- 13 Eylül 2018
- 1.737
- 2.726
- 133
- Konu Sahibi Maariftakvimi
-
- #1
Belki başlık bazılarına bi tuhaf gelmitir özelliklede bir sürü insanin akrabalarından fersah fersah kacarken benim bu basligi atmis olmam...
Hatırlayamadım ama belki bu kısmina daha önceki konularımda değinmiş olabilirim kendimi bildim bileli annem babamin ailesine karşı babam annemin ailesine karşı hep mesafeli oldu arada nasibini alan biz çocuklar olduk. Akrabalık ilişkilerimiz pek gelişmedi anne tarafına bayramlarda düğünlerde vs giderdik cocuklukta büyüklerle dayılar teyzelerle muhabbet hal hayırdan öteye gitmez kuzenlerle iyiydi ama büyüdükçe girişlerimiz seyreklesti bağlarımız sosyal medya üzerinden ilerledi ama severim çoğunu
Baba tarafına gelince bi amcam hariç aynı sokakta otururduk onlarla diğerleriyle yine düğün bayramda anca görüşebiliriz yada kırk yılın başı tüm sülalenin bi araya gelmelerinde aynı sokaktaki kuzenlerimle iyiydik fakat annem ve yengem sıkıntı yaşayıp küsünce kuzenlerde ayaklarını kestiler bizim aramızda herhangi bi sıkıntı olmadı ama oylece bizlerde koptuk. Sonra başka bi amcam onların karsisindaki binada ev aldı o kuzenlerle birbirilerine gidip geliyorlar.
Ben her iki taraftaki kuzenlerlede hep iyi olmaya çalıştım hastalıklarında sordum düğünlerinde iyi günlerinde hep yanlarında olmaya çalıştım.Baba tarafındaki kuzenlerime daha yakındım hep iyi günlerinde hep destek olmaya çalıştım arayip sormaya gayret ettim ama şimdi bakıyorumda her iki tarafın da aslında neredeyse hiç umurlarında degilim. Bakıyorum şehir dışından gelenler oluyor toplasiyor akıllarına terlikli gelsn yok kimse demez ki hadi toplandık sizde gelin yada toplaşıp size gelelim ama toplanmalarda
Story ustune story paylasilir kardeşlerim pek umursamazlar ama ben cok uzuluyorum bu duruma hayatımda akraba ilişkileri için o kadar çabalamışımdır ki ama sanirim kimsenin umrunda degilim
Bu duruma cok uzuluyorum özellikle o paylaşılan durumları falan gördükçe icime öküz oturuyor sanki aslında kabul etmem lazım kimsenin umrunda olmadigimi ama hala üzülmekten kendimi alamıyorum.arkadaslarimin akraba ilişkilerini gorunce öyle imreniyorum ki anlatamam.
Arkadaşlarım falan var kuzenlerle öyle iyiler ki bi araya geldikleri zamsn imreniyorum sağolsunlar arada bir davet ediyorlar öyle hosuma gidiyor ki yani hep çağırsalar yok demem herhalde pikniğe gezmeye gittiklerinde fotoğraf gorunce keske bizlerde öyle olabilsek diye iç geçiriyorum.
Kardeşlerimin umrunda değil onlara gore sacmaliyorum onlarla bu derdimi paylaşamıyorum bile zatwn yle yskin degiliz maalesef kardeşlerimle yakin olsak belki bu kadar akraba düşkünü olmazdım.
Arkadaşların yok mu derseniz sukur var ama küçük bi şehirdeyim çoğu is icin bursalar tayin zamanı heosi birer birer gidiyorlar birgün burda yalnız kalacağının farkındayım buda ayri bi üzüntü veriyor bu kadar yalnızlık bana cok fazla geliyor
Hatırlayamadım ama belki bu kısmina daha önceki konularımda değinmiş olabilirim kendimi bildim bileli annem babamin ailesine karşı babam annemin ailesine karşı hep mesafeli oldu arada nasibini alan biz çocuklar olduk. Akrabalık ilişkilerimiz pek gelişmedi anne tarafına bayramlarda düğünlerde vs giderdik cocuklukta büyüklerle dayılar teyzelerle muhabbet hal hayırdan öteye gitmez kuzenlerle iyiydi ama büyüdükçe girişlerimiz seyreklesti bağlarımız sosyal medya üzerinden ilerledi ama severim çoğunu
Baba tarafına gelince bi amcam hariç aynı sokakta otururduk onlarla diğerleriyle yine düğün bayramda anca görüşebiliriz yada kırk yılın başı tüm sülalenin bi araya gelmelerinde aynı sokaktaki kuzenlerimle iyiydik fakat annem ve yengem sıkıntı yaşayıp küsünce kuzenlerde ayaklarını kestiler bizim aramızda herhangi bi sıkıntı olmadı ama oylece bizlerde koptuk. Sonra başka bi amcam onların karsisindaki binada ev aldı o kuzenlerle birbirilerine gidip geliyorlar.
Ben her iki taraftaki kuzenlerlede hep iyi olmaya çalıştım hastalıklarında sordum düğünlerinde iyi günlerinde hep yanlarında olmaya çalıştım.Baba tarafındaki kuzenlerime daha yakındım hep iyi günlerinde hep destek olmaya çalıştım arayip sormaya gayret ettim ama şimdi bakıyorumda her iki tarafın da aslında neredeyse hiç umurlarında degilim. Bakıyorum şehir dışından gelenler oluyor toplasiyor akıllarına terlikli gelsn yok kimse demez ki hadi toplandık sizde gelin yada toplaşıp size gelelim ama toplanmalarda
Story ustune story paylasilir kardeşlerim pek umursamazlar ama ben cok uzuluyorum bu duruma hayatımda akraba ilişkileri için o kadar çabalamışımdır ki ama sanirim kimsenin umrunda degilim
Bu duruma cok uzuluyorum özellikle o paylaşılan durumları falan gördükçe icime öküz oturuyor sanki aslında kabul etmem lazım kimsenin umrunda olmadigimi ama hala üzülmekten kendimi alamıyorum.arkadaslarimin akraba ilişkilerini gorunce öyle imreniyorum ki anlatamam.
Arkadaşlarım falan var kuzenlerle öyle iyiler ki bi araya geldikleri zamsn imreniyorum sağolsunlar arada bir davet ediyorlar öyle hosuma gidiyor ki yani hep çağırsalar yok demem herhalde pikniğe gezmeye gittiklerinde fotoğraf gorunce keske bizlerde öyle olabilsek diye iç geçiriyorum.
Kardeşlerimin umrunda değil onlara gore sacmaliyorum onlarla bu derdimi paylaşamıyorum bile zatwn yle yskin degiliz maalesef kardeşlerimle yakin olsak belki bu kadar akraba düşkünü olmazdım.
Arkadaşların yok mu derseniz sukur var ama küçük bi şehirdeyim çoğu is icin bursalar tayin zamanı heosi birer birer gidiyorlar birgün burda yalnız kalacağının farkındayım buda ayri bi üzüntü veriyor bu kadar yalnızlık bana cok fazla geliyor