Anne olmanın sorumluluklarından çok korkuyorum

tgcozdmr · Salı 11:42

Niloyatospikk .!.:
8 yaştan selamlar anne olmak bu demek zaten kaygı ve korku anne rahmine düşmesiyle başlar ve nefes aldıkça devam eder.

Aslında benim derdim cocuga bakıp, bakamamak yada onun hayatıyla ilgili endişelenmek değil. Bir şekilde bakılır ve büyütülür. Benim tüm kaygım kendi hayatımın değişmesi ve bu durumu kabul etmekte zorlanmam. Cogu gezgin annelerin dahi keyif alarak anne olduklarını gördükçe biraz moralim düzeliyor ama genel olarak bir cocuga bağlı hayat yaşamak üzüyor. Tüm annelerin ilk duyduklarında yaşadıkları duygumu acaba yoksa ben mi bu kadar kötü düşünüyorum sadece

Niloyatospikk · Salı 12:06

tgcozdmr .!.:
Aslında benim derdim cocuga bakıp, bakamamak yada onun hayatıyla ilgili endişelenmek değil. Bir şekilde bakılır ve büyütülür. Benim tüm kaygım kendi hayatımın değişmesi ve bu durumu kabul etmekte zorlanmam. Cogu gezgin annelerin dahi keyif alarak anne olduklarını gördükçe biraz moralim düzeliyor ama genel olarak bir cocuga bağlı hayat yaşamak üzüyor. Tüm annelerin ilk duyduklarında yaşadıkları duygumu acaba yoksa ben mi bu kadar kötü düşünüyorum sadece

Yok kötü düşünmeyin zorluğunuz ilk 6 ay düzen oturunca gezersiniz yine ben de ikinci için tereddüt ediyorum çünkü artık kızım büyüdü daha özgürüm ama evlat duygusu da çok güzel gül dikeniyle derler ya

Berfin0 · Salı 12:33

tgcozdmr .!.:
Merhaba sevgili anneler ve anne adayları,
Yargılamadan yapacağınız yorumlara ihtiyacım var..
Ben 2 yıllık evliyim ve hamileyim, anne olmayı büyük bir sorumluluk olarak görüyorum, hayatta sadece birine odaklı olmak ve kendi hayatını o saatten sonra bir bebeğin eline vermek ve sadece o saatten sonra onun için yaşamak olarak görüyorum. Bu tamamen benim kendi özümü, benliğimi, hayatımı kaybedeceğimi hissettiriyor. Eşimin baba olma isteği olmasaydı ve ailesinin torun isteği, ömrümün sonuna kadar bu sorumluluğu almak istemezdim belki..
Bu korkuları yaşayan aranızda var mı ? başta böyle şeyler düşünmek normal mi, korkular geçiyormu..
Hayatım biticek cocuktan başka bi hayatım olmayacak diyorum.. anneler bebeğinizin kaç yaşından sonra kendi hayatınız tekrar olmaya başlıyor.. bana yardımcı olurmusunuz çarpıntılarla uyanıyorum çok korkuyorum..

Emin olun kimse yargılamaz çoğumuz bu düşünceleri yaşamışızdır. Ben senelerdir çocuk sahibi olmak için defalarca iğneler ilaçlar uğraştım durdum en son pes ettim hamile olduğumu öğrendim sanki yıllarca bebek için okadar çabayı veren ben değilmişim gibi inanılmaz bi korku içine girdim acaba yetebilecek miyim gerçekten istiyomuydum hayatım değişecek mi diye sayısız düşünce korku sonra farkettim ki niye hayatım değişsin oda eşimle benim hayatımın bir parçası olacak evlenirken aslında ne kadar hayatım değiştiyse okadar değişecek tabiki onun için canımızı vericez ama kendimizi ihmal etmemiz gereken bi adanmışlığa da girmicez

tgcozdmr · Salı 13:15

Berfin0 .!.:
Emin olun kimse yargılamaz çoğumuz bu düşünceleri yaşamışızdır. Ben senelerdir çocuk sahibi olmak için defalarca iğneler ilaçlar uğraştım durdum en son pes ettim hamile olduğumu öğrendim sanki yıllarca bebek için okadar çabayı veren ben değilmişim gibi inanılmaz bi korku içine girdim acaba yetebilecek miyim gerçekten istiyomuydum hayatım değişecek mi diye sayısız düşünce korku sonra farkettim ki niye hayatım değişsin oda eşimle benim hayatımın bir parçası olacak evlenirken aslında ne kadar hayatım değiştiyse okadar değişecek tabiki onun için canımızı vericez ama kendimizi ihmal etmemiz gereken bi adanmışlığa da girmicez

