aileyle anlaşamamak

S

serenityjane

Guru
Kayıtlı Üye
2 Haziran 2010
250
35
318
.
merhaba sevgili arkadaşlar. benim sorunum her şeyi kafama takmak. küçüklüğümden beri ailemin beni sevmediği düşüncesi vardı bende. ama büyüdükçe kafama taktığım şeyler de arttı. sanırım bende obsesif kompulsif bozukluk var az biraz. ama bu her şeyi kafama takmaktan kurtulamıyorum. şu aralar sınavlara hazırlanıyorum dolayısıyla hep evdeyim. malum yaz. herkes gezip tozuyor. babam benimle evde duruyor ama zaman zaman bunu kafama kakıyor. işte senden dolayı evdeyim ama kıymet bilmiyorsun diyor. evde hiçbir işe yardım etmediğimi hepnapı laf sokarak söylüyorlar ama hiç gel kızım şu işte bana yardım et demiyorlar güzelikle. elimizi yıkarken sıcak su kullansak ya da peş peşe iki gün banyo yapsak hemen lafı ediliyor. zaten evde durdukça çekingenleştim ve babamdan da korkuyorum. üniversite tercihlerime karışmıştı. gidersen geri gelme demişti. domuz gribi aşısı çıktığında vurulmaz da hasta olursanız sizi hastaneye taşımam demişti. mecbur vurulmuştum aşıyı. evde bana ilgi göstermediklerini söylemiştim sen de bulaşıkları yıkamıyorsun demişti babam. arkadaşım da çok az var. üniversitede gezdiğim bir kız arkadaş grubum vardı ama onlara ben sonradan dahil oldum. bu yüzden onlar daha samimiler ve sürekli bana birbirlerini övüyorlar. beni çok nadir arıyorlar okul bittiğindan beri aramıyorlar. neden hep ben yalnız kalıyorum ki. kardeşimle aynı ünideyiz o benden 4 yaş küçük. onun benim aksime çevresi çok geniş telefonu hiç susmuyor. çok üzülüyorum. giderek her şeyi daha çok kafama takar oldum. çok uğraşıyorum ama düzelemiyorum. çevremdekilerin beni sevmediğini ve önemli olmadığımı düşünüyorum. yorum yaparsanız çok sevinirim...
 
canım bu yaşadıklarını aslında hemen hemen herkes yaşar ama kafaya takmaz.sen heralde kpss ye fln hazırlanıyorsun.otur çalış sınavına atan git orda yeni bir hayat yeni bir çevre yap kendine.kendini de üzme böyle yersiz yersiz
 
ben aynılarını üniversiteye girmeden önce yaşamıştım..lisedeykende psikiyatriste gitmiştim bir süre..ama ünide ailemden ayrılıp başka şehre gidince kendi ayaklarımın üstünde durmayı öğrendim daha iyi oldu..benim babamda seninkine benzer şeyler yaptı zamanında..şimdi hatırlamak bile istemiyorum..sen hangi şehirdesin?ve kaç yaşındasın?
 
bu yasadıkların gayet dogal bazen bunların daha agırını bıle yasamısımdır ama takmıyorum takmıcaksın ve bunları yasayan tek sen degılsın. emın ol daha agırını yasamısımdır
 
Herkes benzer sorunlar yaşar benimde babam işime gücüme karışır sürekli daha iyi bi iş olsun der onun yüzünden iş değiştirdim kaç kez şimdiki işim iyi bu seferde neden hep yerinde sayıyorsun yükselemiyormusun diyor herşeyi kafamıza takarsak oooo işimiz var.Bütün bunların çözümü sende işe gir çok müdahalecilerse başka şehirde olsun ve en önemlisi hayatta herkes yalnızdır bunu unutma kendine güven fazla arkadaşın yoksa yok bunu dert etme sosyal faaliyetlere katılmaya çalış mutlaka arkadaşın olur. ayrıca sen ders çalışırken babanın seninle birlikte evde durmasına da anlam veremedim oda gezsin yalnız kalamıyomusun.sen kendine değer ver önemli olan bu başkalarını boşver.Önce sen kendine değer vereceksin önemli göreceksin ki başkalarıda versin
 
