Anne olamama çıkmazı

Duygusalllll · Bugün 10:57

Merhaba canım kadınlar,
Bugün kendimi tarif edemeyecek boyutta kötü hissediyorum.
Nedenine gelecek olursak 3 yıldır evlat sahibi olmak için elimden geleni yaptım ve yine başladığım noktaya geri döndüm.
Yaşayanlar çok iyi bilir. Kendinde belirti arama, acaba regli olacak mıyım endişesi ve test yapmaktan korkma.
Biraz hikayemden bahsetmek istiyorum çünkü konuyu açma nedenlerimden biri içimi dökmek.
Ben 4,5 yıldır evliyim. İlk yılı doldurduktan sonra eşimle çocuk fikrine ısınmaya başladık ve akışa bıraktık kendimizi.
Senem dolunca doktora gittim bir sorun yoktu. Hsg çekindim. Doktor bu 3 ay gebe kalma ihtimalin yüksek dedi.
Takip eden ay bir akşam aniden başlayan sancı ve şişlik ile gittiğim hastanede yumurtalıkta kistimin patladığını, iç kanama geçirdiği öğrendim. Acilen ameliyata alındım.
Doktorum biraz daha geç kalsaydım sonumun yoğun bakım yada ölüm olacağını söyledi. Aşırı kan kaybetmiştim.
Kendimi toparlayınca tekrar doktorda aldım soluğu. Yumurta takibi ve çatlatma iğnesi sonucu yine negatif oldu.
Daha sonra aşılama için gittiğim doktor beni tüp bebek fikrine ısındırdı ve tedaviye başladım.
Çok zordu arkadaşlar, her dakikası zordu. Yaşarken anlamadım ama şimdi düşününce içim acıyor.
Umudum beni diri tuttuğu için tamamen sonuca odaklanmıştım. Ama şuan olsa yapamam.
Transfer edilen 5. gün embriyomun tuttuğunu 8.gün evde yaptığımız testle öğrendik. Yere göğe sığamadık eşimle.
O kadar heyecanlandık ki kimliği bile almadan doktora koştuk. 368 değerle hamile olduğumu öğrendik.
Herşey çok güzel ilerliyordu. Hatta bu güzellik beni korkutuyor, geceleri bebeğime aldığım tek eşya olan zıbına sarılıp uyuyordum.
12.hafta kontrolüne gittiğimizde her şey çok iyiydi. Oğlumuz olacağını öğrendik.
Genetik test yaptırdık o da temizdi.
17.hafta kontrole gittiğimde cehennemim başladı işte.
Bebeğimin böbreğinde ve mesanede sıvı birikmesi vardı. Doktorum bu görüntünün hiç iyi olmadığını, acilen perinatoloji doktoruna gitmem gerektiğini söyledi.
Finalde gittiğim doktorların hepsi aynı şeyi söyledi “bu bebek yaşamaz, böbrekleri bitmiş”
Onlara söylemesi kolaydı. Bilmiyorlardı ki bu uğurda ödediğim bedelleri.
Hastaneye yattım günlerce suni sancı verdiler. 2 saatte bir gelip muayene ettiler. Artık ilaçtan ve muayenelerden dayanılmaz acı çekiyordum. Enfeksiyon kapmıştım. Doktorlar halime üzülür olmuştu.
Son gecemde artık ölmek istedim. Eşimin kapıda beni beklediğini bilmesem kendimi camdan aşağı atacaktım.
Onun için tekrar ayağa kalkmaya karar verdim. Bu arada sancı ve açılmalarım az olduğu için ilacı önce ağızdan vermeye, kusmaya başlayıncada makattan vermeye başladılar. Kanamalı bir gecenin ardından sezaryene alındım.
Böylece oğlumla vedalaştık. Onun toprağın altında olması canımı çok yakıyor. En çokta beşiğini almayı hayal ederken, mezar taşını almak..

