Aileyi sevmemek

sen kendini seviyomusun .aileni begenmiyomusum acaba ergenlik dönemlerinde cok olur.birde cok yanyanayken cok olur .farklı bir sehre gitsen yada Allah koruaun biri hastalansa öyle düsünmessin . mesela bir cantan vardır aslında senin işine yatıyordur ama olsada olmasada bir dersin eksikliğini yoklugunda hissedersin onun gibi.
seviyorum canım:)
müthiş biri değilim ama kendi yağımda kavruluyorum memnunum kendimden yani
ailemi de beğenmeme durumu bir işte sürekli laf batırmaları ve kötü sözleri üzerine psikolojik olarak yoruluyorum
 
Sevmek zorunda degilsin zaten son zamanlarda bende boyle dusunuyorum ne yaparsan yap zaten hicbir insani ailen dahil insan diorum dikkatini cekerim memnun edemezsin ve herkes kendini dusunur oncelikle bence dogru yokdasin boyle devam et sevme ama kotu de davranma ...
 
Benimde hic sevmedigim bir ablam var. Aklimin erdigi gunden beei, onunla ilgili hatirladigim tek sey, benimle alay etmesi, dıslamasi, laf sokmasi, kucumsemesi... Yasi da kucuk birisi degil yani. Benden buyuk cocuklari var, torunlari var. Ama o, bu huyundan hic vazgecmedi. Yillarca laflarini ciddiye almamaya calistim, hic karsilik vermedim, ama baktim ki, ben cok mutsuzum. Ve bu kadini gorunce sinirleniyorum, hatta gormek istemiyorum. Hep hayatimda olumsuzluklar yaratan bir kadin. Bu yuzden 2 yildir artik gorusmuyorum hicbir sekilde onunla. Bazen bi sekilde ayni ortamlarda bulunuyoruz, o zaman bile tahammul edemiyorum gormeye. Cocukken ve gencligimde cok fazla sessiz kaldigim icin heralde, simdi tam tersi oldu. Onu gormedigim surece iyiyim cok sukur.
Ay sana da bi yardimi dokunmaz bu anlattiklarimin ama ne bileyim, konuyu gorunce benimde anlatasim geldi :KK48:
anlat anlat rahatlıyoruz hehe bana da iyi geliyor ki başka hayatlar da var bak başka da böyle hissedenler var diyorum:)
 
Aileni sevmek zorunda değilsin. Biz bu dünyaya gelirken, anne babamızı seçemiyoruz.. Sevmezsin, ama seni bu günlere getirdikleri için saygı duyarsın. Ama ailenden nefret etme. nefret çok güçlü bir duygu ve insana çok zarar veriyor.. Geçmişte ailenle ne yaşamış olursan ol, affetmeyi dene. İnan kendi içinde affedince üstünden büyük bir yük kalkıyor..
Sanıyorum ki, belirli bir yaşa gelmiş, çalışan bir bayansınız. Ailenden ayrı bir eve çıkmayı dene.. hatta şehir dışında iş bul.. Yalnız yaşamayı dene.. Araya özlem girsin, hasret girsin..
Şu da bir gerçek ki, belirli biryaştan sonra da aile yanında yaşamak olmuyor. İnsan kendi düzenini kurması lazım..
Bence şu sıralar biraz meditasyona ihtiyacın var. İnsan ruhuna da bakım yapmalı. Ruhu ile ilgilenmeli..
hiç meditasyonu bilmiyorum ya o konularda bilgim sıfır olabilir denenebilir aslında:) sağolun:)
 
Aile bile olsa insan karakterini yaptığı şeyleri beğenmediği kişiyi sevmiyor. Benim Annem yalancı ortalık karıştıran kavgayı seven laf taşıyan bire bin katan iftira atan kendi kocasini çocuklarını kötüleyip kendini acindiran para duskunu biriydi ve bu karakterdeki bi insanın evde yapabiliceklerini siz düşünün o yüzden sevmem.
 
bak bende senın gibiyim,yaşıon kaç bılmıyorum,ama bu öfke duyp sonra affedip başka bir olay yaşayınca tekrar depreşiyor dıyorsunya,ınan bana hayttan yara aldıkça daha fena depreşiyor,yaş kırka doğru zirve yapıor,sonra pes edıyrousn,vazgeçiyorsun,öle kabullenıp,devam edıyorsun yola,bende senın gıbıyım,annemı öpmem hiç,neden oda bızı buyurken hiççççç öpmedi,ve hep negatif eleştiri,oysa gayet başarılı,düzgün bir insnaım,benı geçtim,asıl benı üzen aynı şeyleri torunlarına yapıyor,yeğenlerıme üzülüyorum,bızım ömür çöp oldu zaten,yanı normalsın,fakat toplumda,aileyı seveceksın aile şöle bılmem ne çok ahkam kesılıyor,eee bu kötüler bırılerının ailesi,onlar ne olcak dıyorum çıt yok,konu uzun şeker,içimdekileri yazsam zaten sayfaalr yetmez
 
Back
X