öncelikle yazıma cevap verdiğiniz için çok saolun o kadar mutlu oldum ki. arkadaşlar 25 yaşındayım. sorun şu ki hep ailemin yanında kaldım. dışarda yapamam diye korkuyorum. çünkü en ufak bi lafı kafasına takan birisiyim. sanırım obsesif bir insanım. sürekli aynaya bakıyorum tuhaf şeyler düşünüyorum kötü şeyler. dışarı gidip kafayı yerim diye korkuyorum. o yüzden de cesaret edemiyorum.
 
ozaman bir an önce devlet hastanesine yada imkanın varsa özele psikiyatriste git..böyle yaşamak zorunda değilsin herşeyin bir çözümü var..
 
ben kendime değer veriyorum ama başkaları vermiyor yine de. dediğim gibi arkadaşım olmamasını çok takıyorum. kardeşimin telefonu hep çalıyor. ben alınıyorum. başka şehire gidip yalnız kalmaktan korkuyorum. çekingenim. orda iyice sessiz kalırım diye korkuyorum. burda evimize akrabalar geliyo en azından muhabbet oluyo. ama dışarda arkadaş bulamazsan kötü olurum. hep konuşmaya ihtiyaç duyuyorum annemle ya da birisiyle. yalnız kalmak istemiyorum...
 
tamam işte kendine değer versen bunları kafaya takmazsın..yalnız kalmaktanda korkmazsın..insan illaki oyalanacak bir şeyler yada birilerini bulur..ama bunları gerçekten bu kadar kafana takman içinden çıkamıycağın durumlar yaratabilir oy yüzden doktora git konuş rahatla o da sana yol göstersin..
 
devlet hastanesindeki dr bi şeyin yok dedi. özeldeki ilaç yazmıştı kullanmıştım. birkaç aydır bıraktım. şimdi sınav dönemi olunca iyice arttı sıkıntım. arkadaşım olunca düzeliyorum. beni aramadıklarında yine moralim bozulup her şeyi takıyorum.
 
Aileler bazen gerektiği kadar anlayamıyorlar bizi malesef. Benimde annemle evlenene kadar çok sorunlarım olmuştu ama herşey geçiyor inan ki...Sen sınavlarına konsantre ol, senin hayatın yapabileceğin en güzel şey o olucak inan bana...
 
okb değil de sosyal fobi var gibi geldi bana

özeldeki dr ilaç verdi demişsin, teşhis koymadı mı?

baban neden seninle evde oturuyo?
o kısmı anlamadım
 
asude_bahar .!.:
okb değil de sosyal fobi var gibi geldi bana

özeldeki dr ilaç verdi demişsin, teşhis koymadı mı?

baban neden seninle evde oturuyo?
o kısmı anlamadım
Genişletmek için tıkla...

sosyal fobi kabaca insan içine çıkmaktan korkma halidir yaşadım biliyorum sosyal fobi değil bu arkadaş tam tersi insan içine çıkmak istiyo ama arkadaşım yok diye üzülüyo..
 
carmiaa .!.:
sosyal fobi kabaca insan içine çıkmaktan korkma halidir yaşadım biliyorum sosyal fobi değil bu arkadaş tam tersi insan içine çıkmak istiyo ama arkadaşım yok diye üzülüyo..
Genişletmek için tıkla...

sosyal fobiyi sadece "insan içine çıkmaktan korkma" olarak sınırlayamazsınız
asosyaller de aslında iyi ilişkileri olsunu kalben isteyip, beceremedikleri için mutsuz olabilirler

ama şu var geçmiş konularına baktım
erkek arkadaşı falan olmuş
sosyal fobi olamaz heralde
 
eski konularıma bakmanıza sevindim. dr obsesif kompulsif bozukluk demişti ama ciddi değil demişti. benim sorunum kendimi önemli görmemek etrafımdakilerin de beni önemli görmesini istemek ve görmediğini düşünmek. arkadaşlarım önemsemiyor aramıyorlar. erkek arkadaşım var saolsun o beni dinliyor ama her zaman şikayet ediyorum onu da bıktırmak istemiyorum. arkadaşımın olmamasından yakınıyorum ona da. erkek arkadaşım olması tabi ki harika bi şey ama bazen insan kız arkadaşa da ihtiyaç duyuyor. kız arkadaş edinsem sonradan soğukluk oluyo yeterli birisi değilim demek ki diye düşünüyorum.
 
