Aklımı kaybediyorum sanırım

Aslında yorum yapmayacaktım, böyle durumlarda doğru kelimeleri seçmek zor ama bir şeyi söylemeden edemeyeceğim. Bir illüzyonun içinde yaşıyorsunuz. İnsanlara verdiğiniz cevapları okudum. Sizi tanımıyorum. Yazdıklarınızdan gördüğüm kadarıyla durumun ciddiyetini tam kavrayamıyorsunuz, bu olay yalnızca sizi etkiliyor sanıyorsunuz. Çocuksuz olsaydınız haklıydınız.

Şimdi kimsenin kalkıp kötü bir annesiniz diyecek hali yok ama çocuğunuz önceliğiniz değil belli ki. Siz de düşündüğünüz kadar objektif ve aklı başında bir insan olsanız "Aman düzeni bozulur, babasıyla anısı olsun" diyerek kendinizi kandırdığınızı anlarsınız. Çocuğunuzun yaşamındaki ilk 5 sene insan ilişkilerini ve sosyal ortamlardaki sözsüz iletişimi anlaması açısından çok önemli. Onu çok seviyor olabilirsiniz. Maddi manevi her ihtiyacını karşılıyor olabilirsiniz, iyi güzel süper de, nasıl bir örnek olacaksınız böyle? Ağladığınızda anlamıyor mu sanıyorsunuz? Babasının davranışlarını okuyamıyor mu? Çocuklar söylediklerine içten içe güldüğümüzü, bazen rol yaptığımızı bile çok rahat hissedebiliyorlarken sizin 'eş'inizle ilişkinizi içten içe bilmiyor mu? Çook yanlış kodlar veriyorsunuz kızınıza. Elbet seviyorsunuzdur ama yalnızca sizin değil onun da geleceği için psikolojik yardım alıp acilen başka bir düzen, stabil bir hayat kurmalısınız. Sizin duygu durumunuzu sünger gibi emiyor o.
Hayat her daim güllük gülistanlık olmuyor ne yazıkki.. hicbirimiz pembe bulutların üstünde büyümedik illaki her birimizin tıkandıgı tükendigi dönemlerimiz oluyor. En az hasarla atlatıp yola devam edebilmek önemli olan. Konuyu actıgımda ilk etapta mutlu olmustum ama kısa bi paragraf yazıdan sebep sorgulanan anneligim git gide sinirime dokunuyor. Kimisi cocuk icin verilen savasa inanmıyor etmiyor. Nicin yalan konusayım? Kimseyi tanımıyorum ki buradaki? Duygularım var elbette yok degil ama cocugum da etkili verdigim kararlarda bunu anlamak nicin zor ve insanlar neden bu kadar peşin hükümlü anlamıs degilim cidden.
 
Ama cocuklar hisseder canim..annelerinin uzgun oldugunu..eminim elinden geleni yapiyosundur yansitmamak icin..profesyonel bir yardim almalisin..cunki bu normal bi durum degil yasadigin..ama emin ol..yalniz degilsin..yani bi cok kadinin basina gelebiiyo malesef bu tarz durumlar..ne kadar guclu gorunen kadinlar gibi gorunselerde aslinda gucsuzler bu anlamda..gucunu topla ..ve acilen yardim al..ama dogru bir doktorla..
Ben zaten güçlü görünmek istemiyorum. Güçlü görünmeye çalışmaktan daha da güçsüzleşip yoruluyorum. Profesör bi bayandan randevu aldım öneriyle. Bakalım süreç nasıl işleyecek ben de merak ediyorum açıkçası
 
Cocugumun sorumluluklarını düsünmedigimi nereden biliyorsunuz hanımefendi? Cocugumun hayatını mahvettigimi nerden cıkarttınız. Yorum yaparken haddinizi bilin. Hayatım gayet düzenli. Kalp kırıklıklarım var diye cocugumu ihmal etmiyorum. Şöyle bi hayattan kastınız nedir hayatım hakkında nasıl böyle fikir sahibi oldunuz da bu tarz bi yorum yapma gereksinimi duydunuz cidden merak ettim
Anlattıklarınızdan fikir sahibi oldum. Düşüncesi bile kötü benim için. Sürekli aldatılan ama kopamayan bir kadın sürekli aldatan bir erkek ortada bir çocuk. Böyle bir ilişkide çocuga uzulmeyelim de ne yapalim. Yine de inşallah her şey sizin ve çocuğunuz için güzel olur.
 
