Ben de aynı duyguları yaşıyorum tamam iyi hoş olsunlar ama uzak olalım istiyorum ama maalesef buda olmuyo şuan okuyorum aynı evdeyiz üniversiteyi şehir dışında okumak istedim izin vermediler bölümüme bile annem karar verdi herseyime karışır kendi kararım kendi isteklerim olamaz bize bağımlı gibi yolda yürürüz eğer arkasındaysam saniye başı arkasına döner bakar sürekli çağırır yolun ortasında yanıma gel diyr ,el ele yürüyelim ister ben bakkala gitmeye lisede başladım nerdeyse dışarı cıkıcak olsam ağlıyo annemin hasta olduğunu düşünüyorum onun yüzünden özgüven sorunu yaşıyorum özgür olmak istiyorum bazen boguldugumu hissediyorum mutsuzum bu evde 10 yıl görmesem iyi gelicek sanki hastalık derecesinde sıkan bi annenin yanında babamsa tüm hayatım boyunca oturup toplam yarim saat konuştuğum bi insan değil bunların sana ne yararı olucak bilmiyorum bunları niye yazdım onuda bilmiyorum ama artık gerçekten dolduğum için belkide 
Diğer taraftan bakarsak çok aşırı fedakar bi annem var bunları düşündüğüm için kendimi kötü hissettiğim oluyo ama engel olamıyorum bu düşüncelere
Annem onu sevmem için fırsat vermedi ki bana ,şehir dışına gitmek yetmez artık benim için kutuplara kaçasım geliyo

Böyle bi ortamda ergenliğim felaket geçti zaten daha anlatamadığım çok şey var ahh ahh



Diğer taraftan bakarsak çok aşırı fedakar bi annem var bunları düşündüğüm için kendimi kötü hissettiğim oluyo ama engel olamıyorum bu düşüncelere
Annem onu sevmem için fırsat vermedi ki bana ,şehir dışına gitmek yetmez artık benim için kutuplara kaçasım geliyo


Böyle bi ortamda ergenliğim felaket geçti zaten daha anlatamadığım çok şey var ahh ahh


