Aileyi sevmemek

Ben de aynı duyguları yaşıyorum tamam iyi hoş olsunlar ama uzak olalım istiyorum ama maalesef buda olmuyo şuan okuyorum aynı evdeyiz üniversiteyi şehir dışında okumak istedim izin vermediler bölümüme bile annem karar verdi herseyime karışır kendi kararım kendi isteklerim olamaz bize bağımlı gibi yolda yürürüz eğer arkasındaysam saniye başı arkasına döner bakar sürekli çağırır yolun ortasında yanıma gel diyr ,el ele yürüyelim ister ben bakkala gitmeye lisede başladım nerdeyse dışarı cıkıcak olsam ağlıyo annemin hasta olduğunu düşünüyorum onun yüzünden özgüven sorunu yaşıyorum özgür olmak istiyorum bazen boguldugumu hissediyorum mutsuzum bu evde 10 yıl görmesem iyi gelicek sanki hastalık derecesinde sıkan bi annenin yanında babamsa tüm hayatım boyunca oturup toplam yarim saat konuştuğum bi insan değil bunların sana ne yararı olucak bilmiyorum bunları niye yazdım onuda bilmiyorum ama artık gerçekten dolduğum için belkide :KK31:

Diğer taraftan bakarsak çok aşırı fedakar bi annem var bunları düşündüğüm için kendimi kötü hissettiğim oluyo ama engel olamıyorum bu düşüncelere

Annem onu sevmem için fırsat vermedi ki bana ,şehir dışına gitmek yetmez artık benim için kutuplara kaçasım geliyo :KK70::KK70:

Böyle bi ortamda ergenliğim felaket geçti zaten daha anlatamadığım çok şey var ahh ahh:olamaz::olamaz::olamaz:
 
Ben de aynı duyguları yaşıyorum tamam iyi hoş olsunlar ama uzak olalım istiyorum ama maalesef buda olmuyo şuan okuyorum aynı evdeyiz üniversiteyi şehir dışında okumak istedim izin vermediler bölümüme bile annem karar verdi herseyime karışır kendi kararım kendi isteklerim olamaz bize bağımlı gibi yolda yürürüz eğer arkasındaysam saniye başı arkasına döner bakar sürekli çağırır yolun ortasında yanıma gel diyr ,el ele yürüyelim ister ben bakkala gitmeye lisede başladım nerdeyse dışarı cıkıcak olsam ağlıyo annemin hasta olduğunu düşünüyorum onun yüzünden özgüven sorunu yaşıyorum özgür olmak istiyorum bazen boguldugumu hissediyorum mutsuzum bu evde 10 yıl görmesem iyi gelicek sanki hastalık derecesinde sıkan bi annenin yanında babamsa tüm hayatım boyunca oturup toplam yarim saat konuştuğum bi insan değil bunların sana ne yararı olucak bilmiyorum bunları niye yazdım onuda bilmiyorum ama artık gerçekten dolduğum için belkide :KK31:

Diğer taraftan bakarsak çok aşırı fedakar bi annem var bunları düşündüğüm için kendimi kötü hissettiğim oluyo ama engel olamıyorum bu düşüncelere

Annem onu sevmem için fırsat vermedi ki bana ,şehir dışına gitmek yetmez artık benim için kutuplara kaçasım geliyo :KK70::KK70:

Böyle bi ortamda ergenliğim felaket geçti zaten daha anlatamadığım çok şey var ahh ahh:olamaz::olamaz::olamaz:
ne bölüm okuyorsun canım
 
sen kendini seviyomusun .aileni begenmiyomusum acaba ergenlik dönemlerinde cok olur.birde cok yanyanayken cok olur .farklı bir sehre gitsen yada Allah koruaun biri hastalansa öyle düsünmessin . mesela bir cantan vardır aslında senin işine yatıyordur ama olsada olmasada bir dersin eksikliğini yoklugunda hissedersin onun gibi.
 
