Bugün bi arkadaşım yüzünden boş yere öğretmenden azar işittim izin alıp eve erken geldim babaannem öğlen uykusundadır diye kapıyı çalmadım anahtarla girdim babaannem odasında yoktu evde ararken bir de nerede göreyim!
Yatak odasında çekmeceleri karıştırıyodu beni görünce panik oldu ben napıyosun babaanne? dedim o da senin ne işin var okulda olman gerekmiyo muydu dedi bende asıl senin burda ne işin var dedim seccademi kaybettim onu arıyodum dedi bahaneye bak!
Daha öğlen okunmadı ama dedim yok dua okucam ben çekil diye beni çıkarmaya çalıştı izin vermedim annemin çekmecesinde seccaden ne arasın dedim salona gittim seccadesi her zamanki yerindeydi aldım verdim aa orda mıymış gözümden kaçmış heralde dedi
Ben odama giyinmeye gidiyodum ki hemen geldi yanıma elime para tutuşturup yavrum giyinmeden iki ekmek alıver gel fırından dedi beni evden uzaklaştırmaya çalışıyodu açık açık ne yapcaksa artık!
Bende akşam ararım babam alır dedim sen neylen yemek yiyecen hadi git evde ekmek yok dedi daha sabah bi ekmek duruyodu gittim mutfakta gösterdim ekmek var işte dedim yok o sana yetmez hem bende yiyecem hadi yavrum hadi diye beni resmen evden attı.
Neyse dedim fırına gittim aldım iki ekmek dönerken aklıma bi fikir geldi.
Bizim alt komşuyla babaannem çok iyi anlaşıyo. Kaç senedir arkadaşlar. Hep birbirlerine gidip gelirler. Bende belki onlan konuşursam babaannem düzelir diye düşündüm. Kapıyı çaldım evdeydi geçtim içeri. Biraz sohbet ettikten sonra durumu anlattım. Tabii aile meselelerini söylemedim. Hem zaten biliyodur alt komşu sonuçta seslerimiz geliyo.
Ben babaannemin başka eve gitsin istediğimi sürekli tatsızlık çıkardığını söyledim.
Babaannem babama eğer gidersen hakkımı helal etmem demişti. Yani bizim evden gitmemizi istemiyo. Hem zaten hangi paraylan gidecez. Amcalarım halalarımda anne gel bizde kal biraz değişiklik olur sonra evine geri dönersin diyolardı ama babaannem oralı olmuyordu.
Komşu da tamam kızım ben bugün kek yapacaktım zaten size de götürecektim sen merak etme ben konuşurum çok değişti babaannen farkındayım dedi. Bana hak verdi. Nihayet beni anlayan birisi çıktı oh be!
Eve geldim niye geç kalmışmışım ondan tartıştık yemek yedik. Şimdi komşunun gelmesini bekliyorum.
benimde babanem çook kötü
allah onu kör şeytanından buldurtsun bizim hayatımızın içine etti resmen
geçen 10 gün kaldı şimdi deffoldu gitti.
annem onun yüzünden hayatından bezmiş iftiracı kadın.
zamanında babanem dedemi doldurup halamı ütü kablosuyla dövüp leğende elektirik şoku vermiş
benim babanemde böyle tehlikeli bir karı işte
kusura bakmayın belki ağır konuştum ...
kayınvaldelik konusunda kötülerin tacını alabilecek tek insan...
Madem bu başlıkta içimi döküyorum. Size biraz ailemden bahsedeyim.
Babam annesine aşırı bağlı hep el üstünde tutar. Onun o bağlılığı yüzünden hep biz zarar gördük. Annesiyle eşi arasındaki dengeyi kuramaz. Bazen şiddet uygular. İşte bu yüzden ondan soğudum. Yüzüne bakasım yok. Eve gelince hoşgeldin demek gelmiyo içimden. Baba demekten bile tiksinir oldum. Şiddet onun için bi çözüm yolu. Bitti artık benim için. Gram sevgi kalmadı içimde.
