Anne olmak çok zor yada ben beceremiyorum

17.5 aylık kızım var doğduğunda da uyumazdı hep ağlardı büyüdükçe değişecek kolaylaşacak diye ümit ettim olmadı her ay daha da zor bir çocuk haline geldi. Hala geceleri bilmem kaç kez uyanıp ağlıyor gün içinde hiçbir şekilde memnun edemiyorum yemek yemiyor sevdiği birşey nerdeyse yok kilosu düşük henüz yürümüyor neden bilmiyorum ama yürümek istemiyor son birkaç gündür büyüme dönemi mi diş mi bilmiyorum harap olduk eşimle öfke nöbetleri geçiriyor kendini yerlere atıyor bize vuruyor eşyaları atıyor hatta babasına vurmaya çalıştı gözüne vurmuş adamın. Kendime ayıracak 5 dk bile yok tuvaletin önünde bile dövülmüşcesine ağlıyor. Rahatsızım dinlenmem gerekiyor ama uzanmama izin vermiyor üstümde tepiniyor yada kafama bişeyler atıyor. Hayatım bitmiş gibi hissediyorum bir daha özgür olamıcam istediğim saatte yatamıcam deliksiz uyuyamıcam istediğim kitabı okuyamıcam müziği dinleyemicem. Sabahları aynı krizleri yaşayacağız diye kalkmak istemiyorum o hale geldim yardımcı olacak kimsem yok annemler düğün düğün gezdikleri için görüşmüyoruz onlarla. Hayırları dokunmuyor hiç. Eşim derseniz yoğun çalışıyor sessiz adam bile artık çok yoruldum demeyr başladı kızıma yetemiyoruz ruhsal olarak çöküşteyim hiç iyi hissetmiyorum

Bu arada hamilelik takvimi silmemişim hamile değilim artk

Bunları yazan bir de 2.ye mi hamile Allah yardımcınız olsun. Hiç kolay değil bebekken bakması daha kolay büyüdükçe daha zorlaşıyor derlerdi de inanmazdım.
Misal bebekken mama sandalyesine oturtuyordum her türlü vitaminli yiyecekler yapıp yediriyordum şimdi nerde yemiyor tükürüyor. Yediği şeyler bikaç çeşit. Banyo mesela önceden minik küvetine koyuyordum şarkı söyleye söyleye yıkıyordum hiç ağlamıyordu şimdi banyoya giriyoruz kafadan aşağı su dökülmesini hiç sevmiyor kıyameti koparıyor yıkanmak asla istemiyor havuza girmeyi çok seven çocuk yıkanmayı sevmiyor siz düşünün ne kadar zor banyodayken saçları yıkarken gözüne su geldi mi bağırmak ama ne bağırmak bina inliyor. Dediği olması için kendini yırtana kadar ağlıyor biz anne baba pes ediyoruz. Benim ikinciye hiç cesaretim yok.

sanırım kardeşi de olacak.hamilelik de ruh halinizi etkiliyor olabilir. benim de 2 aylık kızım var bazen sizin gibi bunalıyorum ama çevreme baktığımda çocuğu büyütünce herkes rahat, o zaman da mental sorunlar olacak muhakkak ama hiçbir şey sonsuza dek sürmüyor onu farkediyorum. bebek olmasa da başka sıkıntılar olup o dediklerimizden keyif alamaz hale gelebilirdik.yarım gün de olsa bakıcı falan düşünebilirsiniz çok zorluyorsa. ben de sıkılıp babasına bırakıyorum bazen sonra çok özlemle dönüyorum.

