Annedir ne yapsa yeridir mi?

mavitosbik07 .!.:

Sizi çok iyi anlıyorum. Benim durumum biraz farklı ama üzerimde ki duygusal etkisi aynı. Evlendim, ilk yıllar karı koca bittik. Gecenin bir yarısı annemin sesi iyi değil diye çok gittik ağlayarak ki 1 saatlik yol. Hediye alırım, giymem bunu diye kenara fırlatır vs. Arar mesela, TV programında bir şey izlemiştir. Ben iyi bir anne olamadım, sevgimi veremedim galiba. İşte bırakıp giden annelerini arıyorlar, ben başınızda bekledim, ondan kıymetim yok vs. Telefona cevap vermesem, belki oluyorum, belki yolda düştüm seni arıyorlar açmıyorsun. Sonra benim, kötü evlat miyim diye vicdan savaşım. Son bir yıldır daha kendim odakliyim. Bu bir yıl, çok sancılı bir süreç oldu benim icin ama son derece huzurluyum şu an.

Genişletmek için tıkla...

strawberryland .!.:

Ya işte telini acmadığınızda onun düşmuş olmasi, ya da benim başima bir şey geliyor olmasi senaryolari çooook aşırı saçma geliyor bana. Düşse siz o an napicaksiniz ya da benim başima bir sey geldiyse 14 saatlik uzaklıktan napabilecek. Ki bu kadar iyi niyetli bir arama olsa ulastiğında serzenis edip, ah vah olsem keske diyip, huzursuzluk yaratip tartişma çikarmak yerine şükür bir şey yok çok korktum der. Ya bu annelerin genel ortak noktası kaostan besleniyorlar bence. Onlar da haklı huzur görmeyince normalinin sürekli kaos olduğunu düşünüyorlar. Burada bazi arkadaşlar olayı yanlış yerinden anladi. Benim derdim merak etmesi falan değil, her olayın kaosa dönebilme ihtimalinden yorulmak.

Genişletmek için tıkla...

mavitosbik07 .!.:

Evet aynen kaostan besleniyorlar. Beni kendime getiren abim oldu. Dedi ki, annenin yaşadığı kadar yaşamaya garantin mi var? Artık kendi hayatına bak.
Evet, zor bir hayatı oldu, anlamaya çalışıyorum. Benim de onunla beraber zor bir hayatım oldu ve artık hayatımda zorluk istemiyorum.
Daha bugün yine bir şeyler anlattı. Çözümler sundum, kabul etmedi. Dedim ki, bir cukurdasin, elimi uzatıyorum, çıkmak yerine beni çekiyorsun. Bunu ikimize de yapma

Genişletmek için tıkla...

strawberryland .!.:

Abiniz mantikliymis iyi ki. Bazen birinin dürtmesi gerekiyor uyandirmak icin. Sizin dediginiz cumleleri ben desem cevap bile alamam dediklerime. Duzgun mantikli konusma olmuyor cunku. Ya hic cevap vermez baska seyle ilgilenir. İcinden cekilcek bi laf olursa o zaman senlik baslar. Evet uzuluyoruz ama elden bir sey gelmiyor. Belki benim yerimde baska bir evladi olsa daha iyi olabilirdi. Daha cok ilgilenen dibinde yasayan ama onun icin de elde olan benim. Benim icin de elde olan o

Genişletmek için tıkla...

strawberryland .!.:

Merhaba güzel kadınlar,

Bu sorunu yazip yazmamak konusunda çok arada kaldim. İçimde duracağına burda dursun dedim

Benim annemle ilişkim hiç cevremde gördüğüm anne-kız ilişkileri gibi olmadi. Normali de yoktur bu işin tabi de. Öyle birbiriyle cok iyi anlaşan insanlar olmadık, küçükken çok takardım bu duruma ama büyüdükçe gördüm ki mükemmel aile yok. Neyse küçüklüğüme inmiyim ordan çıkamam Özetle zorla evlendirilmiş gibi birlikte hayat tüketen anne baba. Bitmeyen kavga gürültü. Annemin ben öleyim o zaman, ben kimim ki zaten tripleri ve göstermelik intihar girişimleri ile kapanış. Bu kadar duygusuz yazdığıma bakmayin küçükken ne ağlardım. Ah o minnoş yüreğim. Ne çok üzmüşüm kendimi boşuna. Tabii sonrasında terapiler... Hatta psikiyatrist annen düzelmeden olmaz demişti annemi ikna edemeyince ben evden topuk topuk.

