Anneler gününe Annesiz girenler, gelin burada dertleşelim :((

  • Konu Sahibi Konu Sahibi EU3
  • Başlangıç Tarihi Başlangıç Tarihi
Cok özlüyorum, dayanamıyorum, yanımda olsun istiyorum, sefkatinle sarsın, sevsin anne deyim, cevap versin, nasıl dayanıcam, hep aklımda annem, hic cıkmıyor aklımdan unutamıyorum, unutmakta istemiyorum, o yokken hic birseyin tadı yok, önemi yok, günes acmıs, hava güzelmis, o iyiymis, bu iyiymis, banane hic umrumda bile degil, benim yüzüm gülmüyor ki artık, gülemez ki artık. O yokken ben güclü olamıyorum, mücadele edemiyorum kendimi cok zayıf ve gücsüz hissediyorum, cok üzülüyorum, cok özlüyorum...
 


 

ah annem ahhh, kaldıramıyorum artık bu hayatın yükünü.. hiç konuşmadığım babam, sorun yumağı kardeşim ve nefret ettiğim akrabalarım. evet nefret ediyorum, nefretin de ötesi.. belki kızanlar olabilir ama ölseler yeminle aklımın ucundan geçmezler, o derece nefret ediyorum..

3 haftadır mezarına gitmiyordum, bugün gittim. annem suratıma bakmıyormuş gibi geldi, niye geldin kızım dermiş gibi geldi.. derdimi anlattım, oturdum ağladım, kuranımı okudum, kurumuş çiçekleri otlarını temizledim, taşlarını düzelttim, suyunu döktüm.. hepi topu bu.. ben anneme vaad ettiğim en basitinden bi ütüyü bile alamadım, şimdi yaptığım şeylere bakıyorum da..bunlar mıydı benim görevlerim annem sana, bunlar mıydı..................

hey dünya hey.. yalansın yalan.. annesiyle telefonda konuşan kişileri öyle kıskanıyorum ki.. yanımda olsa, sarılsam, öpsem, koklasam, tartışsak, beraber kahve içsek, çay içsek.. yanyana uyusak.. ne kadar basit şeyler, ama benim için hepsi ulaşılmaz artık..

bugün öğlen bi ara dalmışım, rüyamda annem hamur kızartıyordu bana, sen gittiğinden beni kimse bana hamur bile kızartmadı anne. hiçbir yemekte senin yemeklerinin tadı yok. herşeyi öylesine yapıyorum, hayat devam ediyor diye.. formalite icabı işte.. baba da yalan, kardeş de yalan, hele akrabaları söylememe gerek yok zaten.. o eski can dost dediğim ve sandığım arkadaşlara ne demeli.. nerdeler şimdi.. çünkü ben acı çekiyorum, çünkü yanımda sıkılıyorlar, çünkü ben artık onları güldürmüyorum, çünkü çünkü çünkü.. o yüzden ben de artık onlarla görüşmek istemiyorum. aslında bu ara hiç kimseyle görüşmüyorum. değeri olmayanın yeri de yok yanımda.. açıkçası umrumda da değiller.. hiçbirşey bi anne ile bi evlat arasındaki bağ kadar kuvvetli değildir, kim nederse desin, özellikle anne-kız arasındaki bağ.. bunu öğrendim sen gittikten soonra anne..

sen bu kadar özletir miydin yavrularını anne.. dayanamazdın ayrı kalmaya 1 gün bile.. herşeyim eksik artık.. nefes alışım bile..

bilmiyorum yaşanır hale gelir mi hayatım. sevebilir miyim yeni doğan günü.. aklımdan gitmiyor bana son bakışın.. bidaha hiç diyemeyeceğim "anne" sözünü..

annem sen olasın da kimse olmasa da olur'muş. yeni anlıyorum annem. yeni anlıyorum.. feryadım sessiz, hıçkırıklarım içimde, gözyaşlarım yüreğimde.. acım en derinde.. kendi kendimle konuşuyorum sürekli.. belki kafayı sıyırıyorum.. belki yalnızlıktan.. ama anne ben seni çok özlüyorum be, çoookk özlüyorumm
 

smuwila, bi yazı okudum nette.. hıçkıra hıçkıra..