Kova burcu, neden sordunuz?
sen balık burcuyum, çok hassasım deyince anlaşabildiğin burcun ne olduğunu merak ettim. sonuçta karşında da seni anlayan anlayışlı biri olması gerekiyor
 
sen balık burcuyum, çok hassasım deyince anlaşabildiğin burcun ne olduğunu merak ettim. sonuçta karşında da seni anlayan anlayışlı biri olması gerekiyor

Tabi mutlaka anlayis önemli. Ama esimin beni anlayabildigini pek söyleyemem :KK70: Söyle açiklayayim: Pek çok konuda çok farkli düsünürüz. Olayin aslinin saygi ve sevgi oldugunu düsünenlerdenim. Ayni düsünmek zorunda degiliz, mesele bir ortak nokta bulabilmektir. Bir sorun oldugunda insan oturup konusmali, her iki tarafinda mutmain olacagi bir çözüm bulmak lazim.
Konu sahibinin de, buradaki bir çok kisinin de muzdarip oldugu konu bu. Biz yanlis yapiyor olabiliriz, yetersiz olmusuzdur mutlaka. Ama bizi yetistirmek, hatalarimizi düzeltmek, egitmek yerine ezik muamelesi yapip bi kenara ittikleri için bu konular açiliyor maalesef..
Ayni sey esimle de yasayabilirdim ben veya buraya yazan digerleri. Bir derdim var bölümünde neler okuyoruz. Nefret edilen aileler oldugu gibi nefretlik kari-kocalarda var maalesef..

Mevlam iyi insanlarla karsilastirsin, yoksa insanlarla ugrasmak zor..
 
Ben
Var mı böyle olan...ailesini sevmeyen sevmesi gerektiği için de sürekli suçluluk hisseden...?
Hiç sevmiyorum annemi babamı kardeşimi gerçekten sevmiyorum onları özlemiyorum aramıyorum hissetmiyorum farkındayım...onlara bir şey olsun istemem başlarına bir iş gelse çok üzülürüm buna eminim çok ağlarım onlarsız yapamam belki ama bu sevgiden değil sanki başka bir şey kaybetme korkusu
onları sevmiyorum ama kaybetmekten de çok korkuyorum...
yumurtadan çıkmış kabuğunu beğenmiyorun tam karşılığı benimki galiba vicdan azabı çekiyorum bundan üzülüyorum kendimi pis bir insan gibi hissediyorum sevmem gerekli onları çünkü ama yok sevmiyorum...var mı benim gibi hisseden gerçekten?
Bende ailemden uzakta yasiyorum gidince bir ay kalacam diyorum ama en fazla 2 hafta dayaniyorum ablamla kafa yapimiz cok zit her defasinda bu sefer guzel olacak diyorum ama annemi kullanmasini hazmedemiyorum ya susup kendi kendimi yiyorum yada uzaklasip aklimi annemde birakiyorum ama bi türlü care bulamiyorum her ikisindede uzuluyorum
 
Ailemi çok seviyorum.. Ve çok kutsal bakıyorum onlara. Yinede günde bi defa aramam aklıma gelmez.. Ama ertesi gün kesinlikle ararım.

Erkek kardeşimi sevmiyorum. Uzun zaman da sevmeyecek gibi hissediyorum. Çok öfkeliyim.
 
Ben de senin gibiyim. Bu halim hayatima da yansiyor, taş kalpli olarak görüyorlar beni. Ancak kendimi korumak gerekliydi ve ben de böyle bir insan haline geldim. Ölene kadar yalnız olsam, tek arkadaşım olmasa sorun etmem, hic bir zorluğa eyvallah demem, altta kalmam ve kolay kolay kimseyi sevmem
Ailem beni aramadiginda çok mutluyum... benim için sadece erkek kardeşim var. Anne ve babamı sevmiyorum.
 
Var mı böyle olan...ailesini sevmeyen sevmesi gerektiği için de sürekli suçluluk hisseden...?
Hiç sevmiyorum annemi babamı kardeşimi gerçekten sevmiyorum onları özlemiyorum aramıyorum hissetmiyorum farkındayım...onlara bir şey olsun istemem başlarına bir iş gelse çok üzülürüm buna eminim çok ağlarım onlarsız yapamam belki ama bu sevgiden değil sanki başka bir şey kaybetme korkusu
onları sevmiyorum ama kaybetmekten de çok korkuyorum...
yumurtadan çıkmış kabuğunu beğenmiyorun tam karşılığı benimki galiba vicdan azabı çekiyorum bundan üzülüyorum kendimi pis bir insan gibi hissediyorum sevmem gerekli onları çünkü ama yok sevmiyorum...var mı benim gibi hisseden gerçekten?
O kadar ince dusunceli ve hassas birisin ki canim arkadasim.. O yuzden sucluluk duyuyorsun.. Sen sevgi duymasan bile evlat olarak gorevlerini yerine getiriyorsun, saygini bozmuyorsun ki.. Akillisin, saygilisin, basarilisin masaAllah.. Sevmiyorum deyip kotu de davranmiyorsun.. Onemli olan da bu degil mi? Allah rizasi icin gecinmeye calismak.. Baglari koparmamak..
 
