Ben de uzun zaman anksiyete ve panik atakla uğraştım.. İlaçlar kullanıldığı sürece iyi geliyor evet ama, günlük hayatımı çok etkiliyordu. Bir de ilaçlara bağımlı yaşamak fikri çok korkutuyordu.. Ben işin içinden meditasyonla çıkmayı başardım. Anksiyetik durumlar ve panik atak geldiğinde hep şunu düşündüm, "şu anda korkulacak bir şey yok, bunları benim zihnim hastalığım yüzünden üretiyor.. ben bunları düşünmeyi bıraktığım anda yok olacaklar. sadece ben düşündüğüm için varlar. " sürekli bu şekilde kendi kendimi telkin etmeye çalıştım.. ilk başta anında etki etmiyor tabii ki, ne kadar bunları düşünsem de aynı şeyler kafamın içinde dönüp duruyordu.. ama zamanla bilemiyorum belki de beynimi kandırmayı ya da ikna etmeyi başardım ve azalmaya başladılar.. bu kez cesaret geldi bana ve bu kaygıları yönetmeye başladım.. mesela diyordum ki, kaygılar geldiği anda ellerimi soğuk suyun altına sokup birkaç dakika boyunca bekleyeceğim ve kaygılarım yavaş yavaş yok olacak.. gidiyordum musluğun altına sokuyordum elimi 1-2 dakika sonra geçmeye başlıyorlardı.. eğer geçmezse geçene kadar yüzüme bol bol soğuk su çarpıyordum ve bir şekilde geçiyordu..
bu hastalıkta önemli olan korkusuzca mücadele edebilmek.. panik anında bunun sadece hastalığın yüzünden olduğuna kendini ikna edebilmek.. sormak istediğin bir şeyler olursa yardımcı olmaya çalışırım, geçmiş olsun :)