene o sınırı çiz aaaa ama önce kibiri elden bırak olur muuuu doğruyu söyleyeni 9 köyden kovarlarmış. Önce yaptığının utanmak olduğunu kabullen
 
Bu 7 sayfalik yorum bile gercek hayattan alinmis bir populasyon olarak dusunulebilir ve sadece bahsettiginiz seyler ozguven eksikliği yaşamanız icin yeterli sebep olmayabilir belki... Bu konuda hassassiniz belli ama bakin burdan bile kimse sizin durumunuzu yadirgamiyor anormal olan birsey yok aslında. Sadece bakış açınızı degistirmeniz yeterli...
 
Merhabalar,
Öncelikle ailemin durumundan kastım maddi durum değil.
Her ne kadar ben büyük bir şehirde doğup büyümüş, yetişmiş olsam da doğu kökenliyiz.
5 kardeşiz, ben en küçükleriyim, arkadaşlarımın annesi yaşında ablam var,
benimle yaşıt yeğenim var ( annem çok küçük yaşta evlenmiş, ablamı 16 yaşında; beni ise 38 yaşında dünyaya getirmiş.)
İşte tüm bunlar yeni bir ortama girdiğim zaman, herkes ailesinden bahsetmeye başladığı zaman bende bir özgüven eksikliği yaratıyor. Çünkü etrafımdaki neredeyse tüm arkadaşlarım ya tek kardeş ya da en fazla iki.
Çoğunun annesi-babası ünv mezunu, benimse annem okula hiç gitmemiş. Babam da memurdu, ben ortaokuldayken rahmetli oldu ( O da başka bir problem çünkü mesela yeni tanıştığım insanlara direkt babam yok diyemiyorum, bu konu hiç açılmasın istiyorum , anne baba mesleklerini kimse sormasın istiyorum.)
İşte ne bileyim herkes annesiye alışverişe, kuaföre gidiyor kız kıza. Bense annemle hiç bu tarz şeyler paylaşmadım yaş/jenerasyon/eğitim farklarımızdan dolayı.
Özetlemem gerekirse bu özellikle biriyle flört etmeye başlayınca sorun yaratıyor ve ben ailelerimizden konu açılır, bu bariz farklar ortaya çıkar diye kendimi geri çekip konuşmayı hemen kesebiliyorum.
Ailemi de çok seviyorum,hepsi ayrı ayrı benim için o kadar değerliler ki. Ama işte liseye kadar bu problemi hiç yaşamazdım, tüm arkadaşlarımla ailelerimiz tanışırdı .Sonra çok farkı sosyokültürel düzeyde bir liseye başladım ve bence benim asıl psikolojik şokum o zaman oluşmaya başladı.
Yaptığımın yanlış olduğunun farkındayım zaten düzeltmek için buraya yazdım .Onlardan utanıyor olabilir miyim düşüncesi bile beni kahrediyor bundan kurulmak istiyorum.
Önerileriniz için şimdiden teşekkürler..
Cok ayip ediyorsun cok.
 
Doğru bir durum olmadığını zaten kabul etmiş bunu yenmek için bir derdim var diyor
Bu neyin kini nefreti lütfen
Size onerim ailemizin zayıf yönlerine değil güçlü olduğunu düşündüğünüz yönleriyle gurur duyun
Birçok o üni mezunu dediğimiz aile sizin ilkokul mezunu olmayan anneniz gibi çocuk yetiştirmeyi başaramamıştır
 
Biz de beş kardeşiz.son 2si babamın ikinci evliliğinden. Babam lise mezunu. Annem ilkokul mezunu herhalde, okuma yazma bildiğine eminim de. Türkiye 3. Sü oldum, Boğaziçi üniversitesindeydim
Evet sosyokültürel düzeyleri çok uç noktalarda insanlarla da tanıştım, ailesi çok üst düzey akademisyenlerle kaynayanından, siyasetçi olanlar ( Doğu Perinçek'in oğlu ile aynı sınıftaydım ve arkadaştık) vs. Ailemden utanmadım asla. Sadece onların aileleriyle yaptıkları paylaşımları yapamadığımızı fark edip keşke demişimdir. Seninki de bence bu. O neden kınayan arkadaşlar nereden senin onlardan utandığını çıkarmışlar anlamadım
 
