Akşamları saat kaçta eve gidiyorsunuz




Anne , sen çalışma yaşamını ne sanıyorsun diye sormak lazım.
buradan şunu anlıyorum ama doğru ama yanlış annen ona vakit ayırmıyorsun, onunla gezmiyorsun diye
sana annelik vasfını kullanıp kızabiliyor da olabilir.olası örneklerini gördüm.anne de olsa bana sürekli harcama yapsın,beni
gezdirsin isteyebiliyorlar.aksi olunca da tavırları genelde bu şekilde olabiliyor.

yoksa çok çok düşünen insan mesai saatlerinde arayıp, gezdir beni demez.
 

inanır mısın geçen sabah arabam yolda kaldı sanayiye gittim neyse hallettim işe geldim
annem arıyor dediği laf şu "sabah arabayı niye götürdün ben mantara gidecektim"
yine gün içinde arıyor "beni pazara bıraksana on dakika"
bu mantar olayımız zaten hep var.
bu işe girerken o kadar ısrarcı olmasının sebebi de yakın olmasıydı zaten.
hayır maddi bi beklentisi yok ama, arabayla getireeyim götüreyim gezdireyim istiyor.
babam bile farkında bunun "arabayı en çok sen kullanıyorsun" diyor hemen küsüyor annem.

hayır gezsin sıkıntım o değil sabah söylesin bırakırım arabayı ama, bu akşam geç gelme muhabbeti artık bıktım ben.
 
bir de bana bi arkadaşım var evli barklı kocasıyla gezen onu örnek veriyo te allam


Anlıyorum ailenizin nasıl olduğunu, bu tarz aileleri olan arkadaşlarım var çünkü.
Çok yakın olduğunuz, aklı başında, ailesi de bu konularda rahat davranan bir arkadaşınız var mı? Belki onlarla annenizin muhabbet etmesini sağlarsanız biraz rahatlatabilirsiniz. Bak ailesi rahat olmasına rağmen kız ne kadar oturaklı diye düşünebilir. Ama tabi bi kerede olacak iş değil.

Psikolojik yapısından dolayı, insan her düşünceye adapte olabilir. Sonuçta aileniz de yetiştiği/gördüğü ortam gereği bu şekilde düşünüyor. Tabularını insan psikolojisini kullanarak yıkabilirsiniz. Büyüdükçe insanların düşünceleri değişmez deniyor ya ben buna inanmıyorum, her düşünce değiştirilebilirdir bence.
 

Bilemiyorum sadece artık tepkilerinden dolayı ben kendimin anormal olduğunu düşünmeye başlamıştım ciddi ciddi.
 
Bilemiyorum sadece artık tepkilerinden dolayı ben kendimin anormal olduğunu düşünmeye başlamıştım ciddi ciddi.

Kesinlikle anormal değilsiniz. Gayet insani ihtiyaçlarınız var ve hayatınızı yaşamak istiyorsunuz, abartmıyorsunuz da.

Tabii bence
 
Hafta içi hergün mü geç geliyorsunuz? 1-2 gün olur bence, ama her gece 11 yapıyorsunuz, merak etmekte haklı.
Malesef binbir türlü insan var ortalıkta; benim kızım olsa ben de merak ederdim.
 
17:00 ıcten cıkıyorum servısle
17:50-18:10 arasında mutlaka eve gırmıs oluyorum cocugumuda alıp gercı o hazır oluyor onu alıp yola devam edıyorum
 
eger gezmeye gıdıyorsak eve gırısımız 11-12-1 hafta ıcıde olsa erken gıremıyoruz eve ıstanbul trafıgınıde gel gıtlerıde goz onune alırsak
 

Ben 18:00 de çıkıp 20:00 de evde oluyorum be bu aslında beni işten daha çok yoruyor ya neyse...

Anladığım kadarıyla bekarsınız, yaşınızı ve hayat tarzınızı bilmiyorum ama bence anneniz biraz fazla müdahale ediyor gibi, çalışacağınız işe bile onun tesiri altında karar vermişsiniz.
 

Onun tesiriyle karar vermek zorunda kaldım çünkü, şeker hastası annem ve emin olun ilk istediği insan ben oluyorum çünkü annemin hastalığını anlayan veya sakinleştiren bir ben varım. tek kız çocuk olunca malesef sorumluluklar oluyor.
ama, annemin şımarıklık yaptığının da farkındayım bazı şeyleri kullanıyor..
yine de annemi severim sadece biraz daha anlayışlı olsaydı keşke.

inanın öyle bi baskıya mazur bırakıyor ki bazen; şu konuyu açarken saat 11 yazarken herkesten abartı tepkiler alacağımı düşünüyordum.
 
