• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Anne olmamalı mıydım?

"Bebek" lafınıza sinir oldum, sanki başkası doğurmuş gibi konuşmuşsunuz. ""Bebeğim"" diyebilecek kadar sahiplenmemişsiniz bile yavrucağı sanki kendisi doğmak istedi. Uğraşmışsınız olsun diye ama görüyorum ki bir annede olması gereken vasıflara sahip değilsiniz çok üzüldüm yavrucağa. Eşinizin de sizden soğumasına neden olursunuz böylece. Ailenizi kaybedebilirsiniz şimdi her şeye sahipken. Aklınızı başınıza alın ve gidin psikolojik destek görün rica ederim. O bebeği de sahiplenin onu siz doğurdunuz.
 
Ne desem bilemedim.. Keşke işe başlamasaydınız. Sabah işe gidecek olmakta strese sokuyordur sizi. Ama çok üzüldüm bebeğiniz adına. Size kızacak yada sizi ayıplayacak değilim elbette ama acilen yardım almalısınız. O yavru size muhtaç. Siz onun hayatta en güvendiği insansınız. Onun için bir sıgınaksınız. Bagırdıgınızda yada sarsmak istediğinizde aklınıza çektiğiniz vicdan azabını getirin. Annelik tamamen sabır işi. Geceleri deliksiz uyumayı aklınızdan silin. Evet zamanla daha düzenli olacak ama uzun bi süre her gece uyanacaksınız. Ayrıca stresli oldugumuzda bebekler anında hissediyor ve uyuyacagı varsa da uyumuyor. Rahat olmak lazım. Bi süre işten izin almanız iyi gelebilir. En azından sabah erken uyanma kaygınız olmaz. Gündüzde bebek uyudukça uyursunuz veya yardıma birileri gelir, siz uyursunuz. Hepimiz öyle yada böyle atlattık o günleri. Fakat sizinki çok aşırı.. Ne yaparsanız yapın yardım almayı ihmal etmeyin.
Bu konu işe başlamamla da mı ilişkili bunu da irdelemek lazım haklısınız. Fakat işe başlamadan da bunlarla karşılacağımı öngörmem mümkün değildi. Herkesin hayat standartı farklı elbette. Bazı seçimler kendimtercihimiz olduğu kadar mecburiyet de olabiliyor. Ama eminim atlatacağız oğlumla bu durumu.
 
Sakinleşmek için bebeği yatağına bırakıp çıkıp balkona bir sigara içtim ağlamasına aldırmadan.

sarılıp özür diliyorum yavrucuktan.

bi kere kendi öz bebeğiniz oldugu halde bebek,yavrucuk diye adlandırmanız onu tam anlamıyla benımseyemedıgnızı gösterir.Eğer maddi durumunuz el veriyor ise bi yatılı bakıcı tutun. hem sizin için daha hafif geçecektir hemde bebek daha stressiz büyüyecektir. Hayır yarın öbürgün bu çocuk büyüyecek ve sizden illaki dayak yiyecek o belli.üzüldüm
 
Sinir aninda bebegini güvenli bi yere koy yatagina vs ... ve o odayi derhal terk et.
Aglarsada dahada müdahele etmeye calisma. Bi sigara ic ve kendine gel. Bagirmak istiyorsan al bir yastik bas yüzüne istedigin kadar bagir bir ciglik at.

Lütfen bagirma bebegine... ileride yaramazlik yapicak ve dahada zorlu olucak bakmasi ... profesonel destek al.

Kendini degistirmeye gayret göstericeksen hak etmisindir anneligi. hic birimiz dört dörtlük Degiliz ama her türlü siddet bebeginde büyük sorunlara sebeb olucak ...
Saglikcana büyütün
 
Seni çok iyi anlıyorum. ilk bebeğin ve herşey zor geliyor içinden çıkamıyorsun. Bebek bakımı püf noktalarını netten öğren. bebeğinle bütünleş derdini anlamaya çalış. Sinirlendiğinde bebeğini kokla. İnanki hergün o büyüyor ve hergün ona bakmak dahada kolaylaşacak sabret.o sana muhtaç ve onun birtek annesi var oda sensin...
 