Bu kadar uzun yazdığım için özür dilerim en kısa hali bu benim için.
Şimdi biraz motivasyona, benimle aynı duyguları yaşayan insanlarla dertleşmeye ihtiyacım var. Tabi en önemlisi ilham olacak hikayelere.
Buraya kadar okuduysanız çok teşekkür ederim.

kataraktpenguen17 · Bugün 11:19

canım duygusal
öncelikle seni içten kucaklıyorum, başın sağ olsun, diğer tarafta seni bekleyen birisi, her zaman yanında olacak bir koruyucu meleğin var artık
ben evlat acısı ne demektir bilmem, hiç çocuğum olmadı, ama tahmin edebileceğimden de ağır olduğuna eminim
belli ki sana yardımcı olan ve seni gerçekten destek veren bir eşin var. belki aynı şeyleri hissedemeyiz ama biz tüm kadınlar olarak yanındayız,
bazı yaralar kapanmaz ama alışılır, o senin gerçekliğinde senin canından bir parçaydı, halen de öyle, bu süreçte kendini daha iyi hissetmek için birkaç kere dahi olsa bir uzmanla görüşmeni tavsiye derim, sana bu büyük duygularla nasıl başa çıkabileceğini anlatır.seni seviyoruz kız kardeşim,asla yanlız değilsin, dertleşmek istediğinde bana özelde yazabilirsin

esra3344 · Bugün 11:26

Duygusalllll .!.:
Merhaba canım kadınlar,
Bugün kendimi tarif edemeyecek boyutta kötü hissediyorum.
Nedenine gelecek olursak 3 yıldır evlat sahibi olmak için elimden geleni yaptım ve yine başladığım noktaya geri döndüm.
Yaşayanlar çok iyi bilir. Kendinde belirti arama, acaba regli olacak mıyım endişesi ve test yapmaktan korkma.
Biraz hikayemden bahsetmek istiyorum çünkü konuyu açma nedenlerimden biri içimi dökmek.
Ben 4,5 yıldır evliyim. İlk yılı doldurduktan sonra eşimle çocuk fikrine ısınmaya başladık ve akışa bıraktık kendimizi.
Senem dolunca doktora gittim bir sorun yoktu. Hsg çekindim. Doktor bu 3 ay gebe kalma ihtimalin yüksek dedi.
Takip eden ay bir akşam aniden başlayan sancı ve şişlik ile gittiğim hastanede yumurtalıkta kistimin patladığını, iç kanama geçirdiği öğrendim. Acilen ameliyata alındım.
Doktorum biraz daha geç kalsaydım sonumun yoğun bakım yada ölüm olacağını söyledi. Aşırı kan kaybetmiştim.
Kendimi toparlayınca tekrar doktorda aldım soluğu. Yumurta takibi ve çatlatma iğnesi sonucu yine negatif oldu.
Daha sonra aşılama için gittiğim doktor beni tüp bebek fikrine ısındırdı ve tedaviye başladım.
Çok zordu arkadaşlar, her dakikası zordu. Yaşarken anlamadım ama şimdi düşününce içim acıyor.
Umudum beni diri tuttuğu için tamamen sonuca odaklanmıştım. Ama şuan olsa yapamam.
Transfer edilen 5. gün embriyomun tuttuğunu 8.gün evde yaptığımız testle öğrendik. Yere göğe sığamadık eşimle.
O kadar heyecanlandık ki kimliği bile almadan doktora koştuk. 368 değerle hamile olduğumu öğrendik.
Herşey çok güzel ilerliyordu. Hatta bu güzellik beni korkutuyor, geceleri bebeğime aldığım tek eşya olan zıbına sarılıp uyuyordum.
12.hafta kontrolüne gittiğimizde her şey çok iyiydi. Oğlumuz olacağını öğrendik.
Genetik test yaptırdık o da temizdi.
17.hafta kontrole gittiğimde cehennemim başladı işte.
Bebeğimin böbreğinde ve mesanede sıvı birikmesi vardı. Doktorum bu görüntünün hiç iyi olmadığını, acilen perinatoloji doktoruna gitmem gerektiğini söyledi.
Finalde gittiğim doktorların hepsi aynı şeyi söyledi “bu bebek yaşamaz, böbrekleri bitmiş”
Onlara söylemesi kolaydı. Bilmiyorlardı ki bu uğurda ödediğim bedelleri.
Hastaneye yattım günlerce suni sancı verdiler. 2 saatte bir gelip muayene ettiler. Artık ilaçtan ve muayenelerden dayanılmaz acı çekiyordum. Enfeksiyon kapmıştım. Doktorlar halime üzülür olmuştu.
Son gecemde artık ölmek istedim. Eşimin kapıda beni beklediğini bilmesem kendimi camdan aşağı atacaktım.
Onun için tekrar ayağa kalkmaya karar verdim. Bu arada sancı ve açılmalarım az olduğu için ilacı önce ağızdan vermeye, kusmaya başlayıncada makattan vermeye başladılar. Kanamalı bir gecenin ardından sezaryene alındım.
Böylece oğlumla vedalaştık. Onun toprağın altında olması canımı çok yakıyor. En çokta beşiğini almayı hayal ederken, mezar taşını almak..