:-S
aşırı kontrolcü,haddinden fazla pimpirikli..
en sevmediğim aile türü ya,
yarın bi gün de evlendiğinizde kendi ayaklarınız üstünde durun-kendinizi ezdirmeyin isterler,ama onlara karşı sindikçe sinin ,her dediklerini yapın isterler

benim de annem öyle maalesef,neyse ki babam rahat bi insan da,olması gerekenin ne olduğunu net bi şekilde görebiliyorum.
Ben 4 sene ailemden uzak yaşadım,otogarda da yattım dünya kadar tura da katıldım...Her akşam bisiklete binerdim 12de anca evde olurdum,arkadaşlarımda kalırdım...
misss gibi bi hayatım vardı
ama mezun olup (kuyruğumu kıstırıp) dönünce bambaşka bi dünyayla karşılaştım.
gündüz gözüyle çıksam bile "nereye?" "kimle?"
sana ne yani nereyeyse nereye.Her yaptığımı söylemem mi lazım,neden beni yalana itiyorsun???
buna çözüm olarak babama rahatsızlığımı ilettim,"yarın bi gün biriyle buluşmaya çıksam ya da arkadaşlarımla içmeye gitsem onu da mı söylicem anneme,neden beni yalana itiyo ki??????" dedim, hak verdi,konuşucam annenle dedi
ama tabii bazı insanlar herşeyi kendi bildikleri için başkasının görüşlerini önemsemiyolar maalesef...
yine de 4 aylık bir mücadele döneminden sonra annemin sınırlarını esnetmeyi başarabildik.
mesela saat 8'de başlayan etkinliklere bilet alıyorum,bişey diyemiyo :)
tabi 8de başlayan etkinliğin bitmesi,yolu da hesaba katmak falan...Öyle zamanlarda 10 buçukta vede oluyorum,ama hiçbi bahanem yoksa 6,7 ((
hele bi iş bulayım da daha da yukarılara çekicem saati,ya da bi yolunu bulup başka şehre yerleşicem.
yani ya bu deveyi güdücem ya bu diyardan gidicem
bakalım,hayırlısı :))


*bi dokun bin ah işit modunda bir cevap olmuş ama kusura bakma.Çok doluyum bu konuda
 
ayda 2 kez cumartesi geceleri saat 3-4 arası geliyorum, müzikli eğlence mekanlarına gidiyoruz ama hep dırdır oluyor 12den sonra mesaj atmalar "hadi artık yeter artık...ayda bir kere böyle gez, gündüzler çuvala mı girdi, sürekli tiyatroya gideceğine gece klubune gidiosun" halbuki dans ve tiyatro etkinliklerini hiç kaçırmam ama onlara gidişlerimde görmezden gelinir her şey.

Allah için yine esnek sayılırlar, ama gece çıkınca sürekli mesaj atması, ayakta beklemesi hem onu hem beni huzursuz ediyor. Genelde doğumgünü kutlamalarında vs. bu tarz geç saatlere kadar eğleniyoruz, her çıktığımda ayrı bir karın ağrısı.

e yaş 25, anlatamıyorum. Biliyorum ki 30 olsam da değişmeyecek.

Araba kullanmamdan korkuyor o saatte, ama gidilen mekanla ev arası 5dakika hani öyle ciddi bir yol gitmiyorum biraz daha rahat etmesi gerek.

Onun dışındaki çıkışlarımda(arkadaşlarla kahve içmek, tiyatro -sinema vs.) en geç 12de evde olurum haftaiçi.
 
Hani herkesin haklı olduğu durumlar var ya..
İşte bu böyle bir konu.

Yaşım 45. Haftada bir en fazla iki akşam çıkarım. Bundan annemin, babamın haberi olsun istemem. Ben eve geldim diyene kadar uyumazlar biliyorum. Ev telefonundan arar beni aramalarına neden kalmayacak kadar konuşurum. Çok yorgunum hemen uyuyacağım derim.

Oğlum çıktığında ise.. Saat 10 civarı taciz telefonlarına başlarım. Açmazsa ya da ulaşılamazsa içimdeki sıkıntı her dakika katlanarak artar. Genç o gezecek, arkadaşları dışarıdayken evde oturacak değil ya diye kendime telkinlerde bulunmama rağmen o eve gelene kadar hiç bir şeye konsantre olamadan, kulağım kapıda, gözüm yolda beklerim.

Yapacak bir şey yok yani : ))
 


Sen annemin kızı olsan seni eve almaz
 
bekarken ailemle yasarken en gec 11 de evde olurdum
oda her zaman degil
ama genelde 9 gibi
11 cok nadirdir
ama hic sIkmadilar beni o yuzden cosmadim bende
en son baska sehirde yalniz yasiyordum calisiyordum
hic bu gece orda yok surda olmadim
ailemle nasilsam öyle oldum
benim gördügüm evde baski yasayan kizlar benim gibi yalniz yasadiklari zaman
hatta unv zamaninda ögrenciyken bile
acayip cosuyorlardi
eve ugramiyorlardi
hic öyle olmadim valla
iyikide olmadim
 


Ben yaklaşık 10 yıldır böyleyim.
Ne erken geldim, ne bundan geç geldim ama, annem hala alışamadı
 
Bekarken işten 17.30 da çıkardım en geç eve gittiğim saat 9:00 olurdu. Ailem bir şey dediğinden değil ben geç saatte eve gitmekten hoşlanmazdım.

Şimdi evliyim sorumluluklarım var, 1. sınıfa giden çocuğum var, akşamları kızımın ödevleri vs. derken hafta içi okul döneminde hiçbir yere gidemiyoruz, hafta sonu da eşimle gittiğimiz için saat sıkıntısı olmuyor.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…