Anaokulu yıl sonu gösterisi

Valla bu konuda radarlarım çok açıktır. Hem öğretmen hem özel çocuk annesi olarak. 1 tane büyük ihtimal otizmli çocuk vardı ve durumu gerçekten kızımdan daha kötüydü ve o sınıfa da replik verilmişti. O çocuk da dondu kaldı
Tahmin ettim bu cevabı vereceğinizi 🤭
 
Herkese iyi akşamlar. Akşam akşam beni üzen bir konuyu size danışmak istedim. Belki farklı bir bakış açısı geliştirmemi sağlayacak yorumlar gelir diye umuyorum.

5,5 yaşında dehb’li bir kızım var aynı zamanda konuşma apraksisi var. Açıklamak gerekirse alıcı dil yaşına uygun ancak ifade edici dil çok çok zor gelişti. Şu an uzun uzadıya kendini anlatıyor ama büyük ihtimal şuraya ses kaydını atsam dediklerinin yüzde 80’ini anlamazsınız.

Bugün anaokulunuzun yıl sonu gösterisi vardı. Yıl sonu gösterileri tıpkı 23 Nisan gösterileri gibi benim için çok stresli olmuştur. Çocukların 3-4 saatlik bekleme süreçleri, yine 3-4 adet kostüm değişiklikleri vs tipik bir çocuk için bile zorken benim kızım için travmatik olabiliyor. Acıktığı için ağlıyor, yorulduğu için ağlıyor, fermuar canımı acıtıyor diyor vs.

Bugün yine yüreğim ağzımda, ablalarını da alıp gösteriye gittim. Tahmin ettiğim gibi her sınıf için 6-7 adet dans şarkısı bir sürü de kostüm seçilmişti. Kızım şaşırtıcı biçimde uyumluydu. Biraz çılgın dansetti ama yine de gösterinin tadını çıkardı diyebilirim.

Sonra İngilizce sunuma sıra geldi. Daha önce kendi dilinde konuşma problemi yaşayan bir çocuğun İngilizce bir sunumda nasıl performans göstereceğiyle ilgili şüphelerim olduğunu, en azından 2’li gruplar halinde yaparlarsa kızımın arkadaşına eşlik edebileceğini söyledim ki ben de öğretmenim bu yanlış bir tutum olmazdı. İngilizce öğretmeni gösteri planına uygun olmadığını söyledi. Tamam dedim ve kızımın repliklerini istedim. Branşımın İngilizce olduğunu ve yardım edebileceğimi söyledim.

10 gün önce rica etmeme rağmen 3 gün kala geldi replik. Ben üzmeden bunaltmadan arabada, uyku öncesi çalıştırdım ve kızım repliğini ezberledi. Ancak bugün gösteri esnasında çocuklar birbirine mikrofonu uzatırken, sıra kızıma geldiğinde kızım ağzını açtı ve dona kaldı. Yanındaki arkadaşı birkaç saniye sonra elinden eldı mikrofonu ve gösteri tamamlandı.

Dahası bir sonraki sınıfın İngilizce gösterisi, bir şarkıydı. Hep birlikte söylediler. Madem böyle bir imkan vardı. Konuşma problemi olan bir çocuğun bulunduğu sınıfa şarkı söyletilemez miydi? Ya da o mikrofonu alıp ufak bir hatırlatmayla o repliği söylemesine yardım edilemez miydi?

Şimdi objektif fikirlerinizi merak ediyorum. Hani bir söz vardır: başkalarına gösterdiğin empati kadarını hak edersin diye. Ben bir öğretmen ve bir veli olarak tüm çocuklara hep benim çocuğum gibi yaklaştım. Şimdi ben de empati bekliyorum. Sesle, ışıkla, duyusal uyaranlarla ve konuşma zorluğuyla mücadele eden bir çocuğa bu kadarcık pozitif ayrımcılık bekleyip öğretmenle konuşmam hata mı olur sizce?
Kesinlikle çocuğun durumuna göre pozitif ayrımcılık yapmalarını bekleyebilirsiniz gayet doğal,ilk söylediğinizde öğretmenin de farklı bir çözümle ya da sizin cözümünüzle gelmesi gerekiyordu sonuçta çocuğunu en iyi tanıyan sizsiniz... Gösteriye gelince çocuk elinden almış direk o an öğretmenin de yapacağı bir şey yoktu bende..çok takılmayın buraya kadar güzel gelmiş o da nazarligi olsun
 
Bence öğretmen hatirlar o kadar da değil yani
Aynı öğretmen mi girecek derse?