Bu kadar uzun yazdığım için özür dilerim en kısa hali bu benim için.
Şimdi biraz motivasyona, benimle aynı duyguları yaşayan insanlarla dertleşmeye ihtiyacım var. Tabi en önemlisi ilham olacak hikayelere.
Buraya kadar okuduysanız çok teşekkür ederim.

Canım başın sağolsun benzer şeyleri yaşamışız benimde güzel giden gebeliğim vardı 23. Haftada böbrekte genişleme kalp parlaklığı dediler down sendromu olanşlir dediler sonrasında başladı kabusumuz genetik test yapmak istemedik eğer öyleyse de aldırmayacaktık tekmelerini artık daha derinden kalbimden hissetmeye başlamıştım tam da o gün ama bir sonraki kontrolde herşey için artık çok geç olduğunu öğrendik meğer bebeğim su toplamış tüm vücudu ödemliyidi hemen perinatolojiye yönlendirdiler ne olduğunu anlamadan gittik sonlandırma kararı çıktı beklemek istedik bekledik ama tüm doktorlar imkansız demişti bir umut kırıntısı arıyordum. 7. Ayda kalbi durdu bende sezaryen oldum bu şekilde oğlumu sonsuzluğa emanet ettim…

FloppyDisk · Bugün 11:34

Başınız sağolsun. Şefaatçiniz olacak inşallah.. şimdi acınızı yaşayın. Daha sonra kendinize güç bulduğunuz da tekrar denersiniz. Ama bu sefer süreci salın. Sadece bebeğe odaklanmayın. Kafanızı birşeylerle meşgul edin…

Duygusalllll · Bugün 11:52

kataraktpenguen17 .!.:
canım duygusal
öncelikle seni içten kucaklıyorum, başın sağ olsun, diğer tarafta seni bekleyen birisi, her zaman yanında olacak bir koruyucu meleğin var artık
ben evlat acısı ne demektir bilmem, hiç çocuğum olmadı, ama tahmin edebileceğimden de ağır olduğuna eminim
belli ki sana yardımcı olan ve seni gerçekten destek veren bir eşin var. belki aynı şeyleri hissedemeyiz ama biz tüm kadınlar olarak yanındayız,
bazı yaralar kapanmaz ama alışılır, o senin gerçekliğinde senin canından bir parçaydı, halen de öyle, bu süreçte kendini daha iyi hissetmek için birkaç kere dahi olsa bir uzmanla görüşmeni tavsiye derim, sana bu büyük duygularla nasıl başa çıkabileceğini anlatır.seni seviyoruz kız kardeşim,asla yanlız değilsin, dertleşmek istediğinde bana özelde yazabilirsin

Mesajın beni çok duygulandırdı arkadaşım. Öyle ki birkaç defa ara verip öyle devam etmem gerekti.
Birini anlamak için aynı acıyı yaşamaya gerek yokmuş bunu gördüm. Keşke en yakın sandıklarımızda aynı hassasiyeti gösterebilse. Varlığın ve bugünüme dokunduğun için teşekkür ederim.
Destek alma konusunu bende düşünüyorum. Biraz cesaret birazda zaman lazım sadece

