- 20 Ağustos 2015
- 460
- 388
- 33
- Konu Sahibi misslola35
-
- #1
Fikrini değiştirmeyecek gibi de artık zorla yapmaya çalışacağız,o da artık nasıl bir etki yaratır onu düşünüyoruz. Evinde bir dakika oturmuyor yapacak bir şeyler uyduruyor zamanı geçiyor.Ama bizimle de olursa yalnız olmayacak,zamanının çoğu boş geçecek.Bunu da kabullenmesi çok zor.Yaslilar maalesef oyle oluyorlar benim ananemde oldukca yasli ve tek yasiyor. Annemlere bir gun gelse aksamina hemen evine donmek istiyor. Annemlere yakin oturuyor Allahtan sizin gibi bi durumumuz yok ama fikrini degistirmesi cok cok zor olur gibime geldi.
Bu seferki ailecek sorunumuz başlıktan da anlaşılacağı gibi anneannem...
Dedem vefat edeli 20 yıl oldu ve o zamandan beri yalnız köy evinde yaşıyor. Kendine göre bir düzen kurmuş,yaşayıp gidiyordu.Bizi ve diğer çocuklarının ziyarete gelmesini istiyordu,gidince de fazla kalınmasına tahammül edemezdi bunu hareketleriyle de gösterirdi. Bizim yanımıza gel desek bile gelmez,bahçesini falan bahane ederek inatlaşırdı.
Fakat birkaç ay önce hepimizi ciddi anlamda korkutan bir rahatsızlık geçirdi. Annemler ve kardeşleri de zaten yalnız kalmaması konusunda bu olay yüzünden net bir karar aldılar.
Teyzemler ve dayımlar kendince sıkıntıları var ve annemde en rahat bizde olacağını,kalacağını düşünerek bizimle İstanbul'a gerekirse zorla getirme kararı aldı.
Anneannem başta çok olumluydu gelirim sizinle diyip duruyordu fakat şu anda gelemem şimdi,hayvanları elden çıkaracağım,bahçem var,gelip ne yapacağım demeye başladı. Birkaç defa sert çıkıştık,sağlığından önemli değil diye.
Evinden koparmama durumumuz ne yazıkki yok çünkü kardeşim okula başlayacak ve memlekette kış oldukça çetin geçiyor,orada yazın kalması normal ama kışın asla ama asla yalnız bırakmayız,bırakamayız.
Kendi düzenini,evini bırakması hiç kolay değil ama biz zorla bir şeyler yapmaya çalışarak doğru mu yapıyoruz? Bunca yıl yalnız yaşamasının üstüne psikolojik olarak yıpranmış,evinden koparsa daha kötü olur mu? Tavsiyeleriniz nedir?
Hayatta kabul ettiremeyiz anneanneme,onu da geçtim annemlerin içine sinmez bir bakıcı.benim anneannem ve dedem de öyleler malesef.
yıllarını vererek oluşturdukları düzenlerini bırakmak istemiyorlar.
bir de kaç sene boyunca o evde kaldı anneanneniz düşünün, ne anıları var. en başta tamam derler ama iş başa düşünce kalkıp da düzenlerini bozmak istemezler.
maddi durumunuz el verirse bakıcı veya hemşire tutabilirsiniz. devamlı onunla kalır.
evin bir odasını verir herhalde ton ton anneanneniz,kovmaz kadını evden değil mi
Bu seferki ailecek sorunumuz başlıktan da anlaşılacağı gibi anneannem...
Dedem vefat edeli 20 yıl oldu ve o zamandan beri yalnız köy evinde yaşıyor. Kendine göre bir düzen kurmuş,yaşayıp gidiyordu.Bizi ve diğer çocuklarının ziyarete gelmesini istiyordu,gidince de fazla kalınmasına tahammül edemezdi bunu hareketleriyle de gösterirdi. Bizim yanımıza gel desek bile gelmez,bahçesini falan bahane ederek inatlaşırdı.
Fakat birkaç ay önce hepimizi ciddi anlamda korkutan bir rahatsızlık geçirdi. Annemler ve kardeşleri de zaten yalnız kalmaması konusunda bu olay yüzünden net bir karar aldılar.
Teyzemler ve dayımlar kendince sıkıntıları var ve annemde en rahat bizde olacağını,kalacağını düşünerek bizimle İstanbul'a gerekirse zorla getirme kararı aldı.
Anneannem başta çok olumluydu gelirim sizinle diyip duruyordu fakat şu anda gelemem şimdi,hayvanları elden çıkaracağım,bahçem var,gelip ne yapacağım demeye başladı. Birkaç defa sert çıkıştık,sağlığından önemli değil diye.
Evinden koparmama durumumuz ne yazıkki yok çünkü kardeşim okula başlayacak ve memlekette kış oldukça çetin geçiyor,orada yazın kalması normal ama kışın asla ama asla yalnız bırakmayız,bırakamayız.
Kendi düzenini,evini bırakması hiç kolay değil ama biz zorla bir şeyler yapmaya çalışarak doğru mu yapıyoruz? Bunca yıl yalnız yaşamasının üstüne psikolojik olarak yıpranmış,evinden koparsa daha kötü olur mu? Tavsiyeleriniz nedir?
Biz esimin anneanesi icin ayni koyden annesi vefat etmis genc bir kizdan yardim almistik.
Kiz sabahlari okula gitti, geri kalan zamanda hep beraber kaldilar. Ev arkadasi gibi oldu. Ilaclari takip ediyordu, hasta olunca haber veriyordu, hastane isleri beraberdi.
Bizimkiler hem okuttu kizi hem maas verdi.
Normalde anneane kabul etmiyordu ne yanimiza gelmeyi ne de yanina birini.
Kiz çaresiz, okusun yaninda dedik hemen kabul etti.
Vardir mutlaka size yardimi dokunacak birileri.
Onu düşündüğümüz için öyle yapacağız. Bulunduğu yerde samimi komşuları kış mevsiminde şehir merkezlerine gidiyor yani başına bir şey gelse çok sonradan haberimiz olacak. Bu korkuyu da yaşadığımız için haliyle biraz bencilce düşünüyoruz.Kendiniz için getirmeyi istiyorsunuz ama ona iyilik yapmak gerçekten istiyorsanız psikolojik ve fiziksel olarak kendi evinde kalması gerekli yardımcı birini ya da bir komşusu ile anlaşıp ihtiyaçlarını bir nebze karşılamasını isteyin. Kış mevsiminde kısa süreliğine olsa size getirmemiz mantıklı.
Kabul edeceğini bilsek,ki kesinlikle etmez,yardımcı işi düşünülebilirdi. Bende,kardeşlerimde zaten gün içinde evde olmayız,annemin eşi şehir dışında çalışıyor yani gün içinde annemde yalnız kalıyor.Anneannenizi elbette çok seviyor ve onun için endişeleniyorsunuz. Ama, siz ona ucu açık bir misafirlik sunuyorsunuz. Evinizde çok iyi ağırlanan ve saygı gören bir misafir olacak fakat orası kendi evi olmayacak. Hele de yaşlılığın getirdiği alınganlığı da üzerine eklersek iş daha da zorlaşır. Anneannenizin yerinde olsam, elim ayağım tuttuğu sürece ben de evimden ayrılmayı kabul etmem. Aklınız onda kaliyorsa, ki kendi acınızdan haklısnız, birini bularak ona hem yardımcı olup hem yarenlik etmesini sağlayabilirsiniz.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?