Anne olmak zor mu?

lequim .!.:

Çok çok özür dileyerek bir şey sormak istiyorum, ama lütfen linç etmeyin beni
Gerçekten çok masumca anlamaya calısıyorum
Ben de bebek için uğraşıyorum 8-9 aydır.
Etrafımda hiç küçük bebek nasıl büyür yakından sahit olmadım görmedim yani sevdim en fazla bir kaç saat o kadar.

Bebeğim oldugunu hayal ettiğimde ise her şey bana güllük gülistanlık geliyor. Bir tek uykusuzluk zor olacaktır diye düşünüyorum, o da ilk aylar ve bebiş uyudukça ben de uyurum diye düşünüyorum.
Çalışan bir insanım, yıllardır en uzun tatilim balayındaydı, 10 senedir aralıksız çalışıyorum ve şunu düşünüyorum, evde bebekle olmak ne kadar zor olabilir?
Yani günün sonunda evdesin işte, bebişle beraber günler mis gibi geçer gibi geliyor.

Sonra burada banyo bile yapamayan tuvalete zor giden yeni anneleri okuyorum ben mi bihaberim olaydan diyorum.
Bütün arkadaş çevrem çocuklu ve herkes bana bugünlerini cok arıcaksın, derdin mi yok çocuk istiyorsun olabildiğince geciktir tarzı konuşuyorlar ve bunu da anlayamıyorum.

Tabiri cok yerinde olmayacak ama bekara boşanmak gibi kolay mı geliyor uzaktan?

Bunu gerçekten tüm iyi niyetimle soruyorum, gerçekten bu kadar zor mu, ben mi cok polyannacı yaklaşıyorum olaylara yoksa hormonel olarak mı daha tahammülsüz ve hassas oluyor kadınlar.

Önemli not: Yeni anneler, bebiş büyütmüşler, tüm anneler hatta, hepinizi öperim. Yaşayan bilir yaşadığını, ben tüm iyi niyetimle bunu yaşamadığım için anlamaya çalışıyorum.

Niyetim kimseyi incitmek değil.

Ve dilerim buraya, başına gelince görürsüncü bir tayfa gelmez.. olabildidğince hassas yazmaya çalıştım. Siz de hassas bir şekilde anlamaya calısırsanız sevinirim

Genişletmek için tıkla...

Aynı düşüncelerde anne oldum
Burada herkesi kınardım
Bir bebek kocaman insanların hayatına nasıl müdahale eder derdim
Çok dramatize edildiğini söylerdim bu çocuk bebek konusunun
Kuzenim balkona dahi çıkamıyorum derdi
Bir arkadaşım 3 gündür banyo yapamadım derdi
İnsanların canını çok tatlı ve olayları çok abartıklarını düşünürdüm
Evet ben de anne oldum 8 ay oldu
Ve ilk 3 ay sadece bir odada yaşam sürdüm
Bahçeli evimiz var bahçeye bile çıkamıyordum bahçeyi birak balkona bile cunku meme ağzından çıktığı an yaygarayı basan bir bebeğim vardı .

bir hafta duş alamadığım. Oldu
Cunku bebek uyusa da sen o kadar yorgun oluyorsun ki devrilip yatıyorsun
Duş falan umurunda olmuyor açıkçası .

ve bebeğim 8 aydır ağlıyor hiç susmuyor
Sanki sırtında bıçak var dakika yatmıyor ve oturmayı da sevmiyor
Her anı ağlamaklı banyosu , üst değişimi , yemek yemesi vs
8 aydır kucağımızda evi geziyoruz artık bedenen de ruhen de tükendim ama
Bebeğime aşığım sevgisi hiçbir şeye benzemiyor

tatlialirim .!.:

Canim tabiki esin yardim edecek, benimki bez degistirip, banyolari yaptirir mesela isten gelince beni dinlendirir
Fakat bebek bakiminin mesai saati yok
Gerci tek tek yazmam yersiz burada türlü türlü bebek bakimi konulari vardir
Bu senin karakterine de bagli aslinda
Bir arkadasim üc aylikken odasini ayirdi gece beslemedi
Odada aglarmis annesi kalkip gitmezmis
Kendi agziyla söyledi, dövdügünü de
Simdi o da anne ve ona göre cok kolay ben de anneyim ama bana göre cok zor
Toplam üc sene emzirdim ikisini, meme yaralari, boyun agrilari, uykusuzluk, yorgunluktan perisen hal alan yüzüm, vucudum
Dökülen saclarim, sacimda cikan yaralar, hic gecmeyen agrilar
Ne oldu uzun bir sürecti ama cok grurlu bir halde bu ilk dönemden basariyla mezun ettim kendimi
Ikisinden de o kadar memnunum ki, cok iyi cocuklar oldu
Oglumdan cok cektim mesela, konu acmisligim var, zaman zaman aglamisligim basa cikamamisligim var
Simdi masallahi var, üc yasindan sonra öyle güzel yoluna girdi ki hersey
Ama kolay degil, neyse yasa ve gör. Zor olmasi kötü oldugu anlamina gelmiyor ama
Asla sikayet etmiyorum cok memnunum

Genişletmek için tıkla...

Nasil yani, bebegi mi dovuyormus??? inanamiyorum, boyle insanlar anne olamasa keske. Yazik yavrum, 3 aylik bebek nasil beslenmez, acliktan aglamaktan helak olur.

Dunyada baska hicbir seye ve hic kimseye ona &onlara tahamul ettigin kadar etmiyorsun.Su anda oturdum daha sabahtan beri.Yotgunluktan ayaklarim ve sirtim sizliyor ama degiyor.Sevgileri herseye bedel.

Nonamexxx .!.:

Nasil yani, bebegi mi dovuyormus??? inanamiyorum, boyle insanlar anne olamasa keske. Yazik yavrum, 3 aylik bebek nasil beslenmez, acliktan aglamaktan helak olur.

Genişletmek için tıkla...

Bir yasindayken tartakladigini biliyorum
Üc aylikken odasini ayirmis tabi gece beslenmesi de kalkiyor ortadan
agliyordu ama susuyordu diyor
Ne diyebilirim ki

Milana22 .!.:

Yorumunuzda bir sozunuze cevap verecegim , o sut sagmak isi oyle olmuyor , Yani gunduz sutu sagdin hadi gece kocan kalkti sutu verdi ama vucut sut yapmaya devam ediyor eger gece emzirmezsen acidan ve atesten hastanelik olursun , yani isterse koca tum gece ayakta nobet tutsun , yaninda iki bakıcı nobet tutsun emziren anne mutlaka gece uyanip emzirmek zorunda bunun bir caresi yok
Ben iki saatte bir emzirmezsem gece acidan kivranarak uyanip yatak carsaf degistiriyordum heryere sut aktigi için

Genişletmek için tıkla...

Evet, bana da utopik geliyor bu ver babaya biberonu durumu. Bebek aglayarak uyaninca mutlaka uyaniyorum. Ee uyanmisken niye biberonla besleyeyim? Sirf adami da isin icine katicam diye hepimize eziyet etmenin anlami yok. Baska sekillerde yardim ediyor esim, ama bu gece biberon olayini hic yapamadik.

victoryvivi .!.:

berlin8982 baksana konu benim için açılmış sanki konu Sahibi arkadaşım
Bu konuya uzun uzun yazacağım şuanda bebeğim izin vermiyor

Genişletmek için tıkla...

BEN bunu okudum direkt sen geldin aklıma
Bütün gün evdesin. Keyif yapıyorsun

Konuya cevabım

Tek sorun uyku da değil ki.
Ben hiç uykusuz kalmadım sanırım. Kaldıysam da 2 3 gece falandır.
Bizde biri uyumayacaksa kocam olur, hala öyle.
Çocuğum zor bir çocuk da değildi, gazlı da değildi. Ben kendi hevesimle 2 sene boyunca sling kanguru yapışık gezdim. Uyusa da bırakmıyordum psikopat gibi, öyle olunca yatmayı sevmiyor diyemem, seviyor da diyemem. Yatırmıyordum çünkü bilmiyorum. Uyku eğitimi verdim, e her dişte bozuldu. Yemek de yaptım, temizlik de. Çünkü çocuk hep kucaktaydı yani. Biraz benim eşekliğimdi bunlar da. Ama mız mız da olsa yapacaklarım bunlar da, mızmızlanmasına fırsatı olmadı.
Kolay mı, asla değil.
Ben de çok yoruldum tabi ki.
2 yaşında okula başladı, keyfim daha da yerine geldi. Zorluğu azaldı.
3 yaşında şimdi, evdeyiz. Okula da gitmiyor. Ama güzel büyümüş, laftan anlıyor yardım ediyor falan. Kalmamış zorluğu.