Aysenimi · Bugün 11:55

Duygusalllll .!.:
Merhaba canım kadınlar,
Bugün kendimi tarif edemeyecek boyutta kötü hissediyorum.
Nedenine gelecek olursak 3 yıldır evlat sahibi olmak için elimden geleni yaptım ve yine başladığım noktaya geri döndüm.
Yaşayanlar çok iyi bilir. Kendinde belirti arama, acaba regli olacak mıyım endişesi ve test yapmaktan korkma.
Biraz hikayemden bahsetmek istiyorum çünkü konuyu açma nedenlerimden biri içimi dökmek.
Ben 4,5 yıldır evliyim. İlk yılı doldurduktan sonra eşimle çocuk fikrine ısınmaya başladık ve akışa bıraktık kendimizi.
Senem dolunca doktora gittim bir sorun yoktu. Hsg çekindim. Doktor bu 3 ay gebe kalma ihtimalin yüksek dedi.
Takip eden ay bir akşam aniden başlayan sancı ve şişlik ile gittiğim hastanede yumurtalıkta kistimin patladığını, iç kanama geçirdiği öğrendim. Acilen ameliyata alındım.
Doktorum biraz daha geç kalsaydım sonumun yoğun bakım yada ölüm olacağını söyledi. Aşırı kan kaybetmiştim.
Kendimi toparlayınca tekrar doktorda aldım soluğu. Yumurta takibi ve çatlatma iğnesi sonucu yine negatif oldu.
Daha sonra aşılama için gittiğim doktor beni tüp bebek fikrine ısındırdı ve tedaviye başladım.
Çok zordu arkadaşlar, her dakikası zordu. Yaşarken anlamadım ama şimdi düşününce içim acıyor.
Umudum beni diri tuttuğu için tamamen sonuca odaklanmıştım. Ama şuan olsa yapamam.
Transfer edilen 5. gün embriyomun tuttuğunu 8.gün evde yaptığımız testle öğrendik. Yere göğe sığamadık eşimle.
O kadar heyecanlandık ki kimliği bile almadan doktora koştuk. 368 değerle hamile olduğumu öğrendik.
Herşey çok güzel ilerliyordu. Hatta bu güzellik beni korkutuyor, geceleri bebeğime aldığım tek eşya olan zıbına sarılıp uyuyordum.
12.hafta kontrolüne gittiğimizde her şey çok iyiydi. Oğlumuz olacağını öğrendik.
Genetik test yaptırdık o da temizdi.
17.hafta kontrole gittiğimde cehennemim başladı işte.
Bebeğimin böbreğinde ve mesanede sıvı birikmesi vardı. Doktorum bu görüntünün hiç iyi olmadığını, acilen perinatoloji doktoruna gitmem gerektiğini söyledi.
Finalde gittiğim doktorların hepsi aynı şeyi söyledi “bu bebek yaşamaz, böbrekleri bitmiş”
Onlara söylemesi kolaydı. Bilmiyorlardı ki bu uğurda ödediğim bedelleri.
Hastaneye yattım günlerce suni sancı verdiler. 2 saatte bir gelip muayene ettiler. Artık ilaçtan ve muayenelerden dayanılmaz acı çekiyordum. Enfeksiyon kapmıştım. Doktorlar halime üzülür olmuştu.
Son gecemde artık ölmek istedim. Eşimin kapıda beni beklediğini bilmesem kendimi camdan aşağı atacaktım.
Onun için tekrar ayağa kalkmaya karar verdim. Bu arada sancı ve açılmalarım az olduğu için ilacı önce ağızdan vermeye, kusmaya başlayıncada makattan vermeye başladılar. Kanamalı bir gecenin ardından sezaryene alındım.
Böylece oğlumla vedalaştık. Onun toprağın altında olması canımı çok yakıyor. En çokta beşiğini almayı hayal ederken, mezar taşını almak..

Bu kadar uzun yazdığım için özür dilerim en kısa hali bu benim için.
Şimdi biraz motivasyona, benimle aynı duyguları yaşayan insanlarla dertleşmeye ihtiyacım var. Tabi en önemlisi ilham olacak hikayelere.
Buraya kadar okuduysanız çok teşekkür ederim.

Bence ilham veren hikayeden ziyade bakış açınızı değiştirmelisiniz artık.ben şu şu yollardan geçtim şimdi çocuğum var tarzı hikayeler saplantınızı körükleyecektir.evlat acısı zamanla geçecek ona yapacak birşey yok ama artık çocuk fikrine takılıp kalmayın.neler neler yaşamişsiniz bu uğurda bu kadarı da fazla.

