sözum meclisten dısarı baslıgı okuyunca içerigini henuz gormeden aklıma soyle bi atasozu geldi acıkcası ; alışmış kudurmuştan beterdir ..diye.
alışmak tek sevgılılık için bir kavram değil elbet..
bu çok iyi anlaşıpta bir arkadasımızla ılıskımızı kesmekte olabılır..
yada çok iyi bir kedımız ,kopegımızınde vefatından veya kaçmasından sonrakı asamada olabılır..
bence alıskanlık kım olursa olsun , iki tarafıda çok kötü etkılıyor.. hem gidenı hem kalanı.
insan hemen kendını psikopata baglıyorr.. gunes dogmus.. yagmur yagmıs kımın umru.. bu hayatta neden varsın o yoksa gibi dusunceler illakı aklımıza gelıyor ..
bir insanın hayatındakı yıkım donemlerınden biri alıstıgı bir kısının artık olmaması..