berlin8982 .!.:

BEN bunu okudum direkt sen geldin aklıma
Bütün gün evdesin. Keyif yapıyorsun

Genişletmek için tıkla...

Aynen benim de kendim geldim aklıma

Milana22 .!.:

Yorumunuzda bir sozunuze cevap verecegim , o sut sagmak isi oyle olmuyor , Yani gunduz sutu sagdin hadi gece kocan kalkti sutu verdi ama vucut sut yapmaya devam ediyor eger gece emzirmezsen acidan ve atesten hastanelik olursun , yani isterse koca tum gece ayakta nobet tutsun , yaninda iki bakıcı nobet tutsun emziren anne mutlaka gece uyanip emzirmek zorunda bunun bir caresi yok
Ben iki saatte bir emzirmezsem gece acidan kivranarak uyanip yatak carsaf degistiriyordum heryere sut aktigi için

Genişletmek için tıkla...

Tabii ki cok zordur ben sadece etrafımı baza alarak konuştum. Yoksa ben nereden bileyim :) Tanıdığım işe gitmeden sağardı mesela bakıcı verirdi.

babyloading87 .!.:

İncinecek bisey yok canısı
Bebekten bebege değisiyor
Benimki 5.5 aylık
Bende 3.5 senede anne oldum
Emmemesi dısında masallah cok uysal bi bebek.
Bi tek emmedi ne yapsam.
Yni böyle olcagını bilsem 9 cocuk dogururum diyorum
Sabah 10 da kalkan bi bebek
İlaki zorlukları var,ben hep en kötüsünü düsündüm nedense.
Uyuyamıcam,hic bisey yapamıcam ama kabulum dedim.
Takıyorm kanguruya heryere gidiyoruz.
Yavrum gık demiyor
Yani hercocuk bir değil,korkatanlara inanma.
Allah tez zamanda gönlündekini versin insallah

Genişletmek için tıkla...

Kangruyu kac aylikken kullanmaya basladiniz

Kahvetelvesimoon .!.:

Kangruyu kac aylikken kullanmaya basladiniz

Genişletmek için tıkla...

2 aylıkken
Yenidogan uyumluydu bizim.
Kalca ult.normal cıkınca drmız kullanabilirsiniz dedi.

Söyle soyleyeyim 4.5 aylık anneyim ve bebegim doğduğundan beri tek basima yalniz bakiyorum onunla elimden geldigince ilgilenmeyeçalışıyorum bende bebegim olmadığı zaman sizin gibi düşünüyordum ben birde calismiyorum o yuzsen kolay gibi geliyorduama cok benim oglum uykudan yana bir sorun yasamadim doğduğundan beri gaz sancisida cok sukur cekmedik ama onu anlamak cok zor herseyi ile ben ilgileniyorum ve evde sadece benimle oldugu icin banacok duskun oluyor ve bu cok zorluyor gercekten beni ama onun disinda bebek dunyanin hayatin en guzel varligi ilk zamanlar ne olduğunu anlamiyorsun cunku uyuyoremiyor altini değiştiriyorsun ama seni tanidikca sana guldukce zorlugu unutuyorsun

Dunyanin en guzel seyi ama zor. Taze anne olarak cevaplayayim. Destekcilerim olmasina ragmen cok zor is. Cocuk bakmak demek besle uyut yika temizle degil. Daha dogmadan o cocugun karakterini de gelistiriyoruz. Bu yuzden insanin kendinden hem bedenen hem psikolojik olarak ödün vermesi hiic kolay degil. Lohusaligin ne kadar zor oldugunu anlatmiyorum bile.

