İyi günler. Burayı sürekli takip ediyordum. Üye olsam yazsam faydası olur mu diye hep düşünüyordum. Bir deneyeyim dedim :)
Görüştüğüm biri vardı olmadı. Çok üzüldüm ama bi yandan da hayırlısı böyleymiş dedim. Detaylara girip tekrar hatırlamak istemiyorum, zaten üç ay konuşmuştuk, biteli de üç ay üzerinden geçti. Zaten birbirimize çok uygun değildik. Ama işte insan bir hevesle bir ümitle başlıyor böyle şeylere ya ve ben ne olursa olsun alışıyorum.
Sürekli ailemle arkadaşlarımla telefonda görüşüyorum. Çok yoğun bi çalışma tempom var. Buna rağmen bir erkeğin beğenisine ilgisine mesajına ihtiyaç duyuyorum. Zavallı mıyım bu kadar diyorum. Allah yeter boşver diyorum ama içimdeki mesaj beklentisi bitmiyor. Bu yüzden buruk hissediyorum. Bu da dert mi diyorum büssürü derdim var oysa ki. Ailem baya sorunlu.. İşimle ilgili sıkıntılar var. Çok sağlıklı değilim vs. Ama biri olduğu zaman bi enerji bi mutluluk geliyordu. Sorunlar küçülüyordu sanki. Kimseyi değil de o hallerimi özlüyorum. Birine mi bağlı mutluluğum diye de kızıyorum kendime. Bugün çok yoruldum. Şükür annemi, dostlarımı arayıp mızmızlandım. Tamamen kimsesiz insanlar da var. Ama illa eksik dişe dilin gitmesi gibi o birinin olmayışı beni yaralıyor. Olanda bir olmayanda bin hayır vardır. Tevekkül etmeliyim desem de üzülmeye beklemeye devam ediyorum.