Merhaba bir ay kadar önce annemle küslüğümle ilgili yazmıştım. Ondan sonra çok şükür barıştık, ama şimdi benimle doğrudan ilgili olmayan nedenlerden dolayı yine evde sular durulmuyor.
Şimdi durum şu benim bir ablam var 30 yaşında oldu bitti annemle araları hep bi limoni olmuştur ve annem ne zaman ablamla bir sorunu olsa sonrasında sanki o hatayı bende yapmışım gibi tavır alır sağolsun. Babamı küçük yaştan kaybettiğimizden dolayı mı yoksa içimdeki yoğun anne sevgisinden mi bilmiyorum ben annemi hiç kırmayı sevmiyorum, kendi haklı olduğumu hissetsem bile ben gider dayanamam özür dilerim.
En son ablam annemden habersiz yüksek meblağlı bir kredi çekmiş. Normalde bizim evin hesabı habuz şeklindedir herkes birbirine bağlıdır. Annem bunu öğrenince sürekli ben 'size' bir şey öğretememişim dedi durdu. Sanki krediyi ben çektim. Kaç gündür küsler, açıkcası ben de annemi haklı buluyorum o kadar yüksek meblağa minik bir araba bile alabilirdi, para nereye gitti belirsiz.
Ama sorun şu ki annem krediyi sanki ben çekmişim gibi bana da tavır aldı. En son bugün memleketine taşınmaya karar verdiğini söyledi. Çok şükür iyi bir işte çalışıyorum ama ben de hiçbir ödememi annem taşınırsa diye planlamadım ve şu anda benimde bazı borçlarım var, yani o bir anda taşınırsa ben de ortada kalacağım. Ev tutmayı, eşya ayarlamayı hiçbirini planlamadım. Ve ablamla yaşamayı istemiyorum. Eşyaları nasıl paylaşacağımız bile muamma..
bir de gönül derdim var ki en son anneme ağlayarak söyledim yine sen de ondan farklı değilsin hiç bir sorumluluğun yok dedi. Bundan kastı benim çamaşır yıkamamam, yemek ve ütü yapmamam. Ama gidipte habersiz kredi çekmedim ve her adımımda ona danıştım.
Belki yalnız yaşamak benim içinde bir iyi deneyim olacak. Ev işleri anlamında kendimi geliştireceğim ama bu şekilde olmasını istemiyorum. Kendimi boşanıyor gibi hissediyorum.
Ne yapmalıyım, nasıl tavır almalıyım hiç bilmiyorum.
Şimdi durum şu benim bir ablam var 30 yaşında oldu bitti annemle araları hep bi limoni olmuştur ve annem ne zaman ablamla bir sorunu olsa sonrasında sanki o hatayı bende yapmışım gibi tavır alır sağolsun. Babamı küçük yaştan kaybettiğimizden dolayı mı yoksa içimdeki yoğun anne sevgisinden mi bilmiyorum ben annemi hiç kırmayı sevmiyorum, kendi haklı olduğumu hissetsem bile ben gider dayanamam özür dilerim.
En son ablam annemden habersiz yüksek meblağlı bir kredi çekmiş. Normalde bizim evin hesabı habuz şeklindedir herkes birbirine bağlıdır. Annem bunu öğrenince sürekli ben 'size' bir şey öğretememişim dedi durdu. Sanki krediyi ben çektim. Kaç gündür küsler, açıkcası ben de annemi haklı buluyorum o kadar yüksek meblağa minik bir araba bile alabilirdi, para nereye gitti belirsiz.
Ama sorun şu ki annem krediyi sanki ben çekmişim gibi bana da tavır aldı. En son bugün memleketine taşınmaya karar verdiğini söyledi. Çok şükür iyi bir işte çalışıyorum ama ben de hiçbir ödememi annem taşınırsa diye planlamadım ve şu anda benimde bazı borçlarım var, yani o bir anda taşınırsa ben de ortada kalacağım. Ev tutmayı, eşya ayarlamayı hiçbirini planlamadım. Ve ablamla yaşamayı istemiyorum. Eşyaları nasıl paylaşacağımız bile muamma..
bir de gönül derdim var ki en son anneme ağlayarak söyledim yine sen de ondan farklı değilsin hiç bir sorumluluğun yok dedi. Bundan kastı benim çamaşır yıkamamam, yemek ve ütü yapmamam. Ama gidipte habersiz kredi çekmedim ve her adımımda ona danıştım.
Belki yalnız yaşamak benim içinde bir iyi deneyim olacak. Ev işleri anlamında kendimi geliştireceğim ama bu şekilde olmasını istemiyorum. Kendimi boşanıyor gibi hissediyorum.
Ne yapmalıyım, nasıl tavır almalıyım hiç bilmiyorum.
