Akraba!

gossipgirl_

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
18 Ağustos 2009
371
3
96
40
İstanbul
canım çok sıkkın kızlar detay anlatmak istemiyorum zaten bir değil iki değil anlatmaya kalksam...

öncelikle lütfen bende bi sorun olduğunu düşünmeyin evet herkes kendini iyi niyetli, doğru,düzgün olduğunu düşünür ama biz ailece gerçekten öyleyiz...zaten yıllardır kendi sorunlarımızla uğraşıyoruz kimseyle uğraşıcak halimiz yok...

ama gelelim akrabalara...babamın kardeşleri ve annesi üvey kendimi bildim bileli hep ayrımcılıklarını sezdim anneme de evlendiğinden beri maddi manevi hiç rahat vermemişler ama irtibatımız hiç kopmadı sahte de olsa karşında ki alenen senin başına gelen kötü durumlara sevinse bile bizde akrabalarla irtibat kopmuyo...

anneminkilere gelirse çocukluğum onlarla geçti çok güzel anılarım var ama yaş büyüdükçe insanların gerçek yüzünü görmek acı veriyo,
uzak akrabalarla aramız daha iyi arada saygı ve sevgi var gerçekten çok sık görüşemesekte...ama yakın akrabalar özellikle teyzeye anne yarısı derler inanın hayatımın en büyük kırgınlıklarını onlarda yaşadım...dayı,hala kuzenler...vs.. candan içten bi kişi bile yok hep bi kıskançlık kıyaslama,üstün olmaya çalışma, hep bi çekişme var arada...keşke hayatımda hiç olmasalardı bu kadar üzülmezdim diyorum hepsinden bi kazık yedim en kötü günlerimde yarama daha da tuz basmaktan başka bi işe yaramadılar....

kızlar başka kalabalık birbiriyle iyi geçinen aileleri görünce kıskanıyorum...çünkü ben kendi insanına değer veren bi yapıya sahibim ama malesef bu konuda çok şanssızım....

görüşmesem laf edicekler görüşsem artık sinir harbini bünyem kaldırmıyo....Allah katında da akrabayla ilişkiler kopmamalı deniyo...

siz ne düşünüyosunuz bu konuda ben çekirdek ailem de kalabalık olmadığı için kendimi çok yalnız hissediyorum bazen...ama hiçbirinin yüzünü de görmeye de psikolojim el vermiyo artık

kötü günümde zaten yoklar iyi günümde de olmasınlar diyorum ama sadece kendimi üzüyorum bu düşüncelerle,
ne yapmalı sizce sonuna kadar mücadele edip ezilsen kırılsan bile onlarla görüşmeye devam mı etmeli?...
 


bence ortak bi paylaşımın yoksa, yabancı gibi hissediyorsan akrabalarla görüşmek zorlama ve anlamsız oluyor

gereksiz bir görüşmeliyim mücadelesine girme bence, saçma olur, insanlar hoşlandığı onlara mutluluk veren insanlarla görüşmeli
 
akraba önemli aslında. yeri gelir anne babanız olmaz onlar size destek olur.. ama siz de durum farklıymış. walla canım benim bir arkadaşım da böyle. akrabalarıyla araları pek yok. çıkarcıymış bazıları. arkadaşım da ailesi de mesafe koyuyolar araya. mümkün oldukça az görüyorlar. size değer verene değer vermeli.
 
yaşadıklarının bir kısmın anlayabiliyorum.

en iyisi birşeyleri bahane edip zamansızlıktan görüşmemek.
zamanım yok vs. demek.
birlikteyken bile ciddiyeti elden bırakmamak.
bir de insanlar karşılarındakine zarar verdiklerini gördükçe daha da keyiflenirler.
mümkünse duyma bile söylenenleri.

ayrıca akrabalardan kopmayın demek gırtlak gırtlağa olun demekte değil.
saygı çerçevesinde mesafeni korursun yeter.
 
