hep polemik yaşadığımız bir durum var kayınvalidem en ufak şeyde ama ben anneyim der ağlamaya başlar
herşey onun istediği gibi olmalı, kimse ona itiraz etmemeli, onun her dediği yapılmalı, çocukları onun mutluluğu için çabalamalı, haksız olsa da susulmalı, çocukları onun için fedakarlıklarda bulunup elini sıcak sudan soğuk suya sokmamalı çünkü o annee...
ben öyle düşünmüyorum dediğimde anne ol anlarsın derdi şimdi anneyim çocukların büyüsün anlarsın diyo...
ben de şöyle düşünüyorum : benim çocuklarım anne babasını seçme hakkına sahip değildi, bu dünyaya onlar gelmek istemedi ben istedim ve dünyanın kanunu bu ki kendi egom için istedim anneliği tatmak için... bir ömür yanlarında olabilecek miyim, onlara hayatlarının her alanında destek olabilecek miyim onlara yetebilecekmiyim bilmiyorum...
ama onların seçim yapma hakkı yoktu olsa belki doğmak istemeyeceklerdi ve bu durumda benim fedakar olmam gerekli benim ben anneyim anlayışım da şu ben anneyim onlar için herşeyi yaparım yapmak zorundayım onların mutluluğu benim yaşam kaynağım
ve en büyük duam kuzularım kendilerine yetebilcek duruma gelmeden rabbim beni onların başında ayırmasın çocuklarım kimseye muhtaç olmasın...
sizce onun fikri mi doğru benim fikrim mi??
herşey onun istediği gibi olmalı, kimse ona itiraz etmemeli, onun her dediği yapılmalı, çocukları onun mutluluğu için çabalamalı, haksız olsa da susulmalı, çocukları onun için fedakarlıklarda bulunup elini sıcak sudan soğuk suya sokmamalı çünkü o annee...
ben öyle düşünmüyorum dediğimde anne ol anlarsın derdi şimdi anneyim çocukların büyüsün anlarsın diyo...
ben de şöyle düşünüyorum : benim çocuklarım anne babasını seçme hakkına sahip değildi, bu dünyaya onlar gelmek istemedi ben istedim ve dünyanın kanunu bu ki kendi egom için istedim anneliği tatmak için... bir ömür yanlarında olabilecek miyim, onlara hayatlarının her alanında destek olabilecek miyim onlara yetebilecekmiyim bilmiyorum...
ama onların seçim yapma hakkı yoktu olsa belki doğmak istemeyeceklerdi ve bu durumda benim fedakar olmam gerekli benim ben anneyim anlayışım da şu ben anneyim onlar için herşeyi yaparım yapmak zorundayım onların mutluluğu benim yaşam kaynağım
ve en büyük duam kuzularım kendilerine yetebilcek duruma gelmeden rabbim beni onların başında ayırmasın çocuklarım kimseye muhtaç olmasın...
sizce onun fikri mi doğru benim fikrim mi??