slm,öncelikle Allah yardımcın olsunla başlayayım, çünkü psikolojini çok iyi anlıyorum. karar verip yaptırmak ayrı dert, sonrası bir başka dert... hataysa hata, hepimiz bedelini ödüyoruz bir şekilde, öyle kafadan yargılayanlar var ya sıkıntısını bilmediklerinden sallayıp duruyorlar.
ben uzun bir zaman düşündüm sen gibi, cesaret edemedim, erteledim. o ertelemeye bağlı olarak kimseyi de almadım hayatıma... tam öyle derken günün birinde biri çıktı karsıma olmaz olmaz demeye kalmadan aşık oldum, jet hızıyla nişanlandım, 20 gün sonra da evleniyorum. o panikle 3 gün önce gittim yaptırdım şahap beye. sağolsun çok yardımcı oldu, özellikle yanındaki sekreter oturup ağlama krizimin geçmesini bekledi, uzun uzadıya konuştu rahatlattı. ben anlatırım diyordum ama iş başa gelince öyle olmuyor...
defalarca ayrılmaya yeltendim, son olarak bir kaç gün önce nişanı atmayı bile düşündüm, yok yere bir kavga cıkardım, nişanı atacağım dedim, tabii olmadı... mecburen ameliyat yolunu seçtim yani...
benden tavsiye sakın yalnız gitme, ben öyle yaptım, ve kendimi berbaattt hissediyordum. yol boyunca durmaksızın ağladım. kendimi hiç bu kadar yanlız, bu kadar güçsüz hissetmemiştim. keşke birilerine anlatsaydım en azından en yakın arkadaşıma, onunla gitseydim diyorum şimdi,ama ben hiç kimseye anlatamayacak kadar utandım... o yüzden bu site bana güç veriyor, şu an yazdıkça yazasım geliyor. derler ya hani damdan düşenin halini ancak damdan düşen anlar diye....!
Arkadaşım tavsiye karsına seveceğin biri çıkmadan acilen yaptır şu işi yaptıracaksan, ne zaman karşına cıkacagını bilemiyorsun ve çok daha kötü hissediyorsun.
bu arada bende doğuda cok yakınında çalışıyorum, merak ettiğin herşeyi sorabilirsin, elimden geldiğince yardımcı olurum, aşama aşama anlatırım, kafanda hangi soru varsa cevaplarım mümkün oldukça. :)