BİR KADIN GİTTİĞİNDE

Kadınlar gittiklerinde arkalarında daha büyük boşluklar bırakırlar.
Onlar bir gün çekip gittiklerinde, peşlerinde ‘yetim-öksüz’ kalan çok olur:
Mutfaktaki dolap, perdeler, kavanozun içindeki eski düğmeler, özenle sakla
nmış küçülmüş giysiler, dolap diplerindeki kurdeleler.. .
Sabah karanlığında mutfaktan gelen tıkırtılar susar, yetim kalmıştır tabaklar.
Bir kadın gittiğinde hep suyu unutulur saksıların.
Sık sık boynunu büker ’sarıkız’.
O teki kalmış eski bardağın anlamını bilen olmaz, değerini kimse anlayamaz krom hac tasının.
Balkon artık sessizdir, koridor kimsesiz.
Bir kadın gittiğinde…
Bir kadın gittiğinde ne çok kişi gider aslında; bir ağır işçi, bir temizlikçi, bir bakıcı, bir bahçıvan, bir muhasebeci.. .

Bir anne gider…

Bir dost…

Bir arkadaş…

Bir sevgili…

Ne çok kişi yok olur bir kadın gittiğinde.
Hep böyle olur; bir kadın gittiğinde; övgüler, uyarılar, yakınmalar, dualar yetim kalır.
Kapı eşiğindeki ‘Dikkat et…’ duyulmaz, annesi gitmiştir ‘geç kalma’nın.
Kadınlar, arkalarında büyük boşluklar bırakarak giderler.
Bir kadın gittiğinde pek çok kişi gitmiştir aslında.
Ve bir kadın gittiğinde pek çok ‘yetim’ bırakmıştır arkasında."


ne kadar doğru değil mi..
 



ooff ooff aglattın beni, duygularıma tercüman oldun, icimde yasadıklarım bunlar, hala ev annemin düzeni, evdeki hersey onun aldıkları, anne olmak nasıl birsey? Kapıdan ugurlamak yetmez, bide cam' dan arkamdan bakardı biraz gec gelelim yine cam' da bulurdum onu, annelik nasıl bir fedakarlıktır böyle?

O bana tam bir anne oldu, fedakarlıklarının hic sınırı yoktu, ben iyi bir evlat oldugumu düsünmüyorum ama, bir annenin hakkı ödenmez, hic bir zaman da ödeyemezdim. Herseyden nefret ediyorum artık, hic birsey umrumda degil, kim biliyor ki cektigimizi? Arkadas, dost ne kadar senin üzüntüne katlanabilir sıkılmadan?

Cekmeceden kız kardesimin ası karnesi cıkıyor sararmıs, itinayla saklanmıs bebeklik giysiler..
Kıymazdı atmaya, evlatlarımı atıyormusum gibi geliyor bana derdi, o hic birseye kıyamazdı, karnım agrısa sekerli su yapar ictikten sonra 10 dakika da bir gecti mi simdi, iyimisin diye sorardı.

Cok uzaklarda hastalandıgımda annem diye gün saymıstım eve gittigimde iyilesmemis olsam bile, evde annem, babamla, kardeslerimle olmanın verdigi huzur yetmisti moralimin düzelmesine, öksürükten bogulurken yüzümü avucuna alması yetmisti cektigim tüm sıkıntılara, kalın giyim kızım, canın ne isterse ye yavrum sakın düsünme demesi, aahh o banka duvarlarının dili olsa da konussa, bir gün bile parasız bırakmadılar beni, biz gerekirse ac kalalım ama o orda sıkıntı cekmesin deyisleri,

Bir anne unutulur mu hic? Bende gidemedim mezarına uzun bir süredir, gidemiyorum ki simdide sanki küsmüs gibi geliyor bana, onu orda görmeye dayanamıyorum, aklımı kaybedicek gibi oluyorum daha ne denir ki??
Hayat bundan sonra hep böyle, bana suratsız, bana karanlık, umutsuz, bosss..
 
Son düzenleme:
slm kızlar öncelikle başınız sağolsun hepiniz annelerinizi kaybettiğiniz için görüşemiyorsunuz ama benim annem var ona rağmen görüşemiyorum ben kaçarak evlendim bunu kabullenemedi 7 yıldır bir ara barışır gibi olduk tlf la ama yüzyüze görüşemedik en acısı ben 2 evladımı kaybettim annemin beni aramasını en azından kızım geçmiş olsun demesini o kadar bekledim ki çok yalnızdım neyse bayram günü ben annemi aradım konuşmak istemedi bayramımı kutladın kapat dedi bebeklerimi kaybettim neden aramadın dediğimde bana verdiği cevap iyi yaptım demesi oldu o sinirle senin gibi anne olmaz olsun deyip tlf nu kapattım benim suçum affedilmeyecek gibi mi acaba? ya annemin yaptığı ben evlat acısı çekiyorum zaten ya onun içi cız etmedimi diyede düşünüyorum ama üzülseydi öyle yapmazdı ben onu vicdanıyla başbaşa bıraktım artık o benim yarama merhem olmak istemedi
 