Ah ne güzel empati kurmuşsunuz benimle ve anlayabiliyorsunuz cok sevindim. Tecrübenizi okumaktan da cok mutlu oldum. Demekki olabiliyor böyle korkular. Dediğiniz gibi adanmışlık yaşamadan onu kendi hayatımıza adapte edersek biz değil o bize ayak uydurmuş olur ve büyür. Kendimi teselli ederken bile nefesim daralıyor umarım atlatırız bu korkuları

ssusam · Salı 15:35

tgcozdmr .!.:
Şuan hastanede kontrol için bekliyorum ama gram keyfim heyecanım yok normal mi ? Sizde başta böyle hissetmişmiydiniz. Kendime kabullendirmeye calışıyorum iyi yorumları okuyarak ama zerre mutluluğum yok. Eşim sağolsun herşeyimi yapıyor arabamı aldı sırf mutlu oluyim diye istediğim yerden ev aldı cokta iyi kalpli bir insan, cok hakediyor baba olmayı onun bu kadar cabasına üzülsün istemiyorum eşim için katlanıcam diyorum ama asla mutlu değilim, olamıyorum. İnşallah sizin gibi mentalimi iyi tutabilir iyi geçiririm. Zaten ömrümce 1 tane cocugum olur onada alışırım inşallah

Ben de çocuk planlamadığım bir zamanda hamile kaldım. Benim yaptığım işten dolayı iş hayatımı büyük ölçüde etkileyen bir durum oldu ve işime aşığım. İlk öğrendiğimde 5 tane test yaptım ama sadece üzüldüm diyemem daha çok panik oldum. Ne yapacağım diye hayatım çok değişeceğini hamilelik süreci boyunca kabullenmeye çalıştım. Garip bir duyguydu hem her şekilde korumak istiyordum hem de hamile olmamak. Dediğim gibi dogurunca direk annemmm olmadım ama içgüdüsel olarak korumak kollamak istiyorsunuz. Birde dürüst olayım hamilelik ve sonrasında olan ilgi çok hoşuma gitti. Aslında ne desek boş. Herkesin süreci farklı umarım kolay bir bebeğiniz olur ve birbirinize çok çabuk alışırsınız. Hatta ben doğum esnasinda çok zorlandım doktorlara doguramayacagim vs dedim. Bacaklarımı açmadım bana bebeğin zarar görecek dediklerinde umurumda değil o da kendini düşünsün, ben şu an kendimi düşünüyorum, nasil alırsanız alın vs dedim. Sonrasında bebek şu yuttu diye 2 saat gözlem altında tuttular o süreçte eşim yanıma gelince benim yüzümden diye ağladım. Ben şuan mutluyum çünkü hayatımı zorlaştırmadı, hayatıma adapte edebildim.

baharbahcem · Salı 17:08

Öncelikle hayırlı olsun sağlıkla kucağınıza alırsınız inşallah. Bence bu konular kişiden kişiye değişir diyorum. Kimi annelikten önceki zamanını özler kimi özlemez. Kimi zorlanır kimi zorlanmaz, kimi çok çocuk sever kimisi tek veya hiç sevmez. Ben çocuğumu çok sevdiğim halde eski hayatımı, eşimle sadece iki kişi olduğumuz zamanları özlüyorum. Bebeğimde farklı bir anlam kattı hayatıma, hayata daha çok bağladı ama sorumluluğu çok fazla. Ben çocuğumu çok seviyorum ama anneliği sevemedim. Illa ki hayatınız değişecek her yönden ama siz zamanla alışacaksınız.