olan arkadaşlarımı da hep ben arıyorum. geri dönüş olmuyor pek. onların hep daha çok sevdikleri başka arkadaşları oluyor bana onları anlatıyorlar.
 

kız kardeşinle nasıl aranız?
onunla yakın olup, onun ortamlarına girsen?

bir de özel saymazsan,
üni.de hangi bölümü okuyosun?
 
babamlar bir yere gittikleri zaman evde çok sıkılıyorum onları arıyorum. konuşma ihtiyacı duyuyorum. o yüzden beni bırakmıyorlar. başka şehire gidince de yalnız kalırım kimseyi bulamam diye korkuyorum. bazı insanlar çok takmaz birisi olmasını ama ben takıyorum işte.
 
Senin gibi sevilmediğini düşünen biri de bizim evde var, yeğenim yaş 21. Söylemeden elini bir işe atmaz, annesi de bende çalışıyoruz, ben hafta sonu evdeyim annesi garibim hafta sonu da çalışıyor. İki gündür resmen b...m çıktı temizlik yapmaktan hanım içerde oturmuş klip izliyor. Ablamla bu yılda tatilimizi erteledik, hanımın okulu açılacak, iki yıl dershaneye gidip kazanamadığı okulu özel okuyacak. Okul parasını denkleştirelim diye çatlıyoruz, en azından bir diploması olsun istiyoruz. O ne yapıyor evdeki kedileri kıskanıp depresyona girmekle meşgul, bir görsen acıların çocuğu , herkese dert yanıyor sevmiyorlar beni diyor, insan sevmediği şeye 21 yıl emek verir mi ? Hadi ben teyzeyim sinirleniyorum ancak ama annesinin içi acıyor

Demem o ki ; gençsiniz, tek taraflı bakıyorsunuz her şeye, sizi o boya getirmek,korumak, sizin birşeyler yapmak o kadar zor ki , eğri baktın düz baktın her şeyimiz kabahat, tek laf etsek anlayışsız ebeveyniz ama sizin için ne kadar uğraşılıyor bir bilseniz. Sevmeden yapabilir mi insan bunları. Böyle olumsuz düşünme, Allah ömür verirse uzun bir hayatın, üzülecekde çok şeyin olacak. Baban belki biraz asabidir, olabilir ama bu takıntı etmeye değecek bir şey değil, bazı insanlar canım cicim yapamaz bu sevilmediğin anlamına gelmez.

Öğrencisin sınavlarından, çalışma tempondan bunalmış olabilirsin ama kendini hasta edecek kadar dert etme herşeyi ve ailene güven, inan ki evladını sevmeyen aile yoktur
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

Y
  • Kilitli
Eşim ve Ailesinin Sürekli Beni Aptal Yerine Koyması boşanmaya düşünüyorum
9 10 11
Yorumlar
205
Görüntüleme
10K
Alyasena
A
Y
  • Kilitli
Eşim ve Ailesi Beni ve Ailemi Aptal Yerine mi Koyuyor- Boşanmalı mıyım?
2
Yorumlar
27
Görüntüleme
3K
Lilalilyum
B
Sevgilimin incelikten uzak oluşu ve uyumsuzluğumuz
4 5 6
Yorumlar
116
Görüntüleme
13K
ceyyceyy_
C
M
Ailemi sevemiyorum
2
Yorumlar
34
Görüntüleme
3K
flowerfairy
P
Hamilelik lohusalık ve evlilik
2
Yorumlar
35
Görüntüleme
10K
senemsls
S
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…