anlıyorummmm..keşke anlamasaydım ama anlıyorum...ölüm acısını biliyorum...şimdiye kadar mışıl mşıl tatlı bir uykuda uyuyormuşuz meğer,sorunsuz sıkıntısız dertsiz tasasız diyorum ve biliyorum bizler ve bizim gibiler için hayat bir daha hiç eskisi gibi olmayacak...
aynı şeyleri bende yaşıyorum arkadaşım ama birilerine yardım etmek maddi manevi elimden geldğince destek olmak dua etmek ve namaz kılmak beni inanılmaz rahatlatıyor,,dene istersen bir maddi gücün varsa maddi yoksa manevi bak öyleki bir insana her hangi bir konuda yardım ettikten sonra duyduğum o ''ALLAH RAZI OLSUN ''CÜmlesi varya işte o rahatlatıyor..bir yerde okumuştum sen söylemesen bile ölmüş birini düşünerek yapılan bir iyilik karşısında duyulan allh razı olsun cümlesi hem sana hem ruhuna bağışladığına ulaşıyormuş.yapılacak malesef hiç birşey yok artık onlar için dua yardım iyilik işte sadece bu.ve bir gün bizimde ecel saatimiz gelinceye kadar ne kadar çok yaparsak hem onlar hem bizim için bu kar hayattan bonus toplamak yani..ne kadar çok olursa o kadar güzel olur..allh mekanları cennet etsin,allh onlara merhamet etsin..alllh sevdiklerimizle bizi cennet tekrar kavuştursun.
 


Sorunsuz, sıkıntısız, dertsiz(misiz) ama sanki tonlarca dert varmıs gibi olur olmadık seylere kafayı takar, dert sanardık. Halbuki en güzel zamanlarımızmıs, simdi bakıyorum da asıl dert, acı buymus meger, sevdigini kaybetmekmis! Gözünü actıgında ilk gördügün insanın artık yanında olmayacagını bilmek, onunla basladıgın hayata onsuz devam etmek en zoruymus, acı buymus iste, dert buymus. İcindeki sönmeyen atesle yasamaya calısmak, iyi gününde, kötü gününde hep hatırlayacagın, icinde olan buruklugun hic bir zaman gecmeyecek olması, bunu bilmek en zor olanmıs..
 
ah annem ah
ne çok özledim bir bilsen.
uykular haram,yaşamak ziyan yokluğunda.
kokun burnumda tütüyor,resimlerin hep yanıbaşımda.
yine rüyama geldin,gülümsedin her zamanki gibi,sarıldım,öptüm seni.
şimdi inanılmaz geliyor yaşadıklarımız,bu acı tüm güzellikleri gölgeliyor sanki anne.
sanki başımı hiç dizine koymamışım,koynunda uykuya dalmamışım,saçlarımı hiç okşamamış ellerin,yavrum diye sarılmamışsın bana.
dünyanın en önemli insanıymışım gibi hissettiren sevgine hasretim anne,gülen gözlerine hasretim..
üzmedim,incitmedim seni,hep hayır duanı aldım,ama yetiyor mu,söndürüyor mu bu ateşi.
hep derdim beni bırakma,yaşayamam sensiz diye.şimdi yaşıyormuş gibi yapıyorum anne.
allahım ne zor,anne diye seslendiğinde annenin yavrum diye cevap verememesi.
 


Annem evde gözlerini bir kapadı, bir daha da 14 gün boyunca açmadı.
Ne çok şey vardı söylemek istediğim halbu ki,
Anne diyip gözlerinin içine bakmak, elini tutup sıcaklığını hissetmek, iki dudağını arasından dökülecek sıcak sözlere, sevgisine o kadar aç, muhtaçtım ki, ama olmadı.
Helallik bile alamadım, seni seviyorum annem diyemedim..
Bir yandan da Rabbim her şeyi kararlamıştır diyorum, annemin benden fazla yaşama aşkı vardı, 51 yaşında benden fazla enerjiye sahipti, ve çok duygusal, hassas bir insandı.
Anasına, babasına, eşine, bize ve kardeşlerine aşırı bağlıydı. Belki öeceğini bilmek, hissetmek, bizlere veda etmek onun için çook zor olacaktı diyorum, bilmiyorum işte kafam da bir ton şeyle yaşamaya çalışıyorum bende, adına yaşamak denirse..

Tek bildiğim anne sevgisinden, sıcaklığından mahrum olmanın tarifsiz bir acı olduğu..
Tek bildiğim evimizin artık sıcak olmayışı, yanan ışığın bile bana karanlık görünmesi..
 
