Anlatamıyorum..

pentagram

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
24 Ekim 2009
62
0
86
İzmir
bitmiyor gene gelgitler.
nelerden geçiyorum nelerden kalıyorum belli değil. bir yoldayım yorgun argın devam ediyorum bir şekilde. bazen durasım geliyor, duruyorum bakıyorum ardımda bıraktıklarıma, geçtiğim yola. bazen düzleniyor yol bazen taşlı dikenli oluyor.
kendime bakıyorum ayaklarım dizlerim kan revan içinde. yaralanmış her bir tarafım.
bir ağaç buluyorum kenarlarda bi yerlerde biraz soluklanmak için. deprem oluyor sonra. yer gök sallanıyor yüreğimde.
bir ses geliyor inceden kalk daha yolun bitmedi diye. düşüyorum gene yola. bakıyorum ne ucu var ne içindekiler belli öyle belirsiz birşey. adım attığım anda bir kaya çıkıp duruyor önümde. kıramıyorum. etrafından dolaşsam diyorum bir kaya daha çıkıyor önüme.
ve anlıyorum ki duyulan her sese kulak verilmemeli. ne yollar bitiyor ne bu akan kan diniyor.
ben yine sürgünde. ama ben bir türlü anlatamıyorum yüreğimde kopan kasırgaları. kocaman bir buz dağı oturdu yüreğimin ortasına ruhum inceden üşüyor ve ben anlatamıyorum nasıl bir cehennem ateşinde buz tuttuğumu..
 
inceden nağmeler söylüyorum yüreğimden.
sanırım biraz kırgınlık, biraz da yalan ayrılıklar var içinde. sebebi belli olmayan nedenler demeti yaptım. aklımda cevabı belli sorular, ben yine arayışta.
yaralıyım evet. ne zaman bir limana sığınsam çaldılar bi parçamı. kırık dökük kaldı bi taraflarım. ağır yaralandı gemim. eksik kaldı hep bişeyler. kayboldum umut okyanusunda. pusulamı da çaladılar sonra. sürüklendim her kopan fırtınada.
yorgun düştü sonra hayallerim. demir attım ucu olmayan belirsizliklere. bekledim umudu olmayan bir umutla. belki birileri yanan fenerimi görür de gelir diye.
kaç zaman geçti saymadım asırları. can kazanımdan çürümeye başladı çelikten duvarlarım. bir baktım dümenimi de çalmışlar. şimdi ne demir atacak bir gemim ne de devam edecek pusulam var. kör oldu yarınlarım.
yine inceden bir ses var yüreğimde. yorgunsan, dinlen. düştüysen, bekle. üzgünsen, gülümse kimse görmesin gözyaşlarını. yağmur elbet yağar bir gün. her gecenin bir sabahı mutlaka vardır. geceler karanlık ta olsa ay onu aydınlatır.
sonra anladım ki. bir insanın herşeyi çalınabilir ama umudu çalınırsa işte o zaman son duraktır.
galiba ben artık bu yolun sonundayım.

 
bu kadar güzel anlatılabilirdi.
beni de yazın bu ruh halinde olanlara...


sonra anladım ki. bir insanın herşeyi çalınabilir ama umudu çalınırsa işte o zaman son duraktır.
galiba ben artık bu yolun sonundayım.
 
neden susmak hep kabullenmek anlamına geliyor ki. bende susma hakkımı kullanıyorum uzun zamandan beri. zamanında o kadar çok konuştum ki şimdi konuşmaya kelimeler bulamıyorum. konuşsam her sözüm kurşun gibi delip geçecek kadar güçlü. ve bumerang gibi dönüp dolaşıp beni vuracak. bunu göze alamıyorum. yaralarım var çok ağır geçmek bilmiyor. her geçen zaman diliminde biraz daha kanıyor yaralarım. kan kaybım çok fazla. bu yüzden mucizeler istiyorum. gerçekleşmesi mümkün olmayan mucizeler çünkü beni ancak küçük bir mucize geri döndürecek.
çıktığım bu yolun geri dönüşü yok artık. sadece durdum bekliyorum. iki yol var önümde birisi uçurum diğeri belirsiz, sonunda ne var bilmediğim bir belirsizlik. bir adım atsam ya düşeceğim yada kaybolacağım.
ne kabuslar bitiyor ne bu yangın. içten içe tükeniyorum. pişmanlıklarım tavan yapmış durumda. gelenler gidenler saymıyorum artık kimseyi. her gelene kendimi anlatmayı, her gidene yas tutmayı bıraktım. artık öylesine yaşıyorum. hani bir rüzgar çıksa direnmeden savrulacağım.
sanki içimde vampir yaşatıyorum. iliğimi kurutuyor. bir bilsem geriye dönmenin bir yolunu herşeyimi veririm. hoş verilecek ne kaldı ki. ben diye birşey kalmadı ortada. her giden bi parçamı aldı da gitti. kalbim bile parça parça. kırıntı bile kalmadı. zaten inancım da kalmadı. aslında bende bana ait hiç birşey kalmadı. ne varsa çaldılar birazını da ben verdim..
erken vazgeçtim ben. çok erken vazgeçtim herşeyden.......
 
