• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Anne olmamak pişmalık mı?

Merhaba herkese, bu aralar bu konuya kafamı taktım. Hayatımda ne biri var ne de olcak gibi…çünkü olması artık mucize gibi bu yaştan sonra ve de böyle bir devirde. Herkes birbirini günlük kullanır hale gelmiş.. Neyse yaşıtlarım akıllılık edip okulda bulup düzgün insanlarla evlendiler. Bu arada benim durumum insanları beğenmemek vs asla değildi. Sadece gençlik yaşlarım daha çok okuma ve çalışmayla, onun stresiyle,aile sorunlarımla geçti. Tam tamam artık şimdi sıra bende dediğimde de yaş artık 40 a dayandı. Bakıyorum etrafıma yakın arkadaşlarımın çocukları oldu tabi herkes kendi ailesiyle zaman geçirmeye başladı. Ben yapayalnızım.. Hayır nasıl ne yapmalıyım da bilmiyorum. Yaşım geçtiği için de birini bul, ciddi düşünsün senle, evlen derken çocuğum olmayacak bir yaşa gelcem zaten. İlerde pişman olmak duygusu bana çok ağır geliyor. Keşke diyorum zamanında biraz da gönül işlerine vakit ayırsaymışım. Neyse çok geç ama çocukları çok seviyorum ve sanırım hormonlardan nerde görsem bağrıma basasım geliyor:) İçimi dökmek istedim belki biri bir şey söyler de iyi gelir diye..
40 yaş o kadar da büyük gelmiyor bana, Doktorlar sağlıkla ilgili bir şey söylemedikten sonra.
 
Bir de ne etkiliyor biliyot musunuz beni, bu son zamanlarda çıkan youtubet doktorlar. Yok efemdim kadının değeri 35-40 tam sonra düşermiş. Bir erkek bu doğurgan değil diyip bilinçaltında yanaşmazmış. Nasıl kızıyorum anlatamam
Esimle ikinci bulusmamizda evlenmege karar verdik. Bide ben evlilik filanda düsünmüyen biriydim. 1 yil icinde evlendik. Esim benden 7 yas kücük. 42 yasimda dogum yaptim dogal yoldan oldu. 10 yildir mutlu evliligim var.
Hayat bu nezaman nasil karsiniza biri cikacagi hic belli olmaz. Arkadaslarimin coguda 40 yasina yakin evlenip anne oldular. Hic birseye gec kalmadiniz
 
Esimle ikinci bulusmamizda evlenmege karar verdik. Bide ben evlilik filanda düsünmüyen biriydim. 1 yil icinde evlendik. Esim benden 7 yas kücük. 42 yasimda dogum yaptim dogal yoldan oldu. 10 yildir mutlu evliligim var.
Hayat bu nezaman nasil karsiniza biri cikacagi hic belli olmaz. Arkadaslarimin coguda 40 yasina yakin evlenip anne oldular. Hic birseye gec kalmadiniz
Ne kadar umut verici bir cevap :21:
 
bildiğim kadarıyla kendisi türkiyede yaşamıyor :D
türkiyede hadi cahil toplumu geçtim, doktorlar bile yaş 35i geçtikten sonra kadınlara eziyet ediyor bu konuda resmen
almanla evlenmedim sonuc olarak ve bizde burda ayni kültürle büyütüldük. Yok evde kaldin, yok herkezin cocugu oldu filan. Burda toplumun degil kadinin kendi durusu önemli. Hic bir zaman evli olmak icin evlenmek istiyen kadin olmadim. Hayatimdaki gelecek planlarimi tek kisilik kurdum ve yanlizda mutluydum. Esimle baska sekil bir mutluluk yasiyorum, ama yanlizkende mutsuz degilim.
Birseyleri hayatda zorlamak bazen yanlis kararlara sürüyor insani.
Arkadaslarimda türk, burda büyütülme seklimiz türkyeden farkli degildi. Ama biz yinede dogru kisi karsimiza cikinca evlenmege karar verdik, cikmasaydida yine mutlu olurduk.
Özelikle evlilik konusunda yanlis insani secmek, hayati ceheneme cevirir.
Onun icin bence kadinlar gec yasinda evlenince sadece ask karari degil, mantik kararida veriyor biriyle tanisinca. Kendini kolay kolay ezdirmez belli bir yasdan sonra, cünkü daha özgüvenlidir, ne istedigini veya istemediğini daha iyi bilir ve dile getirir. Buda daha dogru karar vermesine yol acar.
 
Sorun da bu ya ben içedönük biriyim. Kendiliğinden olsun diye bekleyen de gelenekçi kafam var:(
Sende kendimi gördüm.30 lu yaşlarımda bile evlilik aklımdan geçmiyordu.45 yaşında evlendim.Gerçi evlendiğim yaşı da söylemeye çekiniyorum artık çünkü evde kalmıştın anca koca bulmuşsun diyenler oldu bu sitede.Ben de çocukları çok seviyorum ama geç evlenince ha deyince olmuyor.Nasibe çok inanıyorum her şeyin vakti zamanı var.Hakkında hayırlısı olsun canım.İnşallah tez zamanda kıymet veren seven kalbine göre biri çıkar karşına🙏🌸
 
Bence anne olmak güzel ancak anne olmamak daha güzel. Niye dersen stres yok sorumluluk yok ekstra çaba sarfetmek yok kafa dinlemek var vs. Ben bireysel takılmayı seven özgür ruhlu biriyim. Çocuk severim ama yapmadım. Yapmam. Bakamam. Herkesin gücü becerisi huyu farklı. Çocukla yaşamayı beceremem ben. İnsan kendini tanımalı. Ölçüp biçmeli.
 
