Anne olmak zor mu?

Yazildi mi bilmiyorum ama hep saglikli bebek ve cocuklardan bahsedilmis. Hayat iste. Siz saglikli dunyaya getirdiginizi zannedip 2.5 yasinda taniyi alinca koskoca dunya size dar gelir. Kendiniz icin degil bir cani sosyal hayata nasil ilistiririm diye maymunu oynarsiniz. Kan kusar ama kizilcik serbeti ictim deyip kimseye anlatmaz,kendi derdinize kendiniz derman olmaya calisirsiniz. Taniyla ilgili onunuze cikan her bilgi kirintisini okur uygulamaya calisirsiniz. Bir bakarsiniz uzman gecinenlerin bir kismi sizin kadar bilmiyor bir kismi da cok iyi biliyor sadece bir kac sene daha fazla sizi maddi olarak somurmek icin tedaviyi yavastan aliyor. Ama siz biliyorsunuz ki sizin zamanla savasiniz var. Her gecen gunun telafisi yok. Neyi dogru yaparsaniz sizden sonra cocugunuzun daha saglam yere basabilecegini bildiginizden kendinizi hep zorlarsiniz. Eksik yaptiginiz bir sey var mi diye. Karanlikta el yordamiyla ilerlemektir yaptiginiz. Ne sormustunuz, annelik mi,kolay mi? Bu sizin sartlariniza bagli. Asil size bagli. Tek basima tanili cocuguma bakiyorum. Gelecegi benim yaptigim veya yapmadiklarim ile sekillenecek. Annelik mi?Sadece sorumluluk. Aksi halde vebal. Kafanizdaki klise fotograflari silin derim. Cici bici giydirip,gezdirmeler. Bunlar pastanin kremasi. Bir de keki var. Ama su hayatta geriye bir tek evlat kaliyor.
Çok geçmiş olsun. Allah evladınızla sağlık, size kolaylık versin.
 
Bu çocuktan çocuğa da değişiyor insandan insana ne kadar sabırlı olduğuna bağlı bi anın bir anını tutmuyor sabah sorsaydiniz dünyanın enn güzel şeyi derdim ama yatmadan önce beni deli ettiği için en zor şeyi diycem ama güzeliği zorluğunu geçiyor yada ben çok arsizim ikinciyi çok istiyoruz tabi hayırlısı
 
bebekten bebeğe değişen bir durum bu,kendi çocuklarımdan örnek verirsem daha iyi anlarsınız
ilk çocuğum iki yıl boyunca gün ışıdığında anca uyurdu geceleri uyumak haramdı bize hele 40ını anlatmayayım emzirme derdi bi yana o dediğiniz tuvalete bile bebeğiyle giden annelerdendim ütüyü bile o kucağımdayken yapardım çünkü yerine koydum mu ağlamaya başlardı günün 20 saati paso emzirirdim böyle iki cümleyle anlatılacak kadar basit değildi yaşadığım bedensel ve zihinsel yorgunluğu anlatmaya kalksam destan yazarım ama üç yaşından sonra beni yoran tek şeyi gevezeliği oldu
ama ikinci çocuğum koy anakucağına akşama kadar dursun hatta ilk ağlamasını 6aylıkken yaptı onun dışında hiç ağlamamıştı geceleri meme için bile ıkınmalarına uyanıyodum.yani "ne var çocuk bakmakta altını değiştir emzir uyut "denilen şeyi yaşadım nerdeyse ilk bi senesi çook rahat bi bebeklik sonraki üç yıl aşırı hiperaktif ve yorucu bi çocukluk
yani birinin bebekliği çook zor çocukluğu rahat diğerinin bebekliği çoook rahat çocukluğu zor geçti hangisini tercih edersin dersen aman aman bebekliği iyi geçsin derim
 
Rahatina düskün olanlarin önceligi rahati olduklari icin bebekleri nedense uslu oluyor
Var öyle tanidigim ,ona göre kizi istemiyor benim gördügüm de kizi isteyemiyor.
Bana gelince benden istiyor cünkü.
Tam tersi kizim birsey isterse bana söyler baskasina degil
Bilmiyorum neden boyle. Benim aklıma bile gelmez öğle uykusu uyuyamamaktan yakınmak o kadar çok seyden feragat ediyorsun ki. Hala tuvaletin kapısında aglayan ya da yatan bir cocuugum var. Yapısık ikiziz. Kimi anneler abartıldıgını düşünüyor ama var yani böyle çok ilgi bekleyen bebeler.
 