Ben not almadıysam hatırlamam. Böyle bir talebi ciddiye almayacağım için de hatırlamayabilirim. Milyon tane çocuk geçiyor elimizden. Her velinin bir sene sonrası için gelen taleplerini siz hatırlıyorsanız tebrik ederim.
 
İsterseniz fotoğraf atabilirim. O çocuğun olduğu gösteriden. Yalan söylediğimi mi ima ettiniz?
Yok bakarak anlayamayabileceğinizi ima ettim.

Ek: Başkasının çocuğunun bulunduğu fotoğrafları kimseye atmayın lütfen. Bir öğretmen olarak bu hassasiyette olmanızı beklerdim.
 
Herkese iyi akşamlar. Akşam akşam beni üzen bir konuyu size danışmak istedim. Belki farklı bir bakış açısı geliştirmemi sağlayacak yorumlar gelir diye umuyorum.

5,5 yaşında dehb’li bir kızım var aynı zamanda konuşma apraksisi var. Açıklamak gerekirse alıcı dil yaşına uygun ancak ifade edici dil çok çok zor gelişti. Şu an uzun uzadıya kendini anlatıyor ama büyük ihtimal şuraya ses kaydını atsam dediklerinin yüzde 80’ini anlamazsınız.

Bugün anaokulunuzun yıl sonu gösterisi vardı. Yıl sonu gösterileri tıpkı 23 Nisan gösterileri gibi benim için çok stresli olmuştur. Çocukların 3-4 saatlik bekleme süreçleri, yine 3-4 adet kostüm değişiklikleri vs tipik bir çocuk için bile zorken benim kızım için travmatik olabiliyor. Acıktığı için ağlıyor, yorulduğu için ağlıyor, fermuar canımı acıtıyor diyor vs.

Bugün yine yüreğim ağzımda, ablalarını da alıp gösteriye gittim. Tahmin ettiğim gibi her sınıf için 6-7 adet dans şarkısı bir sürü de kostüm seçilmişti. Kızım şaşırtıcı biçimde uyumluydu. Biraz çılgın dansetti ama yine de gösterinin tadını çıkardı diyebilirim.

Sonra İngilizce sunuma sıra geldi. Daha önce kendi dilinde konuşma problemi yaşayan bir çocuğun İngilizce bir sunumda nasıl performans göstereceğiyle ilgili şüphelerim olduğunu, en azından 2’li gruplar halinde yaparlarsa kızımın arkadaşına eşlik edebileceğini söyledim ki ben de öğretmenim bu yanlış bir tutum olmazdı. İngilizce öğretmeni gösteri planına uygun olmadığını söyledi. Tamam dedim ve kızımın repliklerini istedim. Branşımın İngilizce olduğunu ve yardım edebileceğimi söyledim.

10 gün önce rica etmeme rağmen 3 gün kala geldi replik. Ben üzmeden bunaltmadan arabada, uyku öncesi çalıştırdım ve kızım repliğini ezberledi. Ancak bugün gösteri esnasında çocuklar birbirine mikrofonu uzatırken, sıra kızıma geldiğinde kızım ağzını açtı ve dona kaldı. Yanındaki arkadaşı birkaç saniye sonra elinden eldı mikrofonu ve gösteri tamamlandı.

Dahası bir sonraki sınıfın İngilizce gösterisi, bir şarkıydı. Hep birlikte söylediler. Madem böyle bir imkan vardı. Konuşma problemi olan bir çocuğun bulunduğu sınıfa şarkı söyletilemez miydi? Ya da o mikrofonu alıp ufak bir hatırlatmayla o repliği söylemesine yardım edilemez miydi?