Biraz anlıyorum seni. Psikolojik bir sorun. Ergenlikte çocuklar çok acımasız oluyor. Ayağındaki ayakkabı, üzerindeki eşofman orijinal mi onu merak ediyor çocuklar. Ya da kendi aldığı pahalı bir şeyi arkadaşlarının gözüne sokuyor, annemler bana bunu aldı fiyatı şu kadar. Maddiyatta olduğu gibi eğitim/iş konularında da oluyor bu. Hatta çocuğu geç, çocuğunu başkasının çocuğu ile arkadaşlık etmeye layık görmeyen aileler dahi olabiliyor. İnsanlar acımasız, acımasızız. Bilinçsiz olarak da yapabiliyoruz bu ayrımları veya mağruz kalıyoruz.
Neyse, bence bu psikolojiye bürünmek için fazla büyüksün. 15-16 yaş konusu gibi. Artık büyümüşsün, bunları düşünmemen gerekir. İnsanları süzgeçten geçirip ona göre muamele etmen, annen kaç yaşında doğurmuş derken aşağılar gibi konuşana uygun cevabı verebilmen gerekir. Kaçma bence, başkası sormadan sen anlat. Benim ailem böyle de, annem bu yaşta beni doğurmuş, ablamı bu yaşta doğurmuş, babamı kaybettikten sonra beş çocuk büyütmüş diye övün onunla. Göğsünü gere gere anlat, başkasının sormasını bekleme. Ailenle gurur duy. Ailendeki hiçbir durum onlara kızabileceğin şeyler değil. Ailenin bi sorumsuzluğu olur, yanlış bir şeyi olur anlatmaktan çekinirsin veya kızarsın. Ama annen doğunun şartlarında 16 yaşında evlendi ve okumadı diye, baban vefat etti diye onlara kızamazsın, onlardan utanamazsın. Utanılacak bir şey olsa neyse anlatma, ama yok. Çekindiğin şey, utanılacak insanlara bunu anlatmak. Anlatmaktan çekindiğin olursa aklına ailenin değil karşımdaki insanın utanılacak olduğu gelsin. Anlatmaktan çekiniyorsan karşındaki dengesiz bir şey diyecek diye korkuyorsundur. Böyle insanlarla gerçekten muhatap olma.
 
Merhabalar,
Öncelikle ailemin durumundan kastım maddi durum değil.
Her ne kadar ben büyük bir şehirde doğup büyümüş, yetişmiş olsam da doğu kökenliyiz.
5 kardeşiz, ben en küçükleriyim, arkadaşlarımın annesi yaşında ablam var,
benimle yaşıt yeğenim var ( annem çok küçük yaşta evlenmiş, ablamı 16 yaşında; beni ise 38 yaşında dünyaya getirmiş.)
İşte tüm bunlar yeni bir ortama girdiğim zaman, herkes ailesinden bahsetmeye başladığı zaman bende bir özgüven eksikliği yaratıyor. Çünkü etrafımdaki neredeyse tüm arkadaşlarım ya tek kardeş ya da en fazla iki.
Çoğunun annesi-babası ünv mezunu, benimse annem okula hiç gitmemiş. Babam da memurdu, ben ortaokuldayken rahmetli oldu ( O da başka bir problem çünkü mesela yeni tanıştığım insanlara direkt babam yok diyemiyorum, bu konu hiç açılmasın istiyorum , anne baba mesleklerini kimse sormasın istiyorum.)
İşte ne bileyim herkes annesiye alışverişe, kuaföre gidiyor kız kıza. Bense annemle hiç bu tarz şeyler paylaşmadım yaş/jenerasyon/eğitim farklarımızdan dolayı.
Özetlemem gerekirse bu özellikle biriyle flört etmeye başlayınca sorun yaratıyor ve ben ailelerimizden konu açılır, bu bariz farklar ortaya çıkar diye kendimi geri çekip konuşmayı hemen kesebiliyorum.
Ailemi de çok seviyorum,hepsi ayrı ayrı benim için o kadar değerliler ki. Ama işte liseye kadar bu problemi hiç yaşamazdım, tüm arkadaşlarımla ailelerimiz tanışırdı .Sonra çok farkı sosyokültürel düzeyde bir liseye başladım ve bence benim asıl psikolojik şokum o zaman oluşmaya başladı.
Yaptığımın yanlış olduğunun farkındayım zaten düzeltmek için buraya yazdım .Onlardan utanıyor olabilir miyim düşüncesi bile beni kahrediyor bundan kurulmak istiyorum.
Önerileriniz için şimdiden teşekkürler..
Utanilcak birsey yok kuafore filan benim annemde hic gitmez bunlar cok kucuk seyler Allah eksikliklerini gostermesin ve bak.babanin eksikligini hissediyorsn ya annende olmasa cevren seni oldugun gibi sevsin okul bitnce yaninizda eminim en fazla 2 tane sadik arkadasiniz kalir. Durust olun hic utanmayn direk soyleyn ben hic utanmam boyle seyden yaa
 
Genç bir kız kendi resmini ve temizlik görevlisi olarak çalışan babasının resmini internette paylaşarak şunları söyledi:

"Bütün saygı beni okutan ve eğiten babam içindir. Sevgili babacım seninle gurur duyuyor ve seni çok seviyorum."