espressoc · Bugün 12:01

Geçmiş olsun öncelikle kendinizi bu kadar yipratmayin. Bende 5 yıllık evliyim hiç gebe kalamadim sebepsiz infertilite. 2 kez tüp bebek tedavisi gördüm. Çok zor bir süreçti o dönem çok acılar yaşadım aylar geçti yeni psikolojim düzeliyor. Hiç pozitif sonuç alamadım . Siz en azından pozitif sonuç almışsınız gebe kalmışsınız cinsiyet öğrenmişsiniz nasibi yokmuş devam etmemis. Bu bile şükür sebebi aslinda. Hassas varlıklarız çok etkileniyoruz ama biraz daha umursamaz olmak lazım galiba benimle aynı dönemde tüp bebek tedavisi gören arkadaşlarım burada da birçok kişi güle oynaya hiç umursamayarak hiç kafasına takmayarak dönemi geçirdiler pozitif de alan oldu negatifte olan oldu normal bir tedavi gibi ilaçlarını kullanıp atlatıp geçtiler benim gibi yatakları düşüp depresyonlara girmediler onlar kolay atlattı. bir daha bu sürece girersem İnşallah gerek kalmaz ama hiç umursamayı düşünmüyorum ben de gezip tozacağım ilaçlarımı kullanacağım normal ilaç rutini gibi size de tavsiye ederim. İnşallah en kısa zamanda siz de hiçbir tedaviye gerek kalmadan gebe kalırsınız ne kadar kafanızdan atın deselerde bu konu maalesef ki kafadan hiçbir şekilde atılmıyor yaşamayan anlayamaz.

Duygusalllll · Bugün 12:02

esra3344 .!.:
Canım başın sağolsun benzer şeyleri yaşamışız benimde güzel giden gebeliğim vardı 23. Haftada böbrekte genişleme kalp parlaklığı dediler down sendromu olanşlir dediler sonrasında başladı kabusumuz genetik test yapmak istemedik eğer öyleyse de aldırmayacaktık tekmelerini artık daha derinden kalbimden hissetmeye başlamıştım tam da o gün ama bir sonraki kontrolde herşey için artık çok geç olduğunu öğrendik meğer bebeğim su toplamış tüm vücudu ödemliyidi hemen perinatolojiye yönlendirdiler ne olduğunu anlamadan gittik sonlandırma kararı çıktı beklemek istedik bekledik ama tüm doktorlar imkansız demişti bir umut kırıntısı arıyordum. 7. Ayda kalbi durdu bende sezaryen oldum bu şekilde oğlumu sonsuzluğa emanet ettim…

Seninde başın sağolsun canım. Sen gerçek bir annesin. Tüm bunları bilirken ona sımsıkı tutunmuşsun. Onu hissetmişsin. Pes etmemişsin. Oğlunda onu çok seven, güçlü bir annesi olduğunu biliyor.
Ben son gecemde ilk defa hissetmiştim bebeğimi.

Duygusalllll · Bugün 12:04

FloppyDisk .!.:
Başınız sağolsun. Şefaatçiniz olacak inşallah.. şimdi acınızı yaşayın. Daha sonra kendinize güç bulduğunuz da tekrar denersiniz. Ama bu sefer süreci salın. Sadece bebeğe odaklanmayın. Kafanızı birşeylerle meşgul edin…

Allah razı olsun. Doğru söylüyorsunuz ama bunu bir türlü başaramıyorum. Sırf bu yüzden kendime daha çok kızıyorum

Duygusalllll · Bugün 12:08

Aysenimi .!.:
Bence ilham veren hikayeden ziyade bakış açınızı değiştirmelisiniz artık.ben şu şu yollardan geçtim şimdi çocuğum var tarzı hikayeler saplantınızı körükleyecektir.evlat acısı zamanla geçecek ona yapacak birşey yok ama artık çocuk fikrine takılıp kalmayın.neler neler yaşamişsiniz bu uğurda bu kadarı da fazla.

Sanırım siz bu yolu hiç yürümediniz. Eğer aynı şeyleri yaşayıp bu dediğinizi yaptıysanız tebrik ederim

Aysenimi · Bugün 12:12

Duygusalllll .!.:
Sanırım siz bu yolu hiç yürümediniz. Eğer aynı şeyleri yaşayıp bu dediğinizi yaptıysanız tebrik ederim

Evet benim çocuk takıntım yok ama hem bu acıları yaşayıp hem de canını bile ortaya koymuş biri olsaydım ne yapıyorum ben ya? canımdan da mı öte, o kadar da değil artık derdim.sağlikli olan da budur zaten.hiçbir şey can sağlığından ve ruhsal sağlığından daha önemli olmamalıdır.vahh canım, cicim, balim yazıp geçer herkes kaldı ki öyle de olmuş.beğenmedimler gelecek ama öyle.eşinize de bunları yaşatmaya hakkiniz yok 3 günlük dünyada.sürekli ağlayan zırlayan bir kadın.sürekli seni teselli etmek zorunda kalan bir adam.

