slm arkadaslar 10 haftalık hamıleyım anksiyete hastasıyım bazen panik ataga ceviriyor kalbim deli gibi atıyor bayılıcam sanıyorum hastalıgım evlendıkten 4 ay sonra basladı deliricem delirdim sanıyordum cok kötü günler gecirdim hala unutmus degilim o cehennemi. evliligim evim zehir oldu tabi. krizler cok kötü geldikce bosanıcam annemlere gidicem diye tutturuyordum kayınvalidem annem tutuyorlardı beni. gececek diyorlardı.o umutla gurbette zehır gunlerı tek basıma gecırmeye devam ettım hep kacmak istedim allah yollarımı tıkadı hala bugun yarın gidecem burdan derken hamile kalmısım nasıl kaldım kader diyorum artık beniburdan göndermeyen allah hic göndermeyecek anladım
bebek 6 haftalıkken ögrendim ilacımı bırakmak zorunda kaldım tabiki hastalık tavan yaptı. bebegı aldıracam diye teselli buldum ama hep erteledım allah gene oyaladı benı kahverengı akıntı gelıyodu dusuk tehlıkesı var dedıler sevındım dusecek dıye bekledım kürtajın gunahını vebalını almak istemedim. beklerken bebek 9 haftalık oldu baktım dusmuyor aldırmak ıcın cesaretımı toplamaya calıstım toplayamadıgım cesaretımle tıtreyen bacaklarımla aldırmaya gittim tek basıma doktor narkozu verecekken öyle bi agırlık hıssettımkı bebegın vebali kocam hakkımı helal etmem deyisi annemler torun bekleyen kayınvalıdemler en önemlisi allah korkusu bebegi aldırırken orda ölecegim korkusu. orda o bebegı aldırmak ıcın benı yataga baglayıp bayıltmaları gerekıyodu yoksa yapacak halım yoktu tabıkı doktorda boyle bısey yapmayacagı ıcın benı gonderdı esınle gel dedı. ertesı gun esime yalvardım olmaz dedi o bebek dogacak allah verdı dedı ben yapamıyorum dedim icimde kıpırdasa delirecem sanıyorum dedim olmaz dedı baska bisey demedi. bende tek basıma bu işi beceremeyecegım ıcın bebek kaldı bende.
cok kötü haldeyım hergunum cehennem gıbı kendımı oyalacak seyler bulmaya calısıyorum bazen dayanamayıp aglama krızlerıne gırıyorum esimde bende cok yıprandık ve sımdı bebegım var benım bu hastalıktan sahıplenemedım bebegım karnımda sevmek ıstıyorum sevınmek ıstıyorum bu hastalık ızın vermıyor kıpırdamasın ıcerde diyorum dogumdan cok korkuyorum olecem sanıyorum. bebegı kucagıma alsam gülse bana emeklese cok sevicem onu biliyorum ama hamilelik cok zor gecıyor. birsürü korkular hayatımı zından edıyor. bebegımde ıcımde benden etkılenıyor dıye uzuluyorum insallah düser diyorum hala cünkü kendi canımı zor tasıyorum bu pis hastalık beni mahvetti