Neyse bugun ki olaya geleyim. Son bir haftadir gündüz uykularına alıştım. Annem de son bir haftadir bana sardı. İki haftada bir arayan kadın arıyor. İnatla o saati hissedip ariyor. Sorun değil uçak modu diye bir şey var dedim. Bugun de yine arar belki diye uçak moduna aldım telefonu. Almaz olaydım...Teli bir açtım hemen beni ara mesajlari. İki saat ya ne olmuş olabilir dedim. Aradım "sen tek yaşıyorsun, sana bir sey oldu, öldün sandım" diye bana bagiriyor. Telefonu niye kapatiyormuşum. Ya dedim aranmak istemedim olabilir. İki saat kapaliydi sadece tel. Ya iyiyim işte diyorum hala kiziyor ağlıyor. Dedim aynısı sana da oldu. Hatta beni ertesi gün aramişti. Ben senin iyi olduğunu öğrenince tamam dedim. Hala ne diye büyütüyosun dedim. (burada ses yukselmeye başladi tabi). Ağlamasina cidden hiç üzülemiyorum. Aksine bende sinir yapiyor. Ağlarken devam ediyor keşke ölsem ben, ben hiç iyi davranilmayi haketmiyorum, neyi hak ediyorum ki zatenler falan. Bir de asla mantıklı bir cümlesi yoktur. Sanki dünyadaki herkes birleşmiş onun ölmesini istiyormuş gibi davranır ve asla ama aslaaa es vermez bunlari sayarken. Bu ölme laflarini falan duyunca bana geldiler yine. 5 yaşında gibi her olaydan dram çıkarıp buraya bağlıyosun, yeter artık şu laflarin zerre etkilemiyor beni dedim bağırarak. Arama beni bidaha dedi kapattı. Arada daha cümleler var da sinirden hatırlamiyorum.

Ya gerçekten terapi, kitap, eğitim vs... Çok fazla şey denedim yillardir. Hayatimın en sorunsuz kaygısız mutlu zamanlarını yaşıyorum şükür. Fakat kadın bu kafaya sarınca geliyolar bana da. Aylarca aramaz şimdi. Ne kadar umursamamaya çalışsam da benim de aklımın kenarında durur. Tedavi ol desem gitmez. Offf bıktım bu drama queenlikten ya. Aman işte yazınca biraz olsun rahatladım.

Nasıl bir iç dökmeyse 1 sayfa tutmuşkusura bakmayın artık

Genişletmek için tıkla...

dr_yad .!.:

Sizin yaşadıklarınızin belki 100 katını yasadi anneniz zamanında. Hala da yaşıyor demek ki. Sadece bana söyle yapıyor diye bakmayın olaya "Bu kadin-yani anneniz-niye bu hale geldi diye de bakin" . Doğru duruşta gün yüzü görmeden belli bir yasa gelen insanlar var ne yazık ki ve biz ne kadar tedavi ol, gel şuraya gidelim vs desek de onlar öyle şeyler ile büyümedigi için ya da insan psikolojisi ile ilgili pek bir şey bilemedikleri için oralı olmuyorlar. Kusura bakmayın ama ben anneniz için de üzüldüm sizden daha çok hatta. Çünkü yıllarca yaşadığı bir durum olmalı onun için. Mesela siz şimdi kaçıp kurtulmuşsunuz en azından o onu da yapamamış. Bu coğrafyada kadın olmal zor çok zor. Hele eskiden daha da zormus. Belli bir azinlik harici. Ne desem ama diye başlayan cümleler gelecek onun için belki anlayan anlar.

