Allah esten isten arkadastan yana guldursun yuzunuzu.cok mutlu bi evliligin olsun ve annenin yapamadiklarini sen cocugunda tamamla insallah.ama bu pskolji cok zor duzelir.sen onlara uyma sadece.hakliyken haksiz duruma dusurme kendini.Annemle anlaşamıyoruz. Hatta babamla da anlasamiyorum. Suç tamamen onlarda değil elbette ama kendimi boğulmuş hissediyorum. Annemle uzun süredir kavga halindeyiz. Arada birkaç gün düzeldi gibi oluyoruz sonra yine bağırış çağırış.
Hayatıma sürekli ama sürekli müdahale etmesi, eşyalarımı sürekli karıştırması, telefonumun ekranı açık olsa mesajlarımı okuması, günlüğümü karıştırması, (geçen yıl konusunu açmıştım buraya.) sürekli ama sürekli değiştirme dediğim halde eşyalarımın yerini değiştirmesi, babam beni doverken babamın elinden almak yerine dışarda kimse duymasın diye pencereleri kapatması, babam yokken car car bağırıp beni sinirlendirip babam gelince aniden susup önceki kadar bagirmamasi, sürekli babama beni şikayet etmesi..... Yığınla şey. İçten içe hiçbir şey için affedemiyorum. Küçükken inşaat işçilerinin olduğu kaldırımdan geçtim diye eve gelince yığınla laf söylemişti. İğrenç iğrenç. Daha lise 2 ya da 3. sınıfım. Dershaneye giderdim bana telefonda kesin dershanedesindir nerdesin doğruyu söyle der dururdu. Hiçbir yalan soylemisligim yoktu o zamanlar. Hayatımın hiçbir anında iyi bir anım yok onlarla ilgili. En son geçen yıl günlüğümü okuduğunda onunla ilgili şeyleri artık kapattım daha açmak yok bu konuyu demişti ama şimdi sürekli ufacık bir tartismada ar namus kalmamış sende diyip duruyor. Yalan söyledim diye bana kızıyor ama günlüğümü okumadan önce de sonrada sürekli her konuda yalan söylerdi. Ortalıkta bir şey yokken arkadaşıma jehaanda sozlenecek demiş mesela. Sürekli babama söylemekle tehdit ediyor. Arkasında duramayacak bir şey yapmadım istediği şöyle diyip duruyorum. En son artik ikimiz de birbirimize ağza alınmayacak hakaretler ettik. Bana düğününe de gelmem sürekli yüzüne kaksınlar da gör diye tehdit ediyor sürekli sürekli. Baban da ben de seni sevmiyoruz diyip duruyor. Her atacağım adımda ailem ne diyecek diye düşünmekten bıktım. Sürekli ben senin niye böyle olduğunu biliyorum senin ben neye güvenliğini biliyorum diyip duruyor. (Günlük olayından bağımsız erkek arkadaşım yokken de derdi.) Evden kaç kere gitmeye çalıştım ama gondermediler. Ben de o gücü kendimde bulamadım sanırım zorlamadim. Ben evlenip ailemden kurtulmak istemiyorum, sürekli yokluklarini hissetmek istemiyorum ama içten içe nefret ediyorum ikisinden de.
Babam beni döverkenden sonrasini okumadim. Bugün siddet konulari yeterince içimi acıttı. Size ne söylesem eksik kalacak.. En azından psikolojik bir destek icinizdeki zehri akıtabilir.. Allah yardimciniz olsun..Annemle anlaşamıyoruz. Hatta babamla da anlasamiyorum. Suç tamamen onlarda değil elbette ama kendimi boğulmuş hissediyorum. Annemle uzun süredir kavga halindeyiz. Arada birkaç gün düzeldi gibi oluyoruz sonra yine bağırış çağırış.
