yadırganan sizin çocuk isteğinizin olması değil elbette ,çocuk olmadığı için hayattan vazgeçmiş tükenmiş haliniz. benim de adet öncesi bir-iki gün ve adetin ilk günü hormonların etkisi ile başedemeyip ağladığım üzüldüğüm oluyor. ilk zamanlar çok daha fazla takıyordum. ama 3 senenin sonunda sakinleştim çok şükür. çocuğu beklerken hayatı kaçırmak istemiyorum.
şu anda ulaşamadığımız için sihirli değnek değecek, mutluluktan uçacakmışız gibi hissediyoruz çocuk olduğu zaman, ama etrafıma bakıyorum bebek hali değilde biraz daha büyüyüp okula başladıklarında ailelerde bir umursamazlık oluyor. her şeyde öyle değil mi zaten? ulaşamayınca sanki o olsa hayatım değişecek herşey mükemmel olacak ama o olmadığı için olmuyor gibi. orta okulda güzel bir lise kazanma hayali, lisede össden yüksek puan alma hayali, sonrasında sevdiğin insanla evlenme hayali... şimdi de çocuk hayali. aslında bunların hiçbiri sihirli değnek değil, ulaştığımız şey alışınca artık mutlu olmaya tek başına yetmiyor. çünkü mutluluk içimizde.
bak beni bir de şu düşünce rahatlatıyor, 3 günlük dünyadayız şurada, çocuk olmasa bile ne farkeder ki. ölüp gideceğiz, yaşadığımız zamanın kıymetini bilelim.