Benim de annem yok çok ufak yaşta kayıp ettim annemi :/ babamı ve abimide önemli olan sabırlı olabilmek yanımızda olanlarla yetinebilmek ve ilerde iyi bir anne olabilmek benim tek dayanagım bu ilerde çok iyi bir anne olacağım çok kalabalık bir aile istiyorum :)
Canım ne güzel bir mesleğin var. Onun üstüne düşsen sana da iyi gelir.
Umudum yok diyorsun ama umutlu olmak için bir sebebin var.
Hem başkalarına ışık olacaksın hem de çevren olacak. Yeni insanlarla tanışacaksın.
Kendini soyutlama herşeyden canım.
Bir yerlerden başlamak lazım.
Hayattan kopmuş çok sayıda insan vardır bence. Evladını yitiren anneleri düşünsene onlar ne yapsın?
Evet...çok doğru..mesela ben!
.
Nasıl özledim, nasıl özledim bilseniz...
Cok degil 6 ay önce evdeydi, gülüyordu, konusuyordu, her sabah babamla beni ise gönderiyordu. Haftasonu bir yere gittigimde pencereden arkamdan bakıyordu, el sallıyordu. Geceleri üzerimi örtüyordu ahhh annem, ahhh !!
Suan gözleri, bana bakısları, sesi, yürüyüsü, elleri, herseyi aklımda gitsem evde bulucam sanki onu..
Hic birseyim olmasın, hic birseyde gözüm yok sadece sen ol yanımda annem, eskisi gibi sefkatini ver bana, yoklugun yakıyor beni, simdi sen yoksun artık yoksun dimi? simdi 6 ay, sonra 1 sene, sonra belki seneler...
Hasretiim sana annneeemm, ne kadar sürer bu? Ben sensiz ne kadar yıl gecirebilirim..
sen de mi yakınını kaybettin canım
Canım...hangisini söyleyim...
O cümleyi yazdığım arkadaşın saydıklarının hepsi..neyazık ki...
.
biliyor musun, ben de bugün mezarda annemin çiçekleriyle aynı şeyi konuştum. sadece sen olsan da hiçbirşeyim olmasa, başımı yaslayacağın omzun için yeminle canımı veririm diye ağladım bugün..
kaybedince mi anlaşılır herşeyin değeri..
5ay doldu bugün.. gözüm yolda.. resimlerine bakıyorum, an itibariyle beynim donuyo. 5ay önceki kanlı canlı insan yok artık, öyle mi diyorum...
her sabah yataktan kalktığımda evde annemin varlığını hissedememek nefesimi kesiyor.. keşke olsan annem, olsan da uzağa da razıyım.. cismini görmesem de sesine bile razıyım ömür boyuu.
ne kadar dayanabileceğim bilmiyorum...
bugün okula giderken arkama baktım anne.. beni sabahleyin yolculayan o melek annem nerde şimdi.. ağlaya ağlaya yollara koyuldum. gören deli sanar.. bilmiyorlar ki yüreğim kavrula kavrula yanar..
sen olsan aç aç yollar mıydın anne beni.. ama inan açlık maçlık aklıma bile gelmiyor anne..
bugün okulda ilk gün sebebiyle tanışma merasimi yaptık sadece.. ardından 5.sınıftaki öğrencilerimle ne yapsak ne yapsak diye düşünürken, şarkı söyleyelim dediler.. kalktı biri söyledi bir şarkı.. ne söyledi biliyor musun anne...
Güneşin alası çok
Her evin çilesi çok
Analar çeker yükü
Kimsenin bilesi yok
Gelin çiçek derelim
Yollarına serelim
Sevgi dolu türkülerle
Annemize verelim
Anamız başımızda
Her öğün aşımızda
Ananın emeği var
Her iyi işimizde
Gelin çiçek derelim
Yollarına serelim
Sevgi dolu türkülerle
Annemize verelim
Çocuğa bakar anne
Evine tapar anne
Gece gündüz çalışır
Yarını yapar anne
Gelin çiçek derelim
Yollarına serelim
Sevgi dolu türkülerle
Annemize verelim
o kızcağız o şarkıyı söyledikçe ne zaman bitecek diye sabrettim durdum. sonra "annenizin kıymetini bilin çocuklar" dedim.. ben çok bilmişim gibi..
eve gelirken baktım camlara.. gene yoksun anne.. 1 dakika geç kalsam telefonlara sarılan annem, camlarda bekleyen annnemmmmmm.. yerin bomboş be annem.. boğazımda hıçkırıklar.. okulda bana herkesin "nasıl oldun" diye sorması bile öyle batıyo ki be anne..