ben de son zamanlarda bazı akrabalarımın gerçek yüzünü görmeye başladım..
tabi bunda yaş da etken büyüdükçe farkına vardım.
bizde de hem anne tarafında hem baba tarafında sorunlar var
teyzemi falan çok severim onlarla sorunumuz yok ancak dayım hem kendine hem bize zarar.
amcam yok ama halalarım... özellikle küçüğüyle artık görüşmüyoruz. annemi ağlattığı zamanları bilirim ozamnlar bile küsmedim ama artık yüzüne bakmak dahi istemiyorum.
büyük halalarım ildeler pek görüşemiyoruz ama onlar da belli etmeye başladılar kendilerini.
mesela yarın halamın kızına gitmem gerek ama içim çok isteksiz soğudum hepsinden sanki...
ne var yani paylaşılamayan ne bu ortalığı karıştırma ne anlayamıyorum.
zaten kalabalık bi sülalem yok sahip çıkmaları gereken yerde şu 3 günlük dünyada olanlara anlam veremiyorum bazen.
imkanım olsa tek ailem yeter bana der kimseyle görüşmem.
artık kimsenin duygularına dürüstlüğüne insanlığına güvenemiyorum.
 

evet bence de önemli ama dediğim gibi şanssızım bu konuda..bizde şöyle bi durum var değer veriyomuş gibi yaparlar tamamen yapmacık...en ufak damarlarına bassan gerçek yüzleri ortaya çıkmaya hazır...zorlama bi samimiyet anlayacağın...tşk ederim cvp için...
 


evet sanırım yapmam gereken bu...gırtlak gırtlağa hiç olmadık olacağımızı da sanmam...sadece yapmacık sevgi gösterileri en ufak bi fırsat yakalayınca laf sokmaya çalışılması beni yoruyo...kafama malesef takan bi insanım...yabancı gibi mesafeli bi ilişkiden başka çözüm yok gibi..
 
merhaba,
yazdıklarını okudukça bazı cümleleri kendim yazmışım gibi hissettim bir an...
insanlar artık çok bencilleşti ve bunu çok rahat gözlemleyebiliyor insan...
akraba da olsa, bir yerden sonra yeter banane diyebiliyorsun maalesef
taş uzaktan gelmez zaten ne gelirse en yakınlarından gelir ve insanı daha da yaralar
akrabalarla irtibatı kesmemek gerek en azından bayramda düğünde bir merhaba denmeli
ama sıkı fıkı olmak zorunda da değilsiniz
ben de bilirim bana nasılsın eksiğin ihtiyacın var mı deyip halimi hatrımı sormayanları zar zor vakit bulup ziyaret ettiğim akrabalarımın, ziyaretimi beğenmeyip arkamdan hiç gelmeseymiş diye atıp tuttuğunu...neden daha sık gitmiyorum diye sitem ediyorlardı halbuki benim zaten yoğun bir hayatım vardı (uni okuduğum zamanlar...)
yani demem o ki... bazen takmamak gerekiyor, insanlara hak ettiği kadar değer vermek gerekiyormuş hayat bana bunu öğretti
ben de senin gibiyim keşke hep beraber birlik beraberlik olsa derim ama işte herşey bizim istediğimiz gibi olmuyor
sen beklenti içine girdiğinde hayal kırıklığına uğratan insanlar, senden daha fazlasını bekliyorlar ne hikmetse...:44:
 
Akrabalık dost olmak için sadece bir fırsattır demişti en sevdiğim büyüğüm.

Dost olamadık bu yüzden sadece akrabayız diyebiliyorum bende.
 

tşk ederim cvp için...gerçekten beni anlamışsın...bende öğrenicem zamanla kendime daha fazla değer vermeyi...yabancı dediğiniz insanlar yeri geliyo daha içten samimi oluyo, canım kanım dediğin insanlar senin arkandan kuyunu kazıyo ah bi tökezlese diye akbaba gibi bekliyo!
 
AyNen bizdede oyle.

Eminim ilerde cocuklarim kuzenlerimin cocuklarini tanimiycak bile

Esim dostum daha iyi akrabalarimdan

Artik kabullendim onlari

Tek istegim Allah akrabamin eline diline dusurmesin
 
maalesef öyle bu devirde...
değer vermeye gelince... insan sevgi dolu merhametli olunca, sevdiklerini ön plana alıyor bu kötü bişey değil ama artık günümüzde ne kadar sert ve tavırlıysan o kadar değer görüyorsun ne kadar sevgi dolu vericiysen de ayaklar altına alınıyorsun maalesef

 
akrabalarımın hiçbirini sevmem. kan bağı ya da soyağacı denen şey insanlarla sürekli birarada olmak, görüşmek ve manevi bağları koparmamak için bence geçerli bir sebep değil. eğer sizi mutsuz ediyorlarsa bence görüşmeyin. inanın benim kafam rahat ediyor görüşmediğim zaman. zaten görüşseniz de sitem edecek bir şey buluyorlar, görüşmeseniz de. "akraba" olgusundan ziyade yanında olmaktan mutlu olduğunuz insanlara sahip çıkın. komşunuz,arkadaşınız kimlerse artık.. önemli olan karşılıksız sevgi ilişkilerde.
 