Şimdi objektif fikirlerinizi merak ediyorum. Hani bir söz vardır: başkalarına gösterdiğin empati kadarını hak edersin diye. Ben bir öğretmen ve bir veli olarak tüm çocuklara hep benim çocuğum gibi yaklaştım. Şimdi ben de empati bekliyorum. Sesle, ışıkla, duyusal uyaranlarla ve konuşma zorluğuyla mücadele eden bir çocuğa bu kadarcık pozitif ayrımcılık bekleyip öğretmenle konuşmam hata mı olur sizce?
Veli gözüyle bakınca evet bende sizin gibi üzülürdüm. Gece uyuyamazdım bile belki. Ama bir öğretmen olarak öğretmen gözüyle bakınca da belki diğer öğretmenle aynısı olmasın diye seçti bunu değiştirmek istemedi. Ya da o an stresle nasıl telafi edeceğini düşünemedi. Belki o an kızınız çok üzüldü ama bir deneyim olarak bakmaya çalışın.
 
Yok bakarak anlayamayabileceğinizi ima ettim.

Ek: Başkasının çocuğunun bulunduğu fotoğrafları kimseye atmayın lütfen. Bir öğretmen olarak bu hassasiyette olmanızı beklerdim.
Şöyle söyleyeyim burası küçücük bir yer. Yaşadığım yerdeki tek kolej burası. 100 civarı öğrencisi var ve herkes herkesi tanıyor öyle söyleyeyim. Gösteriye gittiğimizde velilerin yarısına selam verip yarısıyla öpüşüyoruz
 
ben de öğretmenim ve inanın özel gereksinimi olan bir çocuğunuz yoksa bu kadar alakalı, özel olarak çocukları düşünüp etkinlikleri ve dersleri ona göre uyarlayacak öğretmen bulmak çok zor. öğretmenlik sevgi ve sabır işi ve çok fazla sevgisiz, "amaan hangi biriyle uğraşayım" havasında öğrermen var maalesef. kızınız için tabii ki bir şey düşünülebilirdi ama sanırım kaynaştırma öğrencisi ve böyle olduğunda gerçekten kimse bunu dikkate almıyor. yani zahmet edip repliği hemen yollamayı bile düşünmemiş. ne kadar zamanı olsa o kadar iyi olur dememiş. bir yazı okumuştum yeni atanan öğretmenin ilgisini sınıftaki gözleri çok bozuk olan bir çocuk çekmiş ve öğretmenler odasında bahsettiğinde aman hocam o görmez zaten bütün dersleri zayıf boşverin cevabını almış. o öğretmen her derste tahtaya yazdığını kocaman harflerle kağıda yazıp o çocuğa vermiş ve çocuk o öğretmenin dersinden hep tam puan almış. böyle öğretmenlerin artması dileğiyle..
 
Şöyle söyleyeyim burası küçücük bir yer. Yaşadığım yerdeki tek kolej burası. 100 civarı öğrencisi var ve herkes herkesi tanıyor öyle söyleyeyim. Gösteriye gittiğimizde velilerin yarısına selam verip yarısıyla öpüşüyoruz
Peki.
 
. Ancak bugün gösteri esnasında çocuklar birbirine mikrofonu uzatırken, sıra kızıma geldiğinde kızım ağzını açtı ve dona kaldı. Yanındaki arkadaşı birkaç saniye sonra elinden eldı mikrofonu ve gösteri tamamlandı.
bence bu o kadar normal, öylesine aıradan bir durum ki. Çocuğunuzun özel durumu olmasa belki “ bizimki dondu kaldı “ diye gülerek anlatacağınız bir olayı özel durumu olduğu için farklı yorumluyorsunuz. Ben belki anlayamıyorum sizin hislerinizi o nedenle böylesine rahat bir yorum yapıyor olabilirim ama kendi çocuğumda böyle bir durum olsa hiç öğretmenle sonradan görüşmeye ihtiyac hissetmem. 5-6 yaş çocugu yapmış yapamamış hiç takılmam. Ben kendi birinci sınıf müsameremi hatırlıyorum, donmuş kalmıştım, sonra kendime gelip dizimi kaşıyarak dizemi söylemiştim çünkü kilotlu çorap kaşındırıyordu :) iyi, kötü, hatıra bunların hepsi. Bunaltmayın kendinizi.
 