Oğlum kolay bir çocuk maşallah ağlamaz, huysuzluk yapmaz ama ondan önceki hayatımla kiyasladigimda, arada dağlar kadar fark var. Bir kere herseyi ama en küçük şeyi bile yaparken, çocuğunuzu içine katıp yapacaksınız. Kendinizden önce o gelecek
Uyku muyku hep bebeğin kahvaltı saatine göre. Gece uyumasaniz bile sabah uyanacaksiniz hatta çoğunlukla uyumadan uyanacaksiniz. Kafaniza göre banyo yapamayacaksınız. Dinlenme falan hep çocuğunuzun o andaki ruh haline göre olacak. Siz, siz olmayacaksınız kısaca.
 
bebekten bebeğe değişen bir durum bu,kendi çocuklarımdan örnek verirsem daha iyi anlarsınız
ilk çocuğum iki yıl boyunca gün ışıdığında anca uyurdu geceleri uyumak haramdı bize hele 40ını anlatmayayım emzirme derdi bi yana o dediğiniz tuvalete bile bebeğiyle giden annelerdendim ütüyü bile o kucağımdayken yapardım çünkü yerine koydum mu ağlamaya başlardı günün 20 saati paso emzirirdim böyle iki cümleyle anlatılacak kadar basit değildi yaşadığım bedensel ve zihinsel yorgunluğu anlatmaya kalksam destan yazarım ama üç yaşından sonra beni yoran tek şeyi gevezeliği oldu
ama ikinci çocuğum koy anakucağına akşama kadar dursun hatta ilk ağlamasını 6aylıkken yaptı onun dışında hiç ağlamamıştı geceleri meme için bile ıkınmalarına uyanıyodum.yani "ne var çocuk bakmakta altını değiştir emzir uyut "denilen şeyi yaşadım nerdeyse ilk bi senesi çook rahat bi bebeklik sonraki üç yıl aşırı hiperaktif ve yorucu bi çocukluk
yani birinin bebekliği çook zor çocukluğu rahat diğerinin bebekliği çoook rahat çocukluğu zor geçti hangisini tercih edersin dersen aman aman bebekliği iyi geçsin derim
Bence de sizin anlattıgınız gibi. Kimisinin bebekliği zor kimisinin çocukluğu kimisinin ergenliği. Kimi şanssız annelere hepsi zor olabilir kimi ballı annelere de hepsi kolay olabilir. Kader kısmet
 
17 yaşında ilk kızımı doğurdum ben yaptıysam sende yaparsın 1,2,3,derken gerçekten çok yoruldum ararlari 5er yaş bide gurbette tek başımayım sadece eşim ama bi gülüşleri dünyaya bedel
 
Kızım 18 aylık oğlum 6 aylık bazen kafayı yiycem diye korkuyorum..tek çocuk hiç zor değil di benim için ama iki bebekle bazen diyorum Bakırköy Ruh ve sinir hastalıkları hasanesi yatirsalar keşke beni biraz kafa dinlerim hiç olmazsa:halay::KK14: .günümüz şöyle geçiyor sabah kalk önce küçüğü emzir sonra büyüğe kahvaltı hazırla tabi ona kahvaltı hazırlarken küçük kucağımda başka türlü durmuyo neyse bi gün yumurta yapıyorum birgün menemen tarzi değişik değişik yapmaya çalışıyorum onu doyuruyorum küçük hala bana yapışık ben daha elimi yüzümü yıkamadım tuvalete gidemedim neyse kızımı doyurdum sıra geldi bez değiştirmeye önce küçüğün sonra büyüğün bezleri değişir 45 dk sürer ikisinin bez değişimi saat olur 12 sıra artık bana gelir oğlumu kucaktan indirme vakti geldi çünkü anne birazda kendiyle ilgilenmek zorunda tuvalet el yüz yıkamadan sonra karnımı doyuruyorum kızımın yemediği yumurta artıkları yanında zeytin peynir 5 dk ne yiyebilirsem kardır. sonunda saat oldu 1 beraber oyunlar oynanır tv de şarkı açarım dans ederiz kızımla oglumda gülücüklerle katılır bize günün en güzel saatleridir..saat 4 olduğunda ikisininde uyku vakti gelir ve önce kızımı sonra oğlumu uyuttukatan sonra 3 çeşit yemek ve akşam çayın yanına kek pasta türü şeyler yapılır saat olur 6 ben hala bacaklarımı uzatıp elime kumandayı alıp uzanamadim temizlik hakgetire sadece haftasonalri yapılır eşimle beraber..Her günüm hiç değişmeden bu şekilde biter yani oldukça zor anne olmak..He birde gece 12 den sonra aciktan okuduğum üniversitenin sınavlarına çalışıyorum 3 e kadar
 