Kendime en yakın hissettiğim annem beni takmıyo bile. Ben onu o kadar çok düşünüyorum ki her kavgada her olayda yanında oluyorum onu destekliyorum ama o..
Takmıyo beni işte.
Veli toplantısı olur her gün söylerim anne bak toplantı var unutma önemli derim tamam tamam biliyorum hatırlatıp durma der ama nolur? Herkesin anası babası gelir. Benimki gelmez. Niye gelmedin derim toplantı mı vardı der.
Anlaşamıyorum.
Bi dediği bi dediğini tutmuyo. Arkadaşımla buluşacağımı söylüyorum tamam git diyo hazırlanıyorum kız beni bekliyo herşey hazır tam çıkacam nereye gidiyosun misafirler gelecek gel yardım et diyo.
Bu davranışları yüzünden hep arkadaşlarıma mahçup oldum. Çevremde arkadaş kalmadı. Beni ev kızı gibi yetiştirmek istiyo. Ama ben istemiyorum!
Benim düşüncelerimin önemi yok...
Babaanneme girmiyorum bile.
Hayattan soğuttu.
Aile diye bişey kalmamış. Saygı yok, sevgi yok...
Okulda grup ödevi veriliyo arkadaşlarımı eve davet etmeye çekiniyorum. Çünkü ailemden utanıyorum!
Babaannem arkadaşlarımın yanında beni küçük düşürür, küfreder. Annem görgüsüz. Bu saatte niye geldiniz der arkadaşlarıma. Annem yerine benim yüzüm kızarır.
Derslerim zaten düşük.
Gelecekten umudum yok.
Kaçsam gitsem kurtuluş değil.
Tek arkadaşım internet olmuş. Girip çıktığım siteler belli değil. Gecem gündüzüm telefon bilgisayar.
Bi allahın kuluda gelip demiyo ki kızım napıyosun bırak şunu dersini çalış. O en sinir olduğum lafı duymaya dahi razıyım. Yeter ki varlığımı hissedeyim. Kendimi yokmuş gibi hissediyorum. Bazen acaba yaşıyo muyum niye ne için yaşıyorum diyorum.
Okula gidesim yok.
Uykum var.
Hep uyumak istiyorum.
Kimse uyandırmasın beni.
Tek isteğim sessizlik ve huzur.
Artık kavgalarını duymamak için kafamı yastığın altına gömmek istemiyorum. Çünkü nefes alamamaktan bıktım.
Öyle söylesem evden sağ çıkamazdım heralde
Ortalık durulsun diye bekliyorum şimdi.
Az önce kandil günü küslük olmaz diyerek babaannemin yanına gittim. Babaanne kandilin mübarek olsun ver elini öpeyim dedim bırak elini öptürmeyi yüzüme bakmadı sanki ben suç işlemişim gibi babam bu gece çalışıyo bakalım ne olcak zaman gösterecek.
Ama ben bu olanları o kadının yanına bırakmam. Ses kaydına videoya alcam bi sonraki kavgalarında bak bakalım o zaman ne oluyomuş çok sinirlendim
gordugum kadarıyla burda herkes babaanneyı suclu bulmuş.merak ediyorum babaanne değilde anneanne olsaydıda aynı tepkiyi verecekmiydiniz?ben bıraz burda gelin kaynana munakasını ele aldıgınızı dusunuyorum.fakat kımse olaya yaslılara buyuklere saygılı olma olarak yaklaşmamış.üzüldüm açıkçası eger sen bı buyugune saygı gosterır ona ıtıbar edersen oda senı torunu gıbı degıl evladı gıbı sever bagrına basar sız her anne babaanenızın kavgasına girersenız sonuc boyle olur ben bıraz ergenlıgınıze verıyorum bu durumu
Madem bu başlıkta içimi döküyorum. Size biraz ailemden bahsedeyim.
Babam annesine aşırı bağlı hep el üstünde tutar. Onun o bağlılığı yüzünden hep biz zarar gördük. Annesiyle eşi arasındaki dengeyi kuramaz. Bazen şiddet uygular. İşte bu yüzden ondan soğudum. Yüzüne bakasım yok. Eve gelince hoşgeldin demek gelmiyo içimden. Baba demekten bile tiksinir oldum. Şiddet onun için bi çözüm yolu. Bitti artık benim için. Gram sevgi kalmadı içimde.