Bence değil Olmasının da iyi tarafları var olmamasininda.Olmadiginda para cebine kaliyor endişe etmeni gerektirecek birşey olmuyor daha az yıpranıyor vücudun eşinle iyiyse aran daha güzel sorumlu olmamak bir canlıdan üstelik kimse sana beni diye dogurdun bakacaksin demez.Yada yarınki gelin damat suratsız dünür derdin olmaz.Onun dışında sormadan ona sırf seveyim diye bir canlı doğurman onun hayırlı evlat olacağı anlamına da gelmez .Oluncada işte çok seversin için titrer bana benziyor falan olursun .Tabiki bunlar deli gibi çocuk isteyen yada bu yorumu tersinden okuyacaklara değil size yazıldı.Dilerim en güzeli olsun fakat keşke evlilik ve çocuğun bir simülasyonu olsaydı hani olmadan deneyip bize uyarmi uymazmi bakabilseydik .Bence her insana göre değil ne anne olmanın kadın yada mutlu olmakla en küçük bir ilgisi var nede olmamanın.En nihayetinde ne olursak olalım herşeyi bırakıp gideceğiz.
 
Merhaba herkese, bu aralar bu konuya kafamı taktım. Hayatımda ne biri var ne de olcak gibi…çünkü olması artık mucize gibi bu yaştan sonra ve de böyle bir devirde. Herkes birbirini günlük kullanır hale gelmiş.. Neyse yaşıtlarım akıllılık edip okulda bulup düzgün insanlarla evlendiler. Bu arada benim durumum insanları beğenmemek vs asla değildi. Sadece gençlik yaşlarım daha çok okuma ve çalışmayla, onun stresiyle,aile sorunlarımla geçti. Tam tamam artık şimdi sıra bende dediğimde de yaş artık 40 a dayandı. Bakıyorum etrafıma yakın arkadaşlarımın çocukları oldu tabi herkes kendi ailesiyle zaman geçirmeye başladı. Ben yapayalnızım.. Hayır nasıl ne yapmalıyım da bilmiyorum. Yaşım geçtiği için de birini bul, ciddi düşünsün senle, evlen derken çocuğum olmayacak bir yaşa gelcem zaten. İlerde pişman olmak duygusu bana çok ağır geliyor. Keşke diyorum zamanında biraz da gönül işlerine vakit ayırsaymışım. Neyse çok geç ama çocukları çok seviyorum ve sanırım hormonlardan nerde görsem bağrıma basasım geliyor:) İçimi dökmek istedim belki biri bir şey söyler de iyi gelir diye..
Yumurtalarınızı doldurun gelecek için.yasınızda gec degıl tahlıllerınıze baktığın yumurtaları dondurun garantiye alın kendınızı
 
Evlenip çocuk sahibi olmak nasip işi gerçekten. Eskiyi dusunup gönül işlerine zaman ayirmadim diye üzülmeyin demeye geldim. Böyle şeylere zaman ayıranın da olmuyor nasipte yoksa.
 
Merhaba herkese, bu aralar bu konuya kafamı taktım. Hayatımda ne biri var ne de olcak gibi…çünkü olması artık mucize gibi bu yaştan sonra ve de böyle bir devirde. Herkes birbirini günlük kullanır hale gelmiş.. Neyse yaşıtlarım akıllılık edip okulda bulup düzgün insanlarla evlendiler. Bu arada benim durumum insanları beğenmemek vs asla değildi. Sadece gençlik yaşlarım daha çok okuma ve çalışmayla, onun stresiyle,aile sorunlarımla geçti. Tam tamam artık şimdi sıra bende dediğimde de yaş artık 40 a dayandı. Bakıyorum etrafıma yakın arkadaşlarımın çocukları oldu tabi herkes kendi ailesiyle zaman geçirmeye başladı. Ben yapayalnızım.. Hayır nasıl ne yapmalıyım da bilmiyorum. Yaşım geçtiği için de birini bul, ciddi düşünsün senle, evlen derken çocuğum olmayacak bir yaşa gelcem zaten. İlerde pişman olmak duygusu bana çok ağır geliyor. Keşke diyorum zamanında biraz da gönül işlerine vakit ayırsaymışım. Neyse çok geç ama çocukları çok seviyorum ve sanırım hormonlardan nerde görsem bağrıma basasım geliyor:) İçimi dökmek istedim belki biri bir şey söyler de iyi gelir diye..
Abla bende 26 yım ama çocuk istemiyorum. Herkeste anne materyali olmuyor. Ben mesela tahammül edemiyorum kafam götürmüyor açıkcası. Umarım iyi insanlarla karşılaşırsın.
 
Back
X