Son düzenleme:
annenin şefkatle bakan gözleri gibi ne rahatlatır,
ne ısıtabilir içini anne sarılışından başka,
ömür boyu özleme hangi yürek yanmadan dayanır,
sabır nasıl sürekli tazelenmek istemez,
çığlıklar nasıl boğazında kalır insanın
her güne yokluğunu tekrar hatırlayarak uyanmak
ve bu acıyla yaşamak zorunda olduğunu bilmek ne zordur.
 

canım benim,kıyamıyorum size,sen ve cherry jam daha anne yavrusu olacak yaştasınız,sizin için daha ağır biliyorum.
ben ki koskoca kadınım,kolum kanadım kırılmış gibi,kimsesiz gibi hissediyorum..
bir evi yuva yapan o yüreği sımsıcak annelerdir.onların yokluğunda ışıkları söner mutluluğun,ama umut var hayatta,allahın izniyle ahirette kavuşacağımız umudu,ya o da olmasaydı..
 
Desem ki kalemim yaşlandı ,
Kelimelerimin saçlarına aklar düştü,
Desem ki bu aralar hayat beni çok yordu,
Desem ki şefkat dolu bir dokunuşuna hasretim,
ve Desem ki şu an sana çok ihtiyacım var,
Gökten elini uzatıp tutarmısın elimi ANNE
SENİ ÇOK SEVİYORUM ANNEMM
arkadaaslar bende annemi 8 ay once bir pazar gunu hic beklenmedik bir anda kaybettim...daha 46 yasindaydi...arkads gibiydik benim sadece annemdi arkadsim....suan o kadar yalniz hissediyorum ki kendimi...esim yanimda olsa kimselerin dolduramayacagi bir sevgi bu..melegim beni goklerde izliyor...beni gorebiliyor...ben sadece fotolarina bakip dertlesebiliyorum cevap veren olmuyor boyle kendimi avutabiliyorum..bir kizimin olmasini annemin ismini vermek istiyorum...allaahim en kisa zamanda bana bu duyguyu yasatir...mekani cennet olsun melegimin...suan cennete oldugunu biliyorum..kokusunu icime cekmesemde...sicakligini hissedemesemde ben onun icin ayakta durmaya calisacam zor olsada...tum annelerimizin ruhu sad olsun...nur icinde uyusunlar arkadaslar
 
Bırakıp gideli ellerimi yapayalnız kaldım bu yabancı diyarda, sensizlik meğer ne kadar zor şeymiş! içimi acıtıyor aldığım her nefes, yaşayan bir ölüden farksız yaşıyorum şu tatsız tutsuz hayatı.Bir zamanlar hep seninle dolu olan şehrin sokakları artık sensizlik kokuyor bir başıma kaldım Anne... ne zaman gülen bir kişi görsem garipspyorum artık, tamamen yabancı oldu bu duygular bana daha ne kadar sürer bilmiyorum sana bir kez daha en içten duygularımla sesleniyorum SENİ ÇOKK ÖZLEDİM ANNEMMM...
 


Aynı şeyleri hissediyor, yaşıyoruz..
Bende 8 ay önce annemi aniden kaybettim. 51 yaşındaydı.
Hasretim şimdi her şeye, ve bir kızım olursa annemin adını koyacağım ona..
 
tam 18 anneler gününü,36 bayramı annesiz geçirdim ve geçirmeye de devam ediyorum....annemi kaybettiğimizde tam 9 yaşındaydım....annem ise 49....benim zaten kolum kanadım kırık,yetmezmiş gibi bir de çevremdekiler daha da kırmaya çalışıyor sanki....allah kimseyi annesiz babasız bırakmasın çok acı....hayattan bir kez kazık yiyen ömür boyu kazık yiyip durmak zorunda sanırım....herkesin annesi var bir tek benim yokmuş gibi geliyor....50li 60lı yaşlardaki kadınların adamların bile anneleri var,ama ben çocuk yaşta,daha doyamadan,birlikte doğru dürüst vakit geçiremeden kaybettim anneciğimi....bazen yanına gelmek istiyorum ama allahtan korkuyorum, o kadar bunaldım ki anne.........
 
Son düzenleme:



allah rahmet eylesin,mekanları cennet olsun inşallah.rabbim bize de ahirette kavuşmayı nasip etsin,hiç ayrılmayalım mis kokulularımızdan..
 
Bir annenin gidişi dünya da ottan farksız yaşadığının göstergesidir.
Öylesine boş ve amaçsız, ufak şeyler üzemez artık sizi, çünkü sizin yaşadığınız acının bir çaresi yoktur, olmadığı için bu kadar büyüktür zaten, insan birini kaybedince anlar hayatın çok kısa olduğunu, hiç bir şeyi ertelememesi gerektiğini, ufak şeyleri dünyanın sonu gibi görmemesi gerektiğini.
Ama o zaman anlayamıyorsun ki? Anlayamıyoruz..
Başına gelmeden anlamazsın dedikleri böyle bir şey işte..
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…