Uzun zamandır burayı takip ediyorum ve artık kendimi yazmaktan alıkoyamadık. 6 yıldır ite kaka ilerleyen zaman zaman gittiğim ama her defasında döndüğüm bir ilişkim var. Hatta bu ilişkiden 3,5 yaşında bir de kızım var. Zaten her şeyi geride bırakmamamın sebebi de bi nebze kızım. İlişkimin ilk gününden son gününe kadar aldatıldım. Fiziksel değil ama psikolojiK siddete sürekli maruz kalıyorum. Hayır Yine de kopanıyordum. Hasta gibiyim sürekli takip halindeyim. Whatsappını konumunu her şeyini takip ediyorum. Buna rağmen aldatmaları hız kesmeden devam ediyor. Hatta geçen hafta beraber olduğu kadınlardan tekine ulaştım yalvar yakar adres bilgisi alıp onlardan önce gidip otelin kapısında onları yakaladım. Elimde sopayla sokaklarda adam dövdüm. olayların sabahında özür diliyor seni seviyorum bana büyü yaptılar diyor ama hala devam. İnanmamı bekliyor. Sessiz kalayım kenarda oturup onu bekleyeyim istiyor. Ama ben kendime şaşıyorum. Neden katlanıyorum diyorum. Gururun da mı yok diyoru. 28 yaşındayım o 36. Beraber olduğu sonuncu kadın neredeyse 50 yaşında. Gerçekten sürekli ağlamaktan düşünmekten aklımı kaybetmek üzereyim. Kızıma da ister istemez yansıtıyorum. Başka şehre de gittim unutayım diye 2,5 sene gelmedim ama pandomim patlayınca iş yerim kapanınca mecbur geri döndüm. Artık çıkmazda hissediyorum. Kendimden ve yapacaklarımdan korkuyorum. Bunları yazarken bile ağlıyorum.
Ben bu hafta bu mecraa’da yazılanları okudukca kendimin farkındalığına varıyorum gercekten,evliliğimin 2 senesinde 2 senedir aldatılıyormusum, bir kapıya dayanmak söyle Dursun, hic bir seylere saldırmadım. Kendimi sorguluyorum bende mi gariplik var sizlerde mi? Yoksa aslında sizlerin öfkesi gururunu cok önce kaybetmis olmanın kabullenememe sancısı mi? Neden aldatılınca zarar vermeden yola devam edemiyoruz? Yani bu bir hata, Hataya hata ile gitmeyi de gectin, neden kendinize dısardan göz olarak bakıp, düştüğünüz durumu görmüyorsunuz? Sokak ortasında adam dövmek ne demek? Nasıl ki kadın siddetini kabul etmiyoruz ( kadın aldatsa bile) dimi? O zaman cuvaldızı niye kendimize batırmıyoruz! Tamam adam aldatmıs, bu onun nefsi sorunu yolunu ayırırsın devam edersin hayatına. Ayrıca bir cocuk dünyaya getirdiğinde anne de babada cocuktan sorumlu olur, baba zaten ayrı bi dünya bari siz normal olmaya calısın, yoksa evladınızı kaybedeceksiniz...
 
Hayat her daim güllük gülistanlık olmuyor ne yazıkki.. hicbirimiz pembe bulutların üstünde büyümedik illaki her birimizin tıkandıgı tükendigi dönemlerimiz oluyor. En az hasarla atlatıp yola devam edebilmek önemli olan. Konuyu actıgımda ilk etapta mutlu olmustum ama kısa bi paragraf yazıdan sebep sorgulanan anneligim git gide sinirime dokunuyor. Kimisi cocuk icin verilen savasa inanmıyor etmiyor. Nicin yalan konusayım? Kimseyi tanımıyorum ki buradaki? Duygularım var elbette yok degil ama cocugum da etkili verdigim kararlarda bunu anlamak nicin zor ve insanlar neden bu kadar peşin hükümlü anlamıs degilim cidden.
Peşin hükümlü değiliz. Anlattıklarınızdan ve kendinizi ifade etme biçiminizden yola çıkıp sonradan bir hükme varıyoruz. Konuyu açmadan önce kafamız boş.

