Merhaba arkadaşlar.Özel nedenlerden bir ay kadar nete giremedim.Bitti şükür.Annemden 2 aydır ayrıyım.Bu arada önce sesi gitti.Bu beni çok korkuttu.Yaklaşık bir ay ses neredeyse hiç yoktu.Şimdilerde düzeldi.kendide düzeldi ramazana girerken.Niraz iştahsızlık dışında.
Annem nasılsa pek bir şey yemiyorum,sigarayıda azaltırım bu sebeple diyerek ramazan başlayınca oruca başladı.Uyardık ama dinlemedi.Bu sırada kemoterapi hapından dolayı saç,kaş,kirpik kalmadı iyice zayıfladı.Şu an yaşadığı yerde çok sıcak olunca bir vantilaör alıp karşısında oturup,uyuyarak orucu geçirmeye çalışırken bir hafta önce şiddetli kusma,çok çok şiddetli başağrısı,baş dönmesi,göz kararmasıyla bu güne kadar geldik.Hala devam ediyor bu durumu.Kusması kesildi ama mide bulantısı devam ediyor.Birde durmadan hıçkırıyordu bir ara.İnşaallah tümör beynıne atlamamıştır.İnşaallah sadece üşütmüştür.
Tüm zamanım, onun için endişelenmek ve bir şeyler yapabilmek uğruna çabalamakla geçiyor.Bu yüzden eşimlede aram kötü bozuldu.Evde sürekli annemin hastalığının konusu,kendimi iyıce salıvermem vs derken öyle çok yıprandım ki ben bile artık kendimi tanıyamaz oldum.
Bayramdan sonra yenıden bana getireceğim Alah ömür verirse.Geldiği zaman eşimle yne çok sıkıntı yaşayacağız çünki annnem çok sıgara ıçıyor ve yuksek sesle konusuyor.Nohut oda bakla sofa evimizde eşim bundn çok rahatsız oluyor ve başlıyor beni uyarmaya.ben ikisi arasında dengeyı sağlamaya çalışmaktan koşturup duruyorum.Annem için herşeye değer.
Bu arada ruyamda görmuştum.Annemin ölüm tarıhı 10-9-2010 diye buda bayramın ikinci gunune geliyor.Elim yüreğimde.Şimdilerde rahatsızlığının artması "acaba " korkumu nasıl depreştiriyor anlatamam.
İşte böyle arkadaşlar.İçimi dökebildiğim ve samimiyetlerinize inandığm tek yerde,burada herşeyi anlattım sizlere.Aynı acıları yaşıyoruz yada yaşadıkbaşka kim anlayabilir ki bu korkuları,endişeleri,hüzünleri,acıları?Ancak yaşayan değilmi.?
Bliyorum, kaçınılamaz sona doğru gittiğimizin farkındayım.Ne yapabilirm ki...
Bu arada forumu okuyamadım zamansızlıktan.Okumayada korkuyorum aslında bir dost daha sevdiğinin acısıyla yanmışssa tedirginliğiyle.İnşaallah hiç biriniz kaybtmemiştir yokluğum sürecinde sevdiğini...
Canım, üzme sen canını bu kadar..
Anlattıklarına göre annenin hali gidişatına göre çok çok iyi..
Oruç tutmayı göze alabilecek kadar hali var demek maşaAllah..
Onun için bayramın 2. günü falan diye kasma kendini..
Zaten kim bu dünyaya kök salacak ki?
Hepimiz öleceğiz..
Ölümü kabullanmak gerekmiş aslında, bunu babamı kaybedince daha iyi anladım..
Ölüm o kadar da korkutucu- berbat birşey değil aslında..
Babam vefat ettiği saniyelerde, abim, ben ve annem yanıbaşındaydık..
Daha saniyeler olmuştu..
Abim, nefes almadığını ilk farkettiği anda, kalp masajı ve suni solunum yapmak istedi..
Ama sonra vazgeçti..
Neden biliyor musunuz?
"Onu tekrar acıya çağıramadım" dedi..
İşe yarasaydı bile, onu davet ettiğiniz yere baksanıza..
Acının içine onu tekrar çekmek gibi..
O yüzden, ölüm aslında o kadarda kötü birşey değil..
Babamın o kadar acısı vardı ki, ölümü diliyordu hep..
Ölüm onlar için kurtuluş aslında..
Bu kadar sıkma kendini..
Bende sıktım.. Babamı kaybedeceğim diye aklım çıktı sanki başımdan aylarca..
Ama yanlış yaptığımı 5 ay sonra anladım..
İnşaAllah tüm vefat eden yakınlarımız, şimdi rahattırlar orada..
