Herkese iyi akşamlar. Akşam akşam beni üzen bir konuyu size danışmak istedim. Belki farklı bir bakış açısı geliştirmemi sağlayacak yorumlar gelir diye umuyorum.
5,5 yaşında dehb’li bir kızım var aynı zamanda konuşma apraksisi var. Açıklamak gerekirse alıcı dil yaşına uygun ancak ifade edici dil çok çok zor gelişti. Şu an uzun uzadıya kendini anlatıyor ama büyük ihtimal şuraya ses kaydını atsam dediklerinin yüzde 80’ini anlamazsınız.
Bugün anaokulunuzun yıl sonu gösterisi vardı. Yıl sonu gösterileri tıpkı 23 Nisan gösterileri gibi benim için çok stresli olmuştur. Çocukların 3-4 saatlik bekleme süreçleri, yine 3-4 adet kostüm değişiklikleri vs tipik bir çocuk için bile zorken benim kızım için travmatik olabiliyor. Acıktığı için ağlıyor, yorulduğu için ağlıyor, fermuar canımı acıtıyor diyor vs.
Bugün yine yüreğim ağzımda, ablalarını da alıp gösteriye gittim. Tahmin ettiğim gibi her sınıf için 6-7 adet dans şarkısı bir sürü de kostüm seçilmişti. Kızım şaşırtıcı biçimde uyumluydu. Biraz çılgın dansetti ama yine de gösterinin tadını çıkardı diyebilirim.
Sonra İngilizce sunuma sıra geldi. Daha önce kendi dilinde konuşma problemi yaşayan bir çocuğun İngilizce bir sunumda nasıl performans göstereceğiyle ilgili şüphelerim olduğunu, en azından 2’li gruplar halinde yaparlarsa kızımın arkadaşına eşlik edebileceğini söyledim ki ben de öğretmenim bu yanlış bir tutum olmazdı. İngilizce öğretmeni gösteri planına uygun olmadığını söyledi. Tamam dedim ve kızımın repliklerini istedim. Branşımın İngilizce olduğunu ve yardım edebileceğimi söyledim.
10 gün önce rica etmeme rağmen 3 gün kala geldi replik. Ben üzmeden bunaltmadan arabada, uyku öncesi çalıştırdım ve kızım repliğini ezberledi. Ancak bugün gösteri esnasında çocuklar birbirine mikrofonu uzatırken, sıra kızıma geldiğinde kızım ağzını açtı ve dona kaldı. Yanındaki arkadaşı birkaç saniye sonra elinden eldı mikrofonu ve gösteri tamamlandı.
Dahası bir sonraki sınıfın İngilizce gösterisi, bir şarkıydı. Hep birlikte söylediler. Madem böyle bir imkan vardı. Konuşma problemi olan bir çocuğun bulunduğu sınıfa şarkı söyletilemez miydi? Ya da o mikrofonu alıp ufak bir hatırlatmayla o repliği söylemesine yardım edilemez miydi?
Şimdi objektif fikirlerinizi merak ediyorum. Hani bir söz vardır: başkalarına gösterdiğin empati kadarını hak edersin diye. Ben bir öğretmen ve bir veli olarak tüm çocuklara hep benim çocuğum gibi yaklaştım. Şimdi ben de empati bekliyorum. Sesle, ışıkla, duyusal uyaranlarla ve konuşma zorluğuyla mücadele eden bir çocuğa bu kadarcık pozitif ayrımcılık bekleyip öğretmenle konuşmam hata mı olur sizce?
Bunu farketmemi sağlayan herkese teşekkür ederim
