Merhaba. Yıllar önce bu siteye kayıt olmuşum. 1 mesaj dahi atmamışım. Gecenin bu saatinde aklıma nereden geldi, nasıl geldi bilmiyorum... Konuya nereden gireyim, nasıl başlayayım bilmiyorum. Bu konuda kendimi yoramayacağım şimdi. Pat diye yazayım.
3 yıldır evliyim. Bu 3 yıla çok zorlu iki gebelik sığdırdım. Rabbim önce kendi evlatlarıma daha sonra herkesin evladına sağlık sıhhat versin inşallah. Oğlum 2 yaşında, kızım 4.5 aylık. Ben 32 yaşındayım. Yakın arkadaşımla evlendim yani yakın derken hiçbir zaman kanka değildik, çok sık yüz yüze de gelmemiştik ama telefon arkadaşlığımız harikaydı.. Her neyse bu adamla evlendim. Çok güvenilir, düzgün, zarif ve nazikti. Şu an o yıllar önce hayran olduğum adam içerde uyuyor koltukta. Beni yine uyku tutmadı. Bebelerim için gün içinde enerjik olmam lazım ama sıkıntıdan ve düşünmekten uyuyamıyorum. Çok emek harcadım, çok fazla fedakârlık yaptım. Karşılığında nankörlük, odunluk, duygusuzluk, iletişimsizlik ve saygısızlık görmek sinirlerimi yıpratıyor. Bazı günler hiçbir şey olmamış gibi davranmaya çalışmak beni çok yıpratıyor. 3 yıl 30 yıl gibi geldi. Yazmak istediğim çok şey var aslında ama okuyan olmaz, sıkıcı olur diye yazmıyorum. Bu bir kadının yardım çığlığı.. İnsan ailesine anlatamıyor bunu anlayan yok çünkü. Dövüyor mu ? Sövüyor mu ? İçkisi mi var ? Kumarı mı var ? Rahat batıyor sana, bak çocuklarına deniyor. Olay sadece bunlar değil ki anlamıyorlar... Haykırmak istiyorum. Lütfen biri beni duysun....