ben de öğretmenim ve inanın özel gereksinimi olan bir çocuğunuz yoksa bu kadar alakalı, özel olarak çocukları düşünüp etkinlikleri ve dersleri ona göre uyarlayacak öğretmen bulmak çok zor. öğretmenlik sevgi ve sabır işi ve çok fazla sevgisiz, "amaan hangi biriyle uğraşayım" havasında öğrermen var maalesef. kızınız için tabii ki bir şey düşünülebilirdi ama sanırım kaynaştırma öğrencisi ve böyle olduğunda gerçekten kimse bunu dikkate almıyor. yani zahmet edip repliği hemen yollamayı bile düşünmemiş. ne kadar zamanı olsa o kadar iyi olur dememiş. bir yazı okumuştum yeni atanan öğretmenin ilgisini sınıftaki gözleri çok bozuk olan bir çocuk çekmiş ve öğretmenler odasında bahsettiğinde aman hocam o görmez zaten bütün dersleri zayıf boşverin cevabını almış. o öğretmen her derste tahtaya yazdığını kocaman harflerle kağıda yazıp o çocuğa vermiş ve çocuk o öğretmenin dersinden hep tam puan almış. böyle öğretmenlerin artması dileğiyle..
Hayır kaynaştırma değil raporumuz yok. Öğretmenimiz bilişsel anlamda ve öğrenme hızı bakımından yaşıtlarından farkı olmadığını düşünüyor.
 
🥹bence bu o kadar normal, öylesine aıradan bir durum ki. Çocuğunuzun özel durumu olmasa belki “ bizimki dondu kaldı “ diye gülerek anlatacağınız bir olayı özel durumu olduğu için farklı yorumluyorsunuz. Ben belki anlayamıyorum sizin hislerinizi o nedenle böylesine rahat bir yorum yapıyor olabilirim ama kendi çocuğumda böyle bir durum olsa hiç öğretmenle sonradan görüşmeye ihtiyac hissetmem. 5-6 yaş çocugu yapmış yapamamış hiç takılmam. Ben kendi birinci sınıf müsameremi hatırlıyorum, donmuş kalmıştım, sonra kendime gelip dizimi kaşıyarak dizemi söylemiştim çünkü kilotlu çorap kaşındırıyordu :) iyi, kötü, hatıra bunların hepsi. Bunaltmayın kendinizi.
Ne güzel yazmışsınız çok teşekkürler. Bugün tüm gösteride etrafı izleyen başka bir çocuk vardı. Valla herhalde gösterinin yarısını ağlayarak geçirdim. Kim bilir annesi ne çok üzülmüştür diye.

Benim 3 çocuğum var, ufaklığın en küçüğü. İnsanın yumuşak karnı evladı olurmuş en çok kızımda anladım ben. Hani bir el varmış da o el sürekli kalbinizi sıkıyormuş gibi 🥹
 
Seneye de aynı anaokuluna gidecek kızım. Eğer tutum bu şekildeyse seneye İngilizce gösteriye kızımın dahil edilmemesini isteyebilirim
Bence bu çok kötü bir fikir. Kızınız görevi başarı ile tamamlayamıyorsa hiç yapmaması sizin için daha mı iyi? Ya o anda kazandığı tecrübe?

Siz diğer velilere rezil olduğunuzu düşünerek mi kendinizi kötü hissediyorsunuz?
 
Herkese iyi akşamlar. Akşam akşam beni üzen bir konuyu size danışmak istedim. Belki farklı bir bakış açısı geliştirmemi sağlayacak yorumlar gelir diye umuyorum.

5,5 yaşında dehb’li bir kızım var aynı zamanda konuşma apraksisi var. Açıklamak gerekirse alıcı dil yaşına uygun ancak ifade edici dil çok çok zor gelişti. Şu an uzun uzadıya kendini anlatıyor ama büyük ihtimal şuraya ses kaydını atsam dediklerinin yüzde 80’ini anlamazsınız.

