Yazdıklarını okuyunca çok güldüm yanlış anlama ders çalışmayı seven biriyim, araştırmayı seviyorum demişsin o kısmına.. bunları geçiniz bunlar türkiye akademisinde kriter değildir, hatta çok acemi çok dışarıdan birinin kendini değerlendirme ölçütleridir.
Tıp fak.de akademisyenim, danışman hocam dünya tatlısı babacan bir adam.. düğünüme, evime gelmiş samimi olduğumuz, üniversitede de nüfuzlu bir insan beni sevdiğini ve tuttuğunu biliyorum. bende kendimi övmeyeyim ama çalışma potansiyelim yüksektir, iyiyimdir kısaca. zaten hocan bunları görür iyi bir şahsiyetse ona göre tutar seni. böyle torpil morpil hikayesine girmeden cari usul kadro almış kendini geliştirmiş insanlar yok mu var.. şimdi benim için her şey çok pozitif, hatta çoğu insana göre beni güzel bir gelecek bekliyo, yerimde olmak isteyen asistan arkadaş çok. tıp fak.de olduğumuz için döner sermaye de var maaş olarak daha iyi bir rakam alıyoruz.. o da bir artı. her şey o kadar kötü değil aslında ya da tam tersi her şey gerçekten berbat
para biriktirebilirsem pastane açmayı düşünüyorum ciddiyim.. birazdan anlatacağım.. yazdıklarımdan net bir şeyler çıkaramayabilirsin ya da ben burada ne kadar açık olabilirim bilmiyorum, ancak ben akademi içindeki ve dışındaki insanları ayrı değerlendiriyorum kendi hayatımda, çünkü gerçekten içeridekiler ve dışarıdakiler diye bir şey var. ben bir asistan arkadaşımla muhabbet etsem dediklerimi çok iyi anlayacağına eminim ama dışarıdaki birinin algılayabileceğinden bile şüpheliyim.
öncelikle yaptığın iş, yaptıkların seni tatmin etmez.. tam tersi yetersizlik duygunu geliştirir ve gün geçtikçe psikolojin daha kötüye gider.. gerizekalı olduğundan şüphe duymaya başlarsın.. bunun istisnası yok neden deme, anlaman için içeride olman gerek..
İnsan ilişkilerin öyle değişir ki, kötü yönde, dışarıdakilere hatta ailene bile tuhaf gelmeye başlarsın. anlatamazsın da, anlamazlar çünkü onlar dışarıdalar...
Akademik yaşamın boyunca bulaşık deterjanı dökülmüş sulu kaygan bir zemin üzerinde düşmeden dans etmeye çalışırsın.. kaypak bir ortamdır, hiç bir şeyden emin olamazsın.. iyilikten de çok enteresan olmakla birlikte kötülükten de...
çeşitli hakaretlere, bazı durumlarda herhangi bir obje yerine dahi konulmamaya kısaca gururunu ve onurunu kıracak her türlü ince detaya da hazırlıklı olman gerek...
Maksimum bir sene sonunda neredeyim ben? sorusunu, henüz farkındalığını kaybetmemiş olan beynin yöneltir sana... sonra o da yok. cadı kazanının içindesin..
uzatırsam çooook uzar gider bu. kısaca asla normal insan psikolojisinde olmazsın. tüm bunları kanıksar alışabilirsen ve şansın varsa asistanlık bitti hoca oldun diyelim.. sen sen değilsindir artık, o eleştirdiğin, yadırgadığın bu kadar sıkıntıyı çekmene sebep olan örnekler gibi olmuşsundur sende. ee nolacaktı değil mi?
insan olduğunun farkındaysan ama, daha başında kendine by-pass yollar ararsın başka ne yapabilirim diye.. öyle de kendine mecbur hissettirir ki bu ortam onu bile bulamazsın.. kurtulabilirsen ne ala, kurtulamazsan sonrasında bir takım şeylerden elini ayağını çekmiş, akademik olarak sürekli eleştirilen niteliksiz eleman modülünde bir hoca olursun 'onlara göre'. yoruldun, hırpalandın, mutsuzsun yapmış olmak için yapıyorsun..
şimdi bunları kendi çalışma ortamında saygı duyulan, yetenekleri hocaları tarafından farkedilmiş, nispeten kıdemli biri olarak söylüyorum sana. var gerisini sen düşün..
öyp durumundan bahsedilmiş.. o da ayrı dert. hiiiç bulaşma bence.. onu da yazarsam bitmez bu akademik ortam.. kısaca biraz alaylı olmuş olabilir yazdıklarıma ama şu ortama verecek bir tepkim kalmadı artık! Senin için de hakkında hayırlısı olsun...