FloppyDisk · Bugün 12:12

Duygusalllll .!.:
Allah razı olsun. Doğru söylüyorsunuz ama bunu bir türlü başaramıyorum. Sırf bu yüzden kendime daha çok kızıyorum

Mecbursunuz. İnançlıysanız çok güzel dualar var okuyabilirsiniz. Rahatlamak için.

Duygusalllll · Bugün 12:20

espressoc .!.:
Geçmiş olsun öncelikle kendinizi bu kadar yipratmayin. Bende 5 yıllık evliyim hiç gebe kalamadim sebepsiz infertilite. 2 kez tüp bebek tedavisi gördüm. Çok zor bir süreçti o dönem çok acılar yaşadım aylar geçti yeni psikolojim düzeliyor. Hiç pozitif sonuç alamadım . Siz en azından pozitif sonuç almışsınız gebe kalmışsınız cinsiyet öğrenmişsiniz nasibi yokmuş devam etmemis. Bu bile şükür sebebi aslinda. Hassas varlıklarız çok etkileniyoruz ama biraz daha umursamaz olmak lazım galiba benimle aynı dönemde tüp bebek tedavisi gören arkadaşlarım burada da birçok kişi güle oynaya hiç umursamayarak hiç kafasına takmayarak dönemi geçirdiler pozitif de alan oldu negatifte olan oldu normal bir tedavi gibi ilaçlarını kullanıp atlatıp geçtiler benim gibi yatakları düşüp depresyonlara girmediler onlar kolay atlattı. bir daha bu sürece girersem İnşallah gerek kalmaz ama hiç umursamayı düşünmüyorum ben de gezip tozacağım ilaçlarımı kullanacağım normal ilaç rutini gibi size de tavsiye ederim. İnşallah en kısa zamanda siz de hiçbir tedaviye gerek kalmadan gebe kalırsınız ne kadar kafanızdan atın deselerde bu konu maalesef ki kafadan hiçbir şekilde atılmıyor yaşamayan anlayamaz.

Çok doğru bir konuya değinmişsin. Bu dediklerinin hepsine katılıyorum. Zaten bu acıyı hafifletmemde bunun etkisi çok oldu. Kendime sürekli en azından olabildiğini gördün, hayalini kurduğun duyguları tattın diyorum.
Neden hala bunu bir tabu olarak görüyorsun diye kızıyorum kendime.
Bu arada seni sitede gördüm sanırım. Negatif haberine üzüldüğümü hatırlıyorum. Umarım tekrar güç bulduğunda pozitif hikayeni okumak nasip olur

espressoc · Bugün 12:22

Duygusalllll .!.:
Çok doğru bir konuya değinmişsin. Bu dediklerinin hepsine katılıyorum. Zaten bu acıyı hafifletmemde bunun etkisi çok oldu. Kendime sürekli en azından olabildiğini gördün, hayalini kurduğun duyguları tattın diyorum.
Neden hala bunu bir tabu olarak görüyorsun diye kızıyorum kendime.
Bu arada seni sitede gördüm sanırım. Negatif haberine üzüldüğümü hatırlıyorum. Umarım tekrar güç bulduğunda pozitif hikayeni okumak nasip olur

Evet şöyle düşün Beta HC değerim benim hiç 5'in üstüne çıkmadı ben hiç testte pozitif görmedim gördüğüm çizgiler de hayalet çizgiydi testin kendi çizgisiydi o pozitifi görebilmek bile büyük bir mucize. Olabilir tüp bebek sürecimizde gruplar kurmuştuk orada görmüş olabilirsiniz ben 5 yıldır her adet günümde olmadı diye ağlıyorum. Belki de ağlamaya bıraktığımız zaman olacak