Berfin0 · Salı 18:01

tgcozdmr .!.:
Ah ne güzel empati kurmuşsunuz benimle ve anlayabiliyorsunuz cok sevindim. Tecrübenizi okumaktan da cok mutlu oldum. Demekki olabiliyor böyle korkular. Dediğiniz gibi adanmışlık yaşamadan onu kendi hayatımıza adapte edersek biz değil o bize ayak uydurmuş olur ve büyür. Kendimi teselli ederken bile nefesim daralıyor umarım atlatırız bu korkuları

Rica ederim böyle zamanlarda insanlara dert yanmak zor oluyor bazen anlaşılmıyoruz ama burada dertleşince insan rahatlıyor herkes de oluyormuş düşüncesi iyi geliyor. Bu arada kaç haftalıksınız

tgcozdmr · Çarşamba 19:31

baharbahcem .!.:
Öncelikle hayırlı olsun sağlıkla kucağınıza alırsınız inşallah. Bence bu konular kişiden kişiye değişir diyorum. Kimi annelikten önceki zamanını özler kimi özlemez. Kimi zorlanır kimi zorlanmaz, kimi çok çocuk sever kimisi tek veya hiç sevmez. Ben çocuğumu çok sevdiğim halde eski hayatımı, eşimle sadece iki kişi olduğumuz zamanları özlüyorum. Bebeğimde farklı bir anlam kattı hayatıma, hayata daha çok bağladı ama sorumluluğu çok fazla. Ben çocuğumu çok seviyorum ama anneliği sevemedim. Illa ki hayatınız değişecek her yönden ama siz zamanla alışacaksınız.

Bende tam olarak bunu özlemekten korkuyorum. Olmasaydıda mutlu olsaydık başbaşa eşimle dermiyim acaba

annelik ömürlük amelelik gibi geliyor. Sizde alışmışsınız ama tam olarak değil cünkü özleminiz hala var.. napıcam nasıl taşıyacağım bu yükü bilmiyorum. Arkadaşlarımın cocukları var kimsede benim gibi kötü bir pskoloji görmedim hepsi cok mutlu ben mi cok abartıyorum yoksa karakterimimi törpülemem lazım. Siz ne kadar süre sonra anneliğe alıştınız

tgcozdmr · Çarşamba 19:36

Berfin0 .!.:
Rica ederim böyle zamanlarda insanlara dert yanmak zor oluyor bazen anlaşılmıyoruz ama burada dertleşince insan rahatlıyor herkes de oluyormuş düşüncesi iyi geliyor. Bu arada kaç haftalıksınız

Merhaba, 5 haftalık şuan. Hamile olduğumu unuttuğumda mutluyum aklıma gelince nefesim daralıyor. Arkadaşlarımın tesellileri hiç sevimli sempatik gelmiyor. Fakat eşimle ömür boyu yalnız başımıza bi yerde sıkılırız elbette cocuk olmalı diyorum, yaşımda 35 daha vaktimde yok diyorum ama kabul edemiyorum. Keşke genc evlenip aklım ermiyorken yapsaydım diyorum. Cok zormuş sorumluluk almak. Malesef bunu yazıyorum ama en kötüsü, kaçış yolu ölüm gibi düşünüyorum

bi saniye dahi hevesim heycanım yok. Her anne yaşıyor bunları diyenler oldu ama hepsi benim kadar olumsuz düşünüyorlarmıydı acaba. Keşke bu hissi yaşayan bi anneyle konuşabilsem diyorum..

Berfin0 · Çarşamba 19:45

tgcozdmr .!.:
Merhaba, 5 haftalık şuan. Hamile olduğumu unuttuğumda mutluyum aklıma gelince nefesim daralıyor. Arkadaşlarımın tesellileri hiç sevimli sempatik gelmiyor. Fakat eşimle ömür boyu yalnız başımıza bi yerde sıkılırız elbette cocuk olmalı diyorum, yaşımda 35 daha vaktimde yok diyorum ama kabul edemiyorum. Keşke genc evlenip aklım ermiyorken yapsaydım diyorum. Cok zormuş sorumluluk almak. Malesef bunu yazıyorum ama en kötüsü, kaçış yolu ölüm gibi düşünüyorum bi saniye dahi hevesim heycanım yok. Her anne yaşıyor bunları diyenler oldu ama hepsi benim kadar olumsuz düşünüyorlarmıydı acaba. Keşke bu hissi yaşayan bi anneyle konuşabilsem diyorum..