Hayatıma sürekli ama sürekli müdahale etmesi, eşyalarımı sürekli karıştırması, telefonumun ekranı açık olsa mesajlarımı okuması, günlüğümü karıştırması, (geçen yıl konusunu açmıştım buraya.) sürekli ama sürekli değiştirme dediğim halde eşyalarımın yerini değiştirmesi, babam beni doverken babamın elinden almak yerine dışarda kimse duymasın diye pencereleri kapatması, babam yokken car car bağırıp beni sinirlendirip babam gelince aniden susup önceki kadar bagirmamasi, sürekli babama beni şikayet etmesi..... Yığınla şey. İçten içe hiçbir şey için affedemiyorum. Küçükken inşaat işçilerinin olduğu kaldırımdan geçtim diye eve gelince yığınla laf söylemişti. İğrenç iğrenç. Daha lise 2 ya da 3. sınıfım. Dershaneye giderdim bana telefonda kesin dershanedesindir nerdesin doğruyu söyle der dururdu. Hiçbir yalan soylemisligim yoktu o zamanlar. Hayatımın hiçbir anında iyi bir anım yok onlarla ilgili. En son geçen yıl günlüğümü okuduğunda onunla ilgili şeyleri artık kapattım daha açmak yok bu konuyu demişti ama şimdi sürekli ufacık bir tartismada ar namus kalmamış sende diyip duruyor. Yalan söyledim diye bana kızıyor ama günlüğümü okumadan önce de sonrada sürekli her konuda yalan söylerdi. Ortalıkta bir şey yokken arkadaşıma jehaanda sozlenecek demiş mesela. Sürekli babama söylemekle tehdit ediyor. Arkasında duramayacak bir şey yapmadım istediği şöyle diyip duruyorum. En son artik ikimiz de birbirimize ağza alınmayacak hakaretler ettik. Bana düğününe de gelmem sürekli yüzüne kaksınlar da gör diye tehdit ediyor sürekli sürekli. Baban da ben de seni sevmiyoruz diyip duruyor. Her atacağım adımda ailem ne diyecek diye düşünmekten bıktım. Sürekli ben senin niye böyle olduğunu biliyorum senin ben neye güvenliğini biliyorum diyip duruyor. (Günlük olayından bağımsız erkek arkadaşım yokken de derdi.) Evden kaç kere gitmeye çalıştım ama gondermediler. Ben de o gücü kendimde bulamadım sanırım zorlamadim. Ben evlenip ailemden kurtulmak istemiyorum, sürekli yokluklarini hissetmek istemiyorum ama içten içe nefret ediyorum ikisinden de.
O cok zor degstremezsin kimseyi.sen guclu ol ayaklarin ustunde durYa o kafaya girmek istemiyorum ben arkamda duran gerçekten ailem olan insanlar görmek istiyorum
Bekle bekle o zaman.. 10 yil bekle. 10yil dursan arkanda duran sana sahip cikan kizimiz soyledir boyledir diye seni oven bi ailen mi olacak? Yoo?Ya o kafaya girmek istemiyorum ben arkamda duran gerçekten ailem olan insanlar görmek istiyorum
1-2 yıla evlenmeyi düşünüyorduk her şey oturunca ama artık yildim huzursuz birisi haline gelmek yerine hemen evlenmek daha cazip :)
iş bulup ayrı eve çıkacaksın. evlilik çözüm değil. çözüm ekonomik bağımsızlık.
Bu durumda evlenirsen yağmurdan kaçar doluya tutulursun... Evlendiğin kişi ailenle olan ilişkini bile canını acıtmak için kullanabilir....Evlilik kolay bir şey değil dışardan göründüğü gibi toz pembe hiç değil. Benim ailem seninkilerin 10 da biridir belki ama o halde bile kv ailemle konuşmuyor görüşmüyor. Bu insanın canını acıtan bir şey inan.
Evlendiğin erkekle değil sadece tüm sülalesiyle evleniyorsun bizim memlekette. Sen sadece kendine bir hayat kurmaya bak. Bir çok kadın gibi gözüne kolay görüneni istiyorsun, aman kim okuyacak uğraşacak evleneyim gitsin diyorsun ama kazın ayağı öyle değil.
Bekle bekle o zaman.. 10 yil bekle. 10yil dursan arkanda duran sana sahip cikan kizimiz soyledir boyledir diye seni oven bi ailen mi olacak? Yoo?
Bence evlen kurtul. Madem sevgilin varmis. Ha onla da anlasamazsan 1kisiyle ugrasirsin. Dayak da yemezsin heralde en azindan. Ne biliym onu da tanimiyoruz ki. Onun aile yapisi nasil mesela,anasi babasi dayakciysa o da sana vurabilir ilerde.. dusun tasin karar ver. Sonunda eger sevglnle evlenceksen baska bi dusuncen yoksa bence tarihi one cek.
Böyle hissetmekte çok haklısınız.
Özellikle annenizin yaptıkları hiç hoş şeyler değil.
Bilmiyorum bütün bunlara katlanmak için sağlam sabır gerekli sanırım.
Ki sizde fazlasıyla var.
Aynı yaştayız , sizdeki sabır bende yok mesela.
Sabırdan ziyade mecburiyetten orda kalmak zorunda hissediyorsunuz .
Ama dediğim gibi herşey sizin elinizde, sevgilinizle el ele verip gerekli imkanı oluşturduktan sonra sizi orta tutacak birşey yok.
Biliyorum burdan söylemesi kolay gibi görünüyor ama 1 sene uzun bir zaman gibi görünse de aslında hiç öyle değil.
Bu süreyi güzel değerlendirirseniz evlilik için adım da atabilirsiniz.