Burada tüm detaylara yer vermedim. Bebekle sorunumuzu öncelikle meme reddi ve emzirememek olduğunu düşündüm. Ben yeterince emziremediğim ve bebek aç kaldığı için böyle diye düşünerek emzirme desteği aldım. 15 gün önce. Emzirme sorunumuzu hallettik herşey yoluna girdi sanmıştım. Tekrarlayacağını düşünmemiştim.
Bebekler çok sevimli tabiki çoğu kişi anne olmayı ister ama bebek bakımının bu derece zor olduğunu meme derdi gaz derdi dış derdi tehlikeden koruma vb.zorluklarinin bu derece ağır olduğunu bilmez.özelikleçalışan bayanlar daha aktif yaşadıkları için evde hapis olma olayında da çok zorlanırlar.özgürlüğünün kisitlandigini hissederler.anne olmayı istemek bakımı hakkındaki fikrimiz pembe bulutlara bakmak gibidir.ama yaşaması zordur birde üstüne lohusalik misafir depresyon dikisler memeler felan filan.destek almanız gerekiyor bende aldım çok zor günler geçirdim çok şükür geçti gitti ama deldi de geçti .sadece bu durumu en iyi nasıl atlatabilirim diye bakın manevi destek verecek insanlarda varmış ne güzel ne gerekiyorsa yapın.bebeginizi sağlıkla mutlukla buyutun.
 
Sanırım daha bebeginiz sorumlulugunu üstlenmeye alışamamışsınız evet bazen çok aglayabilir tahammülunuz kalmaya bilir ama düşünceleriniz çok canice 2 bebeğimi kaybettim keşke yaşasalardı uykusuz kalsaydım onların acısından kaç gece kalkıp oturuyorum boş boş düşünüyorum sağlıklı bir şekilde dogsalardı aglasalardı o boynunun süt kokusunu koklayıp çok şükür deseydim. Psikoloğa gidin net
 
Durumunuz hiç normal degil geç olmadan tedavi olun destek alın ve yatılı bakıcı alın gece gündüz çocukya ilgilenebilecek size yardım edecek biri kendinizi böyle daha iyi hissedersinz bence bebek de daha mutlu olur
 
Bebeğin ağlaması kadar normal bi şey yok neden bu kadar sınır krizi geciriyosunuz ağladığında bağırmak yerine sevin okşayın gazi vardır karin agriyirdur üstelik daha çok küçük rezen çayı anason tarzi bitkisel şeyler vere bilirsiniz hem uyutur hem rahatlar
 
Konunun başında normal şartlarda da öfke kontrolünüzün olmadığını söylemişsiniz.E
mzirdiğiniz için ilaç kullanımı nasıl olur bilemiyorum ama bir psikiyatrist ile görüşmelisiniz. 5.5 aylık bir bebeği sarsma isteği ya da ona zarar verme potansiyelinizin olduğunu düşünmeniz inanın normal değil.
Biz burda ne yazarsak yazalım kriz anında stresinizi yönetemediğiniz sürece böyle devam edecek ve bu durum sizi hep bir adım daha fazla kaygılandıracak. Bebeğiniz ve kendiniz için lütfen destek alın.
 
Uyumayan bebek hemen her annede sinir stres yapar. Sadece sunu dusunun sizin bagirmaniz kizmaniz onun uyumasini saglamayacak. Zaten daha cok kucuk sadece bagirdiginiz icin korkup aglamistir. Biraz daha sakin olmaya calisin
 
Böyle bir annem olsun istemezdim. Psikolojik tedavi alman gerekiyor. Sen bağırınca çocuk susar mı sanıyorsun yazık bebek kim bilir ne kadar korkuyordur o anda... Yazık günah acilen tedavi olmalısın çocuğu öldürürsün bu öfkeyle...
 
Anliyorum seni.kizimda hic uyumazdi ama hic aylarca ayni rutin saatlerce uyutma cabasi yara memeler uzerimde pijamalar tam uyudu derken deli gibi aglamalar.kimsede susturamiyordu.
Benimde yasim cok gencti.bunaliyordum deliriyordum.ayni donemde esimdende bosanmak istedim evden ayrildim.bir gece sallarken uyumusum ole bir bagirdi ki o sersemlikle bacagina vurdum.bak 10 yil gecti vicdan azabini cekerim.el kadar bebek ben vursam ne anldi ki alip sarılınca sustu oysa ki sadece bana muhtac.
He simdi kizmiyor muyum ooo ne kizmalar ne tartismalar kurallar vs.ama 10 yasinda artik .
Biraz daha tahammul az sabir duzene girecek emin ol.
Anne birseyin mi var gel sarilayim diyince sana yasadigin tum zorluklari unutacaksin.
Ailenden yardim iste
Gerekirse uzman bir bakici al geceleri
Kendine zaman ayir
Ama kendine kizma
 
Zamanında lütfen herkes anne olmasin diye yazdığımda burdaki yorum yazan herkes beni azarlamıştı aha alın size başka bir annecik.
 