tommg · Bugün 12:22

Duygusalllll .!.:
Merhaba canım kadınlar,
Bugün kendimi tarif edemeyecek boyutta kötü hissediyorum.
Nedenine gelecek olursak 3 yıldır evlat sahibi olmak için elimden geleni yaptım ve yine başladığım noktaya geri döndüm.
Yaşayanlar çok iyi bilir. Kendinde belirti arama, acaba regli olacak mıyım endişesi ve test yapmaktan korkma.
Biraz hikayemden bahsetmek istiyorum çünkü konuyu açma nedenlerimden biri içimi dökmek.
Ben 4,5 yıldır evliyim. İlk yılı doldurduktan sonra eşimle çocuk fikrine ısınmaya başladık ve akışa bıraktık kendimizi.
Senem dolunca doktora gittim bir sorun yoktu. Hsg çekindim. Doktor bu 3 ay gebe kalma ihtimalin yüksek dedi.
Takip eden ay bir akşam aniden başlayan sancı ve şişlik ile gittiğim hastanede yumurtalıkta kistimin patladığını, iç kanama geçirdiği öğrendim. Acilen ameliyata alındım.
Doktorum biraz daha geç kalsaydım sonumun yoğun bakım yada ölüm olacağını söyledi. Aşırı kan kaybetmiştim.
Kendimi toparlayınca tekrar doktorda aldım soluğu. Yumurta takibi ve çatlatma iğnesi sonucu yine negatif oldu.
Daha sonra aşılama için gittiğim doktor beni tüp bebek fikrine ısındırdı ve tedaviye başladım.
Çok zordu arkadaşlar, her dakikası zordu. Yaşarken anlamadım ama şimdi düşününce içim acıyor.
Umudum beni diri tuttuğu için tamamen sonuca odaklanmıştım. Ama şuan olsa yapamam.
Transfer edilen 5. gün embriyomun tuttuğunu 8.gün evde yaptığımız testle öğrendik. Yere göğe sığamadık eşimle.
O kadar heyecanlandık ki kimliği bile almadan doktora koştuk. 368 değerle hamile olduğumu öğrendik.
Herşey çok güzel ilerliyordu. Hatta bu güzellik beni korkutuyor, geceleri bebeğime aldığım tek eşya olan zıbına sarılıp uyuyordum.
12.hafta kontrolüne gittiğimizde her şey çok iyiydi. Oğlumuz olacağını öğrendik.
Genetik test yaptırdık o da temizdi.
17.hafta kontrole gittiğimde cehennemim başladı işte.
Bebeğimin böbreğinde ve mesanede sıvı birikmesi vardı. Doktorum bu görüntünün hiç iyi olmadığını, acilen perinatoloji doktoruna gitmem gerektiğini söyledi.
Finalde gittiğim doktorların hepsi aynı şeyi söyledi “bu bebek yaşamaz, böbrekleri bitmiş”
Onlara söylemesi kolaydı. Bilmiyorlardı ki bu uğurda ödediğim bedelleri.
Hastaneye yattım günlerce suni sancı verdiler. 2 saatte bir gelip muayene ettiler. Artık ilaçtan ve muayenelerden dayanılmaz acı çekiyordum. Enfeksiyon kapmıştım. Doktorlar halime üzülür olmuştu.
Son gecemde artık ölmek istedim. Eşimin kapıda beni beklediğini bilmesem kendimi camdan aşağı atacaktım.
Onun için tekrar ayağa kalkmaya karar verdim. Bu arada sancı ve açılmalarım az olduğu için ilacı önce ağızdan vermeye, kusmaya başlayıncada makattan vermeye başladılar. Kanamalı bir gecenin ardından sezaryene alındım.
Böylece oğlumla vedalaştık. Onun toprağın altında olması canımı çok yakıyor. En çokta beşiğini almayı hayal ederken, mezar taşını almak..

Bu kadar uzun yazdığım için özür dilerim en kısa hali bu benim için.
Şimdi biraz motivasyona, benimle aynı duyguları yaşayan insanlarla dertleşmeye ihtiyacım var. Tabi en önemlisi ilham olacak hikayelere.
Buraya kadar okuduysanız çok teşekkür ederim.

