yıllardan beri çalışıyorum, okulu bitirdim 15 gün sonra işe girdim giriş o giriş. tam 5,5 yıl oldu. doğru dürüst yıllık izin kullanmadım. hep başka şeylere denk geldi ve bu zamana geldik.
evlendim 3 aylık evliyim, çeyizimi kendim yaptım, nişanlım bana sağolsun pek masraf yaptırmadı mobilyalarla fln ilgili ama ben ufak tefek şeyleri alırken bile açıldım. bardaktı tabktı tencereydi vs derken 8000 tl borcum oldu. 2bini patronuma, 1000 tlsi taksit, kalanıda kredi kartı.
çalışıyorum ödüyorum ama artık tak dedi gerçekten. çünkü aslında bu kadar borca maruz kalmayabilirdim. bir yıl nişanlı kaldım ve bütün eve ben baktım. maaşaımdan kendime iğne almadım. kardeşlerime anneme babama ben baktım. babam sorumsuzun teki. eğer kendi aldığım bana kalsaydı hiç bu kadar borçla evlenmeyecektim. evlilliğide geçtim işyerimde mutlu olsam zaten sıkıntım olmayacak.
patronumun, çay ver ordan, iki çay versene, şunu yapsana vs. gibi konuşma tarzlarından bıktım usandım.
birde patronum ortağından ayrıldı yeni sektöre fln girdi işi ben biliyorum, o kadar yıl çalıştıktan sonra yüz üstü bırakmayayım müşterilerini fln ayarlayayaım işten ayrılayım diyorum ama bu çay işi sinirlerimi acayip bozdu artık.
birde ben smmm stajı başlattım son 12 ay kaldı hazır alıştığım yer cdevam edeyim gayret edeyim diyorum ama yok çatlayacağım.
eşiminde yeni iş yeri açtılar biraz işler otursun burada çalışırsın demesi var ama eşlede aynı yerde çalışmak nasıl olur onu bilmiyorum.
burdan çıksam bi şekilde sigortamı eşim öder, sanki stajım devam ediyomuş ben çalışıyormuşum gibi ama ayrıyetten borçlarımda var, artık yüzüm tutmayacak onlarıda öde demeye. zaten harçlığımı yol paramı kayafetlerimi fazla fazla hep alıyor. birde bekarlık borçlarımı ödetmek ağırıma gider, gururum bu kadarını kaldırmaz.
babam sorumlu bi insan olsaydı o kadar borç kalmazdı bu zamana, çok üstüme yıktı herşeyi ama kalbi kırılmasın diye bişey diyemiyorum.
özledim deyip eve cağırıyor inanın sen beni özleme allah aşkına demek geliyor içimden tutuyorum kendimi.
tabi babamın bu tavrı son bir yılın tavrı deil, çalışmaya başladım başalalı daha tam maaş harcadığım olmadı sürekli eve yardım ediyorum. daha doğrusu hepsini anneme veriyor kendime harçlık alıyordum.
gerçi anneme kardeşlerime yaptığım herşey helal olsun onlar benim canlarım, ablalarıyıum, anne yarısıyım..annemin emeği zaten tartışılmaz. ama babama çok öfkeliyim.
evlendim biraz evimde oturayım, bi tadına varayım diye aklımdan geçiyor ama ne mümkün hala arkasını topluyorum.
birde patronun diğer yandan beni kızdırması canıma yetti, tükendim.,
allahtan eşimin maddi sıkıntısı çok fazla yokta evin bütün masrafları bnm masraflarım onun üzerinde.
içimi dökmek istedim kızlar, içinde olduğum durumun ii yanlarıda var ama babamın sorumsuzluğunu çekiyor olmak patronun gıcıklığına maruz kalmak artık yetti...
evlendim 3 aylık evliyim, çeyizimi kendim yaptım, nişanlım bana sağolsun pek masraf yaptırmadı mobilyalarla fln ilgili ama ben ufak tefek şeyleri alırken bile açıldım. bardaktı tabktı tencereydi vs derken 8000 tl borcum oldu. 2bini patronuma, 1000 tlsi taksit, kalanıda kredi kartı.
çalışıyorum ödüyorum ama artık tak dedi gerçekten. çünkü aslında bu kadar borca maruz kalmayabilirdim. bir yıl nişanlı kaldım ve bütün eve ben baktım. maaşaımdan kendime iğne almadım. kardeşlerime anneme babama ben baktım. babam sorumsuzun teki. eğer kendi aldığım bana kalsaydı hiç bu kadar borçla evlenmeyecektim. evlilliğide geçtim işyerimde mutlu olsam zaten sıkıntım olmayacak.
patronumun, çay ver ordan, iki çay versene, şunu yapsana vs. gibi konuşma tarzlarından bıktım usandım.
birde patronum ortağından ayrıldı yeni sektöre fln girdi işi ben biliyorum, o kadar yıl çalıştıktan sonra yüz üstü bırakmayayım müşterilerini fln ayarlayayaım işten ayrılayım diyorum ama bu çay işi sinirlerimi acayip bozdu artık.
birde ben smmm stajı başlattım son 12 ay kaldı hazır alıştığım yer cdevam edeyim gayret edeyim diyorum ama yok çatlayacağım.
eşiminde yeni iş yeri açtılar biraz işler otursun burada çalışırsın demesi var ama eşlede aynı yerde çalışmak nasıl olur onu bilmiyorum.
burdan çıksam bi şekilde sigortamı eşim öder, sanki stajım devam ediyomuş ben çalışıyormuşum gibi ama ayrıyetten borçlarımda var, artık yüzüm tutmayacak onlarıda öde demeye. zaten harçlığımı yol paramı kayafetlerimi fazla fazla hep alıyor. birde bekarlık borçlarımı ödetmek ağırıma gider, gururum bu kadarını kaldırmaz.
babam sorumlu bi insan olsaydı o kadar borç kalmazdı bu zamana, çok üstüme yıktı herşeyi ama kalbi kırılmasın diye bişey diyemiyorum.
özledim deyip eve cağırıyor inanın sen beni özleme allah aşkına demek geliyor içimden tutuyorum kendimi.
tabi babamın bu tavrı son bir yılın tavrı deil, çalışmaya başladım başalalı daha tam maaş harcadığım olmadı sürekli eve yardım ediyorum. daha doğrusu hepsini anneme veriyor kendime harçlık alıyordum.
gerçi anneme kardeşlerime yaptığım herşey helal olsun onlar benim canlarım, ablalarıyıum, anne yarısıyım..annemin emeği zaten tartışılmaz. ama babama çok öfkeliyim.
evlendim biraz evimde oturayım, bi tadına varayım diye aklımdan geçiyor ama ne mümkün hala arkasını topluyorum.
birde patronun diğer yandan beni kızdırması canıma yetti, tükendim.,
allahtan eşimin maddi sıkıntısı çok fazla yokta evin bütün masrafları bnm masraflarım onun üzerinde.
içimi dökmek istedim kızlar, içinde olduğum durumun ii yanlarıda var ama babamın sorumsuzluğunu çekiyor olmak patronun gıcıklığına maruz kalmak artık yetti...