Hissettiğin duyguları yaşamayan anne yoktur sanırım merak etme yalnız değilsin:) benim oğlum da 22 aylık oldu ama hala gece deliksiz uyku uyumak nedir bilmiyorum, sürekli memnuniyetsiz ve geceleri saat başı kalkıp ağlar. Uyusun diye denemediğim yol kalmadı sütten kesilince düzelir dediler düzelmedi, sallanmaya alışmışsa ondandır dediler sallamayı bıraktım düzelmedi, aynı odada yatıyorsan odasını ayır bizimki odasını ayırınca sabaha kadar uyur hale geldi dediler şimdi de odasını ayırdım üç gün oldu henüz ama değişen bir şey yok bu da mı gol değil deyip başka çareler bakmaya başlayacağım ya da çocuğum böyle diyerek kabullenecegim ve uykusuzluktan çökmüş göz altlarımla barışık yaşamanın yollarını arayacağım. İkinci çocuk fikri ne zaman oluşur bilmiyorum ama o kadar uzak geliyor ki ucundan bile görünmüyor ileriye baktığımda. Çok zor cidden annelik tam bir delilikmiş

Anneligin kolay oldugunu kim soyledi ki size?
Konuda anlattiginiz tek sikinti yurumek istememesi , doktoru ne diyor? Sagliksal bir problemi var mi?

1,5 yaş civarında anneye yapışma durumu oluyormuş. Bu normal bir gelişim dönemiymiş. Çocuk bireyselleşme sürecinden önce çok yapışıyormuş anneye. Çocuk psikolojisiyle ilgili bir kitapta okumuştum. Bu kitabı okumanı tavsiye ederim,çok güzel ve açıklayıcıydı. Kitabın adı “Denemediğim yol kalmadı” i.filliozat

2 yas sendomu hercocuk farkli atlatiyor malesef bende kizimda cektim

bucebuse .!.:

Bu arada hamilelik takvimi silmemişim hamile değilim artk

Genişletmek için tıkla...

Doğru karar aman büyümeden 2.yi düşünmeyin 2sine birden yazık..

Kızım 3 yaşına kadar geceleri ağladı ve uykuya geçmekte bizi çok zorladı. 2/3 saatlik uyku ile işe giderdim, kaç defa otobüste uyuya kalıp son durağa kadar gitmişliğim var.
Ama bitiyor hepsi geçiyor. Büyüdükçe fiziken değil, kafaca yormaya başlıyorlar bu defada.
Yürümesi ile ilgili bir uzmandan yardım alın, biraz gecikmiş o konuda.
Konuşması nasıl, iletişim kurabiliyor musunuz?

Ekran kullaniminiz nasil? Gunde 15 dk dan fazla asla izleymeyin. Bu bile cok fark edecektir. Gece uykularini duzene sokmaniz lazim. Artik gece uyanmamali. Uykusunu alamadigi icin huysuz olması olasi.ve tabiki hala yurumemesi konusamamasi da agresyona sebeptir. iştahsız olmasi da demir eksikliginden olabilir. Sizin artik bir uzman destegi almaniz sart. Once bu sebepler gozden gecirilmeli gerekirse tedavi edilmeli.

34 aydan haber veriyorum yaklaşik 1 saat once kendisi dışarda oynarken ben bulaşık makinasini neden boşaltmışım diye sanki evde etlerini yoluyormuşuz gibi bağıra bağıra ağlayip aglamaktan kusup aç aç yatti
gerilmekten hala omuzlarim agriyor
allah yardimcimiz olsun ne diyim
ben bittim okeye dönüyorum artık

Ay çocuk yapmaktan korkuyordum. Şimdi daha da korktum. Nasıl baş edebiliyorsunuz valla bravo. Ben cesaret edemeyeceğim sanırım.