Güzel anne sana sımsıkı sarılıyorum, bende ilk bebeğimi kaybettim o suni sancıyı çok iyi biliyorum

Rabbim sabrını artırsın, başın sağolsun ne denilebilir ki

Duygusalllll · Bugün 12:39

espressoc .!.:
Evet şöyle düşün Beta HC değerim benim hiç 5'in üstüne çıkmadı ben hiç testte pozitif görmedim gördüğüm çizgiler de hayalet çizgiydi testin kendi çizgisiydi o pozitifi görebilmek bile büyük bir mucize. Olabilir tüp bebek sürecimizde gruplar kurmuştuk orada görmüş olabilirsiniz ben 5 yıldır her adet günümde olmadı diye ağlıyorum. Belki de ağlamaya bıraktığımız zaman olacak

Son zamanlarda bu üzüntümü aşmak için bir daha bu yaşta olmayacaksın. Belki bir çocuğun olacak ama en güzel yaşların çoktan gitmiş olacak diyorum. Belki bir etkisi olur

Nitrit · Bugün 12:39

Öncelikle başınız sağ olsun..Tüm doktorlar aynı kanıya varmış ve gebelik sonllanmis evet çok üzücü bekleyen için rabbim size sabırlar versin,imtihan dünyası ama evet gebe kalabiliyorsunuz bu da çok güzel yine neden olmasın...Benim bir arkadaşımın da 2 yıl olmadı sonra sağlıksız bir gebelik 5.ayinda kalbi durmuştu bebeğinin,sonra sanırım aşılama ile gebe kaldı sağlıklı bir kız çocuk dünyaya getirdi o 1 yaş olunca kendiliğinden tekrar gebelik düşünmüyorken hamile kaldı şimdi 2 kızı var

Duygusalllll · Bugün 12:41

tommg .!.:
Güzel anne sana sımsıkı sarılıyorum, bende ilk bebeğimi kaybettim o suni sancıyı çok iyi biliyorum Rabbim sabrını artırsın, başın sağolsun ne denilebilir ki

Seninde başın sağolsun canım arkadaşım. Rabbim kalplerimize ferahlık versin

Duygusalllll · Bugün 12:52

Nitrit .!.:
Öncelikle başınız sağ olsun..Tüm doktorlar aynı kanıya varmış ve gebelik sonllanmis evet çok üzücü bekleyen için rabbim size sabırlar versin,imtihan dünyası ama evet gebe kalabiliyorsunuz bu da çok güzel yine neden olmasın...Benim bir arkadaşımın da 2 yıl olmadı sonra sağlıksız bir gebelik 5.ayinda kalbi durmuştu bebeğinin,sonra sanırım aşılama ile gebe kaldı sağlıklı bir kız çocuk dünyaya getirdi o 1 yaş olunca kendiliğinden tekrar gebelik düşünmüyorken hamile kaldı şimdi 2 kızı var

Teşekkür ederim Nitrit. Arkadaşın gibi daha sonra kendiliğinden olanları bende gördüm. Keşke benim gibi tedavi olan tüm kadınlara nasip olsa. İçten içe duam bu.
Bu arada reglim 1 gün gecikti sanırım bu yüzden içimde bazı duygularla savaşıyorum. Konuyu açmamı tetikleyen de bu oldu

tukenirkalem · Bugün 13:38

Geçmiş olsun. Bende 2 kimyasal 1 düşük yaşadım maalesef. Sizinle kıyaslanamaz tabii benim daha kalp atışı bile duyamamıştık düşük olduğunda. Anestezisiz kürtaj oldum. Çok üzüldüm çok ağladım. Sağlıksızdı dediler, vucudun kabul etmedi bu iyi bir şey dediler. Değişik değişik teselli eden akrabalarım oldu. Bir kuzenimin eşi geçmiş olsun demek için ararken lohusalığın bitti mi kız diye saçma sapan bir espiri yaptı, bir şey diyemedim. Zor zamanlardan geçtim. Tam 4 ay oldu düşük yapalı, henüz gebe kalamadım. Kendimi çok saldım kilo aldım hayatı saldım yani. Bu aralar kendime gelmeye başladım. Kilo vermeye sağlıklı hayata odaklanıyorum.

Anne olamama çıkmazı

Üye

Üye

Üye

Aktif Üye

Üye

Popüler Üye

"Çocuklar çiçek, öğretmen bahçıvan" 🌹

Üye

Üye

Üye

Popüler Üye

Aktif Üye

Üye

"Çocuklar çiçek, öğretmen bahçıvan" 🌹

Aktif Üye

Üye

Popüler Üye

Üye

Üye

karmakarışık-_-

Benzer Konular