Okul falan da bittiyse tabi, e ilişkiniz de uzun süreliymiş yeterince tanıdığınızı düşünüyorsanız, sevgilinize güveniyorsanız , sorun yok.
Evdeki duruma gelince dişinizi biraz sıkın. Eşyalarınızı saklayın biliyorum zor ama bir şekilde idare etmeye çalışın.
Anneniz bi açığınızı yakalamak için fırsat kolluyor zaten.
Evden gitmek kurtulmak istediğinize dair bişey söylemeyin .
Yaptıkları baskıyı ikiye üçe katlarlar daha zor durumda kalırsınız .
Böyle insanlar niye anne baba oluyor anlamıyorum.
Dün bir konuya daha yazmıştım köle edinmek icin evlat getirilmiyor bu dünyaya.
Oturup konuşun derdinizi anlatın desem de anlayacak gibi değiller belli ki.
Allah akıl fikir versin bişey diyemiyorum.
Babamla tartışmazdık hiç mükemmel bir adamdı ergenliğin verdiği bir şeyle babama kızmıştım o da şaşırmıştı bende sonradan pişman olmuştum barıştık fakat 3 gün sonra babam öldü. Burada kıymetini bil demeye gelmiştim ama okuyunca dedim ki bazı insanlar anne baba olamıyor.
Ben anladim ne anamin ne babamın birbirinden farklı yok demek istemis konu sahibiSütlü kahve ne alaka?
Kahve yüzünden kavga çıktı sanmistim.
Bosver takma demeye gelmistim.
Olay çok derinmiş.
Ben anladim ne anamin ne babamın birbirinden farklı yok demek istemis konu sahibi
Evliliğin çözüm olmadığını biliyorum ekonomik bağımsızlığım var ama yine de hiçbir türlü gitmeme izin vermezler
Annemle anlaşamıyoruz. Hatta babamla da anlasamiyorum. Suç tamamen onlarda değil elbette ama kendimi boğulmuş hissediyorum. Annemle uzun süredir kavga halindeyiz. Arada birkaç gün düzeldi gibi oluyoruz sonra yine bağırış çağırış.
Hayatıma sürekli ama sürekli müdahale etmesi, eşyalarımı sürekli karıştırması, telefonumun ekranı açık olsa mesajlarımı okuması, günlüğümü karıştırması, (geçen yıl konusunu açmıştım buraya.) sürekli ama sürekli değiştirme dediğim halde eşyalarımın yerini değiştirmesi, babam beni doverken babamın elinden almak yerine dışarda kimse duymasın diye pencereleri kapatması, babam yokken car car bağırıp beni sinirlendirip babam gelince aniden susup önceki kadar bagirmamasi, sürekli babama beni şikayet etmesi..... Yığınla şey. İçten içe hiçbir şey için affedemiyorum. Küçükken inşaat işçilerinin olduğu kaldırımdan geçtim diye eve gelince yığınla laf söylemişti. İğrenç iğrenç. Daha lise 2 ya da 3. sınıfım. Dershaneye giderdim bana telefonda kesin dershanedesindir nerdesin doğruyu söyle der dururdu. Hiçbir yalan soylemisligim yoktu o zamanlar. Hayatımın hiçbir anında iyi bir anım yok onlarla ilgili. En son geçen yıl günlüğümü okuduğunda onunla ilgili şeyleri artık kapattım daha açmak yok bu konuyu demişti ama şimdi sürekli ufacık bir tartismada ar namus kalmamış sende diyip duruyor. Yalan söyledim diye bana kızıyor ama günlüğümü okumadan önce de sonrada sürekli her konuda yalan söylerdi. Ortalıkta bir şey yokken arkadaşıma jehaanda sozlenecek demiş mesela. Sürekli babama söylemekle tehdit ediyor. Arkasında duramayacak bir şey yapmadım istediği şöyle diyip duruyorum. En son artik ikimiz de birbirimize ağza alınmayacak hakaretler ettik. Bana düğününe de gelmem sürekli yüzüne kaksınlar da gör diye tehdit ediyor sürekli sürekli. Baban da ben de seni sevmiyoruz diyip duruyor. Her atacağım adımda ailem ne diyecek diye düşünmekten bıktım. Sürekli ben senin niye böyle olduğunu biliyorum senin ben neye güvenliğini biliyorum diyip duruyor. (Günlük olayından bağımsız erkek arkadaşım yokken de derdi.) Evden kaç kere gitmeye çalıştım ama gondermediler. Ben de o gücü kendimde bulamadım sanırım zorlamadim. Ben evlenip ailemden kurtulmak istemiyorum, sürekli yokluklarini hissetmek istemiyorum ama içten içe nefret ediyorum ikisinden de.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?