Aynen ben anlamiyorum 50li yaslara niye yasli muamelesi yapiliyor? Orta yas kategorisinde halbuki. Erken anne olanlar kendini daha erken saliyor sanki. Oysa hayat daha yeni basliyor. 43 yasindayim, neredeyse emekliligim geldi ama yeni bir ulkede yeni bir hayata baslama hayallerim var.
biz birlikte 3 sene kadar önce ehliyet aldık açık liseyi birlikte bitirdik bu sene birlikte üniversite sınavına gireceğiz .
kardeşimin k.validesi
Bu kisim da dogru, haklisiniz . Boyle dusunmemistim .
38 yasinda. Sanmiyorum. İstediğini biliyorum ama yanip tutusmuyor o yuzden evde de pek gundem degil oldu mu olmadi mi neden olmuyor vs gibi bir panik havasi yok. Bahsi gectiginde vardir bir zamani deyip geciyor.
Benim annemle aramda sizinkinden çok daha fazla yaş farkı var. Bu durum beni olumsuz etkiledi mi derseniz evet. Küçükken arkadaşlarımın annesiyle yaş konusunda kıyasladığım zamanlarım oldu. Hala da bu durum psikolojik olarak beni yormuyor desem yalan olur ama gittikçe azalıyor tabi. Ama bu tek etken değil, annemin katı kuralcı bir karakterinin olmasının da bu durumda etkisi var. Yani öyle pek enerjik, yeniliklere açık, uyum sağlayan biri değildir. Hatta hiç değildir. Belki aksi olsa daha mı az etkilenirdim bilemiyorum.. Ama hemen şunu da belirteyim, ben de yaş aldıkça anlamaya başladım ki bi insanın annesinin babasının yanında olmasının yaşla hiç alakası yok. Bir arkadaşım nerdeyse 20'li yaşların başındayken gencecik annesini kaybetti, başka bi arkadaşım yine aynı yaşlardayken babasını kaybetti. İkisi de genç insanlardı, kimin ne kadar ömrü var Allah bilir. Ayak uydurma konusuna gelince, bir tanıdığim var şuan. Annemle ayni yaşta anne olmuş ama aşırı enerjik, aşırı aktif bi kadın, çocuğuna çok güzel ayak uyduruyo. Yani demem o ki bu durumun çozuğunuzu nasıl etkileyeceği sizin karakterinize de çok bağlı bi şey. Hayatta olup olmama konusu da kimsenin elinde değil.
Haklisiniz nedense bu duruma farkli degiskenleri sokup dusunmuyorum sanirim. Sadece kendi ozelimde ve herşeyin olmasi gerektigi gibi devam edecegini farz ediyorum.
Fazla abartiyorsunuz.
Yani şöyle söyliyim, bana sorsanız sen olsan geç çocuk sahibi olmak ister misin, çocuğun da senin gibi olsun mu derseniz, derim ki o yaştaki ruh halime ve yaşam koşullarıma bakarım. Eğer ayak uydurabileceksem cevabım evet olur. Ama ilerisi için kimse bir şeyin garantisini veremez. Atıyorum 25 yaşında anne olur bi insan. Ama daha emzirirken ciddi bi hastalığa yakalanabilir. Bütün hayat enerjisi, odak noktası sağlığına kayabilir vs vs… yani bunları hesaplayarak plan yapamayız bence.
Abartmayın yahu, ruhunuz niye sıkışıyor? Annem geç hamile kalabilmiş tedavilerle, aramızda 31 yaş var. Pek de olumsuz etkisini görmedim. Bir ayağı çukurda değil çok şükür. Ben de ilk doğumumu 30 yaşında yaptım, ikincide nasipse 34’te olacağım. Bu düşünceler aklımın ucundan geçmedi.Evet iste tam olarak bu. Gecen gun anneannesi ya da babaannesi oldugundan yuzde yuz emin oldugum bir kadinla yaninda bir cocuk gordum. Kadin çocuğu birakip biraz uzaklasti cocukla yalniz kalinca anneannen mi babaannen mi dedim. Normalde buna yuzde bir ihtimal bile versem sormam. Annem dedi. Hala ruhum sıkışıyor dusundukce
Oyle demeyin uzulurum. Ben kendimi cok severim. Ucuncu universitemin son sinifindayim hukuk okuyorum. Mezun olunca serbest avukatlik dusunuyorum. Bes ay once bir enstruman siparisi verdim su an yapilmaya devam ediliyor. Online dil egitimi aliyorum. Farsca eserleri orijinalinden okuyabilmek icin sadece. Ayni zamanda calisiyorum. En fazla uc ayda arayla baska bir sehri gormek icin şehir degistiririm. Yani bu yila kadar hep kendimle ilgilendim. İlk defa kendimden baska bir varliga bu sene odaklandim. Ve odagim kayinca duygularim da kaydi. Neden bu kadar dalgalandim bende bilemiyorum.