Hamilelik döneminde ben de cok cektim
Hastanede yatip serum yerdim hep
Ilk uc ay su bile icemedim, yedi ay kustum
Annelik kimileri icin hamilelik sürecinde baya bir ter dökmek oluyor

çok kötü durumdayım inanır mısın :( dünya kokuyor dedikleri buymuş. buzdolabını temizlememe rağmen kokuyor asla kapak açamıyorum. bir eve misafirliğe gideceksem arayıp evi havalandırın diyorum :(
mesela dün yarım poğaça 2 kase yoğurt ve akşam yarım kase çorba içebildim ki ben ayıp olacak ama hayvan gibi yemek yer kilo alamazdım şuan dediğiniz gibi su bile ağzımda büyüyor.
korkuyorum da çocuk beslenemiyor ya bir şey olursa diye :( ceviz yemem gerekiyor ama neredeeee
 
çok doğru bir özet bırakıp gidiyorum
''çocuklarımı büyütürken aklımı kaybettim ama ruhumu buldum''
:KK200: :KK200:
 
bebeğe göre değişir.
annenin sabrına, sabatine göre değişir.
 
Oğlum 13 aylık. Ilk bebeğimi kaybettiğim icin onu cok istemiştim kucağıma alınca tum acılarım dinecek kesintisiz mutluluk beno bulacak diye de dusunuyordum. Oyle de oldu. Çok güzel bir duyguydu ona kavuşmak. Ama oğlum zor bir bebekti. Ilk aylar surekli ağlardı. Günde 20 saat memede geçirdiğini hatırlıyorum. Sadece emerken susardı. Meğer yavruma muhtemelen doğumda bulasan bir virüs varmis. Idrar yollarını yakıyormuş. Ayrıca inek sutu ürünlerine alerjisi olduğunu da fark ettik. Daha 2 aylıkken 10 gün hastanede yattık. Yenidoğan hemşireleri damar yolu açacak yer bulamazlardi artik...hic hayalimde olmayan seyler yaşadım. Onun sağlığıyla ilgili cok sinandim. O 24 saat ağlarken de evdeydim çalışmıyordum. Sonraki aylarda da ücretsiz izne ciktim ama evdeki mesai cok daha ağırdı benim icin. Eğer annemin ve kvalidemin desteği olmasaydı ne yapardım bilmiyorum.

Tabii benim yaşadıklarım, ozellikle oğlumun hastalığı biraz ekstrem bir durum. Çok sukur büyüdükçe uykuları düzene girdi. Alerjik beslenme uyguladık rahatladi. Şu anda gayet keyifli bir cocuk. O büyüdükçe anne olmanın keyfini daha iyi yasamaya basladim. Artık paylaşımlarımız oluyor. Bana bağlandı, diğer aile bireylerini tanidi. Her gun baska bir gelişim gösteriyor ve ona emek verem biri olarak bu inanılmaz heyecan verici bir sey Benim icin. Yani anne oldum Her sey aniden tozpembe ful sevgi yüklendim diye bsy yok bana gore. Aklının ucundan bile geçmeyecek durumlar oluşabilir o durumlarda sana destek olacak kimler var, maddi gücün nasil. Bunlar önemli seylee. Bebeğini ozellikle ilk yılında eşinin disinda sana destek olacak bir büyük varsa Her sey daha kolay olur.
 