bir sabah uyansam baksam etrafıma bilmem kaç asır öncesinden hayatımın bir noktasından yeniden başlasam. kabusmuş desem bütün bu olanlar, geldi ve geçti uyandım desem sonunda. huzurlu bir nefes alsam. bugüne kadar hiç yapmadığımı yapsam.
üzerimde onlarca insanların ahı, yüreğimde sönmeyen bir cehennem, ruhum taşıdığı ruhlar yüzünden azapta.
insan cehennemde yanmaz mı.? ben yanmıyorum aksine bütün yüreğim buz tuttu ruhum üşüyor. öyle bir üşüyor ki içime güneş doğsa ısıtamaz.
acıyorum çok fazla hem de.. bu kadar acı fazla diyorum bir çığlık kopuyor vicdanımdan. depremler oluyor, kasırgalar kopuyor, cehennemlerim tutuşuyor ve bu cehennemim tek bir günahkarı var ben.. şeytan bile benim kadar azap göremez..
hani filmlerde olur ya vampirler vardır kan emerler sonra o insanlar da vampirleşir.. bende aynıyım işte.. içimde bir vampir.. geleni yok ediyor.. içten içe kemiriyor beni..
ama ben anlatamıyorum..
 
pentagram .!.:
ama ben bir türlü anlatamıyorum yüreğimde kopan kasırgaları. kocaman bir buz dağı oturdu yüreğimin ortasına ruhum inceden üşüyor ve ben anlatamıyorum nasıl bir cehennem ateşinde buz tuttuğumu..
Genişletmek için tıkla...

Buz tutmak... Acılar ne kadar farklı olursa olsun her derinden yara aynı izi bırakır...
 
Dünyanın yükünü omuzlarına almış, eziliyor gibisin.
Hislerini çok güzel ifade etmişsin ama olan olmuş artık.
Geçmişe değil, beyaz bir sayfa açıp geleceğe bakmalısın.
hayat kısa, kimse değmez.:a015:
 
siz hiç birini öldürdünüz mü.? biz yaptık, öldürdük..

bu sözü geçenlerde duydum nerden duyduğumu hatırlamıyorum ama bana çok tanıdık geldi..
evet siz hiç birini öldürdünüz mü.? ben öldürdüm.. üstelik sadece başkalarını değil kendimi de öldürdüm.. omuzlarımda onlarca insanın ahı, yüreğimde geçmek bilmeyen bir öfke.. ben bütün bunları hakettim aslında.. bu yüzden affetmiyorum kendimi..
bu içine hapsolduğum mezarda her geçen gün biraz daha yok oluyorum.. merak ediyorum acaba bu karanlığa güneş ne zaman doğar.? doğsa da beni aydınlatmaya gücü yeter mi:?
 
Bu yazilardan cok aci cektigin,bazi seylerin altinda ezildigin hatta yok olmaya yüz tuttugun belli oluyor..Benim asil merak ettigim sana bunlari yasatan yada yazdiran asil mesele nedir...Siirle yada edebiyat yazilari ile insan kendini anlatabilir ama bu yazilar sadece icten kendini teselli etmekten baska biryere varmaz..Suan okuyanlar sizin edebiyat tarzinda yasam öykünüzü okuyup bunu sadece güzel bir roman tarzinda anlayabilir...

Ben sizden net bir yazi bekliyorum,sizi bu sekilde üzen parcalayan sey aslinda nedir?​
 


bazi seyler vardir anlatilmamasi, saklanmasi gereken, bu yuzden izninizle bu da bende kalsin. ben sadece yazarak birazda olsa icimi bosaltmak istiyorum.
 
Çok güzel...
Gerçekten hepsi ayrı güzel.
Gene de içinizi kahredeni açıkça anlatsanız inanın çok daha fazla rahatlarsınız.
Umarım güzel yüreklerden hep acıtan değil, gülümseten nağmeler de yükselir.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

B
Sevgilimin incelikten uzak oluşu ve uyumsuzluğumuz
4 5 6
Yorumlar
117
Görüntüleme
14K
zelkus
H
  • Kilitli
Evliliğim ne olacak çıkmazdayım sanki
Yorumlar
17
Görüntüleme
9K
Aystkaramelmahkiyato
A
G
Boşanmış bir eş döner mi?
5 6 7
Yorumlar
120
Görüntüleme
16K
Muallimekatibe
M
13 - 19 Kasım 2023 Haftalık Burç Yorumları
2
Yorumlar
28
Görüntüleme
3K
Nhessa
Bebek olmama üzüntüsüyle ve zalim insanlarla nasıl başa çıktınız? Gelin dertleşelim...
14 15 16
Yorumlar
309
Görüntüleme
34K
eskrde
E
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…