2 yas sendromu, geciyo oyle boyle

18-24 ay eşittir 2 yaş sendromu. Uyku için bir şey diyemeyeceğim ama ‘Mahallenin en mutlu yumurcağı’ ve ‘Oyun oynama sanatı’ bu iki kitabı okumanızı öneririm. 4 yaş milad aslında ama tabi bu yetişkin bir bireye dönüşeceği anlamına gelmesin :)

bucebuse .!.:

17.5 aylık kızım var doğduğunda da uyumazdı hep ağlardı büyüdükçe değişecek kolaylaşacak diye ümit ettim olmadı her ay daha da zor bir çocuk haline geldi. Hala geceleri bilmem kaç kez uyanıp ağlıyor gün içinde hiçbir şekilde memnun edemiyorum yemek yemiyor sevdiği birşey nerdeyse yok kilosu düşük henüz yürümüyor neden bilmiyorum ama yürümek istemiyor son birkaç gündür büyüme dönemi mi diş mi bilmiyorum harap olduk eşimle öfke nöbetleri geçiriyor kendini yerlere atıyor bize vuruyor eşyaları atıyor hatta babasına vurmaya çalıştı gözüne vurmuş adamın. Kendime ayıracak 5 dk bile yok tuvaletin önünde bile dövülmüşcesine ağlıyor. Rahatsızım dinlenmem gerekiyor ama uzanmama izin vermiyor üstümde tepiniyor yada kafama bişeyler atıyor. Hayatım bitmiş gibi hissediyorum bir daha özgür olamıcam istediğim saatte yatamıcam deliksiz uyuyamıcam istediğim kitabı okuyamıcam müziği dinleyemicem. Sabahları aynı krizleri yaşayacağız diye kalkmak istemiyorum o hale geldim yardımcı olacak kimsem yok annemler düğün düğün gezdikleri için görüşmüyoruz onlarla. Hayırları dokunmuyor hiç. Eşim derseniz yoğun çalışıyor sessiz adam bile artık çok yoruldum demeyr başladı kızıma yetemiyoruz ruhsal olarak çöküşteyim hiç iyi hissetmiyorum

Genişletmek için tıkla...

Sizi çok iyi anlıyorum. Elbette her çocuğun ihtiyaçları mizaclari farklıdır ama belli ki sizlerde yanlış şeyler yapmışsınız. Yanlış anlaşılmasın lütfen suçlamak için değil duzeltebilmeniz için söylüyorum. Mesela uyumayan bebek diye bişey yoktur aslında özellikle 4. Aydan sonra. Çünkü melatonin uyku hormonu 4. Aydan sonra salgılanır.Bazı bebekler uyumayı bilerek doğar bazıları bilmez.benim de bebeğim uyumayı bilmeyen bebeklerden. Öyleyse bebeklerimize uyumayı öğretmek zorundayız. Bu da ebeveyn olarak bizim görevimiz hem kendimiz hem çocuğumuz için. Ayrıca çocuklar rutinleri sever ne olduktan sonra ne olacağını bilmek ister. Biz yetişkinler de belirsizlikler karşısında strese sadece verdiğimiz tepkiler farklı olur. Benim de bebeğim huysuz ve huzursuz bi bebek kesinlikle onun yanında asla bunu dillendirmiyorum ve rutinlere sıkı sıkıya bağlı kalıyoruz.cunku değişiklikler karşısında büyük tepkiler veriyo. Yeni oyuncak bile versem eline kıyamet kopuyo. Uyku konusunda düzenimiz bozulmasın diye hiç bir yere gitmiyoruz hiç bir şey yapmıyoruz eve donebilecegimiz mesafelerde yapıyoruz yapacağımız her şeyi. Diş dönemleri atak haftaları tüm duzenlerimiz bozuluyo ama asla en başa donmuyoruz. İlk bi kaç gün zorlanırız sonra düzenine geri döner ama istikrar çok önemli elbette istisnalar her zaman olur ,hayatta ki her şey bizim elimizde değil ama elimizde olan şartların kontrolünü sağlamalıyız. Düzen bozulduğunda ikinci planımız olmalı. Uyku eğitimine karşı olan indanlar da var ama uyku eğitimi verilmeyince de verimsiz ebeveynler ve bu ebeveynlere maruz kalan mutsuz çocuklar oluyo. Eğitimi vermeden önce sesini duydum mu Dünya başıma yikiliyodu yine başlıyoruz diye. Şimdi sesini duydum mu güler yüzle gidip benim küçük profesorum uyanmış mı günaydın diyip kucağıma alıyorum. Uyudugunda özlüyorum. Uyumaya başladığında çocuğum büyümeye ve gelişmeye başladı. Malum büyüme hormonu uykuda salgılanıyo. Benim bebeğim de düşük kilolu doğdu ve akranlarindan hep düşük kilolu gidiyo. Şuan 11 aylık . İnanın eğitimi verip tamamladıktan sonra ilk kesintisiz uykunuzda benim ne demek istediğimi tam olarak anlayacaksınız. Ayrıca kesinlikle ağlayarak uyutmayi seçmeyin seçtiğiniz uyku eğitiminin kitabını alıp okuyun çünkü uyku çok fazla etkileyicisi olan bi durum. İnternette çok fazla yanlış bilgi var. Kesinlikle internetten ogrendiklerinizle egitimi vermeyin. Ben tracy hogg un bebek bakım sorunlarına mucize çözümler kitabını alıp okudum çok faydasını gördüm. Bebeklere fısıldayan kadın olarak geçiyo ve size temelde bebeğinizi anlamayı öğretiyor. Tavsiye ederim ayrıca bu kitaplar biraz pahalı o yüzden ikinci ellere de bakabilirsiniz.