çok kötü durumdayım inanır mısın :KK43: dünya kokuyor dedikleri buymuş. buzdolabını temizlememe rağmen kokuyor asla kapak açamıyorum. bir eve misafirliğe gideceksem arayıp evi havalandırın diyorum :KK43:
mesela dün yarım poğaça 2 kase yoğurt ve akşam yarım kase çorba içebildim ki ben ayıp olacak ama hayvan gibi yemek yer kilo alamazdım şuan dediğiniz gibi su bile ağzımda büyüyor.
korkuyorum da çocuk beslenemiyor ya bir şey olursa diye :KK43: ceviz yemem gerekiyor ama neredeeee

Hic endise etme, cocuk besleniyor senin kaynaklarindan
Öyle olsa benim kizim 4 kilo dogmazdi
Serum yedim ilk üc ay hep, suyu bile cikariyordum
Yarim bardak su dahi midemde durmuyordu
Hareketsizlikten kaslarim erimisti, kalkip tuvalete bile gidemiyordum
Bebekler birsey olmuyor ama icini farah tut
 
Hic endise etme, cocuk besleniyor senin kaynaklarindan
Öyle olsa benim kizim 4 kilo dogmazdi
Serum yedim ilk üc ay hep, suyu bile cikariyordum
Yarim bardak su dahi midemde durmuyordu
Hareketsizlikten kaslarim erimisti, kalkip tuvalete bile gidemiyordum
Bebekler birsey olmuyor ama icini farah tut

Evet okumuştum bizim kaynaklarımızdan beslendiklerini fakat ana yüreği işte :KK70: anayım ben ana herkes kendine gelsin :KK70::KK70:
biz çok istedik bu bebişi 2,5 yıl sonra Allah nasip etti :) o yüzden çok söylenemiyorum da :)
dün heves edip 2-3 parça bir şey aldım yazık eşim oturdu ağladı Allahım bize bu günleri nasip ettin diye :)
 
Çok çok özür dileyerek bir şey sormak istiyorum, ama lütfen linç etmeyin beni
Gerçekten çok masumca anlamaya calısıyorum
Ben de bebek için uğraşıyorum 8-9 aydır.
Etrafımda hiç küçük bebek nasıl büyür yakından sahit olmadım görmedim yani sevdim en fazla bir kaç saat o kadar.

Bebeğim oldugunu hayal ettiğimde ise her şey bana güllük gülistanlık geliyor. Bir tek uykusuzluk zor olacaktır diye düşünüyorum, o da ilk aylar ve bebiş uyudukça ben de uyurum diye düşünüyorum.
Çalışan bir insanım, yıllardır en uzun tatilim balayındaydı, 10 senedir aralıksız çalışıyorum ve şunu düşünüyorum, evde bebekle olmak ne kadar zor olabilir?
Yani günün sonunda evdesin işte, bebişle beraber günler mis gibi geçer gibi geliyor.

Sonra burada banyo bile yapamayan tuvalete zor giden yeni anneleri okuyorum ben mi bihaberim olaydan diyorum.
Bütün arkadaş çevrem çocuklu ve herkes bana bugünlerini cok arıcaksın, derdin mi yok çocuk istiyorsun olabildiğince geciktir tarzı konuşuyorlar ve bunu da anlayamıyorum.

Tabiri cok yerinde olmayacak ama bekara boşanmak gibi kolay mı geliyor uzaktan?

Bunu gerçekten tüm iyi niyetimle soruyorum, gerçekten bu kadar zor mu, ben mi cok polyannacı yaklaşıyorum olaylara yoksa hormonel olarak mı daha tahammülsüz ve hassas oluyor kadınlar.

Önemli not: Yeni anneler, bebiş büyütmüşler, tüm anneler hatta, hepinizi öperim. Yaşayan bilir yaşadığını, ben tüm iyi niyetimle bunu yaşamadığım için anlamaya çalışıyorum.

Niyetim kimseyi incitmek değil.

Ve dilerim buraya, başına gelince görürsüncü bir tayfa gelmez.. olabildidğince hassas yazmaya çalıştım. Siz de hassas bir şekilde anlamaya calısırsanız sevinirim
Zor. Yani eğer hakkıyla yapacaksan zor. Aklın sürekli onda oluyor. Kızım ufakken banyoya wc ye bile zor giriyordum abartı değil yani. Dışarı yemek için çıkmak istemiyordum çünkü kesinlikle durmuyordu yediğimden de bir şey anlamıyordum. Uykusuzluk zaten oluyor söylemeye bile gerek yok. Ama onunla geçirdiğin güzel zamanları baksa hiç kimseyle de geçirmiyorsun o da var. Buyudukce sirinlikleri artıyor aklınız kaybediyorsun 😀
 
Çocuğa göre değişir.
Ama güllük gülistanlık falan değil hiç bir koşulda bence..
Yorucu ve sabır gerektiren bir mesele.
 
Back
X