- Konu Sahibi possibleornot
-
- #1
Siz haklısınız. Net olun paran varsa yap bende yok de. Yada o kadar çok istiyorum ama sen yapmıyorsun deyinBen mi tahammülsüzüm yoksa insanlar mı hadsiz ?
Çözemiyorum.
Evet evleniyorum. Çok sevdiğim, sevildiğim bir ilişkim var. 6 sene dolu dolu ve su gibi geçti. Çok güzel bir teklif aldım. Buraya kadar herşey çok normal.
Daha iki ay oldu bu kararı vereli. Ama bir miktar yorulduğumu hissediyorum ve evet daha sadece aileler iki kez görüştü. 1 ay sonra isteme söz olsun dedik.
Ama her kafadan bir ses çıkmaya başladı. Yok mekan tutun evde olur mu ? Düğünsüz olur mu ? Kıyafetin şöyle olsun. Evini böyle süsle. Vs vs.
Biz dünyaya ebeveynlerimizin egolarını tatmin etmek için mi geliyoruz? Veya elalem ne der deyip eşe dosta göre mi yaşayalım ?
Fikir sorulmadıkça neden karışılır anlamıyorum. 29 yaşındayım. Evlenmeye karar verecek kadar olgun olduğumu düşünüyorum. Ama nişan istemiyorum dışarıda diye babamla tartışıyoruz . Çok tuhaf..
Ve ironik yanı benim bi yer tutacak bütçem yok babamın da karşılayacak durumu yok. Ama triplerde .. Kavga için yer arıyor.
Saygı duymak bu kadar mı zor ? Kimseye yük olmadan kendi halimde evlenmeye çalışıyorum.
Sizin evlilik aşamasında deneyimleriniz neler oldu ? Bu tarz durumlarda nasıl mücadele ettiniz ?
İlla nal gibi olacak o alyanslar,ben de düz alyans kullanıyorum.Neymiş babaanne alyansı gibiymiş.Off insanlar bazen çok yorucu oluyorlar cidden.Bizim alyansımıza laf etmişti iş yerinden dallamanın biri. Neymiş inceymiş. Ya biz modern olsun elimizde kibar dursun, e biraz da ekonomik olsun diye klasik ve ince bir alyans seçtik, onu bile eleştirdiler. Tabi cevabını verdim ama insan sinirleniyor.
İşte bu yüzden evliliğe çok karşıydım ben de uğraşamam diyordum ama olay kendimiz de bitiyor be kendi aileme eşimde kendi ailesine resti çekti biz ne istiyorsak o oldu kimse birşeye karışmadı düğün de yapmadım gelinlik de giymedim evimiz hala eşimin bekar eşyalarıyla duruyor bir kaç gerekli beyaz eşya alındı gereksiz hiç bir masraf yapmadım nikahtan sonra arkadaşlarımızla eğlendik o kadar kına gecesiymiş filan ben asla istemem kimse kimsenin ailesiyle samimi olmak zorunda değil eşimin ailesiyle de zaten kırkyılda bir şehir dışındalar onlar da gelmezler kendi aileme de hafta içi gidip kalıorum eski odam anı şekilde duruyor hatta bir çok kıyafetim de orda bencil olun bu hayata bir kere geliyoruz ve inşallah da bir kere evlenicezBen mi tahammülsüzüm yoksa insanlar mı hadsiz ?
Çözemiyorum.
Evet evleniyorum. Çok sevdiğim, sevildiğim bir ilişkim var. 6 sene dolu dolu ve su gibi geçti. Çok güzel bir teklif aldım. Buraya kadar herşey çok normal.
Daha iki ay oldu bu kararı vereli. Ama bir miktar yorulduğumu hissediyorum ve evet daha sadece aileler iki kez görüştü. 1 ay sonra isteme söz olsun dedik.
Ama her kafadan bir ses çıkmaya başladı. Yok mekan tutun evde olur mu ? Düğünsüz olur mu ? Kıyafetin şöyle olsun. Evini böyle süsle. Vs vs.
Biz dünyaya ebeveynlerimizin egolarını tatmin etmek için mi geliyoruz? Veya elalem ne der deyip eşe dosta göre mi yaşayalım ?
Fikir sorulmadıkça neden karışılır anlamıyorum. 29 yaşındayım. Evlenmeye karar verecek kadar olgun olduğumu düşünüyorum. Ama nişan istemiyorum dışarıda diye babamla tartışıyoruz . Çok tuhaf..
Ve ironik yanı benim bi yer tutacak bütçem yok babamın da karşılayacak durumu yok. Ama triplerde .. Kavga için yer arıyor.
Saygı duymak bu kadar mı zor ? Kimseye yük olmadan kendi halimde evlenmeye çalışıyorum.
Sizin evlilik aşamasında deneyimleriniz neler oldu ? Bu tarz durumlarda nasıl mücadele ettiniz ?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?