Aslında ailemle değil sorun; kendimle... Hepsini çok seviyorum; annem, babam, kardeşim. Evime gitmekten, evimde olmaktan da çok keyif alıyorum. Şimdiyse onların yanında değilim, başka bir şehirdeyim. İş ve okul derken nerden baksanız 8 sene oldu ben evden çıkalı. iyi kötü kendime bir düzen kurdum.
Şimdiyse onlar, yanlarında olmamı istiyorlar. herşeyi bozup, tekrar aile yanına dönmek zor geliyor bana da. arada kendimi bazı nedenlerden ötürü teselli etmeye çalışsam da, içten içe kendimi olmaması için dua ederken buluyorum. Git ailenle konuş deseniz olmaz. ne diyeceğim onlara? yanınızda olmak istemiyorum artık mı? kırılıp darılmazlar mı, söylenmez ki böle şey.
dediğim gibi, ailemle sorunum yok ama alıştım artık rahatlığa. koskoca bir evden çıkıp, sadece bir odaya sahip olmak ürkütüyor insanı. olup olmayacağı ise tayin işlemlerine bağlı..
kendimi göklerde özgürce uçan kuşlara benzetiyordum, şimdiyse altın bir kafese koyulmaya hazırlanıyorum.