"nasılsın" sorularına, sen gittiğinden beri "iyiyim" diyemiyorum be anne.. "sağol" diyip geçiştiriyorum işte..
dayanamıyorum anne, dayanamıyorum. sensiz hiçbirşeyi atlatamıyorum
O sarkıyı biliyorum ben, cok söylerdim o zamanlar..
İcim sızladı okuyunca satırları, ikimizde aynı seyleri yasıyoruz aksam geliyorsun pencere bos, sabah cıkıyorsun yine bos, sokagamıza girdigimde kafamı kaldırıp eve bakıyorum icerisi kapkaranlık..
ben de çocukken bilirdim. unutmuşum. bugün duyunca mahvoldum be canım..
Allah babamızı kardeşlerimizi yanımızdan eksik etmesin, sağlık versin ama, onlar varken bile ev bomboş.. çünkü anne yok..
her karşılaştığım insana şöyle bakıyorum şimdi: "işten evine gider, annesine sarılır, otururlar, öpüşüp koklaşırlar analarıyla.. oh ne güzel.." diye kendi kendime hayıflanıyorum.. kimsenin haberi yok.. oysa ben içimde ne depremler yaşıyorum..
Bi cocuk anneeee diye bagırsa pencereye dönüp benim cocuklugum gelir aklıma hemen, bir yakınımın yengesi kızının aldıgı tsörtten bahsetti, kızı almıs sonra begenmemis al bunu degistir, kendine birsey al demis.. İcim kabarıyor kızından bahseden anne, annesinden bahseden cocuk duyunca. Dısarıda sürekli annemin yasıtı olabilecegi kadınlara bakıyorum ve bazen gercekten benzettigim cıkıyor, üzerine giydigi sey annemin kıyafetiyle aynı oluyor..
Gecen günde minübüste yanıma bir bayan oturdu, genc bir kadındı yere dogru bakınca gözlerim ellerine takıldı, uzun bir süre bakakaldım öylece, aynı annemin elleriydi, o kadar cok benziyordu ki, durup durup ellerine baktım kadının..
Kuzenlerime bakıyorum, sonra teyzelerime sonrada bize bakıyorum, icim yanıp tutusuyor ben anne diyemiyorum, varlıgını hissedemiyorum ya, yanıyorum resmen, acı ama gercek tek sey biz eksigiz, hepte eksik olacagız..
Eskiden bir yere giderken arkamda annemi bıraktıgım icin üzülürdüm, eve dönesim gelirdi..
Simdi arkamda bıraktıgım bir annem bile yok, hayat acı yüzünü bizlere erken gösterdi. Allah sevdigi kullarına dert verirmis diyorlar, ben dert olarak bile görmüyorum Rabbimden gelene boynum kıldan ince, ama hep bir tuhafım, gözlerim yas akıtmaya hazır, icinde bulundugum durum o kadar zor ki, onun bıraktıgı bir evde onun hatıralarıyla, onsuz yasamak, baktıgım herseyde, dokundugum herseyde onsuzken onu görmek..!
Simdi bana mutlu musun deseler, ya da yüzümde ufacık bir gülümseme görseler ne fayda, ben gercekten mutlu muyum ki, gercekten bir daha mutlu olabilir miyim? Ben o kelimeyi cıkardım hayatımdan, benim icin öyle bir his, duygu yok. Herseyin bilincinde olmasam bazı seyleri yapmak icin bir dakika bile düsünmezdim, hayat devam ettigi icin yasıyorum, yapacak birseyim olmadıgı icin yasıyorum, YASIYORUZ..
Allaha sükürler olsun ki, rüyalarımı süslüyor hep o güzel yüzüyle bakıyorum ona, o bana bakıyor gercek gibi.. Hic uyanmasam keske, gece yine gördüm rüyam' da vefat etmeden önce bana bir mektup bırakmıs evde bulmuslar bana getirdiler, kagıdı actım icinde arapca kelimeler yazıyordu altında cicek resimleri ve defalarca benim adım yazılı, rüyam' da okudum o kelimeleri anlamlarını bilmiyordum ama okudum simdi ise hatırlayamıyorum ne okudugumu??
Patlamaya hazır bir bomba gibiyim, bundan sonra da farklı olabilecegimi zannetmiyorum..
başınız sağolsun.zaten bu aralar çok duygusalım yazdıklarınızı hıçkıra hıçkıra ağlayarak okudum.mekanı cennet olsun
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?