- 29 Ekim 2015
- 1.399
- 2.540
- Konu Sahibi strawberryland
- #61
Bazen olayları olduğu gibi kabullenmek gerek. Düzeltmeye çalışmak işe yaramıyorsa düzeltmeyin. Size de yazık. Sizi yıpratmayacak ve üzmeyecek mesafeli bir diyalog yeterli diye düşünüyorum.Gerçekten beni anlayan biri. Üzüldüm cidden annenizle böyle olmanıza. Varmış demek ki bizim gibi olanlar.
Evet cidden tüm yollar denendi. O dram filmlerindeki acıklı yüzleşme sahneleri yapıldı fonda ağır müziklerleağlaşıldı, geçmiş yad edildi. Silahlar kenara bırakıldı. yok arkadaş en saçma konudan hop başa sarıyor. Bu sefer kendime inancim kalmıyor. Ya o kadar yol katettim yine başaramadım sakin kalamadim diye.
Ben annemle kendimi bildim bileli hiç yakın olmadım. Ne çocukken, ne yetişkinken. Bir kez bile dertleşmedim. Bir kez bile anne gibi sıcak ve sahiplenici davranışına şahit olmadım. Neden kendimi yıpratayım o annedir diye? Ben de evladım, o anneyse. Sevmeyecekse, hor görecekse, nefret kusacaksa getirmeseydi dünyaya. Ben mi istedim? Bu yüzden böyle olan annelere tahammülüm yok benim. İdare et dedikleri zaman elektrik çarpmış gibi oluyorum. Beni bir ömür yıpratmış, evlat deyip bağrına basmamış kadını ben niye idare ediyorum pardon? O annelik görevini tam yaptımı ki ben evlatlık görevini tam yapmak zorundayım?
Allah insana bir kere yaşama fırsatı veriyor. Bunun ikincisi yok. Onu da bizi hiçe sayanlar uğruna feda etmemeliyiz bence. Anne bile olsa.