canım kendini gerçekten çok çıkmazda hissediyorsan terapiye gidebilirsin. Bence senin derdin ne biliyormusun fazla bilinçli olmak eğer dediğin gibi erken evlenip erken çocuk sahibi olsaydın bu sefer de niye bu kadar erken doğurdum yetemedim düşüncen olacaktı. Çok başındasın dediğim gibi okadar uğraşmış olmama rağmen ben de hamileliğin erken dönemlerin de senin gibi çok endişeliydim ama ilerledikçe kalp atışını her gittiğim de daha da net duydukça daha da çok benimsemeye başladım o yüzden kendine zaman ver ama ihmal de etme baktın bu düşüncelerden çıkamıyorsun bi uzman görüşü al derim

cayseverim · Çarşamba 20:55

tgcozdmr .!.:
Merhaba, 5 haftalık şuan. Hamile olduğumu unuttuğumda mutluyum aklıma gelince nefesim daralıyor. Arkadaşlarımın tesellileri hiç sevimli sempatik gelmiyor. Fakat eşimle ömür boyu yalnız başımıza bi yerde sıkılırız elbette cocuk olmalı diyorum, yaşımda 35 daha vaktimde yok diyorum ama kabul edemiyorum. Keşke genc evlenip aklım ermiyorken yapsaydım diyorum. Cok zormuş sorumluluk almak. Malesef bunu yazıyorum ama en kötüsü, kaçış yolu ölüm gibi düşünüyorum bi saniye dahi hevesim heycanım yok. Her anne yaşıyor bunları diyenler oldu ama hepsi benim kadar olumsuz düşünüyorlarmıydı acaba. Keşke bu hissi yaşayan bi anneyle konuşabilsem diyorum..

beeen! Aynen bunlari dusundum yasadim. Boyle hissettigim icin kendime saydim sövdüm. Lohusaligim da zor geçti psikolojik olarak. Ama biraz once kizimin hirkasini koklayip SENI VERENE ÖLÜRÜM diye bagiriyodum evde.

tgcozdmr · Çarşamba 21:17

cayseverim .!.:
beeen! Aynen bunlari dusundum yasadim. Boyle hissettigim icin kendime saydim sövdüm. Lohusaligim da zor geçti psikolojik olarak. Ama biraz once kizimin hirkasini koklayip SENI VERENE ÖLÜRÜM diye bagiriyodum evde.

Ahh ne güzel umarım ogünler gelir benim içinde

Ben dibi görücem gibi görünüyor bu süreçte ama inşallah sizin dediğiniz gibi olur

baharbahcem · Dün 02:14

tgcozdmr .!.:
Bende tam olarak bunu özlemekten korkuyorum. Olmasaydıda mutlu olsaydık başbaşa eşimle dermiyim acaba annelik ömürlük amelelik gibi geliyor. Sizde alışmışsınız ama tam olarak değil cünkü özleminiz hala var.. napıcam nasıl taşıyacağım bu yükü bilmiyorum. Arkadaşlarımın cocukları var kimsede benim gibi kötü bir pskoloji görmedim hepsi cok mutlu ben mi cok abartıyorum yoksa karakterimimi törpülemem lazım. Siz ne kadar süre sonra anneliğe alıştınız

Bende sizin gibi düşünüyorum annelik çok zor geldi bana şahsen. Çevreme bakıyorum hiç benim gibi yok ya da kimse anlatmıyor. Üstelik 2 3 çocuklu olanlar bile benim gibi zorlanmıyor bi tek ben zorlanıyorum gibi geliyor. Eskiden sıradan olan her şey lüks haline geliyor. Ben hayatım değişmedi diyenlere şaşıyorum doğrusu, nasıl değişmez ki hayat kökten değişiyor bence herşey. Ben doğum yapalı 1 buçuk sene oldu ama zaman zaman eski sorumsuz günlerimi özlüyorum. Kafamız estikçe tatile gitmeyi, özgür olmayı, kimseye bağlı olmadan bişeyler yapmayı çok severdim. Çocuk olduktan sonra hepsi azalıyor maalesef. Bazen bende sizin gibi diyorum acaba olmasa nasıl olurdu daha mı mutlu olurduk diye. Ama çocukta bi yerde canın kanın oluyor o kadar seviliyor ki. Insan hayatına yeni bir deneyim getiriyor bence, onun büyüdüğünü görmek çok keyifli geliyor bazen. Sizi kayıtsız şartsız seven küçük bir insan

