Merhabalar.sevgilimle iki yıldan beri beraberiz.geçtiğimiz aylarda yurtdışına çalışmaya gitti.ama depresyona girdi.ülke,insanları,yemekleri,yoğun iş temposu herşey psikolojisini etkiledi.kimimiz depresyona girdiğinde kimseyi istemez kimide hep birilerine ihtiyaç duyar.sevgilim ailesi dahil kimseyi takmıyor doğal olarak benide...benim de psikolojim hiç değil bende depresyondayım.ailemle sorunlarım var.mesela annem kahvaltı yaparken bir ihtiyacımı söyledim.beni eksilemeye başladı.kulaklarımı kapatıp anneciğim kavga etmek istemiyorum dedim.annemde yediklerini attı.2 lokma yememimi kıskandın,gözün mü kaldı dedi.her lafımı yanlış anlar.hergün istenmediğimi hissediyorum.ben de bu durumdayken hep sevgilime ihtiyaç duyuyorum.arıyorum arama diyor.tekrar arıyorum.hem bu psikolojideyken orada yalnız olmadığını ona hissettirmek istiyorum hemde ben bu durumdayken onun sesini duyarak mutlu olmaya çalışıyorum.bana beni bu kadar arama.sen kızsın ağır ol biraz.sanki sana birşey yapıp bırakmışım o..p gibi arıyorsun sürekli hafifleşiyorsun böyle aradığın sürece senden soğuyorum benim aklıma ilk sen gel ben özleyeyim seni ben merak edeyim ben arayayım diyor.bana resmen sen kaç ben kovalayım diyor ama nafile ben onu yalnız bırakmak istemiyorum ve annemle her kavga ettiğimde ona ihtiyaç duyuyorum.finallerim var çalışmıyorum sürekli yatıp,uyumak, ağlamak istiyorum yemek yemek bile işkence geliyor.ben ve sevgilim bu durumdayken ona nasıl davranmalıyım çok mutsuzum lütfen bana yardım edin teşekkürler.