Ama gunun sonunda bir gulusu dunyalara bedel.

Nonamexxx .!.:

Evet, bana da utopik geliyor bu ver babaya biberonu durumu. Bebek aglayarak uyaninca mutlaka uyaniyorum. Ee uyanmisken niye biberonla besleyeyim? Sirf adami da isin icine katicam diye hepimize eziyet etmenin anlami yok. Baska sekillerde yardim ediyor esim, ama bu gece biberon olayini hic yapamadik.

Genişletmek için tıkla...

Ben emzirmek icin kalktigimda esim de uyanirdi , yat uyu sen dinlen bari ki gunduz ben uyurum azicik sen bakarsin derdim , yani emzirme yetisi sadece bende , hicbir anlami yok adamin gece kalkmasina , sadece hastalik ates vs olursa esim yardim ederdi bana , onun disinda cok sacma gece ikimizin de ayni anda uyanik olmasi

Karamellasepeti .!.:

Tabii ki cok zordur ben sadece etrafımı baza alarak konuştum. Yoksa ben nereden bileyim :) Tanıdığım işe gitmeden sağardı mesela bakıcı verirdi.

Genişletmek için tıkla...

O gunduz icin gecerli , gece icin degil maalesef

Milana22 .!.:

O gunduz icin gecerli , gece icin degil maalesef

Genişletmek için tıkla...

Siz daha iyi bilirsiniz ama kocasiyla tartisip sütünü yatmadan sağıp isittirip veren hanımların konularında da görmüştüm galiba kisiye göre de değişiyor. Öyle veya böyle annelik kutsal bir meslek :)

Anne olmak fiziksel bir şey değil.
Fiziksel zorluklara bir süre sonra alışılıyor ve bebek bağımsızlığını kazandıkça kayboluyor.
Annelik denen bir şey var ki ruha ve zihne yerleşiyor ve asla gitmiyor. Artık özgür olamıyor, olsan da özgür hissedemiyorsun zihninin bir köşesinde uyudu mu, yedi mi, mutlu mu diye sürekli dönen düşünceler...
Gelişimi için verebileceğin her şeyi vermek istiyorsun, sürekli yaratıcı, nazik, sevgi dolu olmak durumundasın. Feci bir olay yaşasan içine ağlamak durumundasın ki aman bebeğim görmesin. Kendinde farkettiğin bazı sivri huyları törpülemek durumundasın ki senden bunları öğrenmesin vs... Bunlar anneliğin binde biri bile değildir...

lequim .!.:

Çok çok özür dileyerek bir şey sormak istiyorum, ama lütfen linç etmeyin beni
Gerçekten çok masumca anlamaya calısıyorum
Ben de bebek için uğraşıyorum 8-9 aydır.
Etrafımda hiç küçük bebek nasıl büyür yakından sahit olmadım görmedim yani sevdim en fazla bir kaç saat o kadar.

Bebeğim oldugunu hayal ettiğimde ise her şey bana güllük gülistanlık geliyor. Bir tek uykusuzluk zor olacaktır diye düşünüyorum, o da ilk aylar ve bebiş uyudukça ben de uyurum diye düşünüyorum.
Çalışan bir insanım, yıllardır en uzun tatilim balayındaydı, 10 senedir aralıksız çalışıyorum ve şunu düşünüyorum, evde bebekle olmak ne kadar zor olabilir?
Yani günün sonunda evdesin işte, bebişle beraber günler mis gibi geçer gibi geliyor.

Sonra burada banyo bile yapamayan tuvalete zor giden yeni anneleri okuyorum ben mi bihaberim olaydan diyorum.
Bütün arkadaş çevrem çocuklu ve herkes bana bugünlerini cok arıcaksın, derdin mi yok çocuk istiyorsun olabildiğince geciktir tarzı konuşuyorlar ve bunu da anlayamıyorum.

Tabiri cok yerinde olmayacak ama bekara boşanmak gibi kolay mı geliyor uzaktan?

Bunu gerçekten tüm iyi niyetimle soruyorum, gerçekten bu kadar zor mu, ben mi cok polyannacı yaklaşıyorum olaylara yoksa hormonel olarak mı daha tahammülsüz ve hassas oluyor kadınlar.

