Anne babasıyla kopan, onları silen var mı?

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Silmeyin ailenizi, dilerseniz mesafe koyun.

Unutmayin, bazi seyleri secme veya degistirme sansimiz yok. Aile de bunlardan biri. Bu nedenle, onlari oldugu gibi kabul edip kendinizi de bagimsiz bir birey olarak benimseyip hayatiniza cok etki etmelerine musaade etmeden hayatiniza devam edin. Bunu basaramiyorsaniz da bu yondeki eksikliginizi tamamlamak icin gelistirin kendinizi.
 
bu ne biçim bi şımarıklık bu nasıl bi saçmalık
akıl fikir versin

Bir boyle tepki vermeyin ya. Kim ister anne babasiyla ilgili boyle bir konu acmayi. Konu sahibinin yasadiklari kendisine gore agir ki sikayetci bazi seylerden.

Bayiliyorsunuz dert yaristirmaya.
 
Bir boyle tepki vermeyin ya. Kim ister anne babasiyla ilgili boyle bir konu acmayi. Konu sahibinin yasadiklari kendisine gore agir ki sikayetci bazi seylerden.

Bayiliyorsunuz dert yaristirmaya.
siz iyi misiniz? ne derdimi paylaştım da yarıştırdım? iki dakika önce babamdan azar yedim bir ton sustum ama hiç silmek yok etmek gelmedi aklıma. ayrıca bana ne kadın napıyorsa yapsın istiyorsa da alkış tutayım. hiiiiç muhattap olamayacağım siz haklısınız aynen :ukala:
 
siz iyi misiniz? ne derdimi paylaştım da yarıştırdım? iki dakika önce babamdan azar yedim bir ton sustum ama hiç silmek yok etmek gelmedi aklıma. ayrıca bana ne kadın napıyorsa yapsın istiyorsa da alkış tutayım. hiiiiç muhattap olamayacağım siz haklısınız aynen :ukala:

Konu sahibinin derdini tasvip etmek size dusmedi. Simariklik olarak da tanimlayamazsiniz. Herkesin derdi kendine.
 
Ailemle alakalı çok detay vermek istemedim. Çünkü aile mahremi diye çekiniyorum. Ancak artık boyumu aşmış durumdaydı yaşadıklarım. Kimine göre şımarıklık olmuş , kimi kayınvalidemin donunu yıkayacağımda kıymetlerini anlayacağımı düşünmüş. Kimine göre hayırsız evlat olmuşum. Kim ister ki anne babasını hayatından çıkarmayı üstelik ergen değilim ben 29 yaşındayım. Herkese hak veriyorum çünkü yeterince detay vermedim. Kendimi sıkarak çok detay vermemeye dikkat ederek açtım konuyu. Birilerine üstü kapalı bile olsa söylemek biraz iyi geldi bana. Hep evladın hayırlısı diyoruz ama anne babanın hayırlısı bence evlattan daha önemli. Bir seçim şansım olsaydı bu tercihi yapmayabilirdim. Bana sormadan getirildim dünyaya , o zaman kabul görmeliyim . Her davranışım eleştirilmemeli, eleştiri iyi bir şey belki ama insan sevgi de görmek istiyor. Bu nedenle kimseden eleştiri görmeye tahammül edemiyorum artık. Bazen öfke kontrol problemi yaşıyorum vs. Silmeyi düşünmemde tek sebep evlilik baskısı olmadı asla, gerçekten mürüvvetimi görmek istiyorlar diye düşünsem mutlu olurum zaten. Ben fazlalık görülüyorum , ben olmadığımda daha mutlu olduğunu söyleyen ebeveynim var. Hala ne yapacağımı bilmiyorum, arkamı da döneniyorum böyle de olmuyor. Ailesiyle görüşmeyen hemcinslerimin anlattıklarına üzülsem de onlar için, bir miktar umut oldu bana, yalnız değilim diye hissettirdi. Teşekkür ederim. Beni eleştirenler de kendimi frenlememe sebep oldu aniden çıkacak bir tartışmayı önlediler belki, onlara da çok teşekkür ederim. Konum kilitlenebilir mi rica etsem Mune Mune
 