Aklıma bu haber geldi birden. Ne annenin okumamış olması, ne babanın olmaması ne de 5 kardeş olmanız asla utanılacak bi şey değil. Biz de 3 kardeşiz ama bazen diyorum keşke daha çok kardeşim olsaydı. Annemin 6 tane kardeşi var, tamam küçükken büyütmek yetiştirmek zor oluyor ama büyüyünce çok güzel oluyor, hiç başka arkadaşa ihtiyacın kalmıyor. Şimdi biz memlekete gittiğimizde annemin bütün kardeşleri toplanır oraya, (teyzelerim dayılarım), tabi onların da çocukları olmuş benim yaşım kadar. Öyle güzel bi ortam olur ki, çok kardeşin olması çok güzel kıymetini bilirsen tabii ki.

Bence senin utanman gereken sadece ne biliyor musun? Böyle şeyleri hor görecek kadar görgüsüz, sığ insanlarla arkadaşlık etmen. Bence sen arkadaş çevreni değiştir. İnsanları asla küçük görmem ama böyle şeyleri hor gören insanları daima küçük görmüşümdür, ezik gelmişlerdir bana hep. Benim annem de ilkokul mezunu, ve soran birisine bunu göğsümü gere gere söylerim! Okusun ya da okumasın, evladını güzelce yetiştiren her fedakar anne benim gözümde kahramandır!

Arkadaş çevreni değiştir, bunları hor görecek birisiyle de zaten flört etme, onların daha büyümeye ve olgunlaşmaya ihtiyaçları var demek ki.

527629_o073a.webp
 
Relaks ol. Oldugun gibi ol.. kendini kasarak bir muddet idare edebilirsin.

Bu ailelerden utanmayi, aileleri saklamayi 80 li 90 li yillarda geride biraktik diye saniyordum.

Neyinden utaniyorsun yada ne oluyorda ozguvenin olmuyor anlamis degilim.
Davulun sesi uzaktan kulaga hos gelirmis. O ozendiklerin yada karsilarinda utandigin kisileri bir arastirsan belkide aileni opup basina koyarsin
Kimbilir ne hikayeleri var. Uzaktan sana hos geliyordur.
.bosver takilma boyle seylere.
 
Bu düşüncelerinizin altında başka bir şeyler yatıyor olabilir. Ergen değilsiniz o yüzden başka bir problem olabilir diyorum. Bence uzman desteği alın. Bilinçaltınızda yatan bir şey olabilir.
 
Cahil yaftasi vuracaklar diye korkuyor kiz.. Suc kizda degil ki toplumda..
Insanlar surekli kendilerini kategorize ettigi surece, ne yazik ki boyle devam eder bu hayat.
Üniversitede okuyan bir genç olarak kategorizasyonları yok etmek için uğraşacak. Bu yaşta ailesinden utanıyorsa ya psikolojik bir sebebi var ya da Cidden arkadaşların dediği gibi ailesinden utanıyor.
 
Utanilacak bir ailen olsa tamam diyecegim ama ne var bunda utanilacak.5 kardes olmanin nesi utanc verici.hele baban befat etmis diye rahatsiz olman.her cevrede babasi annesi vefat etmis biri olabilir.lutfen kendine gel uzme bunlar icin kendini.sen kendinden emin olmazsan insanlar hisseder o zaman goze batarsin
 
Üniversitede okuyan bir genç olarak kategorizasyonları yok etmek için uğraşacak. Bu yaşta ailesinden utanıyorsa ya psikolojik bir sebebi var ya da Cidden arkadaşların dediği gibi ailesinden utanıyor.
Kategorizasyonu yok etmek icin universite okumak yetmiyor ama malesef.
Universite kafasi degil, baska kafa gerekiyor..

Kizi suclayamadim acikcasi utaniyor olabilir ama kim ister ki utanmayi..
Yeni tanisilan birine bile hemen memleket neresi diye soruluyor, ucra bir yer soyleyince de "Hmm iyimiss" deniliyor imayla karisik.
 
Kategorizasyonu yok etmek icin universite okumak yetmiyor ama malesef.
Universite kafasi degil, baska kafa gerekiyor..

Kizi suclayamadim acikcasi utaniyor olabilir ama kim ister ki utanmayi..
Yeni tanisilan birine bile hemen memleket neresi diye soruluyor, ucra bir yer soyleyince de "Hmm iyimiss" deniliyor imayla karisik.
Onu öyle edemiyorlar "olsun hepimiz insanız" diyorlar
Aslında anlamı derin bir cümle
 
ablacım kımse dort dortluk degıldır vedogulu olmak utanılacak bır şey degıldır. beş kardeş olmak cok guzel olmalı ınankı arkadaşlarında sana ozenıyorlardır. ayrıca annenle kuafore gıdemıyrsun ama beraber yaptıgın başka bır şey vardır. mutfakta tatlı yapmak yemek yapmak gıbı ... senın annen okumamış ama el işi biliyrdur yada daha farklı mezıyetleerı vardır ki tek başına beş cocuk buyutmek en buyuk mezıyettır bence. bak kardeşim bak canım turkıyemız dogusuyla batısıyla birdir . batısı kadar dogusu da degerlıdır kendı kendıne aşagılık komplekslerıne gırıp de aılenı uzme. verılecek pek bı tavsıye yok duşunceerını degıştrmelısın
 
Back
X