Ben sizin hisleriniz konusunda yorum yapmak istemedim, biz buradan çözemeyiz bunu, şu veya bu sebeple kendinize yazık ediyorsunuz belli ki. Bir psikolog nasıl yaklaşılacağı konusunda en doğru yolu bulur. Hislerinizle baş etmenizin çok zor olduğuna da eminim. Takıntıya dönüşmüş. Hiçkimse bile isteye böyle bir hayatı seçmez. Hangi insan değmeyeceğini bildiği biri için kendini paralar ve bundan mutlu olur? Siz de mutsuzsunuz işte. Taşın gitsin, hayatından çıkar gitsin vb çözümler de çok gerçekçi değil belli ki. Hayatıma giren insanlarda hep aynı sorunu yaşıyorum diyorsunuz. Belli ki sizin şemalarınızda da bir problem var. Yapmanız gereken aman kızım babasını görsün diye bahane bulmak değil, yardım alıp kızınız için dengeli bir hayat sağlamak. Bahane dememize de alınabilirsiniz şimdilik. Sonradan hak vereceksiniz.

Bu kadar insan kızınızın kötü etkilendiğini söylüyorsa anneliğim eleştiriliyor deyip kulak tıkamanız iyi olmaz, annelik kutsal veya eleştirilemez bir şey asla değildir. İyi bir anne olabilirsiniz. Kızınızı da çok sevebilirsiniz ama duygusal yönden daha sağlam olmak zorundasınız.
 
Ben zaten güçlü görünmek istemiyorum. Güçlü görünmeye çalışmaktan daha da güçsüzleşip yoruluyorum. Profesör bi bayandan randevu aldım öneriyle. Bakalım süreç nasıl işleyecek ben de merak ediyorum açıkçası
Cok iyi yapmissin..bu bile cok guzel adim..aslinda cok guclusunuz..siz.ve bununda ustesinden geliceginizi biliyorum..
 
Hanımefendi hayatımda zaten kimse yok. Kızımın babasıyla gecen bir 6 yılım var. Mesele benim erkeksiz kalıp kalmamam mı sizce?
Kesinlikle öyle . Neden bir kadın ısrarla kendini aldatan bir adamin pesinden koşar ki? Yalnız kalmaktan korkuyorsunuz çünkü. Onursuz bir adamla savruk bir hayat yaşamaktansa, çocuğunuzla dimdik yalnız güçlü düzenli huzurlu bir hayat yaşayın. Çocuğunuz olmasa ne isterseniz yapın derdim. Ama çocuğunuz var.
 
Annenize anlatın veya bir ablanıza , size engel olsun . Telefonunuzdan engellemeyin numaranızı değiştirin . Herhalde hiç evlilik bağınız olmamış , yani nafaka , görme günleri vs ayağınızı bağlayan yok . Gerekirse şehir değiştirin .
Sizin yaşadığınız sürecin aynısını kızınız da normal görür ve gelecekte yaşayacağı her şeyden siz sorumlusunuz.
Peri padişahının oğlu olsa katlanılmaz .
 
çevremde millete verdiğim akıl ve kestiğim ahkamlarla meshurumdur bide. terzi kendi söküğünü dikemez edemez de demeyeceğim hiç yapan nasıl yapıyor diye sorarlar adama. Mesela bu gece yine o kadınla beraber biliyorum. Amcası vefat ettiği için oraya gideceğim dedi bana. Annesini aradığımda gitmediğini öğrendim. Gündüz olacak yine arka arkaya yalanlar. Ben yine inanmış gibi yapacağım. Aynı şehirdeyken sanırım bu böyle devam edecek. Uzaklaşmak istiyorum tekrar ama kızım büyüdükçe çanta gibi onu sağa sola savurmak çok acımasızca geliyor bana. Kendi evim burası benim şehrim düzen kurmalıyım sürekli kreş değişimi ortam değişimi derken el kadar çocuğu da içinden çıkamayacağı şeylere maruz bırakmak istemiyoru. Kalırsam da sürekli peşindeyim. Ne yapmalıyım artık işin içinden asla çıkamıyorum.
Erkeksiz olmuyor mu Allah aşkına? Kızınızın ne günahı var şimdi ? El kadar sabiyi bu götü bo.lu adam yüzünden süründürüyorsunuz.

Şu hayatta ki tek amacınız evladınıza güvenli, güzel bir hayat sunmak olmalı..

Yapamıyorsanız psikolojik destek alın! Kızınız için..
 
nazik üslubunuzdan dolayı teşekkür ederim öncelikle ancak psikolojik diye yazılır öyle olsa bile, ama ben gerçekten de patolojik demek istedim :)

internetten araştırabilirsiniz dilerseniz,saplantının ucunun kaçması,aşırıya gitmesi anlamında kullanılır :) :KK200:
takıldım alınmayın lütfen :)
 
X