Genişletmek için tıkla...

strawberryland .!.:

Merhaba güzel kadınlar,

Bu sorunu yazip yazmamak konusunda çok arada kaldim. İçimde duracağına burda dursun dedim

Benim annemle ilişkim hiç cevremde gördüğüm anne-kız ilişkileri gibi olmadi. Normali de yoktur bu işin tabi de. Öyle birbiriyle cok iyi anlaşan insanlar olmadık, küçükken çok takardım bu duruma ama büyüdükçe gördüm ki mükemmel aile yok. Neyse küçüklüğüme inmiyim ordan çıkamam Özetle zorla evlendirilmiş gibi birlikte hayat tüketen anne baba. Bitmeyen kavga gürültü. Annemin ben öleyim o zaman, ben kimim ki zaten tripleri ve göstermelik intihar girişimleri ile kapanış. Bu kadar duygusuz yazdığıma bakmayin küçükken ne ağlardım. Ah o minnoş yüreğim. Ne çok üzmüşüm kendimi boşuna. Tabii sonrasında terapiler... Hatta psikiyatrist annen düzelmeden olmaz demişti annemi ikna edemeyince ben evden topuk topuk.

Neyse bugun ki olaya geleyim. Son bir haftadir gündüz uykularına alıştım. Annem de son bir haftadir bana sardı. İki haftada bir arayan kadın arıyor. İnatla o saati hissedip ariyor. Sorun değil uçak modu diye bir şey var dedim. Bugun de yine arar belki diye uçak moduna aldım telefonu. Almaz olaydım...Teli bir açtım hemen beni ara mesajlari. İki saat ya ne olmuş olabilir dedim. Aradım "sen tek yaşıyorsun, sana bir sey oldu, öldün sandım" diye bana bagiriyor. Telefonu niye kapatiyormuşum. Ya dedim aranmak istemedim olabilir. İki saat kapaliydi sadece tel. Ya iyiyim işte diyorum hala kiziyor ağlıyor. Dedim aynısı sana da oldu. Hatta beni ertesi gün aramişti. Ben senin iyi olduğunu öğrenince tamam dedim. Hala ne diye büyütüyosun dedim. (burada ses yukselmeye başladi tabi). Ağlamasina cidden hiç üzülemiyorum. Aksine bende sinir yapiyor. Ağlarken devam ediyor keşke ölsem ben, ben hiç iyi davranilmayi haketmiyorum, neyi hak ediyorum ki zatenler falan. Bir de asla mantıklı bir cümlesi yoktur. Sanki dünyadaki herkes birleşmiş onun ölmesini istiyormuş gibi davranır ve asla ama aslaaa es vermez bunlari sayarken. Bu ölme laflarini falan duyunca bana geldiler yine. 5 yaşında gibi her olaydan dram çıkarıp buraya bağlıyosun, yeter artık şu laflarin zerre etkilemiyor beni dedim bağırarak. Arama beni bidaha dedi kapattı. Arada daha cümleler var da sinirden hatırlamiyorum.

Ya gerçekten terapi, kitap, eğitim vs... Çok fazla şey denedim yillardir. Hayatimın en sorunsuz kaygısız mutlu zamanlarını yaşıyorum şükür. Fakat kadın bu kafaya sarınca geliyolar bana da. Aylarca aramaz şimdi. Ne kadar umursamamaya çalışsam da benim de aklımın kenarında durur. Tedavi ol desem gitmez. Offf bıktım bu drama queenlikten ya. Aman işte yazınca biraz olsun rahatladım.

Nasıl bir iç dökmeyse 1 sayfa tutmuşkusura bakmayın artık

Genişletmek için tıkla...

strawberryland .!.:

Merhaba güzel kadınlar,

Bu sorunu yazip yazmamak konusunda çok arada kaldim. İçimde duracağına burda dursun dedim

Benim annemle ilişkim hiç cevremde gördüğüm anne-kız ilişkileri gibi olmadi. Normali de yoktur bu işin tabi de. Öyle birbiriyle cok iyi anlaşan insanlar olmadık, küçükken çok takardım bu duruma ama büyüdükçe gördüm ki mükemmel aile yok. Neyse küçüklüğüme inmiyim ordan çıkamam Özetle zorla evlendirilmiş gibi birlikte hayat tüketen anne baba. Bitmeyen kavga gürültü. Annemin ben öleyim o zaman, ben kimim ki zaten tripleri ve göstermelik intihar girişimleri ile kapanış. Bu kadar duygusuz yazdığıma bakmayin küçükken ne ağlardım. Ah o minnoş yüreğim. Ne çok üzmüşüm kendimi boşuna. Tabii sonrasında terapiler... Hatta psikiyatrist annen düzelmeden olmaz demişti annemi ikna edemeyince ben evden topuk topuk.