akrabalarımdan 2 kişi harici kimseyi seevmem vede zorunlu olmadıkça görüşmek hani düğün -cenaze harici bayramlarda bile görmeye gitmem. İstediklerini ko nuşsunlar arkamdan onlarki benim kardeşimin cenazesinde kahkaha attı , bende onları adam yerine koyup ta ellerini öpmeye gitmem . Ha evimize gelirlerse saygımı gösterir konuşurum o ayrı . Hiçte kendimi yanlız hissetmiyorum kuzenleriyle iyi anlaşan kalabalık aileleri severim ama bize kısmet değilmişş :)
 
Zaten ' akrabanın akrabaya yaptığını akrep yapmaz ' derler

Ama hepsinin öyle oluşu hatta teyzenin bile , beni çok şaşırttı

Benimde baba tarafım soğuktur.. Ayda yılda bir görüşüp o esnada da hemen bi kıyas ve hava atma söz konusu olur.. Bu biz kendimizi bildik bileli böyle.. Ona rağmen babam ya da diğer amcamların soğukluğu beni bağlamaz elbette can ciğer kuzu sarması olamam ama bayramda gider bi ziyaret ederim , severler beni ya da sevdiklerini söylerler bilemiyorum..

Ama anne tarafımla öyle değiliz.. Sık sık gidip gelemezsek bile kardeşten öte kuzenlerim mevcut ve başım dara düşe gideceğim yer dayımın evidir örneğin..

Her aile de bahsettiğin türde dedikoducu akrabalar vardır başkalarının düşüşünü izlemekten zevk alan adeta.. Ama hepsinin öyle olması çok enteresan..
 

aynen kısmet değilmiş....cenaze değil ama benim için hayatımın en kötü döneminde aynı kahkahalarla bende karşılaştım malesef başın sağolsun...
 
Son düzenleme:
cok iyi anliyorum sizi..kendimi gördüm sizin yazinizi okurken..Bende bahane uyduruyorum gerekmedikce görüsmek istemiyorum. Saygimi korumaya calisiyorum Annem Babam icin..
 

dediğim gibi çocukluğumda böyle değildi, onlardan ayrılırken hüngür hüngür ağladığımı hatırlarım...çok güzel anılarım var amaa
büyüdükten sonra bazı şeyler değişti, senin başarılarını ya da mutlu anlarını kendi çocuklarına bi kötülük olarak algılıyolar, biliyorum çok saçma ama öyle...birde çocuğu olmayan zengin bi teyzem var kendi yalnız kalma korkusu yüzünden herkesi parasıyla birbirine düşürdü bütün kardeşlerin arasını bozdu ananemi bile sadece kendi annesi gibi sahiplendi o nasıl isterse öyle davranıyo bize....bütün aileyi yönetme peşinde....ben de insanın kendi kişiliğinde olmasa kimse kimseyi yönlendiremez diye düşünenlerdenim...ben nası bazı şeyleri görebiliyosam benden yaşça büyük insanların görememesi bana işlerine öyle geldiği için gibi geliyo...bu yüzden hepsinden soğudum...bu şekilde genel geçer anlatıyorum örnek vermeye kalksam çok uzun sürer çünkü
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

eşimin ciddiliği ve soğukluğu
4 5 6
Yorumlar
113
Görüntüleme
4K
KeskeYesilElmaOlsaydim
Kayınvalidem Hastalığını Kullanarak Baskı Kuruyor Hiç Huzurumuz Kalmadı Böyle Nereye Kadar ?
4 5 6
Yorumlar
107
Görüntüleme
4K
ahsennayaz
  • Kilitli
Arkadaş gerekli mi ?
5 6 7
Yorumlar
128
Görüntüleme
3K
Mune
Size tepeden bakan (eski) yakinlarınıza nasıl bir tutum sergilerdiniz?
Yorumlar
14
Görüntüleme
824
minikejder
M
L
Kayınvalide sorunsalı
Yorumlar
15
Görüntüleme
708
aksulamel
A
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…