Herkese iyi akşamlar.
Anlatacak çok şey var ama hangisini anlatacağımı bilmiyorum. Özetle, ailemden kopmayı düşünüyorum. 29 yaşındayım çalışıyorum. Ailemden uzak bir şehirde yaşıyorum. Çalışma koşullarım çok şükür iyi, izinlerim bol. Bu nedenle sık sık ailemin yanına gelebiliyorum, gelebiliyordum. Bekarım ve bu nedenle iş güçte vs ne yaparsam yapayım onların gözünde eksiğim. Aralarındaki her tartışmada konu mutlaka nasıl oluyor bilmiyorum ama benim evlenmemiş olmama geliyor. Ben evlensem tüm sorunları bitecek gibi konuşuyorlar. İkisine karşı da çocukluğumdan bu zamana 4/4lük bir evlat olmasam da iyi olmaya çalıştım. Kendimi onlardan ayrı birey olarak hissedemiyorum çoğu zaman. Artık silmeye karar verdim. Kavga, gürültülerinden eşe dosta rezil olmaktan bıktım. Mutlaka iyi yönleri vardır ama artık katlanamıyorum ve iyi yönlerini göremiyorum. Ayrı şehirde ve iyi bir işim olmasına rağmen onlardan kurtulmak için tek çarem evlilikmiş gibi görüyorum zaman zaman ve çok saçma insanlarla flörtlerim oluyor. Aranızda anne babasını silen, onlarla görüşmeyen var mi? Neler oluyor , özlüyor musunuz? Özellikle bayramlarda neler yapıyorsunuz? Boşluk hissi oluyor mu? Eskiye göre daha iyi mi oluyorsunuz yoksa pişman oluyor musunuz bu kararınıza ?
Onlar da iyiliğini istiyordur ama fazla mı duygusal düşünüyorsunuz. Başınıza birsey gelse ilk onlar koşar gene. Hani burda öyle bir sorunlarınız da yok gibi. Yazdığınız kadarıyla şiddet yok, hakaret, evlat ayrımı, psikolojik şiddet falan da yok. Tek sorun evlenmemiş olmaniz ise bunu ciddi bir şekilde dile getirirsiniz. Gittiğiniz zaman sen de evlensen artık dedikleri an kalkar evinize tekrar dönersiniz. Uzun bir müddet iletişim kurmazsiniz. Bir daha da konuyu açmazlar heralde.
 
Silme fikrini düşününce içim acıyor, çok üzülüyorum. Tek sebep evlenme baskısı değil, sanırım o şekilde aktarmışım. Okul bittikten sonra hemen iş bulamadım. O dönem gelene geçene, oturduğumuz kalktığımız herkes, tüm tanıştığımız insanlara aşağılanıyordum. İş yok deyip yatmıyordum zaten iş için çabalıyordum halbuki. Özellikle babam çok sivri dilli bir insandır. Daima beni başkalarına karşı eleştirir hatta hakaret eder başkalarının yanında. Bir kez olsun takdir ettiğini hatırlamam. Annemde babama karşı daima koz olarak kullandı beni. Birbirleriyle yaptıkları her tartışmada “Senin yüzünden bu çocuk böyle” cümlesi. Artık yakın akrabalar dahi beni eleştirmeye başladı. Çünkü kendi babam bu hakkı veriyor onlara, bayramda seyranda toplanınca haddi olmayan herkesle beni çekiştiriyor. Kendi içlerinde çok geçinemiyorlar daima aralarını bulmaya çalışıyorum. Şu zamana dek yarandığımı görmedim ama. İnsan evladını yük olarak görür mü? Daima babamdan “evlen de düş artık yakamdan” sözünü işitiyorum. Sebebi arada sanayiye gidiyoruz arabanın işleri için bu zor geliyor . Ama bin kat el arasa ve yardıma ihtiyacım var dese yemin ediyorum koşar. Beni gerçekten aciz olarak gördüklerini hissediyorum ve daima kendimi ispat etmeye çalışmaktan usandım. Ben mükemmel olmak istemiyorum ki sadece kabul görmek ve mutlu olmak istiyorum
Psikolojik şiddet var diyorsun. Daha iyi hissedeceksen bir müddet 6ay 1 yıl gitme yanlarına. Sende evine kabul etme. Bir süre iletişimi kes yada en aza indir. Seni anlıyorum. Silmek isteme sebebini de anlıyorum. Destek almayı düşündün mü hiç?
 
Çok da kötü şeyler anlatmadiniz niye siliyorsunuz anlamadım. Kesin yeni yeni şeyler anlatmışsınizdir tabii ilk mesajinizdan sonra birden ortaya çıkan.
 
İlk önce psikiyatristten destek alın . İyice araştırın ve gidin konuşun, anlatın. Sonra ailenizle bunu konuşun. Nasıl hissediyorsanız böyle direk anlatın ve bunun değişmesini isteyin, hissetiklerinizi anlatın. Babanız sıkıntılı biri ve aileniz kendi içinde zaten mutlu değil gibi. Baba baskınsa anne belki pasif kalmıştır, dengeleri siz bilirsiniz. Konuşmaya gitmeden önce kafanızda en azından netleştirir ve gözünüzde büyütmezsiniz. Siz iyi evlat olacağım diye sanırım hissettiklerinizi paylaşmadan hep yaşayıp geri döndünüz. Onlar belki sizin hassasiyetinizi algılamayıp, sürekli sizi köşeye sıkıştırıp bir anda atağa geçireceklerini düşündüler. Babanız dediğiniz gibiyse diğer insanlara karşı sürekli rol yapıp, iyi görünmek derdinde. Aslen onları önemsediğinden değil. Kişiselleştirmeyin ama daha az görüşün ve destek alın. Hallolur merak etmeyin, sizin onları kabul etmeniz ve dediklerinden etkilenmemeniz gerekiyor. Zamanla olur. Sakın onları memnun etmek için evlilik olayına girmeyin. Sakın.
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Back
X