ne bileyim hiçbir zaman benden memnun değiller sürekli şikayetçiler herşeyi eksik yapıyorum bir türlü onlara yaranamıyorum gibi
yani nasıl tarif ederimki
mesela az önceden basit bir örnek vereyim kahve yaptım az önce arkadaşım gelmişti bize unutmuşum kahve yapmayı hemen hafızam bayağı kötüdür onu bile nasıl öğrenemedin o kadar anlattım diye arkadaşımın yanında eziyor hemen ne tepki verebilirimki yani tamam anne o kadar çalışıyor kafam dedim ne diyeyim
her şeyde böyleler hiçbir şeyimi beğendiğini onayladığını görmedim varsa da nadirdir
belki herkesin annesi böyle bilmiyorum ama bazen aldırmasam da bazen çok batıyor işte
ya da birikiyor birikiyor arada taşıyor duygularım

Canım senin ailende benim ailem gibi senin kendini sevmeni kendine güvenmeni ruhsal olarak gelişmeni bilinçsizce engellemişler. Sana yaşattıkları travmalarla böyle olmuşsun. Aslında onları seviyorsun kızgınlık ve öfke duyguları taşıyorsun bunlarda sevgini örtüyor. Ben mesela seviyorum ama içimdeki olumsuz duygular onlara olan sevgimi hissetmemi engelliyor sevmediğimi hissettiriyor ve böyle düşündürüyor. Bilmem anlatabildim mi ki:rolleyes:
 
Siddet gorduyseniz bence haklisiniz ama size siddet uygulayanla gorusmeyin ailenin hepsiyle degil
 
Ben de maddi,manevi zarar veren akrabalari sevmiyorum.

Kotu de hissetmiyorum, cunku ben kucukken gayet saygili ve gecimliydim. Ezmek icin firsat kolladilar, insan icinde azarladilar, alay ettiler...

Ayrica ailece tatil, alisveris, komsu ziyareti gibi aktivitelerden hic hoslanmiyorum. Oyle baskin tavirlar icine giriyorlar ki yumurcak gibi hissettiriyorlar. Karsi tarafa da o hissi gecirdikleri icin cocuk muamelesi goruyorum. Zerre ozsaygim kalmiyor :(
 
ben babamı sevmem, benden ne kadar uzak o kadar iyi hayatım, yıllarca görmesem görmek istemem mesela.
illa geçerli sebeplerin vardır, benim var mesela. o yüzden kendine yüklenme bu kadar bence, maalesef bazı insanlar daha şanssız bu bakımdan bizim gibi
 
Ne yalan söyliyim hiç özlemiyorum. Allah uzun ömür versin hastalık göstermesin ama ne annemi ne babamı özlemiyorum. Annemle on dakika konuşsam afaganlar basıyor. Beraberken iyiyim gülüp söylüyoruz ama benim de içimde bir şeyler çok derin kırıldı. Sizi anlıyorum bu sebeple.
 
Var mı böyle olan...ailesini sevmeyen sevmesi gerektiği için de sürekli suçluluk hisseden...?
Hiç sevmiyorum annemi babamı kardeşimi gerçekten sevmiyorum onları özlemiyorum aramıyorum hissetmiyorum farkındayım...onlara bir şey olsun istemem başlarına bir iş gelse çok üzülürüm buna eminim çok ağlarım onlarsız yapamam belki ama bu sevgiden değil sanki başka bir şey kaybetme korkusu
onları sevmiyorum ama kaybetmekten de çok korkuyorum...
yumurtadan çıkmış kabuğunu beğenmiyorun tam karşılığı benimki galiba vicdan azabı çekiyorum bundan üzülüyorum kendimi pis bir insan gibi hissediyorum sevmem gerekli onları çünkü ama yok sevmiyorum...var mı benim gibi hisseden gerçekten?
Öncelikle merhaba bende eskiden öyle hissederdim belki bana karıştıkları için belki de dışarı çok çıkma isteğim olduğu içindir bilemiyorum bende öyle tirnaklarina taş degsin istemem ama babamin yeri her zaman ayrı annem ve kardeşlerime de kiyamam ama hiç birini babam kadar çok sevmezdim ya ki üniversiteye kadar umiversitedeyken birini sevmek demek istemiyorum hoslaniyordum ve onu kaybettim o vefat etti ve ben bunu kaldiramadim ortalığı yiktim çok kötüydü zor zamanlardı RABBİM e şükürler olsun ailem yanımdaydı her biri ayrı ayrı destek oldular bana ve ailenin anne babanin kardeşin değerini bir kez daha anladım sonra ne mi oldu bir yıl boyunca hayatima kimseyi girdirmedim üniversiteyi bıraktım ve suan ailemin yanındayım şubat ayında biriyle tanıştım sonra sozlendim mart ayında tatlimiz yendi ekimde hayırlısıyla inşallah nişanımız ve 22 ocakta da hayırlısıyla inşallah düğünümüz olacak size söyleyebileceğim kardesinizle annenizle babanızla tartisabilirsiniz ama onların kıymetini hep bilin onları uzdugunuzde özür dileyin emin olun ki toprak öpmek özür dilemekten daha zordur ailesiyle sık sık atisan ben bile aile kıymetini anladiysam bence sizin aileyle araniz hayli hayli düzelir birbirinize destek olunuz
 