Eski hayatımı özlesemde, anneliği sevemesemde, zorlansamda yine de çocuğumu çok seviyorum iyi ki hayatıma girdi diyorum. Annelik delilik işte inşallah sizde bu süreçleri atlatır sağlıkla kucağınıza alırsınız.

tgcozdmr · Dün 12:20

baharbahcem .!.:
Bende sizin gibi düşünüyorum annelik çok zor geldi bana şahsen. Çevreme bakıyorum hiç benim gibi yok ya da kimse anlatmıyor. Üstelik 2 3 çocuklu olanlar bile benim gibi zorlanmıyor bi tek ben zorlanıyorum gibi geliyor. Eskiden sıradan olan her şey lüks haline geliyor. Ben hayatım değişmedi diyenlere şaşıyorum doğrusu, nasıl değişmez ki hayat kökten değişiyor bence herşey. Ben doğum yapalı 1 buçuk sene oldu ama zaman zaman eski sorumsuz günlerimi özlüyorum. Kafamız estikçe tatile gitmeyi, özgür olmayı, kimseye bağlı olmadan bişeyler yapmayı çok severdim. Çocuk olduktan sonra hepsi azalıyor maalesef. Bazen bende sizin gibi diyorum acaba olmasa nasıl olurdu daha mı mutlu olurduk diye. Ama çocukta bi yerde canın kanın oluyor o kadar seviliyor ki. Insan hayatına yeni bir deneyim getiriyor bence, onun büyüdüğünü görmek çok keyifli geliyor bazen. Sizi kayıtsız şartsız seven küçük bir insan Eski hayatımı özlesemde, anneliği sevemesemde, zorlansamda yine de çocuğumu çok seviyorum iyi ki hayatıma girdi diyorum. Annelik delilik işte inşallah sizde bu süreçleri atlatır sağlıkla kucağınıza alırsınız.

Peki bu kısıtlanan hayatınızın, annelik sorumluluğunuzun azalacağını, eskisi gibi rahat olabilme arzunuzun ne zaman yerine geleceğini düşünüyorsunuz. Çünkü aynı duyguları yaşıyoruz. Siz benim önümde örneksiniz. Bebeğiniz 1buçuk yaşında sanırım kaç sene sonra rahata ermiş olacaksınız sizce.. en azında teselli olur bana diye soruyorum

Tutunamayanlar777 · Dün 13:01

Hayatınıza yeni bir birey giriyor tabi ki hayat değişecek ama sonuçta eşim istedi deseniz de siz istemeseniz hamile kalmazsınız. Evlenince de hayat değişiyor,en basiti bayramda gezmek yerine eşinizin ailesine akrabalarına gidiyorsunuz bu ne kadar normalde çocuk için arada bazı etkinliklere gidememek de normal. Hayatın akışı bu. Evet başlarda küçük bir birey olduğu için ona endeksli yaşıyorsunuz ama biraz d alsa kendinize nefes alanı açarsanız rahat edersiniz. 2.3. Aydan sonra eşinize bırakıp 2 saat kadar dışarı çıkabilirsiniz. Sonra yaş ilerledikçe süre artar. Emmeyi bırakınca arkadaşlarınızla bir günlük tatile gidersiniz,aile bireyleri yakınsa eşinizle baş başa gidersiniz. Siz , eşiniz ve çevrenizden yardım istemeye çekinmezseniz,hayatınızda nefes boşlukları açarsanız daha kolay olur.
O yüzden ne zaman rahata edeceğim diye bakmayın, her yaşın sorumluluğu farklı ve ömür boyu sürüyor. Hayatınıza yeni bir birey girdi artık onunla yeni bit hayat kuruyorsunuz bu hayatta siz de varsınız o da bu dengeyi kurmak elimizde. İşe girince, evlenince hep hayatımız değişti ama ne zaman rahata ercez demedik ,merak etmeyin çocukla da hayat keyifli olabiliyor