Çektiklerinin karşılığı olarak , bir bağışlanma ile karşılanmışlardır
ve şu an da gülümseyerek bakıyorlardır bize..
İnşaAllah...
canım çok sevindim inan, şu mübarek günler hürmetine rabbim dularınızı kabul etti inşallah dahada iyi haberler bekliyoruz sendenKIZLAR KIZLAR babamın hastalığı durduzemuszemus rabbim cümle hastalara şifalar versin
canım sen üzme kendini bak annen oruç bile tutuyomuş demekki iyi hissediyor kendiniMerhaba arkadaşlar.Özel nedenlerden bir ay kadar nete giremedim.Bitti şükür.Annemden 2 aydır ayrıyım.Bu arada önce sesi gitti.Bu beni çok korkuttu.Yaklaşık bir ay ses neredeyse hiç yoktu.Şimdilerde düzeldi.kendide düzeldi ramazana girerken.Niraz iştahsızlık dışında.
Annem nasılsa pek bir şey yemiyorum,sigarayıda azaltırım bu sebeple diyerek ramazan başlayınca oruca başladı.Uyardık ama dinlemedi.Bu sırada kemoterapi hapından dolayı saç,kaş,kirpik kalmadı iyice zayıfladı.Şu an yaşadığı yerde çok sıcak olunca bir vantilaör alıp karşısında oturup,uyuyarak orucu geçirmeye çalışırken bir hafta önce şiddetli kusma,çok çok şiddetli başağrısı,baş dönmesi,göz kararmasıyla bu güne kadar geldik.Hala devam ediyor bu durumu.Kusması kesildi ama mide bulantısı devam ediyor.Birde durmadan hıçkırıyordu bir ara.İnşaallah tümör beynıne atlamamıştır.İnşaallah sadece üşütmüştür.
Tüm zamanım, onun için endişelenmek ve bir şeyler yapabilmek uğruna çabalamakla geçiyor.Bu yüzden eşimlede aram kötü bozuldu.Evde sürekli annemin hastalığının konusu,kendimi iyıce salıvermem vs derken öyle çok yıprandım ki ben bile artık kendimi tanıyamaz oldum.
Bayramdan sonra yenıden bana getireceğim Alah ömür verirse.Geldiği zaman eşimle yne çok sıkıntı yaşayacağız çünki annnem çok sıgara ıçıyor ve yuksek sesle konusuyor.Nohut oda bakla sofa evimizde eşim bundn çok rahatsız oluyor ve başlıyor beni uyarmaya.ben ikisi arasında dengeyı sağlamaya çalışmaktan koşturup duruyorum.Annem için herşeye değer.
Bu arada ruyamda görmuştum.Annemin ölüm tarıhı 10-9-2010 diye buda bayramın ikinci gunune geliyor.Elim yüreğimde.Şimdilerde rahatsızlığının artması "acaba " korkumu nasıl depreştiriyor anlatamam.
İşte böyle arkadaşlar.İçimi dökebildiğim ve samimiyetlerinize inandığm tek yerde,burada herşeyi anlattım sizlere.Aynı acıları yaşıyoruz yada yaşadıkbaşka kim anlayabilir ki bu korkuları,endişeleri,hüzünleri,acıları?Ancak yaşayan değilmi.?
Bliyorum, kaçınılamaz sona doğru gittiğimizin farkındayım.Ne yapabilirm ki...
Bu arada forumu okuyamadım zamansızlıktan.Okumayada korkuyorum aslında bir dost daha sevdiğinin acısıyla yanmışssa tedirginliğiyle.İnşaallah hiç biriniz kaybtmemiştir yokluğum sürecinde sevdiğini...
Annemin baş ağrısı ve kusmaları şiddetlenmiş.Bu gece bindiler thy almadı rapor istedi bizde bir otobus ayarlayarak arka koltuğunda getır dedik.Yarın sabah burada.Eşim karşılamaya bile gitmiyor."bir taksi tutup gelsinler"dedi.Çok yıprandı,evde hep hastalık konuşulması ve benim anneme olan aşırı ilgim rahatsız ediyormuş beynini ve sinirlerini.Hatta bu gun otobuse bindiklerini öğrendiğinde annem biraz idare edebilecek kadar düzeldiğinde benimle onu baba evine yollayacağını,bu evlilğin başından beri annemin gölgesinde onu çok yorduğunu söyledi.(geçmişte annemin bana karşı olan aşırı düşkünlüğü yüzünden eşimle annem arasında çok kalmıştım.Bu yüzden eşim çok sıkılmıştı.Şimdide hastalık olunca kredisini bitirdi sanki)
Yarın birz evde dinlendirip hastahaneye yatıracağız.Serum ve ağrı kesicilerle beslemek ve ağrısını azaltmak için.Umarım düzelir.Sonrası Allah kerim.Ölümü bende kabullendim başka çarem yokki.