Neyse bugun ki olaya geleyim. Son bir haftadir gündüz uykularına alıştım. Annem de son bir haftadir bana sardı. İki haftada bir arayan kadın arıyor. İnatla o saati hissedip ariyor. Sorun değil uçak modu diye bir şey var dedim. Bugun de yine arar belki diye uçak moduna aldım telefonu. Almaz olaydım...Teli bir açtım hemen beni ara mesajlari. İki saat ya ne olmuş olabilir dedim. Aradım "sen tek yaşıyorsun, sana bir sey oldu, öldün sandım" diye bana bagiriyor. Telefonu niye kapatiyormuşum. Ya dedim aranmak istemedim olabilir. İki saat kapaliydi sadece tel. Ya iyiyim işte diyorum hala kiziyor ağlıyor. Dedim aynısı sana da oldu. Hatta beni ertesi gün aramişti. Ben senin iyi olduğunu öğrenince tamam dedim. Hala ne diye büyütüyosun dedim. (burada ses yukselmeye başladi tabi). Ağlamasina cidden hiç üzülemiyorum. Aksine bende sinir yapiyor. Ağlarken devam ediyor keşke ölsem ben, ben hiç iyi davranilmayi haketmiyorum, neyi hak ediyorum ki zatenler falan. Bir de asla mantıklı bir cümlesi yoktur. Sanki dünyadaki herkes birleşmiş onun ölmesini istiyormuş gibi davranır ve asla ama aslaaa es vermez bunlari sayarken. Bu ölme laflarini falan duyunca bana geldiler yine. 5 yaşında gibi her olaydan dram çıkarıp buraya bağlıyosun, yeter artık şu laflarin zerre etkilemiyor beni dedim bağırarak. Arama beni bidaha dedi kapattı. Arada daha cümleler var da sinirden hatırlamiyorum.

Ya gerçekten terapi, kitap, eğitim vs... Çok fazla şey denedim yillardir. Hayatimın en sorunsuz kaygısız mutlu zamanlarını yaşıyorum şükür. Fakat kadın bu kafaya sarınca geliyolar bana da. Aylarca aramaz şimdi. Ne kadar umursamamaya çalışsam da benim de aklımın kenarında durur. Tedavi ol desem gitmez. Offf bıktım bu drama queenlikten ya. Aman işte yazınca biraz olsun rahatladım.

Nasıl bir iç dökmeyse 1 sayfa tutmuşkusura bakmayın artık

Genişletmek için tıkla...

pisekar .!.:

annelik bu degil, bu ne ya simarik cocuk gibi. yukarıda anlatilan seyler korkunç bence. sinir koymayı bilmek gerekiyor. patlamadan kırmadan sinirleri söylemeli ve negatif davranislari beslememeli bence.

Genişletmek için tıkla...

Kelebekmf .!.:

Annen çok sevgisiz kalmış bunlar sevgi isteği çığlıkları.

Hani çocuklar dikkat çekmek için ortalığı birbirine katar ya o hesap. Kesinlikle yetişkin davranışı değil haklısınız çok yorucu.

Annenize siz destek olmazsanız kimse destek olmaz. Ona istediği şeyi verin. Koşulsuz sevgi ve ilgi istiyor belli. Bir süre ne yaparsa alttan alın. Süpriz yapın. Ne biliyim bi tatlı alın evine gidin. Önce bi gardını indirsin. Kılıcını kınına koysun. Sonra çok sonra sorunlarınızı konuşun.

Burdan yazmak kolay diyeceksiniz. Ama kader bu vicdanınız rahat etmiyorsa onu tamir etmek size düşüyor. Aslında çocuklar böyle olur anneler onlara ulaşmaya çalışır. Sizde roller değişmiş. Anneniz Belliki çok trajik bir ailede sevgi görmeden büyümüş. Sevgiyi bilmeyen biri sevmeyide bilmez. O sizin anneniz. Kırılmayı üzülmeyi bir kenara bırakın. Ona o kadar kırgınsınız ki onu sevemiyorsunuz. Çok zor bir durum. Allah kolaylık versin.

Sevginin çözemeyeceği hiç bir sorun ykktur.

Genişletmek için tıkla...

kahvetelvesi .!.:

Herkesin ayrı bir hayatı var.
Zor çocukluk yaşayan insan belli bir yaştan sonra gözünü sıkı sıkı kapatmazsa etrafa verdiği zararı fark eder, tedavi olur.
Hem tedavi olmayayım, hem duygu sömürüsü yapayım, hem herkes beni çeksin.

