- 7 Haziran 2017
- 2.878
- 3.198
- 133
- Konu Sahibi baklavacheesecake
- #1
Günaydın arkadaşlar.
Konular biraz hassas , taşlayabilirsiniz.
Sorun benim aile düşkünü bir insan olmayışım. Dün annemle kavga ettik. Konu dağınıklığım. İki gündür misafir gelecek diye ev temizliyorum annem yapma yorulma dediği halde. Dün evi mis gibi yaptım annem odamın dağınıklığını gördü. Odam dağınık olduğu sürece yaptığım temizliğin hiçbir şey ifade etmediğini şüphe verici olduğunu söyledi. Kaldı ki beni temizlik yaparken gördü ve çok beğendi yapma şeklimi. Bunu da söyledim bir hata bulamadın o kadar kötü temizlik yapmıyorum işte dedim. Olaya hata aramak olarak bakma dedi.
Sonra evdeki kediyle alakalı bir şey oldu ben hatalıydım evet ama kavga ettik. Benim aileme hiç düşkün olmadığımdan, her şeyi yapmış olmak için yaptığımdan, gece oda kapım kapalı yattığımdan ve okuduğum yere dönmek için can attığımdan dem vurdu. E bence bu normal çünkü tüm arkadaşlarım ve erkek arkadaşım orada. Anneanneme bir gün gidip kalmadığımdan dem vurdu.(Aynı mahallede oturuyoruz) Bir gün teyzem anneannemle gezmeye çıkmamışım. Bunu bayağı sitem ederek söylüyor. Ne yapayım insan kendi yaş grubunu arıyor. Kuzenim var ama yurtdışına gitti seneye kadar gelmeyecek.
Oysa annemle ev oturmalarına beraber gidiyoruz daha iki hafta önce gördük anneannemi en son. Benim çocuklarım da bunu yaparmış o zaman anlarmışım. Diyebilirsiniz ki hiç mi haklı değil. Tabii ki haklı.
Ben çocukluğumu ergenliğimi anneannemlerle geçirdim ve zor oldu. Nasıl zor oldu mesela 10 yaşındayken televizyon seyrettim diye azar işitirdim neden ev işi yapmıyormuşum. Büyüdüm evde iş yapmadığım için azar işittim. Yapardım bu sefer beğenmezdi. Annem ve teyzem de ona katılırdı. Küçücük bir sebepten benimle günlerce konuşmazlardı hep anneannem haklıydı. Acaba düşkün olmamamın sebebi biraz bu olabilir mi?
Ama ben yine de aileme yakın olamadığımı anlamıyorum. Neden akrabalarından çıkmayan okuduğu yere geç dönmeye çalışan birisi olamadım? Var mı çözümü olan?
Konular biraz hassas , taşlayabilirsiniz.
Sorun benim aile düşkünü bir insan olmayışım. Dün annemle kavga ettik. Konu dağınıklığım. İki gündür misafir gelecek diye ev temizliyorum annem yapma yorulma dediği halde. Dün evi mis gibi yaptım annem odamın dağınıklığını gördü. Odam dağınık olduğu sürece yaptığım temizliğin hiçbir şey ifade etmediğini şüphe verici olduğunu söyledi. Kaldı ki beni temizlik yaparken gördü ve çok beğendi yapma şeklimi. Bunu da söyledim bir hata bulamadın o kadar kötü temizlik yapmıyorum işte dedim. Olaya hata aramak olarak bakma dedi.
Sonra evdeki kediyle alakalı bir şey oldu ben hatalıydım evet ama kavga ettik. Benim aileme hiç düşkün olmadığımdan, her şeyi yapmış olmak için yaptığımdan, gece oda kapım kapalı yattığımdan ve okuduğum yere dönmek için can attığımdan dem vurdu. E bence bu normal çünkü tüm arkadaşlarım ve erkek arkadaşım orada. Anneanneme bir gün gidip kalmadığımdan dem vurdu.(Aynı mahallede oturuyoruz) Bir gün teyzem anneannemle gezmeye çıkmamışım. Bunu bayağı sitem ederek söylüyor. Ne yapayım insan kendi yaş grubunu arıyor. Kuzenim var ama yurtdışına gitti seneye kadar gelmeyecek.
Oysa annemle ev oturmalarına beraber gidiyoruz daha iki hafta önce gördük anneannemi en son. Benim çocuklarım da bunu yaparmış o zaman anlarmışım. Diyebilirsiniz ki hiç mi haklı değil. Tabii ki haklı.
Ben çocukluğumu ergenliğimi anneannemlerle geçirdim ve zor oldu. Nasıl zor oldu mesela 10 yaşındayken televizyon seyrettim diye azar işitirdim neden ev işi yapmıyormuşum. Büyüdüm evde iş yapmadığım için azar işittim. Yapardım bu sefer beğenmezdi. Annem ve teyzem de ona katılırdı. Küçücük bir sebepten benimle günlerce konuşmazlardı hep anneannem haklıydı. Acaba düşkün olmamamın sebebi biraz bu olabilir mi?
Ama ben yine de aileme yakın olamadığımı anlamıyorum. Neden akrabalarından çıkmayan okuduğu yere geç dönmeye çalışan birisi olamadım? Var mı çözümü olan?