Yürümesi gecikmiş bi doktora sordunuz mu nedenini 18 aya kadar yurumezse bi sıkıntı olabilir diye okumuştum..birde cocugun her istediğini yapmayın her istedigini yaparak iyi anne baba olmuş olmuyorsunuz düşerse bırakın kendi kalkmayı öğrensin siz wc ye gittiğinizde onun gelmenizi beklemesi gerektiğini bilmesi lazım ,hayir demeyi bilin, siz onu pamuklara sardıkça o daha da nazlanacaktir...tabi bi rahatsızlığı varsa daha özenli bakim gerekir

Niloyatospikk .!.:

Bunları yazan bir de 2.ye mi hamile Allah yardımcınız olsun. Hiç kolay değil bebekken bakması daha kolay büyüdükçe daha zorlaşıyor derlerdi de inanmazdım.
Misal bebekken mama sandalyesine oturtuyordum her türlü vitaminli yiyecekler yapıp yediriyordum şimdi nerde yemiyor tükürüyor. Yediği şeyler bikaç çeşit. Banyo mesela önceden minik küvetine koyuyordum şarkı söyleye söyleye yıkıyordum hiç ağlamıyordu şimdi banyoya giriyoruz kafadan aşağı su dökülmesini hiç sevmiyor kıyameti koparıyor yıkanmak asla istemiyor havuza girmeyi çok seven çocuk yıkanmayı sevmiyor siz düşünün ne kadar zor banyodayken saçları yıkarken gözüne su geldi mi bağırmak ama ne bağırmak bina inliyor. Dediği olması için kendini yırtana kadar ağlıyor biz anne baba pes ediyoruz. Benim ikinciye hiç cesaretim yok.

Genişletmek için tıkla...

Banyo konusunda bizde aynıydık bayılırdı şuan yıkanmayacam diye pazarlık yapıyor yüzüne su gelmeyecek hepsi mi aynı olur

TurkuazM .!.:

Banyo konusunda bizde aynıydık bayılırdı şuan yıkanmayacam diye pazarlık yapıyor yüzüne su gelmeyecek hepsi mi aynı olur

Genişletmek için tıkla...

Sizinkisi kaç yaşında 3 yaşında kızım ama yüzüne su gelmeyecek diye çok çığrınıyor artık çözüm bulamadım az önce yıkadım komşum noldu bişey mi oldu diye aradı

Yürüme konusunda doktora götürün. Uyku içinde uyku eğitimi verdiniz mi? Yani uykuya nasıl dalıyor. Sallayarak mı emerek mi?