Kendime en yakın hissettiğim annem beni takmıyo bile. Ben onu o kadar çok düşünüyorum ki her kavgada her olayda yanında oluyorum onu destekliyorum ama o..
Takmıyo beni işte.
Veli toplantısı olur her gün söylerim anne bak toplantı var unutma önemli derim tamam tamam biliyorum hatırlatıp durma der ama nolur? Herkesin anası babası gelir. Benimki gelmez. Niye gelmedin derim toplantı mı vardı der.
Anlaşamıyorum.
Bi dediği bi dediğini tutmuyo. Arkadaşımla buluşacağımı söylüyorum tamam git diyo hazırlanıyorum kız beni bekliyo herşey hazır tam çıkacam nereye gidiyosun misafirler gelecek gel yardım et diyo.
Bu davranışları yüzünden hep arkadaşlarıma mahçup oldum. Çevremde arkadaş kalmadı. Beni ev kızı gibi yetiştirmek istiyo. Ama ben istemiyorum!
Benim düşüncelerimin önemi yok...
Babaanneme girmiyorum bile.
Hayattan soğuttu.
Aile diye bişey kalmamış. Saygı yok, sevgi yok...
Okulda grup ödevi veriliyo arkadaşlarımı eve davet etmeye çekiniyorum. Çünkü ailemden utanıyorum!
Babaannem arkadaşlarımın yanında beni küçük düşürür, küfreder. Annem görgüsüz. Bu saatte niye geldiniz der arkadaşlarıma. Annem yerine benim yüzüm kızarır.
Derslerim zaten düşük.
Gelecekten umudum yok.
Kaçsam gitsem kurtuluş değil.
Tek arkadaşım internet olmuş. Girip çıktığım siteler belli değil. Gecem gündüzüm telefon bilgisayar.
Bi allahın kuluda gelip demiyo ki kızım napıyosun bırak şunu dersini çalış. O en sinir olduğum lafı duymaya dahi razıyım. Yeter ki varlığımı hissedeyim. Kendimi yokmuş gibi hissediyorum. Bazen acaba yaşıyo muyum niye ne için yaşıyorum diyorum.
Okula gidesim yok.
Uykum var.
Hep uyumak istiyorum.
Kimse uyandırmasın beni.
Tek isteğim sessizlik ve huzur.
Artık kavgalarını duymamak için kafamı yastığın altına gömmek istemiyorum. Çünkü nefes alamamaktan bıktım.
bu kayıt olayına bayıldım. artık baban bundan sonra da inanmaz yok derse o zaman ya kabullenip oturacak, ya da annenle alıp başınızı gideceksiniz. belki babanın aklı başına öyle gelir. ama babaannenle aynı evde yaşanmaz. psikolojin bozulmayı bırak mahvolur! ben 1 sene kaldım babannemin yanında. hergün ağlıyordum. o çenesi bitirmişti beni. robot gibi olmuştum artık. ne istiyorsa yapıyordum ama yine de yetmiyordu. aman derim. böyle hayat geçmez. babanı da ikna edip başka eve geçin. kira mira zorlanırsınız ama huzurunuz olur
gordugum kadarıyla burda herkes babaanneyı suclu bulmuş.merak ediyorum babaanne değilde anneanne olsaydıda aynı tepkiyi verecekmiydiniz?ben bıraz burda gelin kaynana munakasını ele aldıgınızı dusunuyorum.fakat kımse olaya yaslılara buyuklere saygılı olma olarak yaklaşmamış.üzüldüm açıkçası eger sen bı buyugune saygı gosterır ona ıtıbar edersen oda senı torunu gıbı degıl evladı gıbı sever bagrına basar sız her anne babaanenızın kavgasına girersenız sonuc boyle olur ben bıraz ergenlıgınıze verıyorum bu durumu
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?