Bugün anaokulunuzun yıl sonu gösterisi vardı. Yıl sonu gösterileri tıpkı 23 Nisan gösterileri gibi benim için çok stresli olmuştur. Çocukların 3-4 saatlik bekleme süreçleri, yine 3-4 adet kostüm değişiklikleri vs tipik bir çocuk için bile zorken benim kızım için travmatik olabiliyor. Acıktığı için ağlıyor, yorulduğu için ağlıyor, fermuar canımı acıtıyor diyor vs.

Bugün yine yüreğim ağzımda, ablalarını da alıp gösteriye gittim. Tahmin ettiğim gibi her sınıf için 6-7 adet dans şarkısı bir sürü de kostüm seçilmişti. Kızım şaşırtıcı biçimde uyumluydu. Biraz çılgın dansetti ama yine de gösterinin tadını çıkardı diyebilirim.

Sonra İngilizce sunuma sıra geldi. Daha önce kendi dilinde konuşma problemi yaşayan bir çocuğun İngilizce bir sunumda nasıl performans göstereceğiyle ilgili şüphelerim olduğunu, en azından 2’li gruplar halinde yaparlarsa kızımın arkadaşına eşlik edebileceğini söyledim ki ben de öğretmenim bu yanlış bir tutum olmazdı. İngilizce öğretmeni gösteri planına uygun olmadığını söyledi. Tamam dedim ve kızımın repliklerini istedim. Branşımın İngilizce olduğunu ve yardım edebileceğimi söyledim.

10 gün önce rica etmeme rağmen 3 gün kala geldi replik. Ben üzmeden bunaltmadan arabada, uyku öncesi çalıştırdım ve kızım repliğini ezberledi. Ancak bugün gösteri esnasında çocuklar birbirine mikrofonu uzatırken, sıra kızıma geldiğinde kızım ağzını açtı ve dona kaldı. Yanındaki arkadaşı birkaç saniye sonra elinden eldı mikrofonu ve gösteri tamamlandı.

Dahası bir sonraki sınıfın İngilizce gösterisi, bir şarkıydı. Hep birlikte söylediler. Madem böyle bir imkan vardı. Konuşma problemi olan bir çocuğun bulunduğu sınıfa şarkı söyletilemez miydi? Ya da o mikrofonu alıp ufak bir hatırlatmayla o repliği söylemesine yardım edilemez miydi?

Şimdi objektif fikirlerinizi merak ediyorum. Hani bir söz vardır: başkalarına gösterdiğin empati kadarını hak edersin diye. Ben bir öğretmen ve bir veli olarak tüm çocuklara hep benim çocuğum gibi yaklaştım. Şimdi ben de empati bekliyorum. Sesle, ışıkla, duyusal uyaranlarla ve konuşma zorluğuyla mücadele eden bir çocuğa bu kadarcık pozitif ayrımcılık bekleyip öğretmenle konuşmam hata mı olur sizce?
Kızınızın özel durumundan bağımsız sahnede dönüp kalma her çocugun yaşayacağı birşey..bence hassas olduğunuz için bu kadar içerlenişsiniz. Kızım çok konuşkandır dört yaşında. Harika konuşuyor telaffuz vs iki dil biliyor zaten. Evde muhteşem dans ediyor bale vs ama basit bir sahne gösterisi oldu orada dans etmedi hafif sallandı sadece. Bence çok çok normal. Hiç akloma şu olsa bu olsa gelmedi. takılacak bir durum yok bence
 
Yok bakarak anlayamayabileceğinizi ima ettim.

Ek: Başkasının çocuğunun bulunduğu fotoğrafları kimseye atmayın lütfen. Bir öğretmen olarak bu hassasiyette olmanızı beklerdim.
Çocuğun yüzünü kapatacaktım. Kalabalık bir sınıfın uzaktan çekimi. Zaten yüz de seçilmiyor. Fotoğrafı gördüğünüzde tersliğin ne olduğunu hemen anlayabilirdiniz
 
Ne güzel yazmışsınız çok teşekkürler. Bugün tüm gösteride etrafı izleyen başka bir çocuk vardı. Valla herhalde gösterinin yarısını ağlayarak geçirdim. Kim bilir annesi ne çok üzülmüştür diye.