Çözüme kapalı anne karşısında konu sahibi de kendi sağlığını korumak zorunda.

Genişletmek için tıkla...

andromeda-80 .!.:

Belki biraz acımasızca gelecek ama ben anneliğe gerekenden fazla kutsallık yüklendiğini düşünüyorum. Anneler ne yaparsa yapsın alttan alınacak diye bir şart yok. Çocukluklarındaki ezilmişliklerinin acısını kendi çocuklarını ezerek çıkarmaya hakları yok. Sırf anneniz diye kendi hayatınızı cehenneme çevirme pahasına onu idare etmemelisiniz bana kalırsa. Çünkü siz de bu hayata bir kere geliyorsunuz. Annenizin sizi dünyaya getirmiş olması size bir lütuf değil, onun seçimi. Dolayısıyla gönül ister ki her anne kız gibi paylaşımcı, destekleyici, sıcaklığını hissedecek bir ilişki kurulsun tabi ki. Ama olmuyorsa ve bu sizi çok yıpratıyorsa bence mesafeli ilişki candır.

Ben annemle 2 haftada bir konuşurum. Ve hep o beni arar. Ben aramıyorum hiç. Kendimce çok haklı gerekçelerim var. Karakter olarak da asla anlaşamayacağım bir insan tipidir kendisi. Ama bağları koparmıyorum anne hakkı var diye. Bize 2 haftada bir 2-3 dakikalık konuşma yetiyor. Fazlası zarar. Bu konuşmalarda da derinlere inilmez, dertleşilmez. Hal hatır sorulur ve kapatılır telefon. Annem de ben de böyle olmasına alışkınız. Ne onun bana tahammülü var, ne benim ona çünkü.

Siz de kendi ilişki dinamiğinizi bilirsiniz. Ne onu ne kendinizi yıpratmayacak bir mesafede asgari müşterekte görüşürsünüz. Ama sorunları masaya yatırıp çözmeyi denemeyin bence. Çok denemiş ve yıpranmışsınız belli ki. Sadece yüzeysel bir diyalog ile de bağları koparmadan yürütülebilir ilişki. Ama bu size uymazsa size annenizle ilgili durumda kolaylıklar dilerim. Çünkü insanın içinden gelmeden bir şeyleri yapmak zorunda kalması içini çürütüyor.

Genişletmek için tıkla...

flamefire .!.:

Arasın canım ya .Anne babalar bır yerden donra evlatlara sarıyor .Boşver arasın .Ben senı anladım yanlış anlama ama yapacak bısey yok .Onlarda ole ne yapalım

Genişletmek için tıkla...

sevdayadahil .!.:

Değildir tabi. Yani bana göre mutsuz eden olaylardan insanlardan uzaklasmalı. Tabi bu anne olunca is biraz değişiyor. Zor günler geçirmiş sanırım anneniz. O yüzden böyle bir çöküşte. Ve sizi de merak etmesi gayet doğal. Öncesinde anne bu saatlerde uyuyorum telefona cevap veremeyebilirim deseydiniz bence sorun olmazdı. Annem sizin annenizin on katını yapmıştır emin olun. Fiziksel, psikolojik siddet vardı ergenliğe kadar. Benim de babamdan kaynaklıydı. Üniversiteden sonra da devam etti annemin psikolojik şiddeti. Aldatan bir eşi kabul etmesi, bizi buna mahkum etmesi falan da filan. Ama yine de anneme çok üzülürüm. Asla onu yalnız bırakmak istemem. Hep var olsun. Bir gün kaybedersem diye de çok korkuyorum. Sizi anlıyorum. Ama annenizi de anlamaya çalışın.

Genişletmek için tıkla...

Brahma90 .!.:

Ya ne çekmiş olursa olsun, ben öleyim mutlu ol tripleriyle sizi huzursuz etmesini asla haklı göstermez. İnsan der ki çocuğumu üzmeyeyim. O çekti zamanında diye sen neden çekesin, onun çektikleri yok mu oluyor sanki. Bence tamamen bu yapılan bencillik. Bir de kendine sen yüklenme. Allah sabır versin.

Genişletmek için tıkla...