baharbahcem · Dün 13:21

tgcozdmr .!.:
Peki bu kısıtlanan hayatınızın, annelik sorumluluğunuzun azalacağını, eskisi gibi rahat olabilme arzunuzun ne zaman yerine geleceğini düşünüyorsunuz. Çünkü aynı duyguları yaşıyoruz. Siz benim önümde örneksiniz. Bebeğiniz 1buçuk yaşında sanırım kaç sene sonra rahata ermiş olacaksınız sizce.. en azında teselli olur bana diye soruyorum

Eskisi kadar özgür olmayacağım onu kabullendim. Önce o sorumluluğu kabullenmek, benimsemek gerekiyor bence. Bende kolay kabullenemedim hepsi zamanla oldu. Asla pişman değilim dünyaya getirdiğime ama keşke banada anneliğin zor taraflarını anlatsalardı, o zorluğu kabullendirselerdi. Herkes anneliği sadece güzelleme yapıyordu, evet bende zorluğunu biliyordum ama yinede başa gelmeyince insan anlamıyormuş. Bir tek çocuk sorumluluğu değil, etrafın bana annelik baskısı bile çok yordu. Ama zamanla bişeyleri öğrendim yeri geliyor zorlanıyorum yeri geliyor çok şey öğreniyorum. Içinizi ferah tutun siz yine de, Sadece zorluklarına odaklanmak insanı etkiliyor ister istemez. Sadece bebeğinize odaklanın size çok samimi söylüyorum hepsini yaşayan biri olarak

Mihrimah Sultann · Dün 14:47

tgcozdmr .!.:
Merhaba sevgili anneler ve anne adayları,
Yargılamadan yapacağınız yorumlara ihtiyacım var..
Ben 2 yıllık evliyim ve hamileyim, anne olmayı büyük bir sorumluluk olarak görüyorum, hayatta sadece birine odaklı olmak ve kendi hayatını o saatten sonra bir bebeğin eline vermek ve sadece o saatten sonra onun için yaşamak olarak görüyorum. Bu tamamen benim kendi özümü, benliğimi, hayatımı kaybedeceğimi hissettiriyor. Eşimin baba olma isteği olmasaydı ve ailesinin torun isteği, ömrümün sonuna kadar bu sorumluluğu almak istemezdim belki..
Bu korkuları yaşayan aranızda var mı ? başta böyle şeyler düşünmek normal mi, korkular geçiyormu..
Hayatım biticek cocuktan başka bi hayatım olmayacak diyorum.. anneler bebeğinizin kaç yaşından sonra kendi hayatınız tekrar olmaya başlıyor.. bana yardımcı olurmusunuz çarpıntılarla uyanıyorum çok korkuyorum..

2 yaşında kızım var o kadar zor ki , iyi ki var diyorum ama büyük bir zorluk ve sorumluluktur, sadece eşiniz ve ailesi istediği için anne olacaksanız size de bebeğe de yazık olur , çocuk tamamen sabır imtihanı...

Anne olmanın sorumluluklarından çok korkuyorum

Ayrıntılı Düzenleme

tgcozdmr

Yeni Üye

Niloyatospikk

SAŞÖ

Berfin0

Aktif Üye

tgcozdmr

Yeni Üye

ssusam

Aktif Üye

baharbahcem

Yeni Üye

Berfin0

Aktif Üye

tgcozdmr

Yeni Üye

tgcozdmr

Yeni Üye

Berfin0

Aktif Üye

cayseverim

Popüler Üye

tgcozdmr

Yeni Üye

baharbahcem

Yeni Üye

tgcozdmr

Yeni Üye

Tutunamayanlar777

Popüler Üye

baharbahcem

Yeni Üye

Mihrimah Sultann

Nev-i şahsına münhasır 🦋

Benzer Konular