Belki başka bir şehir olsa evet ama İstanbul bu dediklerine uymuyor. Geçim sıkıntısı, trafik hastane yetersizliği, insanların kendi telaşlarında olması arkadaş olmaması vs vs yalnızlık hele baş belası. Eşime zaten bağlıyım hoş Ankara'ya gidip de ailemde kalacak değilim ama en azından Bebek düşündüğümüz Zaman annem kv den daha çok destek olacaktır. O kadar hastalandım kv gelip de bir kap çorba bile yapmadı
Ben doğma büyüme istanbulluyum. Ben de evlenince istanbulda yaşamak istemedim. Şimdi yakın bir şehirde evliyim. İstanbul mide bulandırmaz ama senin sıkıntın psikolojik. Çalışsan falan dikkatin dağılır belki...
Ankara'ya adım atıyorum hastalığım geçiyor ne Zaman İstanbul'a geliyorum kendi evime giriyorum hasta oluyorum. Böyle bir şey olamaz eşim de anladı artık psikolojik olduğunu Allah razı olsun ondan iş bakmaya başladı Ankara'dan. Resmen eziyet çekşyorum ya. Acı çekiyorum komik gelebilir ama gerçekten öyle bir şehir bu kadar etkiler mi diyorlar oluyor yani. Trafiği bir dert, hastaneye gitmek istiyorsun 1 aydan önce randevu yok. Olmaz olsun böyle şehir
sıkıntım psikolojikman bu şehire ait hissetmemek kendimi. Hastalık değil duygu durumu bu.
Kvn orda mi o zaman is degisir.insan kv siyle ayni sehirde aikesiyle ayriysa zor gelir.ama yalnizliga katilmiyorum ben yalniz olmayi da seviyirdum arkadas edinmek zaman aldi bizim de ama esimle tum gun bizimdi özlüyorum o gunleri
Eşimin sürekli ailesini görmesi benim de sadece telefonda sesini duyuyor olmam canımı sıkıyor. O erkek ailesinden ayrı olabilir bunu kendi söylediği için yazıyorum, ama ben bayanım. Yarın Bebek düşününce,hastayken bana uğramayan kadın gelip bebeğe mi bakacak? Tabii ki Ankara'ya gitmek istiyorum bu şartlar altında.
Merhaba arkadaşlar. Benim psikolojik mide bulantısı sorunum var. İyi kullanmama rağmen Ankara'da kendimi daha iyi hissederken İstanbul'da tamamen kabusa dönüyor hayatım.
Yeni evliyim. Evlenip Ankara'mdan İstanbul'a geldim. Gelmez olsaydım hayatım kaydı. Nisandan beri çekmediğim çile kalmadı. Sürekli hasta geziyorum. Yalnızım kimsem yok burada. Ailemi özlüyorum. Ankara'yı özlüyorum.
Eşimi ikna ettim Ankara'da iş bakıyor evimizi de satıyoruz Ankara'ya yerleşicez ama sürekli bir aksilik olacak gidemicez diye korkuyorum.
Burdan kurtulmak istiyorum. Eşim burda çalışmama da izin vermiyor hoş verse de bu şehirden korkuyorum çalışamam. Ne yapıcam bilmiyorum.
Tek çözüm yolum dua ederek bir an önce Ankara'ya yerleşmek. Çünkü bu şekilde evliliğimde risk taşıyor. Yarın doktor randevum var. Acaba ne önerecek ne diyecek bilmiyorum. Ankara'daki Doktorum kendini nerde iyi hissediyorsan orda yaşamak zorundasın kimse ve hiç bir şey sağlığından önemli değil dedi. Bende öyle düşünüyorum ama sonuç ne olacak bilmiyorum.
Umarım ikimizde bir an önce gideriz Ankara'ya valla başka şehirler bana göre değil
Yardım alıyorum aslında ama o yardımı bile Ankara'daki doktorumdan alıyorum. İstanbul'un doktorları sanırım hasta yoğunluğundan çok ilgilenmiyorlar. Özeller deseniz benim güvenim yok o yüzden tercih etmiyorum. Ama destek alsam da burda yaşadığım sürece çok işe yaramıyor. Burada bunalıyorım. Nefes alamıyorum. Selam vereceğim biri bile yok. Arkadaş edinsem belki bu halde olmazdım ama aylardır kimse yok çevremde. Doğma büyüme ankaradaydım. Ailemi arkadaşlarımı akrabalarımı bırakıp geldim. Belki herkes bir yerlere gidiyor şehir değiştiriyor ama ben çok etkilendim. Evlenene kadar aman ne olacak ki diyordum evlendim dünya başıma yıkıldı. Hastalandım ne olduğunu anlamadığım bir psikolojik bunalım içine düştüm. Belki ailemin yanından ziyade istediğim şehirde olursam daha iyi gelir diye düşünüyorum.
Zor tabii ya. Olsun gelişmeler iyi. Eşiniz de haklı İstanbul'da yaşamak kolay değil. Her ikiniz de istiyorsanız iyi olacak gibi. Mutluluklar :)
Teşekkür ederim çok sağolun inşallah işler istediğimiz gibi gider de bir an önce gideriz. Psikolojik olarak çok basit bir insanım her şeyden çabuk etkileniyorum ve zayıf karakterliğim.
Emin olun o kadar boyundan büyük kayıplar yaşadım ki bu hayatta. Hala şaşırıyorum hayatta kalmayı Nasıl başardım diye. Atlattım mı? Atlatmasam hastaneden yazıyor olurdum bunları. Ama bu konuda zayıf olduğumu düşünüyorum. İnsanlar nelere alışıyor ben bir şehire adapte olamadım.
Olabilir, herkes her duruma aynı derece dayanıklı olmak zorunda değil. Bu sizin zayıf olduğunuzu göstermez.