Benim 3 çocuğum var, ufaklığın en küçüğü. İnsanın yumuşak karnı evladı olurmuş en çok kızımda anladım ben. Hani bir el varmış da o el sürekli kalbinizi sıkıyormuş gibi 🥹
O cocuğa ağlamanız gösterinin yarısonda falan hiç normal değil. Bence terapi alın. Çocuğunuzu olduğu gibi kabul etmekte zorlanıyorsunuz bu çok açık
 
Ne güzel yazmışsınız çok teşekkürler. Bugün tüm gösteride etrafı izleyen başka bir çocuk vardı. Valla herhalde gösterinin yarısını ağlayarak geçirdim. Kim bilir annesi ne çok üzülmüştür diye.

Benim 3 çocuğum var, ufaklığın en küçüğü. İnsanın yumuşak karnı evladı olurmuş en çok kızımda anladım ben. Hani bir el varmış da o el sürekli kalbinizi sıkıyormuş gibi 🥹
Ben de bu tür gösterileri hep gözyaşım pıt pıt izlerim. Yapamayan çocuğa da hiç bir etiket yapıştırmam. Annesinin üzüldüğü falan hiç aklıma gelmez çünkü çocuk bu, yapması, yapamaması hiç bir şey ifade etmez. Önemli olan keyif almaları, süreci yaşamaları, deneyim kazanmaları benim gözümde. Yani siz çocuğum yapamamasını fazla önemsiyorsunuz bence. Yeri geliyor baş rol oyuncuları takılıp kalıyor, yanlış söylüyor okul gösterisinde gülüp, alkışlıyoruz.
 
Aslında psikiyatrımıza da danıştım. Kızım son derece dışa dönük bir çocuk. Söyledikleri anlaşılır olmasa da bir şekilde söyleyeceğini ve başarma hissini tatmasının olumlu olacağını söyledi doktorumuz. Kızımın kırılgan bir yapısı olsa ben de müsade etmezdim açıkçası.

Beni kızdıran ben söyleyebildiğini biliyorum öğretmeni de biliyor. Çaktırmadan mikrofonu tekrar uzatabilir ya da arkadan hatırlatma yapabilirdi. Anasınıfı 6 şube. 4 tanesi şarkılı İngilizce gösterisi hazırlamıştı. O şarkılardan birini kızımın sınıfına düşünebilirdi bence.
Bu şekildeyse evet olabilirdi ben her sınıf ayrı bir konsept sandım
 
Bence bu çok kötü bir fikir. Kızınız görevi başarı ile tamamlayamıyorsa hiç yapmaması sizin için daha mı iyi? Ya o anda kazandığı tecrübe?

Siz diğer velilere rezil olduğunuzu düşünerek mi kendinizi kötü hissediyorsunuz?
Asla. Kızım benim kahramanım. O kadar güçlüğe rağmen o sahneye çıkması hatta o boncuklu pullu kıyafetleri giymesi bile benim için onunla gurulanma sebebi.

Tipik bir çocuk için su gibi akıp giden birşeyi benim çocuğum mücadele ederek başarıyor çünkü ses, ışık, kalabalık herşey dikkatini dağıtıyor. Bu çabayı görmezden gelen bir öğretmen seneye de aynı davranacaktır bence. O yüzden aynı senaryoyu tekrar yaşamaya gerek yok diye düşündüm
 
Çocuğun yüzünü kapatacaktım. Kalabalık bir sınıfın uzaktan çekimi. Zaten yüz de seçilmiyor. Fotoğrafı gördüğünüzde tersliğin ne olduğunu hemen anlayabilirdiniz
Yüzü kapalı bir çocukta tersliğin ne olduğunu bir fotoğraftan anlayabilmem için çocuğun bedensel engelli olması gerekiyor. Bunu bir özel eğitimci olarak söylüyorum.

Çocuğunuz için özel durumu var bile denemez. Bize dehb’li çocuk gelince amaaan bişeyi yok diyoruz. Çok kolay kontrol altına alınabilen bir durum. Kendinizi bu kadar üzüp sıkmanıza anlam veremedim o yüzden.
 
Back
X