Tedavi olmalisin ilac sakinlestirici neyse ne
Nekadar onemli isin var isindeki izin evlattan daha onemi
Hemde tup bebek surecini yasamissin
Simdi diyesim geldiki rabbim gercekten kaldirana nasil etsin o bebegi
Adamada evi cehenneme cevirmissin
Bir dusundumde ne kardeslerimin evinde nede ogullarimin evinde boyle bir anne profili gormek istemm.aklinizi basiniza almassaniz isiniz kotu.
Bu cocuk siz bagirfikca agliyor
Onu gec az buyusun sen onu dovmeyede baslarsin
Erkek cocugu cok haylazdir bide bunun ilerisi var.kusmasi ishali gece hastaliklari napicaksin o zaman.
Iyisi en yakin zamanda dr git.
 
Merhaba hanımlar.
38 yaşında çalışan 5.5 aylık erkek bebeği olan bir anneyim. 8 yıldan sonra bir kaç tedavi ve en son ilk tüp bebek denemesi sonucunda kucağıma aldım yavrumu.
Yani hem beklediğim hem istediğim bir bebekti kuzucuk.
Erken doğum yaptığım için doğum iznimin hepsi doğum sonrasına kaldı ve ben ücretsiz izin almayı aklımdan geçirsem de içimden geçirmeden 3.5 aylıkken oğlum işe başladım.
Çünkü bazen bebeğe çok tahammülsüz olduğumu görüyordum.
Son 1 ayda işler daha da değişti. Normal şartlarda da sinirli ve öfke kontrolü olmayan biriyim. Fakat son bir kaç haftadır akşam ağladığında susmadığında ona bağırmalarım oldu. Bir kaç kez sıkıştırıp, sarsmak istedim. Bu istek geldiğinde kendimi tuttum hep şükür. Fakst o kriz anında çok kızıyorum söyleniyorum vs... Eşim sağolsun yanımdaysa alıyor bebeği vs. Dün akşam üzeri yalnızdık bebekle. Akşam 16 dan gece 3 e kadar uyumadı bu arada. Bir ara o kadar çileden çıktım ki kafamı duvarlara vurdum. Sakinleşmek için bebeği yatağına bırakıp çıkıp balkona bir sigara içtim ağlamasına aldırmadan.
Gece babası biraz uyuttu tam uyuycaz derken yine çığlık kıyamet. Ağlama diye bağrılır mı el kadar bebeğe. Bağırdım. Yine eşim sağolsun aldı çabaladı. Ama susmaz ki el kadar bebe. Benim stresim de geçiyor ona.
Oturma odadı mutfak vs derken uyudu. Yatağına alıcam eşim uyumuş oturma odasında. Eşimi kaldırdım. Kalk yanımızda yat ben bir daha ağlarsa bir şey yaparım diye korkuyorum dedim.
Ne kadar üzücü değil mi?
Geçen hafta eşime söyledim, iyi hissetmiyorum, bazen bir an öldürmek geliyor içimden dedim. Yetemiyorum, kötü anneyim, susturamıyorum, mutlu edemiyorum, bir şey yapmaktan korkuyorum bana yardım et, elimden tut dedim. O senin canın bir şey yapmazsın dedi, sen çok iyi bir annesin geçecek bunlar dedi ve konuyu kapattı.
O kadar mutsuzum ve utanç duyuyorum ki anlatamam. Bu söylediğim sadece bebeğimin uykuya dalamadığı ve uykunun krize döndüğü anlarda geçerli. Diğer zamanlar bebeğime her anne kadar en iyisini vermeye çalışıyorum.
Sinir anında bebeğimin kuvezde kaldığı anları getiriyorum aklıma. Derin nefes alıyorum, sarılıp özür diliyorum yavrucuktan. Bir daha yapmayacağım diyorum ama kontrolü kaybediyorum yibe bir noktada.
Böyle işte. Bu anlattıklarım günlük rutinimiz değil elbette. Haftada belki 1. Fakat benşm vicdan azabım hergün.
Doğruyu bilip, hatasını bilip kendşne sözün geçmemesi nedir bötle. Ben oğluma böyle bir anne olmak istemiyorum. Bana bir çıkış yolu gösterin lütfen.
Derhal acilen psikiyatri ye gidin. Lütfen. Annenizi yada bebeğinizi bir süre bakacak birini yanınıza çağırıp bu durumu anlatın size yardımcı olsunlar. Eşinizinde rahatlığına diyecek sözüm Yok.
 
Bunlar olurken esiniz nerde peki? Bu olanlara ne diyor, siz bagirirken neden gelip cocugu sizden almiyor?
 
Back
X