Var mı böyle olan...ailesini sevmeyen sevmesi gerektiği için de sürekli suçluluk hisseden...?
Hiç sevmiyorum annemi babamı kardeşimi gerçekten sevmiyorum onları özlemiyorum aramıyorum hissetmiyorum farkındayım...onlara bir şey olsun istemem başlarına bir iş gelse çok üzülürüm buna eminim çok ağlarım onlarsız yapamam belki ama bu sevgiden değil sanki başka bir şey kaybetme korkusu
onları sevmiyorum ama kaybetmekten de çok korkuyorum...
yumurtadan çıkmış kabuğunu beğenmiyorun tam karşılığı benimki galiba vicdan azabı çekiyorum bundan üzülüyorum kendimi pis bir insan gibi hissediyorum sevmem gerekli onları çünkü ama yok sevmiyorum...var mı benim gibi hisseden gerçekten?
En nefret ettiğim ve en hastalıklı düşünce olarak degerlendirdigim " ama ne olursa olsun o senin x in , o sonuçta şu, o sonuçta bu" cümleleriyle başlayan ifadeler. Ne olursa olsun diye bir şey yok, birini mutlaka sevmelisin diye bir mecburiyetin hic yok. Benim de taptigim söylenemez aileme. Ama hakli gerekcelerim var. Hani derler ya anneler babalar hep iyiliğini düşünür her zaman seni sever gözleri gibi bakarlar. Hayır efendim, bu doğru değil. Buna benzeyen hicbir genellemeye katılmıyorum. Bir evladin kotu olabilicegi gibi bir anne bir baba da kotu olabilir ve bu durumda sevilmeye layik görülemez. Eğer ki sağlam gerekçelerin varsa şiddete ayrımcılığa haksızlığa maruz kaldiysan vicdan azabı duyma. Ama bazı çocuklar ailesini beğenmiyor fakir diye ya da ne biliyim yeterince elit değiller diye. Ben onların ta...Fakat ailesini sevmemesine hak verdiğim onlarca insan var. Sen de onlardan biri olabilirsin. O yüzden üzme kendini. Onların sana ihtiyacı olursa elinden geleni yap, saygı ve hürmet göster ama kimse kimseyi sevmek zorunda degil.
 
En nefret ettiğim ve en hastalıklı düşünce olarak degerlendirdigim " ama ne olursa olsun o senin x in , o sonuçta şu, o sonuçta bu" cümleleriyle başlayan ifadeler. Ne olursa olsun diye bir şey yok, birini mutlaka sevmelisin diye bir mecburiyetin hic yok. Benim de taptigim söylenemez aileme. Ama hakli gerekcelerim var. Hani derler ya anneler babalar hep iyiliğini düşünür her zaman seni sever gözleri gibi bakarlar. Hayır efendim, bu doğru değil. Buna benzeyen hicbir genellemeye katılmıyorum. Bir evladin kotu olabilicegi gibi bir anne bir baba da kotu olabilir ve bu durumda sevilmeye layik görülemez. Eğer ki sağlam gerekçelerin varsa şiddete ayrımcılığa haksızlığa maruz kaldiysan vicdan azabı duyma. Ama bazı çocuklar ailesini beğenmiyor fakir diye ya da ne biliyim yeterince elit değiller diye. Ben onların ta...Fakat ailesini sevmemesine hak verdiğim onlarca insan var. Sen de onlardan biri olabilirsin. O yüzden üzme kendini. Onların sana ihtiyacı olursa elinden geleni yap, saygı ve hürmet göster ama kimse kimseyi sevmek zorunda degil.
beğenmemek gibi bir durum yok
orta halli bir aileyiz giyimleri kuşamları tavrıları herşeyimiz orta halli gocunmam
sebepler başka napalım:)
 
Back
X