Önemli not: Yeni anneler, bebiş büyütmüşler, tüm anneler hatta, hepinizi öperim. Yaşayan bilir yaşadığını, ben tüm iyi niyetimle bunu yaşamadığım için anlamaya çalışıyorum.

Niyetim kimseyi incitmek değil.

Ve dilerim buraya, başına gelince görürsüncü bir tayfa gelmez.. olabildidğince hassas yazmaya çalıştım. Siz de hassas bir şekilde anlamaya calısırsanız sevinirim

Genişletmek için tıkla...

Merhaba; o hoşuma gitti ki bu yazdığınız "keşke ben de anne olmadan önce böyle birşey yapsaydım" dedim. Anne olup olmamaya karar vermek için değil; beni neyin beklediğini bilmek, ruhen hazırlanmak için. Ben de herşey güllük gülistanlık olacak sanıyordum, şok oldum. Öncelikle lohusalık başlı başına zor bir süreç, bebeğin ilk zamanlarında çok kaygılı, endişeli, duygusal ve alıngan oluyor birçok kadın. Ama o süreç çok uzun sürmüyor Allahtan. (Kimisi lohusalık psikolojisini yaşamıyor bile)
Benim anneliğim çok zor oldu, mesela çocuğum ciddi anlamda iştahsız bir çocuk ve benim dışımda kimse yemek yediremiyor, bu nedenle iş hayatına geri dönemedim, dışarı çıkınca onun yemek saatlerinde dönmek zorundayım. Bazen "bir çocuğun yemek problemi yoksa annelik çok kolaydır" diye düşünürüm :) ama tabi ki çocuk büyütmek onu beslemekten ibaret değil. Zor mu evet zor; beslemesi, uyutması, etkinlik bulup eğlendirmesi, gelişimine katkı sağlayacak aktivitelere götürmesi vs. Bunlar bir şekilde annelik gücüyle hallediliyor ama asıl zor olan geleceğini düşünmek, ona birşey olursa diye aniden gelen endişeleri savmak, bana birşey olursa ona kim bakar, onun hali ne olur diye saçma sapan senaryolar kurmak falan :) yani anneliğin emek kısmından ziyade duygu durumu zor. Çok zor bir annelik yaşadım ama size tüm samimiyetimle şunu söyleyeyim "herşeye değer". Hayat yepyeni bir anlam kazanıyor, hele konuşmaya başladıktan sonra size duygularını düşüncelerini aktarınca, onu gözünden dünyaya bakınca yeniden keşfediyorsunuz birçok şeyi, detayları keşfediyorsunuz, yeniden heyecanlanmayı, şaşırmayı öğreniyorsunuz. Tüm zorluğuna karşın hayat hiç olmadığı kadar cazip ve anlamlı oluyor. Bakın, annelikte benim gibi çok zorlanan biri diyor bunları :) inanın tüm zorluğuna rağmen çok anlamlı ve eğlenceli birşey annelik. Üstelik çok kolay çocuklar var, yemek ve uyku problemleri olmayan, sakin, uyumlu çocuklar, inşallah çocuğunuz öyle bir cocuk olur ve derin bir ohh çekip " ne güzel bişeymiş annelik" deyip şükredersiniz

Milana22 .!.:

Ben emzirmek icin kalktigimda esim de uyanirdi , yat uyu sen dinlen bari ki gunduz ben uyurum azicik sen bakarsin derdim , yani emzirme yetisi sadece bende , hicbir anlami yok adamin gece kalkmasina , sadece hastalik ates vs olursa esim yardim ederdi bana , onun disinda cok sacma gece ikimizin de ayni anda uyanik olmasi

Genişletmek için tıkla...

Bir de durduk yere bebegin biberona alismasi var. Gunduz evde birakip cikmak zorunda kaldigimda biberonla besleniyor ama evdeysem hem sutumun azalmasini istemedigim hem de biberona fazla alismamasi icin ben de emziriyorum. Bebis de memede olmayi seviyor ve meme istiyor zaten. Uykum bolunmesin diye niye mahrum edeyim onu da.