Biliyorum bende aptal değilim sadece çocuklara aciyorum kendimde ailesiz büyüdüm 1 bucuk yasinda ayrılmış annem babam acısı değişik cocuklar icin herşey çocuğu olmayan bilemez kırıp dökmeyi bile beceremiyorum onlar korkuyo diye bağıramiyorum sevgiye guvenim kalmadi kimseyide sevemeyecegim artık onuda sevmiyorum kimse üzülmesin diye kendimden olacağım sanırım cunku hiç birşeye inancım kalmadi içimden hic bisey gelmiyo bosanmayacagim ama onuda affetmiyorum gozlerinin önünde parlayacagim gözü beni ariycak bi sevgi cümleme hasret kalıcak ben cok uğrastim onun için 2 cocugumdada 9 ay kustum 5dkda 3 kez kustugumu bilirim o kadar ugratim 2 yil yedigim igne kurtaj ilac herşeyi gorseniz bi eczane olur gerçekten cumlelerim yetmiyo hayatimi anlatmaya gercekten cok igrenc bi durum
