- 15 Aralık 2016
- 4.036
- 10.437
- 208
- Konu Sahibi Amazing family
- #1
Değerli kadınlar kulübü üyeleri
Sizleri uzun zamandır aklımda olan sorulara cevap alabilmek umuduyla yazıyorum(güzel ve mantıklı cevaplar vereceğinizden şüphem yok)
Yakın zamanda eşimle ailesinden dolayı büyük bir tartışma yaşadık çocuğumla baba evine döndüm.
Eşim o zaman ne beni ne çocuğunu gördü varsa yoksa ailem diyordu (annesi babası yani)
Bende bizim peşimize düşmeyen kaybetmeyi göze olan bir adamı beklemedim düzeleceğini düşünmediğimden. Aile avukatımız var hemen dava açtım. Daha mahkeme kağıdı eşime gitmeden eşim bir gece bana dönüş yaptı. Çok pişmandı,çok özlemişti. Sözler verdi,evi ayırıp ailesiyle beni görüştürmeyeceğini söyledi. Ailem,akrabalarım inanmadı bana da inanmamı söyledi. Hemen dönme iyice burnu sürtsün denildi. Ben ise hemen inandım,güvenmek istedim. Çok fazla söz verdi. Velhasıl yeni bir hayata başladık birlikte...
Çok mutluydum,inanamıyordum bir türlü. Ayrı evin rahatlığını kafamdaki sorulardan süremedim. Herkes düşünme anı yaşa dedi ama 4 yıl çekilen sıkıntılar sonunda kolay olmuyordu herşeyin iyi olduğuna inanmak(!) Evham yapıyorum herhalde derken eşim bir gün sohbet anında ailemle artık barışsan gitsek ellerini öpsen dedi ve ben böyle konuşmadığımızı,barışmak istemediğimi söyleyince kötü kavgalar o gün başladı
Oysa çok netti . Onlar seni sildi sen onları diyordu. Kendisi görüşüyordu. Her hafta görüştüğü için birazda dolduruşa geldiğini düşünüyorum. Biz eşimle ayrıyken ailesi asla beni aramadı peşimize düşmediler. Hatta daha ileri gidip beni boşamasını istemişler! Eşimde boşamayıp ayrı ev açınca evinize adım atmayız demişler. Ama oğullarını da atamıyorlar tabi!
Şimdi size sorum şu ki eşim ben kabul etmeyince çok ağır konuşuyor. Tekrar boşanmaya getiriyor kavgayı. Ben bizi bırakabilecek olmasına (aynı sebepten) katlanamıyorum. Düşüncesi bile berbat hissettiriyor. Bir de şimdi ikinci bebişe hamileyim. Buna rağmen böyle yapıyor olmasına inanamıyorum. Keşke bu kadar kolay inanmasaydım diyorum. Ama olan oldu. En son beni zorlamayacağını söyledi ama bu 3.söyleyişi inanmıyorum. Ben kendi isteğimle barışmayınca yine kavga edicez. Sizce nasıl bir yol izlemeliyim. Ne söylemeliyim? İki çocukla boşanamam sanıyor bunu kullanıyor. Boşanmakta istemem zaten şahsi sorunlarımız yok denecek kadar az. Uzun oldu kusura bakmayın :)
Bir de haklı mıyım tavrımda?
Siz olsanız bu durumda ne yapardınız?
Sizleri uzun zamandır aklımda olan sorulara cevap alabilmek umuduyla yazıyorum(güzel ve mantıklı cevaplar vereceğinizden şüphem yok)
Yakın zamanda eşimle ailesinden dolayı büyük bir tartışma yaşadık çocuğumla baba evine döndüm.
Eşim o zaman ne beni ne çocuğunu gördü varsa yoksa ailem diyordu (annesi babası yani)
Bende bizim peşimize düşmeyen kaybetmeyi göze olan bir adamı beklemedim düzeleceğini düşünmediğimden. Aile avukatımız var hemen dava açtım. Daha mahkeme kağıdı eşime gitmeden eşim bir gece bana dönüş yaptı. Çok pişmandı,çok özlemişti. Sözler verdi,evi ayırıp ailesiyle beni görüştürmeyeceğini söyledi. Ailem,akrabalarım inanmadı bana da inanmamı söyledi. Hemen dönme iyice burnu sürtsün denildi. Ben ise hemen inandım,güvenmek istedim. Çok fazla söz verdi. Velhasıl yeni bir hayata başladık birlikte...
Çok mutluydum,inanamıyordum bir türlü. Ayrı evin rahatlığını kafamdaki sorulardan süremedim. Herkes düşünme anı yaşa dedi ama 4 yıl çekilen sıkıntılar sonunda kolay olmuyordu herşeyin iyi olduğuna inanmak(!) Evham yapıyorum herhalde derken eşim bir gün sohbet anında ailemle artık barışsan gitsek ellerini öpsen dedi ve ben böyle konuşmadığımızı,barışmak istemediğimi söyleyince kötü kavgalar o gün başladı

Oysa çok netti . Onlar seni sildi sen onları diyordu. Kendisi görüşüyordu. Her hafta görüştüğü için birazda dolduruşa geldiğini düşünüyorum. Biz eşimle ayrıyken ailesi asla beni aramadı peşimize düşmediler. Hatta daha ileri gidip beni boşamasını istemişler! Eşimde boşamayıp ayrı ev açınca evinize adım atmayız demişler. Ama oğullarını da atamıyorlar tabi!
Şimdi size sorum şu ki eşim ben kabul etmeyince çok ağır konuşuyor. Tekrar boşanmaya getiriyor kavgayı. Ben bizi bırakabilecek olmasına (aynı sebepten) katlanamıyorum. Düşüncesi bile berbat hissettiriyor. Bir de şimdi ikinci bebişe hamileyim. Buna rağmen böyle yapıyor olmasına inanamıyorum. Keşke bu kadar kolay inanmasaydım diyorum. Ama olan oldu. En son beni zorlamayacağını söyledi ama bu 3.söyleyişi inanmıyorum. Ben kendi isteğimle barışmayınca yine kavga edicez. Sizce nasıl bir yol izlemeliyim. Ne söylemeliyim? İki çocukla boşanamam sanıyor bunu kullanıyor. Boşanmakta istemem zaten şahsi sorunlarımız yok denecek kadar az. Uzun oldu kusura bakmayın :)
Bir de haklı mıyım tavrımda?
Siz olsanız bu durumda ne yapardınız?