İyi dilekleriniz için çok teşekkür ederim arkadaşlar.Dualarınızı bekliyorum.
Maviş, eşinin bence daha anlayışlı olması lazım..
Aynı durum onun annesinin başına gelse,
aynı rahatlığı düşünebilecek mi?
Bak, benim babam ölüm düşeğindeyken,
eşim beni zorla ayırdı onlardan ve kendi memleketine tayin istedi..
Kendi annesi babası daha önemli ya..
Ona dedim ki, ne olur yapma..
Babam ölüm döşeğinde..
Nasıl bırakır giderim..
Kaldı ki, nasıl bırakırım dediğimde,
gene aynı şehirde de değildik..
Annemler Sakarya'da, ben Bolu'daydım..
Ama Trabzon'a zorla getirdi beni..
Babacığım hasta yatağında nasıl ağlamış..
"Beni bu durumda nasıl bırakıp gittiler" demiş..
Elimden birşey gelmedi..
Evliliğim bitme aşamasına bile gelmişti o sıralar..
Ama sonra ne oldu biliyor musunuz?
İçimi öyle yaktı ki...
Benim... annemin... babamın..
Hepimizi ağlattı hüngür hüngür..
Buraya geleli daha 1 sene oldu..
ŞİMDİ KENDİ ANNESİ KANSER..
Beddua etmedim ama aklımdan da geçirdim hep..
Nasıl ki, benim babamı ölüm döşeğinde bıraktırdı bana,
aynı şekilde bu acıyı yaşasın istedim içimden..
Ama hiç beddua etmedim inanın..
Şu an annesi aynı durumda..
Kayınvalidem bana " senin annen dayanır ama ben dayanamam uzaklığa..
Buraya geleceksiniz" demişti bana..
"GELECEKSİNİZ.."
Bak geldik işte..
Rabb'imin adaleti çok çok büyük kızlar..
Biz geldik ama,
şimdi kayınvalidem varla yok arası..
Fenalaşıyor, Kötüleşiyor..
Yine ben koşuyorum, o başka mevzu..
Ama herkes ettiğini çekiyor..
İnanın bu böyle..
Allah'ın adaleti,
er- geç yerini buluyor..
canım başın sağolsun çok zor biliyorum bugün tam 2 ay oldu babamı kaybedeli hergün her saniye aklımdaçok zor bir durum.babamıda kaybettik kadir gecesi.allah rahmet mermahet etsin.
meraba benımde enıstem akciğer kanseri ve acılen ogrenmem lazım o balı nerde nasıl alabılecegımı yardımcı olursan sevınırımmaviş mesaj sayım 50 olmadığı için özel msj gönderemiyormuşum henüz..
Ne yapsak ki?
ısimde vermek istemiyorum açıkça,
sonra satışını yapıyorsun falan derler diye..
Ama şunları söyleyeyim..
1 kavanoz hemen hemen 1 ay gidiyor..
485'e aldık biz..
1 ay bile olmadı alalı..
Sanırım değişmemiştir..
Vallahi ne parayı gördü gözüm ne pulu..
Can'dan önemli mi?
Hah bak aklıma geldi şimdi..
Adamın sitesi var..
.............................
Burada herşey mevcut..
Şifa Allah'tan..
Ben denedim, gözümle gördüm tümördeki küçülmeyi..
ınşaAllah denersiniz de hayırlı haberlerinizi alırım..
Haberdar etmeyi unutma beni.. Tamam?
selam arkadaşlar
iyi haber vermek için girdim ama üzücü haberler okudum
allah rahmet eylesin yakınlarınıza
gerçekten üzüldüm
babamın kemoterapisi bitti ve pet ct çekildi
sonuç harika çıktı
karaciğer ve kemiklerdeki mesastazlar yok olmuş
akciğerdeki tümörde de % 50 ye yakın küçülme var dedi doktorumuz
pazartesi radyoterapiye başlayacağız hayırlısıyla
inşallah ışın tedavisi de olumlu sonuç verir
tedavi öncesi dr en fazla 1-1,5 yıl demişti
biz geri sayımdayız diye üzülürken sevinç şokundayız şimdi
allah hepinize güzel haberler vermeyi nasip etsin kızlar
ümitsizliğe düşmeyin ne olur, çıkmadık candan ümit kesilmiyor gerçekten
rabbim çok büyük,
müjgant öncelikle merhaba şu an online mısın?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?